Το δάκρυ του Ιησού(Σάββατο του Λαζάρου)

 

πηγή: Τρελογιάννης

π. Χερουβείμ Βελέντζας

Σήμερα η αγία μας Εκκλησία εορτάζει 

το θαύμα της έγερσης του Λαζάρου, 

όπως μας το περιγράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης. 

Βλέπουμε τον Χριστό να αποκαλύπτει με θαυμαστό τρόπο την παντοδυναμία Του: αντιστρέφει την πορεία του θανάτου, 

αναδομεί την σάρκα του τετραήμερου Λάζαρου 

και τέλος ανασταίνει εκ νεκρών τον φίλο Του. 

Αξίζει ωστόσο να σταθούμε 

σε μια λεπτομέρεια της διήγησης του Ευαγγελίου: 

όταν ο Ιησούς οδηγήθηκε στον τάφο του φίλου Του

 και άκουσε από την Μάρθα να Του λέει:

 «Κύριε, ήδη όζει» [=μυρίζει]

 και ατένισε τον λίθο

 που έφραζε την θύρα του μνήματος, 

τότε εδάκρυσε και οι παρευρισκόμενοι σχολίασαν:

«ίδε πώς εφίλει αυτόν» [=κοίτα πώς τον αγαπούσε!].

Τούτο το δάκρυ του Ιησού δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται,

 γιατί ο Χριστός δεν ήταν απλά ένας φίλος του Λάζαρου 

και δεν πήγε απλά να δει τον τόπο που τον έθαψαν,

αλλά είναι ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού 

που πήγε στην Βηθανία 

με σκοπό να αναστήσει τον Λάζαρο, 

όπως φαίνεται ξεκάθαρα 

μέσα από την διήγηση του ευαγγελιστή Ιωάννη. 

Με δεδομένα λοιπόν ετούτα τα στοιχεία,

 ο Ιησούς δακρύζει. 

Είναι η μοναδική φορά 

που στην ζωή Του δάκρυσε. 

Και το δάκρυ αυτό είναι θεανθρώπινο, 

αφού ο Ιησούς Χριστός 

είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.
 

Δακρύζει λοιπόν ως άνθρωπος, 

γιατί πραγματικά αγαπά πολύ τον φίλο Του,

γιατί νιώθει θλίψη για τον χωρισμό.

 Δακρύζει και ως Θεός, 

γιατί βλέπει τον θάνατο να κυριεύει τα πλάσματά Του, 

την δημιουργία Του να φθείρεται, 

την θλίψη να ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, 

την απελπισία να τους καταβάλλει. 

Δακρύζει γιατί βρίσκεται μπροστά σε μια πραγματικότητα

που ο ίδιος δεν έκαμε, 

γιατί βλέπει την έσχατη μοίρα του ανθρώπου 

που είναι δέσμιος της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου.

Έξω από το μνήμα του Λάζαρου, βρίσκεται ο Θεός.

 Μέσα στο μνήμα είναι ο θάνατος, η φθορά, η σαπίλα. 

Έρχεται δηλαδή τρόπον τινά ο Θεός 

πρόσωπο με πρόσωπο, με τον προαιώνιο εχθρό Του. 

Είναι η ώρα της πρώτης μεγάλης αναμέτρησης 

ανάμεσα στην Ζωή και τον θάνατο.

 Γιατί μέχρι τώρα 

η καταδίκη του θανάτου συνόδευε όλους τους ανθρώπους. 

Ο λίθος μετακινείται. 

Μα πριν προλάβει η οσμή του θανάτου να σκορπίσει στον αέρα,

 ο Ιησούς φωνάζει: «Λάζαρε, δεύρο έξω!».
 

Το θαύμα έχει γίνει. 

Η Ζωή

 έχει καταγράψει την πρώτη της νίκη. 

Σύντομα, με την πορεία του Χριστού στον Άδη

 και την Ανάστασή Του, 

θα επιτευχθεί ο οριστικός θρίαμβος

 και θα καταλυθεί το κράτος του θανάτου. 

Από τούτη τη στιγμή ανατέλλει η ελπίδα και της δικής μας ανάστασης, 

που σε λίγες ημέρες θα γίνει βεβαιότητα, πίστη, γεγονός. 

Αρκεί να έχουμε την ταπείνωση

να ακολουθήσουμε τον Ιησού 

στην δύσκολη ανάβαση στο Γολγοθά. 

Μετά, σίγουρα θ’ ανατείλει το φως της Αναστάσεως!

πηγή Νεκρός για τον κόσμο