Με ανάλογες κακοτυχίες άλλος αυτοκτονεί και άλλος αναδεικνύεται άγιος και ήρωας..

 

Η αυτοκτονία είναι αμαρτία θανάσιμη και πράξη καταφρονήσεως, προσβολής του ίδιου του Ζωοποιού Αγίου Πνεύματος. 

Η αυτοκτονία είναι πολύ βαρύτερη αμαρτία από την ανθρωποκτονία, διότι ένας εγκληματίας μπορεί να μετανοήσει, αλλά ο αυτόχειρας δεν έχει περιθώρια μετανοίας. 

Ιδού [...] παραδείγματα συγκλονιστικής κακοτυχίας , στην εμφάνιση της οποίας ένας ολιγόψυχος άνθρωπος  θα μπορούσε να οδηγηθεί στην αυτοκτονία , ενώ ένας άγιος άνθρωπος  του Θεού, στην ίδια συγκυρία αναδεικνύεται ήρωας. 

Ο άγιος Ευστάθιος βρέθηκε σε μια τραγική συγκυρία γεγονότων: είχε αφήσει τον ένα του γιο στην όχθη ενός  ποταμού, ενώ μετέφερε  τον άλλο γιο του στην απέναντι όχθη και επέστρεφε για να πάρει τον πρώτο . Στα μισά της διαδρομής  βλέπει απέναντι ένα λιοντάρι να έχει αρπάξει το αγόρι του και να το μεταφέρει μακριά.  Κοιτάζει μετά στην απέναντι όχθη  και βλέπει ένα λύκο  να αρπάζει τον δεύτερο γιο του και να απομακρύνεται τρέχοντας. 

Σε μια τέτοια τραγική συγκυρία , άλλος άνθρωπος θα λιγοψυχούσε και θα αφηνόταν να πνιγεί στο νερό για να δώσει τέλος  στην τραγωδία της ζωής του.  

Ο Ευστάθιος δεν έδωσε τέλος, αλλά απεναντίας  έζησε με ελπίδα στον  Θεό ως χειρώνακτας εργάτης   δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια.  

Ο υπομονετικός αυτός άνθρωπος  έζησε για να δει ξανά την οικογένειά του.

Ο Θεός τον αντάμειψε για την πίστη και την υπομονή του!

[...]

(Απόσπασμα από το ανεκτίμητης αξίας δωδεκάτομο πνευματικό έργο με τίτλο:
Ο Πρόλογος της Αχρίδος, του αγιότατου Επισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις ΆΘΩΣ, τόμος Σεπτεμβρίου, σελ. 188)
..................................................................................................................
...................................................................................................................

....................................................................................