Εκτός απ' το Θέμο του Θέματος, και τον ολόλευκο περιστέρο μου, Ασπρομύτη Σκουφάτο, χάσαμε και το Χριστόδουλο Χάλαρη!

Χριστόδουλος Χάλαρης






Ανέδειξε την ομορφιά και την ποιότητα της βυζαντινής μουσικής
Η πορεία και το έργο του.


Σε ηλικία 72 ετών απεβίωσε ο μουσικοσυνθέτης και μουσικολόγος Χριστόδουλος Χάλαρης, ο οποίος ανέδειξε την ομορφιά και την ποιότητα της βυζαντινής μουσικής.

Ο Χριστόδουλος Χάλαρης γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1946. Μεγάλωσε στην Κρήτη και από νεαρή ηλικία παρακολούθησε μαθήματα βυζαντινής μουσικής. Από το 1964 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και σπούδασε μαθηματικά, κυβερνητική και μουσικό αυτοματισμό (École Pratique des Hautes Etudes).

Το 1969 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να ερευνά σε βάθος τη βυζαντινή μουσική. Η διδακτορική του διατριβή (Παν/μιο του Βενσέν) είχε ως θέμα τη δομική ανάλυση της βυζαντινής μουσικής. Το 1970 έγινε μέλος του Παρισινού «Κέντρου Μαθηματικών Σπουδών Μουσικού Αυτοματισμού». Στην Ελλάδα, ίδρυσε την «Ορχήστρα παλαιών παραδοσιακών και πρωτότυπων Οργάνων», κατασκευάζοντας πολλά από αυτά τα όργανα μόνος του και παρουσίασε την «Κοσμική βυζαντινή μουσική».

Η 17μελής ορχήστρα του, μετονομασμένη σε «Ορχήστρα λεπτών οργάνων αρχαίου και βυζαντινού ρεπερτορίου», λειτούργησε για αρκετό διάστημα υπό την αιγίδα της Τράπεζας Μακεδονίας-Θράκης. Παράλληλα ο Χριστόδουλος Χάλαρης στη δεκαετία του 1980 δημιούργησε τη δισκογραφική εταιρεία «Οrata», η οποία έχει στον κατάλογό της σημαντικά έργα της βυζαντινής περιόδου, που ηχογραφήθηκαν υπό την εποπτεία του και συνάντησαν διεθνή αποδοχή.

Ο ίδιος διέθεσε μεγάλο μέρος του χρόνου και των χρημάτων του για να ανακαλύψει και να αποκρυπτογραφήσει - ως έργο ζωής - χειρόγραφα μεσαιωνικής βυζαντινής μουσικής, που βρίσκονται στην κατοχή του. Επίσης, δημιούργησε στη Θεσ/νίκη το Μουσείο Αρχαίων και Βυζαντινών Οργάνων, τα οποία επανακατασκεύασε με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια μέσα από παραστάσεις αγγείων και άλλες διαθέσιμες πηγές.

Η δισκογραφία του:

Τροπικός της Παρθένου (1973)
Ακολουθία (1974)

Τα Παιδικά (1974)
Δροσουλίτες (1975)
Ερωτόκριτος (1976)
O Μεγαλέξαντρος (1980, η μουσική της ταινίας)
Πάθη απόκρυφα (1986, 2 LP)
Οι Μελωδοί του πάθους (1986, 2LP)
Φωτογραφία (1986, η μουσική της ταινίας)
Δήμων ωδές, Αρχαία, Βυζ. Μουσική (1988, 5LP)
Πανδώρα: Αστική μεταβυζαντινή κοσμική μουσική (Ι,ΙΙ,ΙΙΙ- 1990,91,93, 3CDs)
Κοσμική βυζ. μουσική (1-5, 1989-92, 5 CDs)
Συμποτικά (Ι και ΙΙ, 1990-91, 2 CDs)
Ακριτικά (Ι και ΙΙ, 4 CDs, 1990-91)
Βυζαντινοί μαΐστορες (Ι και ΙΙ: 6 CDs, 1991)
Ελλήνων ωδές, Ι (1992, 3 CDs)
Γαμήλια» (1992, 2 CDs)
Μουσική της αρχαίας Ελλάδος (1992, 3CDs)
Μουσικές του Αιγαίου Πελάγους, Ι,ΙΙ,ΙΙΙ (1992-93, 3 CDs)
Κλέφτικα (1993, 2 CDs)
Ελληνικές ελεγείες (1993, CD)
Μουσικές του Έρωτα (1993, CD)
Ανθολογία μεσαιωνικής βυζ. μουσικής, Ι-ΙΙ (1993, 2 CDs)
Ελληνικά μεσαιωνικά τραγούδια, Ι (1993, CD)
Ενόργανα, Ι (1994, CD)
την όπερα "Πουλολόγος, οι Γάμοι του Κόκορα" (1993, CD, από σατιρικό βυζαντινό κείμενο του 13ου αι.).

πηγή: https://www.protothema.gr/culture/article/860247/apeviose-se-ilikia-72-eton-o-sunthetis-hristodoulos-halaris/

Γιατί ο Ρώσσος Τσάρος Νικόλαος Β΄ ανακηρύχτηκε Άγιος...

Μπαμπινιώτης: Βουλγαρικό ιδίωμα είναι η "μακεδονική"γλώσσα που επικαλούνται τα Σκόπια

και πάλι οι επίκαιροι στίχοι...

Καταγγελία: Ληγμένα από το 2017 ήταν τα χημικά που έπεσαν στο Σύνταγμα ΧΤΕΣ ( Είδες οι... καλοί κουκουλοφόροι; Τους έριξαν ληγμένα για να ΜΗ βλάψουν και πολύ την υγεία των διαδηλωτών! )

πηγή:https://www.protothema.gr/greece/article/857130/kataggelia-ligmena-apo-to-2017-itan-ta-himika-pou-epesan-sto-sudagma/

(τα ληγμένα χημικά, έμαθα, είτε το πιστεύεις είτε όχι.... είναι πιο ...αβλαβή, αμάν!

Ευανθία η Σαλογραία )


..........................................................................................
.............................................................................................
και διπλό "χτύπημα" από τον  Αρκά: 

Του Λαού η Εντολή είναι μόνο Μία...

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Σήμερα 6/19 Ιανουαρίου στα 2019 οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί οι ακολουθούντες το Πάτριο Εκκλησιαστικό Εορτολόγιο, στην Ελλάδα, στο Άγιον Όρος, Ιεροσόλυμα, Ρωσία, Σερβία κ.λπ. τιμήσαμε τη Λαμπροφόρο Ημέρα των Θεοφανίων

Η Αιωνιότητα -όπως κατάλαβα αργότερα- στεκόταν μπροστά μου και με αναγεννούσε αισθητά

Κάθε τι το φθαρτό, μου φαινόταν ανάξιο. 

Όταν έβλεπα τους ανθρώπους, πριν καν, κάτι σκεφτώ για αυτούς, τους έβλεπα μέσα στην εξουσία του θανάτου, να πεθαίνουν, και γέμιζε η καρδιά μου ευσπλαχνία για αυτούς. 

Δεν επιθυμούσα καμία δόξα απ' τους θνητούς, ούτε εξουσία επ' αυτούς, δεν περίμενα την αγάπη τους. 

Καταφρονούσα τον υλικό πλούτο, και δεν εκτιμούσα ιδιαίτερα την διανόηση, ως μη ικανή να δώσει απάντηση σ' αυτό που αναζητούσα. 

Εάν μου προσέφεραν αιώνες ευδαιμονίας, δεν θα τους δεχόμουν. 

Το πνεύμα μου, μου απαιτούσε αιώνια ζωή και η αιωνιότητα -όπως κατάλαβα αργότερα- στεκόταν μπροστά μου και με αναγεννούσε αισθητά. 

Ήμουν τυφλός, χωρίς επίγνωση. 

Η αιωνιότητα χτυπούσε την πόρτα της καρδιάς μου, που 'χε από φόβο κλειστεί.

Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ 

πηγή: https://anastasiosk.blogspot.com/2019/01/blog-post_187.html

....................................................................................................................

......................................................................................................................

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΚΑΡΓΑΚΟΥ

Φτωχαίνει η πατρίδα μας. 

Σβήνουν ένας ένας οι φωτοβόλοι φάροι που έδειχναν τον δρόμο της γνώσης και της αρετής

Οσοι ήξεραν να επιλέγουν καλά ιστορικά βιβλία τον ήξεραν εδώ και δεκαετίες.

 Η υπογραφή Καργάκος σε οποιοδήποτε ιστορικό πόνημα αποτελεί εγγύηση ποιότητας, ακρίβειας, οξυδερκούς σύνθεσης των πληροφοριών που προσφέρουν οι πρωτογενείς πηγές. 

Τα δημοσιευμένα έργα του πρέπει να έχουν ήδη φτάσει τον επιβλητικό αριθμό 100. 

Οι απλοί τηλεθεατές τον αγάπησαν όταν, από το ξεκίνημα της ιδιωτικής τηλεόρασης μέχρι και το τέλος του βίου του, έπαιζε τον ρόλο του εθνικού «τερματοφύλακα». 

Προσπαθούσε ο λαμπρός δάσκαλος με το ήπιο ύφος, τη σοβαρότητα, τις γνώσεις και τη μεστότητα των επιχειρημάτων να σώσει την εστία μας από τα τέρματα που διαρκώς προσπαθούν να καταφέρουν οι καλοπληρωμένοι στράικερ του ανθελληνισμού. 

Καλούσαν οι ολίγιστοι (κυριολεκτικά και μεταφορικά) δημοσιογράφοι δυο τρεις ανθέλληνες να μιλήσουν για τα ελληνοτουρκικά, καλούσαν και τον Καργάκο, που προσπαθούσε να αρθρώσει συγκροτημένο εθνικό λόγο στις τηλεοπτικές χωματερές των απατηλών εντυπώσεων. 

Φυσικά, το «πάνελ» αλλά και οι στωμύλοι συντονιστές του τον διέκοπταν διαρκώς - φοβούμενοι μη τυχόν και γείρει η πλάστιγγα της συζήτησης υπέρ της χώρας.

Ήταν τύχη αγαθή που πέρασε αυτή η εξαίσια μορφή από την Ελλάδα μας και πικρή η αίσθηση της απώλειάς του.

Οποιος θέλει να τον τιμήσει ας διαβάσει τα βιβλία του. 

Ενδεικτικά αναφέρονται οι ακόλουθοι τίτλοι:

 «Η ελληνικότητα της Μακεδονίας - Ιστορική Μελέτη. Απάντηση στην παραϊστορία του Αμερικανού Ιστορικού J. Bacid», 

«Αλβανοί, Αρβανίτες, Ελληνες», 

«Η Μικρασιατική Εκστρατεία 1919-1922 - Από το έπος στην τραγωδία (2τομο)», «Μέγας Αλέξανδρος (2τομο)», 

«2ος Παγκόσμιος Πόλεμος (4τομο)», 

«Ολυμπιάδα. Ο βίος και η πολιτεία της μητέρας του Μ. Αλεξάνδρου», 

«Ιστορία της αρχαίας Σπάρτης (2τομο)»,

 «Παγκοσμιοποίηση. Προς ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας», 

«Η Ελλάς κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους», 

«Η Ιστορία των αρχαίων Αθηνών (3τομο)», 

«Το θαύμα των Ελλήνων. Η προσφορά του αρχαίου ελληνικού κόσμου», 

«Η αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως (2τομο)», 

«Το βυζαντινό ναυτικό», «Η πολιτική σκέψη του Παπαδιαμάντη», 

«Το πλοίο των τρελών και η άγονος πολιτική μας γραμμή».

Οι Ελληνες θα θυμούνται τον Σαράντο Καργάκο με σεβασμό και αγάπη.

Παναγιώτης Λιάκος

πηγή: dimokratianews
...................................................................................
.......................................................................................

Καλό σου ταξίδι, Δάσκαλε, 
Σαράντο Καργάκο...
Θα ζείς πάντοτε στις καρδιές 
όσων αγαπούν την Ελλάδα...

"ΚΑΙ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΔΑΚΡΥΑ"- π. Βασίλειος Χριστοδούλου

Πέθανε ["απεβίωσε", γράφουν οι ανθρώποι, όχι "πέθανε" για Όνομααα!... Ο Δάσκαλος, ΠΟΤΕ ΔΕΝ θα πεθάνει ...πας καλά, τρελόγρια; ] ο λατρεμένος ιστορικός και φιλόλογος Σαράντος Καργάκος. Αιωνία του η μνήμη! Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, το Φως του Κόσμου, ας τον αναπαύσει...

-Ένιωσα  ορφανή, σήμερα, αγαπημένο μου.

-Δεν έχω λόγια!

-Γιατί   εντιμότατε, ανεκτίμητε, κορυφαίε,  Δάσκαλέ  μας, 
Σαράντο Καργάκο,
πήγες και πέθανες, 
νεότατος, μόλις 82 ετών; 
Μέχρι τα 99 τουλάχιστον, θα μπορούσες να φτάσεις εξάπαντος!

 -Δεν άκουσα  να ήσουνα άρρωστος. Ήσουνα και μας τό 'κρυβες;
Δεν το πιστεύω!

-Με αυτό το ψοφόκρυο, μήπως  δεν προστατεύτηκες , στη θαλπωρή του σπιτιού σου; 

- Μήπως υποτίμησες το ψυχρό δρεπάνι του Χειμώνα που θέρισε έξαφνα  και  γνωστούς, ευλαβείς παπάδες εσχάτως; 

Άχ! Γιατί δε φυλάχτηκες;

-Και πάλι αχ! Δυσαναπλήρωτο  το κενό... και αν λείπεις από μάς, 
σκέφτομαι Πώς  θα λείπεις  από  τους πολύ κοντινούς  σου ανθρώπους..

-Κυρά Παναγιά μου, όπως μόνο Εσύ γνωρίζεις, 
σε θερμοπαρακαλώ, παρηγόρησέ τους..

-Αυξάνεται  το Σκοτάδι, Δάσκαλε... σε δύσκολη ώρα, πέταξες για τις γειτονιές των Αγγέλων..δακρύζω τούτη την ώρα,  ανάβοντας κεράκι  αγάπης,  καθώς  δεν με βλέπει κανένας...


Έθρεψες για δεκαετίες,  το νου μας, Δάσκαλε, με τα ορτύκια του  Λόγου,  παρόμοια  με κείνα που  έριχνε  ευσπλάγχνως στους   καταδιωκόμενους  Εβραίους, ο Κύριος στην Έρημο...

Τις δωρεές που όσο ζούσες,  απλόχερα, σε όλους μας  μοίρασες, 
ο Τρισάγιος Θεός, μυριοπλασίως θα  ανταποδώσει...


Ευανθία η Σαλογραία  

Σήμερα 1/14 Ιανουαρίου στα 2019 οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί οι ακολουθούντες το Πάτριο Εκκλησιαστικό Εορτολόγιο, στην Ελλάδα, στο Άγιον Όρος, στα Ιεροσόλυμα, στη Ρωσία, στη Σερβία, στη Γεωργία κ.λπ τιμήσαμε την Περιτομή του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και τον Βασίλειο τον Μέγα

"ΌΣΟΙ ΔΕΝ ΓΕΛΑΣΑΝ ΠΟΤΕ"- "Εμείς οι Έλληνες όταν μιλάμε για το θάνατο, μιλάμε για τη ζωή" -ένα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ βιβλίο που ΑΞΙΖΕΙ να διαβαστεί!

τεριρέμ...

κι ο κοιμισμένος -για να ξυπνήσει-φοβέρα θέλει! (επανάληψη)

(επανάληψη https://salograia.blogspot.com/2011/04/blog-post_10.html )
................................................................................................................
.................................................................................................

Αγαπημένο μου χαλαρωμένο,

Κατ'αρχάς με πληγώνει όταν νομίζεις ότι τρέχω στις εκκλησίες επειδή  είμαι μαζόχα και  γουστάρω - διότι δεν θα είχα κάτι άλλο, πιο ευχάριστο να κάνω εκείνη την ώρα...

Επίσης, ωραία τα λες, απ'την άλλη μεριά- όταν σε πιάνει το θεολογικό σου-
ισχυριζόμενο ότι πρέπει,
ό,τι πράττουμε  για την ψυχή μας και τον Κύριο να τα πράττουμε
- από θείο έρωτα και πνευματική ανωτερότητα αγίων κινήτρων-
αλλά προσωπικά δεν είμαι παρά  μια γρια λώλα...που...αν δε με φοβερίσω με το φόβο της Αιωνίου Κολάσεως- μάλιστα, μάλιστα, καλά το ακούς- δε σηκώνομαι με την καμία  απ' τα χαδιάρικα  παπλώματα το πρωί, για να πάω στην εκκλησία, πρόθυμα,  όπως η Πηνελόπη- ας πούμε...

Καλύτερα να με σκοτώνεις γενικώς, παρά να με ξυπνάς στο άγριο χάραμα και να με στέλνεις να ακούω και κακόφωνους ψάλτες- όπως  συνήθως.

Καλύτερα να με τρώγαν τα λιοντάρια σε κανα φαστεφούντε των είκοσι λεπτών -μονοκοπανιά- παρά να εγείρομαι βογγώντας-  δεκαετίες τώρα- ξημερώματα και να  με σπρώχνω -με νοητά περίστροφα καρφωμένα  στον κρόταφο- προς εκκλησιασμόν.

-Μπορείς να καταλάβεις την ψυχολογία μου, Χαλαρωμένο μου, ή μόνον ο Μυρμιδόνας με νιώθει;
- Θέλει και ρώτημα; μόνον ο Μυρμιδόνας σε νιώθει! 
-Το γνωρίζω, μη με συγχίζεις! Δεν περίμενα απάντηση! Ρητορικώς έθεσα την ερώτηση! 

Λοιπόν, τι λέγαμε; Α ναι...τα γνωστά και από την άλλη σελίδα, όπου είχαμε ξεκινήσει τη σχετική κουβεντούλα:

 Λοιπόν, εμένα προσωπικά, αν με πείσεις να  ξεχάσω την αιώνια Κόλαση, τότε- ευθαρσώς- σου δηλώνω, ότι η αφεντιά μου, με τη θέλησή μου την ανθρώπινη, μόνο  στον Νηπετάφιο, που έλεγε και η γιαγιά η Πετρού η μακαρίτισσα-  άπαξ του ενιαυτού, τουτέστιν μια φορά μόνο το χρόνο- θα πήγαινα,  δηλαδή μόνο τη Μ. Παρασκευή και μόνο- άντε και μια δεύτερη φορά-   στην Ανάσταση- όσο να πει ο παπάς το "Χριστός Ανέστη" πανηγυρικά-  θα εκκλησιαζόμουνα.

Αλλά...επιστρατεύοντας το φόβο του θανάτου, με ενδόμυχες προτροπές του είδους:

-Τι θα κάνεις άμα πεθάνεις σήμερα μωρή; με τι μούτρα θα δεις το Χριστούλη;
Άι σήκω να μη σου κοπανήσω καμιά ανάποδη, και αστράψει  όλος ο γαλαξίας μπροστά σου, σήκω μη σε πάρει ο Εξαποδώς και σε σηκώσει, ανεπρόκοπη!

Βρίζοντας  αλύπητα  -ο χριστιανικός εαυτός,  τον αντιχριστιανικό μου-  μόνον  έτσι, καταφέρνω -με την τσίμπλα στο μάτι -και πάω στην ενορία, ανελλιπώς καθ'εκάστην Κυριακήν και εορτήν, περπατώντας, μπαμπουλωμένη στο καταχείμωνο με τα τσεμπέρια- σκεπτόμενη  μέσ' στον εσωτερικό γογγυσμό μου: 

- Ααααχ! μακάρι να  "το 'βραζα στον ύπνο"   μέχρι το μεσημέρι! "
Βέβαια απ' τη στιγμή που -θεία Χάριτι- κάνω το καουμποϋλίκι

(υπέρβαση θα το λεγε γνωστός κουλτουριάρης)

και σηκωθώ και σουρθώ ως το ναό, μισοϋπνωτισμένη απ' τη νύστα, και μετρώντας κρυφά με τα δάχτυλα, πόσα λεπτά, και  πόσα δευτερόλεπτα ακριβώς,   μας μένουν ως την "απόλυση" - από κείνη τη στιγμή και μετά- αρχίζει  μια βελτίωση της διάθεσης,  ώσπου πια, στο "Δι ευχών", σκάνε πυροτεχνήματα χαράς μες στην καρδιά μου, και φεύγω απ' τον ταπεινό ναϊσκο, παρέα με το Λατρεμένο Χριστούλη, που πάντα με σηκώνει απ' τα ράθυμα πατώματα, υπομονετικά, αφυπνίζοντάς με,   με το ανέσπερο Φως Του.

-Αξίζει η Ζωζώ ό,τι κι αν πεις, που τραγουδεί και ο Νιόνιος ο Σαββόπουλος

- Άσχετο! 

-Αξίζει , ναι, το βασανιστήριο το χρόνιο- της πρωινής σαδιστικής έγερσης- για την αγαλλίαση που λαβαίνω... μετά! [after ]

Προκειμένου  να καταλάβεις καλύτερα,  τον εσωτερικό μου μονόλογο, μέχρι  να καταφέρω να σηκωθώ το πρωί, παραθέτω σχετικό βίντεο.

Ελπίζω να σου φτιάξει το κέφι!

Πάμε τώρα για νάνι, επειδή μας περιμένει, νωρίς  έγερση! 

Καλό ξημέρωμα, με ευ-λογία  να σηκωθείς το πρωί, και να πετάξεις χαρούμενα, στις δραστηριότητες της ημέρας,  περιστέρι μου...

Με πολλά προκομένα φιλιά

Ευανθία η Σαλογραία 

(αν ζουλήξεις με το "ποντίκι" πάνω στην υπογραφή μου  θα βγεις στην ανάρτηση όπου σου περιγράφω μια δεύτερη συνάντησή μου με μια δαιμονισμένη, ήταν παρούσα και η Ελενίτσα Κ. από το Αίγιο, ρώτα τη να σου τα πει) 
...............................................................................................
..................................................................................................

Μα γιατί πάτε στην εκκλησία, τι κάνετε τόσες ώρες εκεί;

Ρωτάνε μερικοί :"Μα γιατί πάτε εκκλησία, και αυτός είναι ένας χώρος όπως το σπίτι μας, τι καταλαβαινετε,τι κάνετε τόσες ώρες εκει; 

 Και απαντώ: 

"Tίποτα δεν κάνουμε, όταν είσαι εννιά μήνες στην κοιλιά της μάνας σου τι κάνεις; τίποτα. Περιμένεις να βγεις στον αληθινό κόσμο. 
Η μάνα σου και ο οργανισμός της προσπαθούν να σε γεννήσουν υγιή. 

Έτσι και στην εκκλησία, κυοφορεισαι μέσα στο «σώμα »της εκκλησίας, του Θεού και προσπαθείς από εκεί μέσα να σταθείς όρθιος ως τον θάνατο σου για να μπεις στην Βασιλεία του Θεού. Παλεύεις με τον εαυτό σου και τον αντίθετο."

Αυτό είναι η εκκλησία, η μήτρα που μας κυοφορει για να αναγεννηθουμε εν Χριστω και κρίμα αλλά ματαιοπονούν όσοι νομίζουν ότι κάτι θα πετύχουν εκτός αυτής.

Ουδείς μπορεί να γεννηθεί φυσιολογικά εκτός της μήτρας.

πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2019/01/blog-post_94.html?fbclid=IwAR3n0Vm-hDjvKBsSG_Ur5lfOSeKuljBrzg-PHZg3dYyKbUzJnnxJMCSrYIc

To παράπονο του Χριστού

Σήμερα 25 Δεκ./ 7 Ιανουαρίου στα 2019, οι φιλοπαραδοσιακοί πιστοί του Πατρίου Εκκλησιαστικού Εορτολογίου, στην Ελλάδα, στο Άγιον Όρος, στα Ιεροσόλυμα, στη Ρωσία, στη Σερβία, στη Γεωργία κ.λπ εορτάσαμε με κατάνυξη και χαρά, την Γέννηση του Σωτήρος μας, Κυρίου Θεανθρώπου Ιησού Χριστού

Θαυμαστό σημάδι σε εικόνες που κρατούν Μοναχοί στο Άγιο Όρος-συγκλονιστικές φωτογραφίες...(δεν κατάλαβα ποιο είναι το σημάδι στις εικόνες ακριβώς, όποιος καταλάβει, παρακαλώ ας μου εξηγήσει)

Στις δύο εικόνες απεικονίζονται οι Άγιοι Νεομάρτυρες της Ρωσίας, Τσάρος Νικόλαος Βʹ, και  Βασιλικὴ Οἰκογένεια

Θαυμαστό σημάδι σε εικόνες που κρατούν Μοναχοί στο Άγιο Όρος-συγκλονιστικές φωτογραφίεςΘαυμαστό σημάδι σε εικόνες που κρατούν Μοναχοί στο Άγιο Όρος-συγκλονιστικές φωτογραφίες

ΤΟ 1981,
ἡ ῾Ιερὰ Σύνοδος τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ὑπὸ τὸν῾Αγιώτατον Μητροπολίτην Φιλάρετον, προέβη στὴν ᾿Ανακήρυξι τῶν ῾Αγίων Νεομαρτύρων τῆς Ρωσίας, θεωροῦσα ὡς ῾Αγίους Μάρτυρας τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως μόνον ὅσους ἐμαρτύρησαν ὑπὲρ Πίστεως ἀπὸ τοῦ 1917 καὶ ἑξῆς· ὄχι δηλαδὴ ὅλους ἀδιακρίτως τοὺςφονευθέντας, ὡς ἄλλωστε ἔπραξε καὶ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχαςκατὰ τὸ ἔτος 2000.Τουλάχιστον 20.000 ῾Ιερεῖς, 200 ᾿Επίσκοποι καὶ ἀναρίθμητοι Λαϊκοὶἐξετελέσθησαν, κυκλοφοροῦν δὲ Συναξάρια τῶν ῾Αγίων ΡώσωνΝεομαρτύρων, στὰ ὁποῖα περιγράφεται τὸ βίαιο τέλος αὐτῶν ὑπὲρτῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως.

῾Ο ἴδιος ὁ Τσάρος Νικόλαος Βʹ, ὡς καὶ ὅλη ἡ Βασιλικὴ Οἰκογένεια,συναριθμεῖται στοὺς Μάρτυρας, διότι ἐσφαγιάσθη ἀγρίως, ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἦταν ὁ ᾿Ορθόδοξος Μονάρχης,  ὁ βαθύ-τατα εὐσεβὴς καὶ πρᾶος Αὐτοκράτωρ, πιστὸ τέκνο τῆς ᾿Εκκλησίας,ἐγνωσμένης ἀρετῆς, συμπαθέστατος στὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ μισητὸςστοὺς ἀθέους.Οἱ εὐσεβεῖς Ρῶσοι ᾿Ορθόδοξοι εἶχαν ἀνέκαθεν στὴν συνείδησί τους ὡς ῾Αγίους τοὺς Ρώσους Νεομάρτυρας, τοὺς ἐπεκαλοῦντο στὶςπροσευχές τους, ἔγραφαν τὰ Μαρτύρια-Συναξάριά τους καὶ ἔβλεπαν θαύματα διὰ πρεσβειῶν των.

῾Η ᾿Ανακήρυξις ἦταν ἀπαίτησις τῆς συνειδήσεως τῶν εὐσεβῶν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Ρωσίας, κατὰ δὲ τὸ 1918, ἡ Παρρωσικὴ Σύνοδοςτῆς Μόσχας εἶχε προβῆ στὴν ἑτοιμασία τοῦ ἐδάφους γιὰ τὴν συλλογὴ στοιχείων ἐπὶ τῶν πρώτων τότε Νεομαρτύρων καὶ τὴν ᾿Ανακήρυξί τους, μάλιστα δὲ εἶχε εὐλογήσει τὴν ἀπόδοσι τιμῶν εἰς Αὐτούς.

Εἶναι, ἐπαναλαμβάνουμε, λυπηρὸ νὰ ἀγνοοῦνται ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ συντάσσωνται ᾿Ορθόδοξοι ῞Ελληνες μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῆς Πίστεως·διότι, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἀπὸ εἰλικρινεῖς ῾Ιστορικοὺς ἀναγνωρίζεταισήμερα, ὅτι οἱ Κομμουνισταὶ σκοπίμως διέστρεψαν τὴν πραγματικὴ εἰκόνα τῆς Βασιλικῆς Οἰκογενείας καὶ τῆς Ρωσικῆς ᾿Ορθοδόξου᾿Εκκλησίας, προκειμένου νὰ δικαιολογήσουν τὴν αἱματηρὰ τυραννία ποὺ ἀκολούθησε τὴν κατάλυσι τῆς ᾿Ορθοδόξου Μοναρχίας.

Εἶναι πράγματι ἀσύγγνωστο σὲ ἕναν ᾿Ορθόδοξο νὰ μὴ ἀναγνωρίζηστὴν ᾿Επανάστασι τοῦ 1917 τὴν ἔκχυσι τοῦ δαιμονικοῦ μίσουςἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς θρησκείας.

(Για τον Άγιο Τσάρο Νικόλαος δες  το βίντεο και τα σχόλια στη σελίδα μου: https://salograia.blogspot.com/2010/09/blog-post_30.html

πηγή: https://www.pronews.gr/thriskeia/740138_agio-oros-thaymasto-simadi-se-eikones-poy-kratoyn-monahoi-foto

..............................................................................

Τo Νέο (Οικονομικό) Έτος - Πατήρ Αλέξανδρος Σμέμαν (Fr.Alexander Schmemann)

(πηγή:  http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2019/01/fr-alexander-schmemann)

Εἶναι παλιὸ τὸ ἔθιµο: τὴν παραµονὴ τοῦ Νέου Ἔτους, ὅταν τὸ ρολόι κτυπήσει µεσάνυχτα, σκεφτόµαστε τὶς ἐπιθυµίες µας γιὰ τὸ νέο ἔτος καὶ προσπαθοῦµε νὰ εἰσέλθουµε στὸ ἄγνωστο µέλλον µ’ ἕνα ὄνειρο, προσδοκώντας ταυτόχρονα τὴν ἐκπλήρωση κάποιας ἀγαπητῆς µας ἐπιθυµίας.

Σήµερα, γιὰ ἄλλη µιὰ φορὰ βρισκόµαστε µπροστὰ σ’ ἕνα νέο ἔτος. 

Τί ἐπιθυµοῦµε γιὰ τοὺς ἴδιους, γιὰ τοὺς ἄλλους, γιὰ τὸν καθένα; 

Ποιὸ εἶναι τὸ τέλος ὅλων µας τῶν ἐλπίδων; Ἡ ἀπάντηση εἶναι µονίµως ἡ ἴδια αἰώνια λέξη: εὐτυχία. Εὐτυχὲς τὸ Νέο Ἔτος! Εὐτυχία γιὰ τὸ Νέο Ἔτος! Ἡ ἰδιαίτερη εὐτυχία ποὺ ἐπιθυµοῦµε εἶναι φυσικὰ διαφορετικὴ καὶ προσωπικὴ γιὰ τὸν καθένα, ἀλλὰ ὅλοι µας µετέχουµε στὴν κοινὴ πίστη πὼς αὐτὸ τὸ ἔτος ἡ εὐτυχία θὰ µᾶς πλησιάσει, πὼς µποροῦµε νὰ ἐλπίσουµε σ’ αὐτὴ µὲ προσδοκία.

Πότε ὅµως εἶναι κάποιος ἀληθινὰ εὐτυχισµένος; 

Μετὰ ἀπὸ αἰῶνες ἐµπειρίας καὶ γνώσης σχετικὰ µὲ τὸν ἄνθρωπο, δὲν µποροῦµε πλέον νὰ ἐξισώσουµε τὴν εὐτυχία µὲ ὁποιοδήποτε ἐξωτερικὸ γνώρισµα, π.χ. χρήµατα, ὑγεία, ἐπιτυχία κλπ. Γνωρίζουµε πὼς τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτὰ δὲν ἀνταποκρίνεται πλήρως σ’ αὐτὴ τὴ µυστηριώδη καὶ πάντοτε φευγαλέα ἔννοια τῆς εὐτυχίας. Εἶναι σαφὲς πὼς ἡ φυσικὴ ἄνεση φέρνει εὐτυχία, ἀλλὰ καὶ ἄγχος. Ἡ ἐπιτυχία φέρνει εὐτυχία, ἀλλὰ καὶ φόβο. Εἶναι ἐκπληκτικὸ πὼς ὅσο περισσότερη ἐξωτερικὴ εὐτυχία διαθέτουµε, τόσο περισσότερο εὔθραυστη γίνεται καὶ πιὸ ἀτίθασος ὁ φόβος πὼς θὰ τὴ χάσουµε καὶ θὰ µείνουµε µὲ ἄδεια χέρια. 

Πιθανῶς αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ εὐχόµαστε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο «µία νέα εὐτυχία» γιὰ τὸ Νέο Ἔτος. Ἡ «παλιὰ» εὐτυχία ποτὲ δὲν πραγµατοποιήθηκε, κάτι πάντοτε ἔλειπε. 

Τώρα ὅµως ἀτενίζουµε ξανὰ µπροστὰ µας µὲ µία εὐχή, ἕνα ὄνειρο, µία ἐλπίδα…

Χριστὲ καὶ Παναγία! 

Τὸ εὐαγγέλιο πρὶν ἀπὸ πάρα πολὺ καιρὸ εἶχε καταγράψει τὴν ἱστορία ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ πλούτισε, ἔκτισε καινούριες ἀποθῆκες γιὰ νὰ ἀποθηκεύσει τὰ ἀγαθά του, καὶ ἀποφάσισε πὼς πλέον εἶχε ὅλα τὰ ἀναγκαῖα ποὺ ἐγγυῶντο τὴν εὐτυχία του! Εἶχε ἄνεση καὶ µέσα. Ἐκείνη ὅµως τὴ νύχτα ἄκουσε: «ἄφρων, ταύτη τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σου, ἃ δὲ ἠτοίµασας τίνι ἔσται;» (Λουκ. 12, 20).

Ἡ σταδιακὴ συνειδητοποίηση ὅτι τίποτε δὲν µπορεῖ νὰ κρατηθεῖ, πὼς µπροστὰ µας βρίσκεται ὁ ἀναπόφευκτος θάνατος καὶ ἡ φθορά, εἶναι τὸ δηλητήριο ποὺ δηλητηριάζει τὴ µικρὴ καὶ περιορισµένη εὐτυχία ποὺ διαθέτουµε. Αὐτὸς εἶναι σίγουρα καὶ ὁ λόγος γιὰ τὴ συνήθεια ποὺ ἔχουµε νὰ κάνουµε τέτοιο σαµατὰ καὶ θόρυβο, φωνάζοντας καὶ γελώντας, καθὼς τὸ ρολόι κτυπάει δώδεκα τὴν παραµονὴ τοῦ Νέου Ἔτους. 

Φοβούµαστε νὰ µείνουµε µόνοι καὶ σιωπηλοί, καθὼς τὸ ρολόι κτυπάει σὰν τὴν ἀνελέητη φωνὴ τῆς µοίρας: πρῶτο κτύπηµα, δεύτερο, τρίτο καὶ συνεχίζει, τόσο ἀδυσώπητα, ὁµοιόµορφα, τόσο τροµακτικὰ µέχρι τέλους. Τίποτε δὲν µπορεῖ νὰ τὸ ἀλλάξει, τίποτε νὰ τὸ σταµατήσει.

Ἔτσι ἔχουµε δύο πολὺ βαθεῖς καὶ ἀκατάλυτους ἄξονες τῆς ἀνθρώπινης συνείδησης: φόβος καὶ εὐτυχία, ἐφιάλτης καὶ ὄνειρο. 

Ἡ καινούρια εὐτυχία ποὺ ὀνειρευόµαστε τὴν παραµονὴ τοῦ Νέου Ἔτους θὰ µπορέσει τελικὰ νὰ ἠρεµήσει, νὰ σκορπίσει καὶ νὰ κατανικήσει τὸ φόβο; Ὀνειρευόµαστε µιὰ εὐτυχία στὴν ὁποία νὰ µὴν παραµονεύει ὁ φόβος βαθιὰ µέσα της, ἕνας φόβος ἀπὸ τὸν ὁποῖο προσπαθοῦµε πάντοτε νὰ προφυλαχθοῦµε, πίνοντας, ἢ µὲ τὸ νὰ εἴµαστε συνεχῶς ἀπασχοληµένοι, περιβαλλόµενοι ἀπὸ θόρυβο. 

Ἡ σιγὴ ὅµως αὐτοῦ τοῦ φόβου εἶναι ἰσχυρότερη ἀπὸ κάθε ἄλλο θόρυβο. «Ἄφρων»! Μάλιστα, τὸ ἀθάνατο ὄνειρο τῆς εὐτυχίας εἶναι ἐκ φύσεως ἀνόητο σ’ ἕναν κόσµο µολυσµένο ἀπὸ φόβο καὶ τὸ θάνατο.

Ἀκόµη καὶ στὶς ἀνώτερες στιγµὲς τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισµοῦ, οἱ ἄνθρωποι τὸ γνωρίζουν καλά. Μποροῦµε νὰ νιώσουµε τὴ θλίψη καὶ τὴ θλιβερὴ ἀλήθεια πίσω ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ µεγάλου ποιητῆ Ἀλέξανδρου Πούσκιν, ποὺ τόσο πολὺ ἀγαποῦσε τὴ ζωή, ὅταν ἔγραφε: «Δὲν ὑπάρχει εὐτυχία στὸν κόσµο». 

Ὄντως, µία βαθιὰ θλίψη διαπερνᾶ κάθε γνήσια τέχνη. Μόνο χαµηλά, στὸν πάτο τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισµοῦ, τὰ πλήθη ξετρελαίνονται µὲ τὸ θόρυβο καὶ τὶς φωνές, ὡς ἐὰν ὁ θόρυβος καὶ τὰ θορυβώδη πάρτυ θὰ µποροῦσαν νὰ φέρουν τὴν εὐτυχία.
«Ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων, καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν» (Ἰωαν. 1,4-5). 

Αὐτὸ ποὺ ὑπονοεῖ αὐτὴ ἡ φράση εἶναι πὼς τὸ φῶς δὲν µπορεῖ νὰ καταποθεῖ ἀπὸ τὸν φόβο καὶ τὸ ἄγχος, δὲν µπορεῖ νὰ σκορπισθεῖ ἀπὸ τὴ λύπη καὶ τὴν ἀπελπισία. 

Νὰ µποροῦσαν οἱ ἄνθρωποι, σ’ αὐτή, σ’ αὐτὴ τὴ µάταιη δίψα γιὰ στιγµιαία εὐτυχία, νὰ ἔβρισκαν µέσα τους τὴ δύναµη νὰ σταµατήσουν, νὰ σκεφτοῦν, νὰ ἀτενίσουν τὰ βάθη τῆς ζωῆς! 

Νὰ µποροῦσαν νὰ ἀκούσουν τὰ λόγια, τὴ φωνὴ ποὺ τοὺς καλεῖ αἰώνια µέσα σ’ αὐτὰ τὰ βάθη. Ἂς γνώριζαν µόνο τί εἶναι ἀληθινὴ εὐτυχία. 

«Τὴν χαρὰν ὑµῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑµῶν» (Ἰωαν. 16, 22). 

Δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ ὀνειρευόµαστε ὅταν τὸ ρολόι κτυπήσει µεσάνυκτα; Τὴ χαρὰ ποὺ κανεὶς δὲν µπορεῖ νὰ ἀφαιρέσει. Πόσο σπάνια ὅµως φτάνουµε σὲ τέτοια βάθη! Πόσο τὰ φοβόµαστε γιὰ κάποιο λόγο καὶ τὰ παραµερίζουµε: «Ὄχι σήµερα, ἀλλὰ αὔριο, ἢ µεθαύριο, θὰ στρέψω τὴν προσοχὴ στὰ οὐσιώδη καὶ αἰώνια, µόνο, ὄχι σήµερα. ὑπάρχει καιρός».

Ὁ καιρὸς ὅµως στὴν πραγµατικότητα εἶναι τόσο λίγος. 

Μόνο στιγµὲς περνοῦν πρὶν τὸ βέλος τοῦ χρόνου σφυρίξει πετώντας πρὸς τὸ µοιραῖο στόχο. Γιατί καθυστεροῦµε; 

Ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἐδῶ, ἀνάµεσά µας, δίπλα µας, στέκεται Κάποιος: «ἰδοὺ ἔστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω» (Ἀποκ. 3, 20). Ἂν µόνο παραµερίζαµε τὸ φόβο µας καὶ Τὸν κοιτάζαµε, θὰ βλέπαµε µία τέτοια χαρά, καὶ µία τέτοια περίσσεια ζωῆς, ποὺ σίγουρα θὰ καταλαβαίναµε τὸ νόηµα αὐτῆς τῆς φευγαλέας καὶ µυστηριώδους λέξης «εὐτυχία».

Ἀπό τό βιβλίο:Εορτολόγιο

ἔκδ. Ἀκρίτας

 http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2019/01/fr-alexander-schmemann
....................................................................................................................................
.................................................................................................................................