"Οι δέ υπομένοντες τον Θεόν αλλάξουσιν ισχύν, πτεροφυήσουσιν ως αετοί..." (Ησ. Κεφ.μ, 31)
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014
Η γυναίκα που επέστρεψε απ' την Κόλαση του Norman Atlantic, κρατώντας στην καρδιά της ελπίδα όμοια με σκύλο, που φορεί στο κεφάλι του, μωβ-ροζ κορδελλάκι!
Αγαπητή μας Ευανθία, ήταν μία πολύ μεγάλη δοκιμασία, ζωντανή κόλαση γι αυτούς που τα ζήσανε, αλλά και για εμάς για να συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε τίποτε,(σβήνουμε ξαφνικά όπως το κερί), και δεν έχουμε κανένα κεκτημένο δικαίωμα για τη ζωή στο αύριο.
Αυτό που σκεφτόμουνα είναι ότι ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε υποχρέωση την τηρούμε απαρασάλευτα τον Εκκλησιασμό της ημέρας της Κυριακής. Εάν λοιπόν την τηρούσαμε, κανένας αληθινός Ορθόδοξος δεν θα ξεκινούσε τις διακοπές του τις πρωινές ώρες της Κυριακής, διότι συνειδησιακά θα ήθελε να μετέχει του Εκκλησιασμού μέσα στον Ιερό Ναό. Θα βρίσκαμε κάποια άλλη ώρα ή και ημέρα για τις διακοπές μας. Άρα κανείς δεν θα ήταν σε αυτό το πλοίο για να βρεθεί σε αυτή την ζωντανή κόλαση. Με άλλα λόγια αυτή η απλή υποχρέωση ως προς την ψυχή μας, θα γλίτωνε τους Χριστιανούς από αυτή την κόλαση. Κάπως έτσι σώζει μας προφυλάσσει ο Χριστός μας.
Την αυτή σκέψη θα κατέθετα και για το αεροπορικό δυστύχημα του Ήλιος που συνέβει πάλι Κυριακή πρωί στις 14 Αυγούστου του 2005 όπου χάθηκαν 121 άνθρωποι!! Χωρίς να έχω διάθεση κατάκρισης για κανέναν, διότι ως άνθρωποι αμαρτάνουμε συνεχώς, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την πνευματική μας κατάρτιση για το ταξίδι της αιωνιότητας. Ζήσαμε μία προσωρινή ζωντανή κόλαση, έστω από τις τηλεοράσεις και με τις μαρτυρίες των επιζώντων, όμως επί της ουσίας κάνουμε κάτι για να ξεφύγουμε από την Ατελείωτη Γέεννα του Πυρός, την φοβερή και Αιώνια Κόλαση των Ψυχών; Αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει, γιατί από εκεί δεν υπάρχει ούτε έξοδος κινδύνου ούτε διάσωση.
Μαρίνο αδερφέ κατανοώ απολύτως το πνεύμα με το οποίο έγραψες το σχόλιό σου και συμφωνώ μαζί σου, αλλά...δύσκολο να πείσεις ανθρώπους να ΜΗΝ ταξιδεύουν Κυριακάτικα, όχι τουλάχιστον ΠΡΙΝ εκκλησιαστούν, και πάρουν του Χριστού την ευλογία...
Προσωπικά, ακούγοντας από τους διασωθέντες κατ' επανάληψη, αναφορά σε ΚΟΛΑΣΗ, από την οποία διέφυγαν, σκεφτόμουν:
"πιστεύουν οι άνθρωποι ότι υπάρχει φυσική, υλική Κολαση, αλλά οι περισσότεροι αρνούνται να πιστέψουν ότι υπάρχει μετα-Φυσική Κόλαση, επικαλούμενοι δήθεν τη Φιλανθρωπία του Κυρίου που" όλους θα μας σώσει".
Πες μου, Μαρίνο, φίλτατε, γιατί έχει ατονήσει τόσο πολύ στις ημέρες μας, η πίστη στη ΜΕΤΑ-ΦΥΣΙΚΗ Κόλαση, για την οποία με ΤΡΟΜΟ μίλησαν είτε γραπτά, είτε προφορικά ΟΛΟΙ οι άγιοι των περασμένων αιώνων;
Τι είναι αυτό που έχει διώξει το σωτήριο Φόβο ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ, από τις καρδιές μας;
Ο σύγχρονος, απροσανατολιστικός τρόπος ζωής; τα διάφορα αποκρυφιστικά της συφοράς του Χολυγουντ; η πλύση εγκεφάλου; ο σκοτισμός που υπάρχει στο νου μας, εξ αιτίας των πολλών μας παθών;
Η έλλειψη ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΩΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ απο τη μεριά των περισσότερων ποιμένων;
Αγαπητή μου Ευανθία, ο ρόλος μας δεν είναι να πείσουμε, αλλά να προβληματίσουμε. Ο Χριστός μας, χρησιμοποιεί ως "εργαλεία Του", τους Χριστιανούς του κόσμου τούτου για την σωτηρία των ανθρώπων. Έτσι με κάποιο λόγο δικό σου π.χ., κάποιες ψυχές καλοπροαίρετες που πάλι τις κατευθύνει ο Χριστός μας, διαβάζουν και σκέφτονται. Σκέφτονται και προβληματίζονται. Προβληματίζονται και αρχίζουν σιγά σιγά να αλλάζουν στάση ζωής. Και εάν το χωράφι της ψυχής είναι αγαθό, τότε ο σπόρος του Λόγου καρποφορεί, όπως το περιγράφει ο Δεσπότης μας Χριστός στην παραβολή του Σπορέως.
Τώρα στο ερώτημά σου, θα απαντούσα ότι ναι, είναι όλα αυτά που γράφεις, με τη μεγαλύτερη βαρύτητα ευθύνης να την αναλαμβάνουν οι Εκκλησιαστικοί ποιμένες, που έχουν υιοθετήσει την θανατηφόρα εκκοσμίκευση, που αφενός έχει πάρει "Οικουμενιστικό δρόμο", και αφετέρου έχει αλλοιωθεί το γνήσιο Πατερικό φρόνημα και την θέση του ανέλαβε η "μεταπατερική θεολογία", που δεν είναι άλλο από την διαστροφή της Μίας Αγίας Αλήθειας Του Χριστού. Ένα πρόχειρο παράδειγμα που σκέφτομαι, ποιός Ιερέας λέει σήμερα στο ποίμνιο, ότι η περίοδος της νηστείας είναι περίοδος πνευματικού αγώνα και όχι περίοδος διακοπών, που συνδέονται στις μέρες μας με την κραιπάλη και την ασυδοσία. Για σκέψου ότι πολύ μεγάλα θανατηφόρα δυστυχήματα έχουν γίνει σε περίοδο Αγίας Νηστείας; Το προχτεσινό του Norman, του Ήλιος που ανέφερα, το θανατηφόρο Τσουνάμι στην Ινδονησία στις 26 Δεκ 2004, που "κατάπιε" 220.000 ανθρώπους!!!! Έχουν λοιπόν πολύ μεγάλη ευθύνη οι Πνευματικοί Ταγοί του τόπου μας. Κάποτε ο διάβολος, είδε νέφος Αγίων Μαρτύρων στον παράδεισο, και είπε εγώ είμαι υπεύθυνος για τη δόξα των Αγίων; Ε τότε, (είπε) θα αλλάξω τρόπο......
Δηλαδή με άλλα λόγια ο διάβολος έχει αλλάξει τρόπο να μας πολεμάει, και εκεί που κάποτε έκανε κατευθείαν επίθεση στον Πιστό και τον αξίωνε Άγιο Μάρτυρα Του Χριστού, τώρα αυτό που κάνει είναι να μας "ψύχει" τον ζήλο για τα πνευματικά και σιγά σιγά να κερδίζει έδαφος στη ζωή μας. Έτσι η ακηδία φέρνει και άλλη ακηδία, και τέλος τέλος, έρχεται η απομάκρυνση από την Αγία Εκκλησία με το δεν πειράζει το ένα, δεν πειράζει το άλλο, και πάει λέγοντας...
Για να κλείσω, θα έλεγα ότι πρέπει να ξεκινήσουμε τον πνευματικό αγώνα της μετανοίας και της Εκκλησιαστικής Πνευματικής Ορθόδοξης Ζωής, διότι το μέλλον προβλέπεται ζοφερό, καθώς όλα καταρρέουν γύρω μας.
Αγαπητή μας Ευανθία, ήταν μία πολύ μεγάλη δοκιμασία, ζωντανή κόλαση γι αυτούς που τα ζήσανε, αλλά και για εμάς για να συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε τίποτε,(σβήνουμε ξαφνικά όπως το κερί), και δεν έχουμε κανένα κεκτημένο δικαίωμα για τη ζωή στο αύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που σκεφτόμουνα είναι ότι ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε υποχρέωση την τηρούμε απαρασάλευτα τον Εκκλησιασμό της ημέρας της Κυριακής.
Εάν λοιπόν την τηρούσαμε, κανένας αληθινός Ορθόδοξος δεν θα ξεκινούσε τις διακοπές του τις πρωινές ώρες της Κυριακής, διότι συνειδησιακά θα ήθελε να μετέχει του Εκκλησιασμού μέσα στον Ιερό Ναό.
Θα βρίσκαμε κάποια άλλη ώρα ή και ημέρα για τις διακοπές μας.
Άρα κανείς δεν θα ήταν σε αυτό το πλοίο για να βρεθεί σε αυτή την ζωντανή κόλαση. Με άλλα λόγια αυτή η απλή υποχρέωση ως προς την ψυχή μας, θα γλίτωνε τους Χριστιανούς από αυτή την κόλαση. Κάπως έτσι σώζει μας προφυλάσσει ο Χριστός μας.
Την αυτή σκέψη θα κατέθετα και για το αεροπορικό δυστύχημα του Ήλιος που συνέβει πάλι Κυριακή πρωί στις 14 Αυγούστου του 2005 όπου χάθηκαν 121 άνθρωποι!!
Χωρίς να έχω διάθεση κατάκρισης για κανέναν, διότι ως άνθρωποι αμαρτάνουμε συνεχώς, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την πνευματική μας κατάρτιση για το ταξίδι της αιωνιότητας.
Ζήσαμε μία προσωρινή ζωντανή κόλαση, έστω από τις τηλεοράσεις και με τις μαρτυρίες των επιζώντων, όμως επί της ουσίας κάνουμε κάτι για να ξεφύγουμε από την Ατελείωτη Γέεννα του Πυρός, την φοβερή και Αιώνια Κόλαση των Ψυχών; Αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει, γιατί από εκεί δεν υπάρχει ούτε έξοδος κινδύνου ούτε διάσωση.
Μαρίνο αδερφέ
ΑπάντησηΔιαγραφήκατανοώ απολύτως το πνεύμα με το οποίο έγραψες το σχόλιό σου και συμφωνώ μαζί σου, αλλά...δύσκολο να πείσεις ανθρώπους να ΜΗΝ ταξιδεύουν Κυριακάτικα, όχι τουλάχιστον ΠΡΙΝ εκκλησιαστούν, και πάρουν του Χριστού την ευλογία...
Προσωπικά, ακούγοντας από τους διασωθέντες κατ' επανάληψη, αναφορά σε ΚΟΛΑΣΗ, από την οποία διέφυγαν, σκεφτόμουν:
"πιστεύουν οι άνθρωποι ότι υπάρχει φυσική, υλική Κολαση, αλλά οι περισσότεροι αρνούνται να πιστέψουν ότι υπάρχει μετα-Φυσική Κόλαση, επικαλούμενοι δήθεν τη Φιλανθρωπία του Κυρίου που" όλους θα μας σώσει".
Πες μου, Μαρίνο, φίλτατε, γιατί έχει ατονήσει τόσο πολύ στις ημέρες μας, η πίστη στη ΜΕΤΑ-ΦΥΣΙΚΗ Κόλαση, για την οποία με ΤΡΟΜΟ μίλησαν είτε γραπτά, είτε προφορικά ΟΛΟΙ οι άγιοι των περασμένων αιώνων;
Τι είναι αυτό που έχει διώξει το σωτήριο Φόβο ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ, από τις καρδιές μας;
Ο σύγχρονος, απροσανατολιστικός τρόπος ζωής; τα διάφορα αποκρυφιστικά της συφοράς του Χολυγουντ; η πλύση εγκεφάλου; ο σκοτισμός που υπάρχει στο νου μας, εξ αιτίας των πολλών μας παθών;
Η έλλειψη ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΩΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ απο τη μεριά των περισσότερων ποιμένων;
Αγαπητή μου Ευανθία, ο ρόλος μας δεν είναι να πείσουμε, αλλά να προβληματίσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χριστός μας, χρησιμοποιεί ως "εργαλεία Του", τους Χριστιανούς του κόσμου τούτου για την σωτηρία των ανθρώπων.
Έτσι με κάποιο λόγο δικό σου π.χ., κάποιες ψυχές καλοπροαίρετες που πάλι τις κατευθύνει ο Χριστός μας, διαβάζουν και σκέφτονται.
Σκέφτονται και προβληματίζονται.
Προβληματίζονται και αρχίζουν σιγά σιγά να αλλάζουν στάση ζωής.
Και εάν το χωράφι της ψυχής είναι αγαθό, τότε ο σπόρος του Λόγου καρποφορεί, όπως το περιγράφει ο Δεσπότης μας Χριστός στην παραβολή του Σπορέως.
Τώρα στο ερώτημά σου, θα απαντούσα ότι ναι, είναι όλα αυτά που γράφεις, με τη μεγαλύτερη βαρύτητα ευθύνης να την αναλαμβάνουν οι Εκκλησιαστικοί ποιμένες, που έχουν υιοθετήσει την θανατηφόρα εκκοσμίκευση, που αφενός έχει πάρει "Οικουμενιστικό δρόμο", και αφετέρου έχει αλλοιωθεί το γνήσιο Πατερικό φρόνημα και την θέση του ανέλαβε η "μεταπατερική θεολογία", που δεν είναι άλλο από την διαστροφή της Μίας Αγίας Αλήθειας Του Χριστού.
Ένα πρόχειρο παράδειγμα που σκέφτομαι, ποιός Ιερέας λέει σήμερα στο ποίμνιο, ότι η περίοδος της νηστείας είναι περίοδος πνευματικού αγώνα και όχι περίοδος διακοπών, που συνδέονται στις μέρες μας με την κραιπάλη και την ασυδοσία.
Για σκέψου ότι πολύ μεγάλα θανατηφόρα δυστυχήματα έχουν γίνει σε περίοδο Αγίας Νηστείας;
Το προχτεσινό του Norman, του Ήλιος που ανέφερα, το θανατηφόρο Τσουνάμι στην Ινδονησία στις 26 Δεκ 2004, που "κατάπιε" 220.000 ανθρώπους!!!!
Έχουν λοιπόν πολύ μεγάλη ευθύνη οι Πνευματικοί Ταγοί του τόπου μας.
Κάποτε ο διάβολος, είδε νέφος Αγίων Μαρτύρων στον παράδεισο, και είπε εγώ είμαι υπεύθυνος για τη δόξα των Αγίων; Ε τότε, (είπε) θα αλλάξω τρόπο......
Δηλαδή με άλλα λόγια ο διάβολος έχει αλλάξει τρόπο να μας πολεμάει, και εκεί που κάποτε έκανε κατευθείαν επίθεση στον Πιστό και τον αξίωνε Άγιο Μάρτυρα Του Χριστού, τώρα αυτό που κάνει είναι να μας "ψύχει" τον ζήλο για τα πνευματικά και σιγά σιγά να κερδίζει έδαφος στη ζωή μας.
Έτσι η ακηδία φέρνει και άλλη ακηδία, και τέλος τέλος, έρχεται η απομάκρυνση από την Αγία Εκκλησία με το δεν πειράζει το ένα, δεν πειράζει το άλλο, και πάει λέγοντας...
Για να κλείσω, θα έλεγα ότι πρέπει να ξεκινήσουμε τον πνευματικό αγώνα της μετανοίας και της Εκκλησιαστικής Πνευματικής Ορθόδοξης Ζωής, διότι το μέλλον προβλέπεται ζοφερό, καθώς όλα καταρρέουν γύρω μας.