Tα δέντρα και η συνείδηση

Tα δέντρα και η συνείδηση

Αύριο, μεθαύριο, λέω, όσο θάναι καιρός,
ν' ανεβώ να φυτέψω στο λόφο μου εκείνα τα δέντρα
να με αντιπροσωπέψουν στον τομέα της δημιουργίας. 

Τόσον ήλιο πολύ που θησαύρισα και στο τέλος δεν μπόρεσα
μέσα σε λέξεις να τον κλείσω τον αιώνιο,
να φτιάξω μια διδασκαλία της ομορφιάς τουλάχιστο,
να φτιάξω ένα περιδέραιο ολόλαμπρο για τις ψυχές.

Μα αυτά τα δέντρα  συμμετέχοντας στο μέγα έργο,
κινούμενα μές στο κινούμενο σύμπαν σαν συνειδήσεις,
σ' ένα άλλο θαύμα μεταβάλλοντας τον ήλιο  που μου διέφυγε,
θα μου ευκολύνουνε τη διεύλευση από τους κριτές.

(Τα φαντάζομαι κιόλας, δυνατά, αιωνόβια,
φορτωμένα ως τα κούτσουρα  με άνθη να σαλεύουν προς όλες
τις διευθύνσεις, προτείνοντας, με ψιθύρους αγάπης,
τους καρπούς της ειρήνης τους).

Αύριο, μεθαύριο, λέω, όσο θάναι καιρός
ν' αντικατασταθώ φυτεύοντας εκείνα τα δέντρα.

Νικηφόρος Βρεττάκος