Η παράξενη παρουσία
Σαν να σ' έπλασεν ο Θεός με αμεταχείριστο χώμα,
φως και νερό, είσαι ωραία παράξενα.
Τα χέρια σου μοιάζουν σαν ένας λαός συναγμένος που σκέφτεται
πάνω στο στήθος σου.
Μια κολώνα ο λαιμός σου
που στηρίζει ένα αέτωμα.
Μια κατασκήνωση ειρήνης
το γέλιο σου.
Στ'ορθό μετωπό σου,
προσγειώνεται ο ήλιος παράξενα.
Είναι τα μαλλιά σου
μια ημερωμένη καταιγίδα.
Και τα μάτια σου είναι
η σοφία της σιωπής , η αρμονία της θύελλας,
το "αγαπάτε αλλήλους".
Νικηφόρος Βρεττάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου