Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Γιάννης Τσίγκρας-Ερμηνεία τρίλιας


Ερμηνεία τρίλιας 

Το άλικο πρώτο ανθάκι 
στης τσιντόνιας το γυμνό κλαρί
θυμίζει στόμα κοριτσιού που από λαχτάρα αιμάσσει
τόσο πού, αφού ο σπίνος μες στον κάλυκά του ξεδιψάσει
σφυρίζει ένα: "έτσι άραγε φιλούν;"
και μοιάζει ν' απορεί.

Γιάννης Τσίγκρας
...............................................
(Οι υπέροχες φωτό της τσιντόνιας από τη σελίδα:http://www.pentapostagma.gr/2012/03/blog-post_7089.html )

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Αετός κρατά μαχαίρι!


Ο Ολλανδός φωτογράφος Han Bouwmeester, 

ενώ βρισκόταν στο Västerbotten της Σουηδίας

 για επαγγελματικούς λόγους, 

έπαθε το σοκ της ζωής του όταν είδε έναν χρυσαετό να φεύγει μακριά κρατώντας ανάμεσα στα νύχια του το μαχαίρι του!

 «Ήθελα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες άγριων πτηνών και έπρεπε με κάποιο τρόπο να τα προσελκύσω»,

 λέει ο φωτογράφος και συμπληρώνει:

 «Πήρα το μαχαίρι μου από το σακίδιο και έκοψα μερικά κομμάτια κρέατος πάνω στο χιόνι. 

Μετά κρύφτηκα και περίμενα υπομονετικά… Φανταστείτε το σοκ όταν είδα έναν αετό να πλησιάζει και στη συνέχεια να φεύγει, κρατώντας κάτι κόκκινο ανάμεσα στα νύχια του. 

Χρειάστηκα λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσω ότι αυτό ήταν το μαχαίρι μου, το οποίο είχα ξεχάσει στο χιόνι!»

 Έτσι ο «ξεχασιάρης» φωτογράφος απαθανάτισε μία από τις πιο παράξενες και σπάνιες φωτογραφίες που έχουμε δει ποτέ! 

Όσο για τον αετό;

 «Όταν κατάλαβε ότι αυτό που κρατούσε ήταν άχρηστο, το πέταξε αμέσως»,

 λέει ο Han.
ΠΗΓΗ:ΤΡΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Ανάβαση-Νικηφόρος Βρεττάκος -Παταβούκος


(Η φωτό τραβήχτηκε στην Πάτρα  από τον Aναστάσιο Κωστόπουλο  χτες 27-5-2012.
Το χέρι της Σαλογραίας κρατάει το ευτυχισμένο  κοτόπουλο Παταβούκο)
..................................................................................................................


Ανάβαση

Ευχαριστώ τη μεγάλη σκαλωσιά των πληγών μου
που πάτησα, ανέβηκα, είδα τον κόσμο
και το απίστευτο θέαμα σημείωσα 
στα χαρτιά. 


Και θα έλεγα μάλιστα,
ω γης, ότι είμαι το ευτυχέστερο όν
που έζησε πάνω σου. 


Το φως με κατέκλυσε 
και με απόκρυψε, τόσο, που δεν έχω σκιά
όπως έχουνε όλα, σώματα, πράγματα.


Έρχονται μάλιστα και ώρες και νιώθω 
να βαραίνω στο χώμα σου λιγότερο απ'όσο 
το φως του λυκόφωτος πάνω στην πέτρα.


Νικηφόρος Βρεττάκος 

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Πώς θα καταλάβεις τι κρύβεται κάτω από την άψογη μάσκα κάποιου;



"...Όχι δεν είμαι ούτε πεισματάρης ούτε κακός.

Δεν αντέχω την ανθρώπινη υποκρισία όμως. 

Θέλω να πέφτουν οι μάσκες.

Και αν έμαθα κάτι στις επτά ζωές μου, φίλτατοι, είναι πως 

δεν υπάρχει καλύτερος  τρόπος 
να τσεκάρεις τα συναισθήματα του άλλου 
από το να τον εκνευρίσεις.

....κάνε μια  ο π ο ι α δ ή π ο τ ε παπάτζα. 

Ο ερωτοχτυπημένος θα την  δει ως τρισχαριτωμένη 
λόξα και θα την θαυμάσει.  

Αυτός που σε αγαπάει θα αγανακτήσει μεν αλλά θα προσπαθήσει 
να καταλάβει τα κίνητρά σου υπομονετικά. 

Και αυτός που σε έχει χεσμένο-με το παρντόν-

θα γίνει έξω φρενών...."

(Από το βιβλίο
"Εγώ ο Ζάχος Ζάχαρης" της Λένας Διβάνη 
σελ. 143-144, 
Εκδόσεις Καστανιώτη 2012)

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Η παράξενη παρουσία -Νικ. Βρεττάκος


Η παράξενη παρουσία 

Σαν να σ' έπλασεν ο Θεός  με αμεταχείριστο χώμα,

φως και νερό, είσαι ωραία παράξενα.

Τα χέρια σου μοιάζουν σαν ένας λαός συναγμένος που σκέφτεται 
πάνω στο στήθος σου. 

Μια κολώνα ο λαιμός σου
που στηρίζει ένα αέτωμα. 

Μια κατασκήνωση ειρήνης 
το γέλιο σου.

 Στ'ορθό μετωπό σου, 
προσγειώνεται ο ήλιος παράξενα.

Είναι τα μαλλιά σου 
μια ημερωμένη καταιγίδα. 

Και τα μάτια σου είναι 
η σοφία της σιωπής , η αρμονία της θύελλας,

το "αγαπάτε αλλήλους".

Νικηφόρος Βρεττάκος 

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Στη μνήμη Σμηναγού Κωνστ. Ηλιάκη




Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης ήταν Σμηναγός της Ελληνικής πολεμικής αεροπορίας που σκοτώθηκε στις 23 Μαΐου 2006. Η καταγωγή του ήταν από τον Κάστελλο Ρεθύμνου.

Στις 23 Μαΐου 2006 και έπειτα από θερμό επεισόδιο ελληνικών με τουρκικά μαχητικά, το αεροσκάφος του Κωνσταντίνου Ηλιάκη κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο, έπειτα από προσπάθεια αναχαίτισης τουρκικού F-16. 

Τα συντρίμμια του αεροπλάνου βρέθηκαν λίγο αργότερα επιβεβαιώνοντας το τραγικό αυτό συμβάν.Από την στιγμή που μαθεύτηκε το γεγονός εκφράστηκαν υποψίες για την κατάρριψη του αεροσκάφους του Κωνσταντίνου Ηλιάκη από Τούρκο πιλότο.

Στο γεγονός αυτό συνετέλεσαν πολλά γεγονότα,με αποτέλεσμα η άποψη αυτή να μοιάζει ως η πραγματική αιτία του χαμού του Σμηναγού.

Ο σμηναγός ήταν πατέρας δύο παιδιών 1,5 και 5 χρονών αντίστοιχα.
Στις 28 Δεκεμβρίου 2006, στην καθιερωμένη τελετή απονομής μεταλίων και βραβείων από την Ακαδημία Αθηνών, του απονεμήθηκε το αργυρό μετάλιο αρετής και αυτοθυσίας.

Στις 23 Μαΐου 2007 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου προς τιμήν του, στο χώρο όπου έχασε τη ζωή του.

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Ένας τεράστιος Έλληνας, αθλητής, πατριώτης και ευεργέτης που δεν γνωρίζουμε





Η βιογραφία ενός μεγάλου ήρωα, αθλητή, πατριώτη και ευεργέτη σχεδόν συγχρόνου  μας!
...........................................................................

(Ευχαριστώ ολόψυχα  τον εκλεκτό  φίλο   που μου το προώθησε.

Σαλογραία).

............................................................................................................


Tεράστιος Έλληνας που δεν γνωρίζουμε... 

Στην Πάφο γεννήθηκε, 4 Μαϊου 1910.

 Πάνω από έναν αιώνα πια. 

Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. 

Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι. 

Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1936! 

Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι. 

Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο. 

Τα 'μπλεξε ο πόλεμος μετά. 

Υπέφερε ο κόσμος. 

Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. 

Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.

Πείνα! 

Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός.
Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. 

Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια.

Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει να τρέξει!

Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. 

Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. 

Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! 

Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε. 

Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; 

Με τι λεφτά; 

Μαζεύει και πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. 

Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο

Μονό! 

Δεν είχε λεφτά για «μετ' επιστροφής». 

Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. 

Με μοναδικό σκοπό να. τρέξει! 

Τίποτα άλλο!


«Θα πεθάνεις στα πρώτα χιλιόμετρα»

Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής - κι ακόμα φημισμένος - ήταν αυτός της Βοστώνης.


 Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι και ο Αμερικάνος, νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Τζόνι Κέλι. Κι από κοντά ένας Καναδός αθληταράς.

 Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. 

Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε: 

-Δεν μπορείς να τρέξεις.

- Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ ενώ έκανα τόσο ταξίδι;

- Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.
Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει «φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα.». 

Αρχίζει ο αγώνας. 20 Απριλίου 1946 ήτανε. 

Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος Κυριακίδης, αλλά ανέβαζε στροφές. 

Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. 
Στο 40 χιλιόμετρο έπιασε τον Κέλι, τον πρωτοπόρο. 
Ναι, κέρδισε! Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η Αμερική.  
...............................................................................................................


«Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, ο Κυριακίδης για έναν λαό»

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο! Το Τζόνι Κέλι. 

Κι όταν λέμε Κέλι να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner's World ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα. 
Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι:
«Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ' αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι αδύναμο Έλληνα;».

Απάντηση Κέλι: 

«Μόνο εγώ έχασα; 

Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. 

Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία...».

Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. 

«Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων.
 Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; 
Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; 
Ό,τι θες από μένα».
..................................................................................
«Δεν θέλω τίποτα για μένα, μόνο για τους Έλληνες που λιμοκτονούν»

Απάντηση Κυριακίδη: 


«Σας ευχαριστώ, πρόεδρε.

 Δεν θέλω τίποτα για εμένα. 

Το μόνο ! που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν.

Αυτό ζητάω. 

Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει». 

Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο!

Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. 

Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. 

Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν. 

Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! 

Ποσό τεράστιο για την εποχή.

 Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.

Ένα εκατομμύριο κόσμος στην υποδοχή!

Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον Εμφύλιο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ' αυτόν τον τεράστιο Έλληνα
.


 Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην ! Αθήνα, στις 23 Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.

 Είχαν φτάσει απ' όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. 

Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος.

Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. 

Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά, περηφάνια, ανακούφιση στους συνανθρώπους του.

 Πόσο γνήσιος ο Στέλιος Κυριακίδης! 

Πόσο αυθεντικός.

 Και τι ψυχή!

 Μεγαλείο.

Ο γιός του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, προσέφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια* του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα 

(αξίζει να το επισκεφθείτε κάποια φορά).
.............................................................................

(*Με διαμάντι!


Μέσα σ' αυτά που έγιναν δωρεά στο Μουσείο είναι και το μετάλλιο τεράστιας αξίας από τον νικητήριο αγώνα στην Βοστώνη. 


Ένα μετάλλιο που ήταν συλλεκτικό ακόμα και τότε, αφού για εκείνη και μόνο τη χρονιά είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του, ένα διαμάντι! )
............................................................................................................................................

Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους. 

Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για το κατόρθωμά του, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray. 

Άνθρωπος της προσφοράς, με υψηλά ιδεώδη, γνώστης της βαριάς κληρονομιάς αυτού του τόπου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, 
ένας μοναδικός αθλητής
 που λατρεύτηκε στην εποχή του. 

Θα μπορούσε και σήμερα να αποτελεί φάρο έμπνευσης για όλους μας, 
αλλά μάλλον σε πολλούς το όνομά του δεν λέει κάτι. 

Κι ας έκανε, πέρα απ' όλα τα άλλα, κι έναν τεράστιο άθλο από καθαρά αθλητικής άποψης, αφού η νίκη στον μαραθώνιο της Βοστώνης 
θεωρείται κάτι τρομερά δύσκολο. 

Ο αείμνηστος Φρέντυ Γερμανός είχε κάνει μια εξαιρετική εκπομπή για τον Κυριακίδη το 1981, απόσπασμα της οποίας  μπορείτε να παρακολουθήσετε από το βίντεο που παραθέτουμε. 

Αυτός ήταν, λοιπόν, ο Στέλιος Κυριακίδης.

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Υπάρχουν πεσμένοι που δεν σηκώνονται...



Υπάρχουν πεσμένοι που δεν σηκώνονται

 για μην  ξαναπέσουν...

Αντόνιο Πόρτσια 

("Φωνές" Εκδ. Ίνδικτος σελ.96)

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

To άσχημο υπάρχει...


Το άσχημο υπάρχει
γιατί  το ωραίο 
κανείς δεν το καταλαβαίνει όλο.

Αντόνιο Πόρτσια

("Φωνές" εκδ. Ίνδικτος σελ.128)

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Το τέρας που ο άνθρωπος φέρει μαζί του...



Το τέρας που ο άνθρωπος φέρει μαζί του είναι πάντα είκοσι χρονών

Αντώνιο Πόρτσια

( Από τη συλλογή :"Φωνές", εκδ. Ίνδικτος, σελ.151))

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Συνταγή επιτυχίας για εξετάσεις(επανάληψη)


Συνταγή επιτυχίας για εξετάσεις,

Αγαπημένο μου

πρώτα και κύρια το άπαν σχεδόν είναι, η Ψυχραιμία στις εξετάσεις.

Εσύ θα δουλέψεις,  σαν να εξαρτώνται
ό λ α από τις δικές σου  προσπάθειές και συνάμα
θα είσαι ήρεμο σαν να εξαρτώνται τα π ά ν τ α από την απόφαση του Κυρίου.
Αν πάλι δεν πρόλαβες  για οποιοδήποτε λόγο να διαβάσεις  σαν να εξαρτώνται τα πάντα από σένα,  και πάλι θα πάς στις εξετάσεις σου, με ηρεμία διότι...γίνονται και θαύματα, εκεί που δεν το περιμένεις  και σώνεται η κατάσταση ανελπίστως
( χα! πώς νομίζεις ότι επιβιώνει το ελληνικόν έθνος άχρι του νυν; το βλέπουν αυτό οι  οργανωμένοι Γερμανοί  και τρρρρελαίνονται !)

Αναφέρω  σχετικά απίστευτα σκηνικά,  στην παλιότερη ανάρτηση ( σε παραπέμπω στην αρχή του σημερινού σημειώματος)- ρίξε ματίτσα.

Οι ευχές όλων των Αγίων,   θα  σε  συνοδεύουν στον καλό σου αγώνα- να έχεις την απόλυτη βεβαιότητα!

Άντε,  λοιπόν, πήγαινε  με θάρρος- να χαρεί επιτέλους  και η ψυχή της φουκαριάρας της μάνας σου.

Σε ασπάζομαι, περιστέρι μου,  και περιμένω τα γαλακτομπουρικένια κεράσματα!

Σαλογραία
.........................................................................


Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Για ν' απελευθερώσουν τα λουλούδια τα αρώματά τους...


Μέχρι και τα λουλούδια

για ν' απελευθερώσουν τ' αρώματά τους

είχαν την ανάγκη να πεθάνουν λίγο.



Αντόνιο Πόρτσια ("Φωνές")

To αρχαιότερο ερωτικό ποίημα


Το αρχαιότερο ερωτικό ποίημα

Το αρχαιότερο ερωτικό ποίημα που έχει ανακαλυφθεί στον κόσμο πάντως βρέθηκε κατά τη διάρκεια ανασκαφής στα τέλη του 19ου αιώνα στην περιοχή Νιπούρ στην αρχαία Σουμερία, δηλαδή στο σημερινό Ιρακ.
Το ποίημα βρέθηκε γραμμένο πάνω σε πινάκιο μαζί με άλλες πινακίδες των Σουμερίων, όπου συνήθως καταγράφονταν ιστορίες και θρύλοι, δικαστικές αποφάσεις και κρατικά διατάγματα, καθώς και άλλες συμφωνίες.
Το πινάκιο ήταν φτιαγμένο από πηλό και χρονολογείται περίπου στο 2037 π.Χ. Θεωρείται λοιπόν το αρχαιότερο ερωτικό ποίημα που έχει βρεθεi ποτέ. Το έργο έχει εκτεθεί ήδη σε διάφορα μουσεία του κόσμου.
Γαμπρέ, αγαπημένε της καρδιάς μου,
σαν το μέλι γλυκιά είναι η ομορφιά σου.
Λιοντάρι, αγαπημένο της καρδιάς μου με μάγεψες.
‘Ασε με να σταθώ τρέμοντας, μπροστά σου,
να σε αγγίξω με το χάδι μου.
Το χάδι μου είναι ακριβό,
πιο απολαυστικό είναι από την ομορφιά.
Σαν το μέλι με το γάλα.
Γαμπρέ, πες στη μητέρα μου,
θα σου δώσει λιχουδιές.
Στον πατέρα μου, θα σου δώσει δώρα.
Τη ψυχή σου να ζωντανέψω, ξέρω.
Γαμπρέ κοιμήσου στο σπίτι μας ως την αυγή,
τη καρδιά σου ξέρω πως να ευχαριστήσω.
Λιοντάρι κοιμήσου στο σπίτι μας ως την αυγή.
Εσύ, επειδή μ’ αγαπάς, κύριέ μου,
κύριε προστάτη μου, Σουσίν μου,
εσύ που ευφραίνεις τη καρδιά της Ενλίλ,
άγγιξέ με, με το χάδι σου.