Παραθέτω τη σελίδα,
αν θες να την επισκεφτείς περιστέρι μου. μου:http://salograia.blogspot.com/2009/12/blog-post.html
Είναι ένα κείμενο που το έγραψα, τέσσερις μήνες μετά το θάνατο της μητέρας μου- στις 2 Αυγούστου του 2009 και τρείς μέρες, πριν το θάνατο του πατέρα μου στις 8 Δεκέμβρη του 2009.
Για τον έρωτα και το θάνατο, ο λόγος και ο πόνος, ποτέ δεν τελειώνει...
Σαλογραία
Καλή μου Σαλογραία, εύχομαι να έχεις την αγάπη, τις ευχές τους και τις προσευχές τους, πάντα να σε σκεπάζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉλος
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΉλε, ήλιε, φίλε,
είθε όλοι να έχουμε τις ευχές των αγαπημένων και απελθόντων προσώπων, που στο βίο μας στήριξαν με την παρουσία τους.
http://hggiken.pblogs.gr/2011/12/peri-prosefhhs-gerwn-nikwn.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια και έχεις στο παρελθόν ανάρτηση με το Γέροντα Νίκωνα , βάλε και αυτο το βίντεο διάρκειας (58:10 λεπτών) αν θέλεις , στο οποίο λέει συγκλονιστικά πράγματα περί προσευχής. Ευχαριστώ , Βίκυ.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Βίκυ για την ενημέρωση...
Πραγματική μνήμη θανάτου είναι, κυριολεκτικά, να χαίρεσε καθημερινά και κάθε στιγμή τον θάνατό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα αγκαλιάζεις τον θάνατο, ως εαυτόν σου.
Να είσαι εσύ ο ίδιος η "μαύρη τρύπα" και πέραν αυτής.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννη μου
θα σου πω στο πριβέ κάτι κουλό επί του θέματος, να... γελάσεις!
Ευχαριστώ!