Το βρήκα, περιστεράκι μου,
το κείμενο του Φλομπέρ,
διαβάζοντας την παρουσίαση της σελίδας "Ισόπεδος διάβασις" του Κωστή Παπαγιώργη στον Κόσμο του Επενδυτή ( Σαββάτο 12 Νοεμβρίου στα 2011)
Γράφει, λοιπόν, στον επίλογο, ο Κωστής Παπαγιώργης:
"Και η γλώσσα,
όπως λέει ο Φλομπέρ στην "Μαντάμ Μποβαρί",
ήταν σαν ραγισμένο τσουκάλι που το χτυπάμε στο ρυθμό των ανόητων τραγουδιών μας
για να χορεύουν οι αρκούδες,
ενώ μπορούμε να μετακινήσουμε τα άστρα"
................................
Ευχαριστώ τον Κωστή Παπαγιώργη για το γλωσσικό ήθος που διδάσκει μέσα από κάθε του κείμενο.
Τιμή σε όσους στη ζωή τους, όρισαν να φυλάγουν τις Θερμοπύλες της Γλώσσας, ακόμα κι αν το ξέρουν πως οι Μήδοι θα διαβούνε...
(Γηράσκω -επί της γλώσσης, ω ναι της γλώσσης- αεί διδασκομένη...)
Σαλογραία
...........................................................................................
Μεγάλο και σοβαρότατο θέμα ανοίγεις αγαπητή μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσαλογραία.
Πράγματι ο λόγος του ἀνθρώπου είναι ανεκτίμητο δώρο και αξίζει τόσο, ὥστε να μας ζητείται ἀπολογία για την χρήση του κατά την ημέρα της Κρίσεως.
Ο λόγος είναι η απόδειξη της θεικής αρχοντιάς και καταγωγής μας. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στίς εκφράσεις και στούς χαρακτηρισμούς μας.
Ενα από τα χαρακτηριστικά καταχρήσεως του λόγου είναι και η αργολογία η οποία σκοτώνει την συνείδηση απέναντι στόν εαυτό μας μέσω της σπατάλης του θεικού λόγου.
Ας διακατέχει τον λόγο μας - το μέγα αυτό δώρο πού έδωσε Θεός μόνο στόν άνθρωπο - το Μέτρο, ο Σεβασμός και η Ιερώτητα.
" Τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγο..., ἐν ἀναστροφή, ἐν ἀγάπη, ἐν πνεύματι, ἐμ πίστει, ἐν ἁγνεία " λέει ο Απ. Παύλος πρός τον μαθητή του Τιμόθεο και στούς μαθητές óλων των αιώνων.
Όντως γηράσκουμε και αποθνήσκουμε επι της γλώσσης, αγαπητή σαλογραία, αν δεν ωριμάσουμε δια αυτής στήν αθανασία του Λόγου.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννη σε λάτρεψα πάλι!
Με ανάπαυσες και με έλεγξες διακριτικά, με την τοποθέτησή σου!
Είσαι ένας πολύτιμος λίθος, ένα Διαμάντι πού επιθυμεί με αυτό να στολίσει τό στέμμα του ο Βασιλέας των Πάντων.
ΑπάντησηΔιαγραφή-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυνητικά, η ΚΑΘΕ ψυχή, είναι Ιωάννη μου.
;-)
Άραγε θα καταφέρω, ΕΓΚΑΙΡΩΣ, πριν πέση η νύχτα του προσωπικού μου θανάτου, να αποτινάξω τις λάσπες της ματαιότητας από το ιερό μου το σώμα και να το παραδώσω καθαρό- όπως πλάστηκε- στον Αγιο του Πλάστη;
Είναι θέλημά Της, γι' αυτό θα τα καταφέρεις και θα βοηθήσεις και άλλους με το παράδειγμά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή" Ἀνακαινησθήσεται ως ἀετοῦ η νεότης σου "
Καλημέρα
Γλώσσα, λέξεις, πλοκή, νόημα, νοήματα, αξίες, ιδέες, συναισθήματα...όλα, ο άνθρωπος, αποτυπώνονται σε λέξεις, στο λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι λέει το Κατά Ιωάννην; Εν αρχή ήν ο Λόγος, και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος!!
Τι σχέση έχει το να με τ άλλο; Ας το σκεφτούμε λίγο! Για να αντιληφθούμε και τη σχέση λόγου και Λόγου, οχήματος και καταληκτικού προορισμού.
Καλημέρες!!
Kαλημέρα, αγαπημένα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Κάποια εποχή, είχα ροπή στη ματαιολογία και αργολογία σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτό που βλέπετε σ' αυτό το μπλογκάκι
(ω ναι, τέτοια χάλια, χιχι...)λοιπόν, μου έχει μείνει αξέχαστο και με ελέγχει συχνά κάτι που άκουσα στον ύπνο μου, πριν λίγα χρόνια- σαν μια νοερή φωνή- και μου είπε:
"Δεν είσαι κάτι τυχαίο ή ασήμαντο"
(κάπως έτσι, δεν θυμάμαι ΑΚΡΙΒΩΣ τις λέξεις σε αυτό το σημείο, θυμάμαι όμως ΑΚΡΙΒΩΣ τις αμέσως επόμενες):
"Είσαι εικόνα του Θεού και ΣΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΣΑΙ"!
Ομολογώ ξύπνησα εντυπωσιασμένη από την ενάργεια της φράσης μέσα στο μυαλό μου.
Σαν τρυφερή εντολή-προτροπή προς διόρθωση, μου ακούστηκε.
Δυστυχώς δεν βλέπω να έκανα καμιά ιδιαίτερη πρόοδο έκτοτε...
Η προς σαχλαμάρα έξις, μου έχει γίνει μάλλον, φύσις δεύτερη, όμως, είναι σημαντικότατο να διατηρούμε τον ΟΡΘΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ κατά νούν.
Πράγματι, δεν είμαστε οι άνθρωποι γεννήματα της ύλης ή της τυφλής τύχης.
Πλαστήκαμε ως Υιοί και Κόρες του Ουράνιου Βασιλέως και υπάρχει Κληρονομία Φωτός για όποιον επιθυμεί να την απολαύσει...
Μακάρι να βάλει έκαστος μια νέα αρχή από σήμερα με τις ευχές σας...
;-)
Ο/Η Ιωαννης άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ο Κωστής Παπαγιώργης αναφέρει ένα σχόλιο του Φλομπ...":
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος του καθενός, προφορικός ἤ γραπτός, περιέχει ενέργεια την οποία και μεταγγίζει στόν άλλον.
Αυτή η ενέργεια μπορεί να είναι θετική ἤ αρνητική.
Αυτό εξαρτάται απο την καθαρότητα της καρδίας, του νού και των αισθησεων του καθενός.
Επηρεάζουμε τούς άλλους σε μεγάλο βαθμό με τον τόνο της προσωπικότητά μας τον οποίο περιέχουν τα λόγια μας.
Τελικά οι άνθρωποι έλκύονται στόν Θεό, όχι γιατί κάποιος μπόρεσε να τούς δώσει διαφωτιστικές έξηγήσεις, αλλά γιατί είδαν σ' αυτόν το φώς, τη χαρά, την απλότητα, το βάθος, τη σοβαρότητα, την αγάπη που από μόνα τους άποκαλύπτουν την παρουσία και τη δύναμη του Θεού.
ΙΩΑΝΝΗΣ
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννη
αυτό που εκφράζεις και που πλέον το βρίσκω ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, ξέρεις πόσες δεκαετίες, μου πήρε μέχρι να το χωνέψω;
Αυτό θα πεί τύφλωση, πνευματική, αδερφέ μου, και παχυδερμοσύνη νοητική.
Για τούτο, εξάλλου, είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ μάταιο, να προσπαθούμε να αλλάξουμε τα μυαλά του όποιου ΑΠΕΝΑΝΤΙ.
ΜΟΝΟ ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ...
"ΔΙΚΟ ΜΟΥ-και μονον δικό μου- ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ" όχι του όποιου άλλου και απέναντι, που τόνιζε και κείνη η παλαιότερη, σοφή ομιλία του πατρός Νίκωνα, που είχαμε ανεβάσει σ' αυτό το μπλογκάκι.
;-)
Σ'ευχαριστώ εκ καρδίας για τις καίριες, και γνήσιες επισημάνσεις σου.
Αγαπητή μου σαλογραία, εστω και αν κάποια πράγματα ύστερα απο πολύ χρόνο, μάς έγιναν αντιληπτά, σε διαβεβαιώνω ότι ούτε το ελάχιστο από τον αγώνα και τόν χρόνο μας δεν πάει χαμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ουδέν κρεῖτον τοῦ γνῶναι τήν οἰκείαν ἀσθένειαν καί ἀγνωσία, οὐδέν χεῖρον ταῦτα ἀγνοεῖν", μας λέει ο Αγ. Πέτρος ο Δαμασκηνός
Δια της μετανοίας μεταβάλλoνται τα πάντα πρός όφελος μας.
ΙΩΑΝΝΗΣ
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννη φίλτατε
δεν πάνε ΠΟΤΕ χαμένα όχι μόνο θέματα προσωπικών συνειδητοποιήσεων, αλλά και θέματα προθέσεων, προσευχών και έως παραμικρών καλών προσπαθειών-πράξεων.
ΟΛΑ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ, ΟΛΑ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ,ΟΛΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ, ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΑ ΔΙΑ ΤΩΝ ΧΕΙΛΕΩΝ ΑΚΟΜΑ.
ΑΥΤΟ,βέβαια, ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, ΜΟΝΟ ΟΠΟΙΟΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ.
Όποιος δεν αποκρυπτογράφησε (προς το παρόν) σωστά τις δοθείσες εμπειρίες του, δεν είναι εύκολο να το εννοήσει.
Ο λόγος, (ακόμη και ενδιάθετος, εσωτερικός, ανέκφραστος φθογγικά) ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ και ΥΠΟΣΤΑΣΙΑΖΕΤΑΙ, τουτέστιν, λαμβάνει σάρκα και οστά στην πραγματικότητά μας.
Γι αυτό πρέπει να ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ πολύ ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΤΙ ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ ΓΡΑΠΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΙ ΝΟΕΡΩΣ ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ.
Θυμάμαι μια φορά, είχε πάει ο μεγάλος μου γιος για ένα ίντερβιου, στο Παρίσι.
Ήταν μια δουλειά που πολύ του άρεσε. Πήγε.
Και ενθουσίασε τους κριτές, στη συνέντευξη.
Ενώ οι λοιποί υποψήφιοι για τη θέση, φεύγαν στη μισή ώρα, αυτόν τον κράτησαν οι εξεταστές, ενθουσιασμένοι, για ένα εξάωρο(!) στο τέλος τον κάλεσαν και σε καλό εστιατόριο για τραπέζι,του είπαν τι να φέρει από τα χαρτιά που χρειάζονταν για την πρόσληψη.
Ήρθε ο νεαρός βλαστός καταχαρούμενος και υπερφίαλος πίσω. Αρχισε τις προετοιμασίες.
Τα μάζεψε όλα όσα του είπαν.
Θα έφευγε για τη νέα δουλειά σε λίγο.
Και εκεί, ξεκίνησα μια κουβέντα μαζί του, αν θες, κάπως θεολογική.
Και μου απάντησε με μια ΈΠΑΡΣΗ, που με έκανε να σκυλιάσω από το θυμό μου.
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΟΕΡΑ,για το λατρεμένο μου γιο, ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ:
"Αχάριστο, καλάμι υπό ανέμου αλαζονείας σαλευόμενο, να σου..."ευχηθώ" ΝΑ ΤΗ ΧΑΣΕΙΣ αυτή τη δουλειά, για να...μάθεις να φέρεσαι;" αυτό σκέφτηκα.
ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΣΤΟΜΙΣΑ. ΤΟΝ ΛΥΠΗΘΗΚΑ, ΝΑ ΤΟ ΞΕΣΤΟΜΙΣΩ. ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΟΜΩΣ. ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΜΕ ΟΡΓΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ.Εξωτερικά, ΣΙΩΠΗΣΑ.
Λοιπόν, την επόμενη μέρα, ο καλός μου γιος, έλαβε ένα μέιλ, όπου από τη μεγάλη κομπιουτεροεταιρία τάδε, του έλεγαν ότι ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ Η ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ.
Όπως καταλαβαίνεις, λυπήθηκε πάρα πολύ.
Είχε κάνει όνειρα για κείνη τη δουλειά. Του άρεσε και το Παρίσι. Όσο για μένα...
στην άλλη ζωή ΘΑ ΜΑΘΩ ΠΟΤΕ, ΑΝ ΤΗΝ ΕΧΑΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ "ΕΥΧΗ"ΤΗΝ ΏΡΑ ΠΟΥ ΘΥΜΩΣΑ.
Γι αυτό προτρέπει και ο μέγας Απόστολος:
"Ευλογείτε και μη καταράσθε...ευλογείτε και τους εχθρούς υμών"
επειδή ΔΙΑ ΤΟΥ λόγου, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ, ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟ Ή ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ, ΣΕ ΜΑΣ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ.
Όσο νωρίτερα καταλάβουμε αυτή την αλήθεια, τόσο μεγαλύτερη η ευεργεσία για τη ζωή της ψυχής μας.
Σκέφτηκες πολύ σωστά και η όντως ευχή σου έπιασε τόπο. Χίλιες φορές καλύτερα που έχασε την δουλιά παρά να χάσει την ψυχή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνήσια Χριστιανική ακτημοσύνη απορρίπτει όχι μόνο υλικές κτίσεις αλλά και διανοητικές.
Οποιος δεν απορρίπτει και τις διανοητικές κτίσεις, είναι στήν ουσία ειδωλολάτρης, και σίγουρα δεν θα ήθελες έχεις ένα γιό ειδωλολάτρη.
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννη,
αυτά τα περί ειδωλολατρίας που μόλις μου έγραψες, μου τα λέει και ο δεύτερος γιος όταν πιάνουμε σχετική συζήτηση. Είναι ευλογημένος ο λόγος σου. Και παρηγορητικός. Σ'ευχαριστώ! ;-)
"Ο λόγος, (ακόμη και ενδιάθετος, εσωτερικός, ανέκφραστος φθογγικά) ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ και ΥΠΟΣΤΑΣΙΑΖΕΤΑΙ, τουτέστιν, λαμβάνει σάρκα και οστά στην πραγματικότητά μας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχει σχέση με αυτό που γράφεις...
"Οι θεωρούντες τους εαυτούς των σαν όντα κατώτερα του Χριστού- αυτό δε να μη φανεί παράδοξο-αρνούνται οι άνθρωποι στην πραγματικότητα να ακολουθήσουν Αυτόν στον Γολγοθά.
Η υποτίμηση στη συνείδησή μας του Σχεδίου του Δημιουργού για τον άνθρωπο δεν είναι απόδειξη ταπεινοφροσύνης, αλλά πλάνη και μάλιστα αμαρτία μεγάλη.
Πρέπει να έχουμε το θάρρος να φθάσουμε στο περιεχόμενο της θείας Αποκαλύψεως «ανακεκαλυμμένω προσώπω» και,«την δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι, την αυτήν εικόνα μεταμορφούσθαι από δόξης εις δόξαν καθάπερ από Κυρίου Πνεύματος » ".
Γέρων εξ Αγίου Ορους
Ιωάννη
ΑπάντησηΔιαγραφήξανακοιτάζοντας αυτό το πανέμορφο βίντεο με τη γριά κινέζα, ξέρεις τι σκέφτομαι αυτή τη στιγμή;
Ότι εσύ, μοιάζεις στο γερό δοχείο.
Και γω μοιάζω στο ραγισμένο.
Συνέχεια χάνω...δεν μπορώ να μαζέψω τη Χάρη που πρέπει...όμως, ο Θεός και από τούτο το κουσούρι μου, για κάποιο λουλούδι του, μπορεί να βγάλει μια μικρή ωφέλεια.
Αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που ΑΚΟΜΗ κάθομαι και συντηρώ αυτό το μπλογκάκι, και ζητώ την κατανόηση και τις ευχές σου...
;-)