Ολος ο αγώνας μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά προετοιμασία για εκείνη την στιγμή που πρέπει να τολμήσουμε, αφήνoντας κάθε μάταιη προσπάθεια ισορροποίας να πέσουμε με πλήρη εμπιστοσύνη, στήν άβυσσο του Θεοῦ.
Οι ισορροπίες που προσπαθούμε να κρατήσουμε, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ανασφάλειες και ολιγοπιστία στήν πρόνοια και στίς υποσχέσεις του Θεοῦ.
Είναι αφανείς και πολύ βαθιές ρίζες υπερηφάνειας μέσα μας.
Οι Αγιοι δεν ακροβατούν, αλλά απαλλαγμένοι απο τον εαυτο τους, πετάνε σαν άγγελοι.
:-) Ιωάννη έχω μια αποριούλα, αν μπορείς βοήθησέ με.
Οι άγιοι όταν ζουν το ΞΕΡΟΥΝ ότι είναι άγιοι; Φαίνεται με την πρώτη ματιά ότι είναι άγιοι; Κάνουνε μπαμ ότι είναι άγιοι; Με τι ύφος, ας πούμε,κυκλοφοράνε; Με τι ντύσιμο; Από ποια ΑΚΡΙΒΩΣ στιγμή της ζωής τους, και ΜΕΤΑ, γίνονται άγιοι; Δηλαδή, τι είναι η αγιοσύνη; είναι σαν ένα ρούχο που το φοράνε συνέχεια; βρίσκονται οι άγιοι διαρκώς μέσα στην αγιοσύνη και στα υψηλά πετάγματα; Δεν κινδυνεύουν να ξεπέσουν από αυτό το ύψος; να πλανηθούνε;να πέσουν σε ένα θανάσιμο αμάρτημα; ας πούμε ο Εωσφόρος, δεν ήταν ένας πολύ άγιος άγγελος, και σοφότατος; πώς κατάντησε ο έρμος σε τέτοια αξιοδάκρυτη κατάσταση, με ουρές και κέρατα; ΥΠάρχει περίπτωση εσύ να είσαι άγιος Ιωάννη και γω να μην το ξέρω; Υπάρχει περίπτωση εσύ να είσαι άγιος και ούτε εσύ να μην το ξέρεις; Το μαθαίνει ποτέ ο ίδιος ο άγιος ότι είναι άγιος ή πιστεύει ότι είναι μια παλιοπατσαβούρα και άμα πεθάνει βλέπει τα φωτοστέφανα να του ρχονται, και ξαφνικά παθαίνει μια σχεδόν συγκοπή από τη μεγάλη χαρά;(ευτυχώς που δεν δύναται να ξαναπεθάνει!)
Προσωπικά, όταν ήμουν νεότερη, δεν πίστευα καν ότι οι άγιοι πηγαίνουν στην τουαλέτα. Μου ήταν αδιανόητο να σκεφτώ τέτοιες πεζές σκηνές για έναν άγιο. Αλλά αν και ο άγιος όσο ζεί πηγαίνει στην τουαλέτα, δεν κινδυνεύει να χάσει την υψηλή και καλή του διάθεση από κανα ξαφνικό πονόκοιλο;
Δηλαδή ο άγιος κρατάει ΣΥΝΕΧΩΣ το νευρικο του σύστημα κάτω από τον ΑΠΟΛΥΤΟ έλεγχο; Δεν τον πολιορκεί, η απογοήτευση, η οδύνη; Δεν εκνευρίζει ΠΟΤΕ τη γυναίκα του ο άγιος; Δεν του έρχεται τρέλα καμιά φορά με αυτά που παθαίνει ή που βλέπει να συμβαίνουν γύρω του;
Φίλε Ιωάννη, αν μπορείς βοήθησον ημίν επί του θέματος και όποιος άλλος έχει τη διάθεση ή την άγια ευχαρίστηση αμήν και γένοιτοοο!
Θα προσπαθήσω να απαντήσω με τα λίγα που γνωρίζω αγαπητή Σαλογραία σ΄τα ερωτήματά σου: Οι άγιοι όταν ζουν το ξέρουν ότι είναι άγιοι; ΑΠ:Όχι!Θεωρούν ότι είναι αμαρτωλοί,ότι είναι χώμα αλλά γνωρίζουν ότι η αγιότης είναι Δώρο τΗς χΆΡΙΤΟΣ. Φαίνονται με την πρώτη ματιά ότι είναι άγιοι; ΑΠ:όΧΙ βεβαίως !Ο Κύριος γνωρίζει σε τι πνευματική κατάσταση είναι η κάθε ψυχή από τον αγώνα της ζώσας πίστης του. Με τι ύφος κυκλοφορούν ,με τι ντύσιμο; Απ:Τώρα σε αυτή την ερώτηση τι να πει κανείς;Αφού ο καθένας είναι σε πορεία πνευματική,εάν είναι μοναχός ,οι κοινοβιακοί κανόνισμοί των Μοναστηρίων θεσπίστηκαν τομοναχικό ένδυμα πτωχό,λιτό..εάν είναι κοσμικός όσο προχωρά στην πνευματική ζωή καταλαβαίνει πόσο πιό σοβαρά αλλά και λιτά πρέπει να ντύνεται ώστε και να μην σκανδαλίζει.Αυτό όμως δεν φτάνει να είναι άγιος εφόσων είναι εν πορεία. Από ποιά στιγμή της ζωής τους και μετά γίνονται άγιοι; Απ:Ο Θεός γνωρίζει και η εκκλησία που τους αναγνωρίζει ως αγίους,από κάποια θαύματα που έκαναν,από το μυρόβλισμα των λειψάνων τους,από εμφανίσεις τους και από κάποιους άλλους λόγους που Ο Θεός γνωρίζει βαθύτερα. Δηλαδή τι είναι η αγιοσύνη; είναι σαν ένα ρούχο που το φορούν συνέχεια;Βρίσκονται διαρκώς στα υψηλά πετάγματα; Απ:Δεν ξέρω,δεν είμαι αγία. Δεν μπορούν να πέσουν σε ένα θανάσσιμο αμάρτημα; Απ:Δεν ξέρω! Είχα διαβάσει πως ο φόβος του Θεού είναι η αρχή για όλα τα καλά έργα και αρχή σοφίας ενώ η αγάπη που έξω βάλλει τον φόβο είναι η τελείωσις και το τέλος της σωτηρίας αλάκαι ο γέρων Σοφρώνιος είχε πει πως όποιος αγάπησε τον Κύριο ζει δυό αντίθετες καταστάσεις την κάθοδο στον Άδη και την ανάβαση στους ουρανούς.Αν αυτό λέει κάτι..
-Ο Εωσφόρος πως ξέπεσε και έγινε μαύρος με κέρατα;
ΑΠ:Βλέπουμε την υπερηφάνειά του Εωσφόρου στο κεφαλ.Ιεζεκ28-12-18].
-Το μαθαίνει ο άγιος ότι είναι άγιος κ.λ.π...
Απ:Όχι πιστεύω! Υπάρχει μόμιμη η παρουσία του αγίου Πνεύματος στους τελείους στην πνευματκή ζωή,αλλά οι ίδιοι θεωρούν ότι απέχουν πολύ μακριά από την τελειότητα του Κυρίου,ωστόσο διατηρουν την ανθρώπινη φύση με αγγελική συμπεριφορά,με την βοήθεια Του ΑΓ.πΝΕΎΜΑΤΟς.
-Υπάρχει περίπτωση να είναι κανείς άγιος και να μην το γνωρίζουμε;
Απ:Κάποιοι απάντησαν αγίους και συνομίλησαν μαζί τους. Για τους κοινούς θνητούς δεν γνωρίζουμε..
-Ο άγιοςκρατά το νευρικό του σύστημα κάτω από έλεγχο;Δεν τούρχεται τρέλα από αυτά που παθαίνει;
Απ:Αυτό το ερώτημα βασάνιζε και εμένα.Κατέλhξα στο συμπέρασμα πως πάσχουν και ο πόνος είναι η δεύτερή τους φύση. Γνωρίζουν όμως πως θα παν μιά ώρα γρηγορότερα στον Κύριο . Είχα διαβάσει στο βιβλίο ''έκφρασις μοναχικής εμπειρίας''τα παθήματα του γέροντος Ιωσήφ με την δυσπνοια,τα σπυριά γεμάτα ύλη που έτρεχαν μέρες και άλλες ασθένειες που τις περιέγραφε με πόνο ψυχής στα γράμματα που έστελνε σε ανθρώπους.
Όλα όμως τα απέδιδε ότι του άξιζαν χίλια ακόμη βάσανα και ακόμη ότι αυτά δεν ήταν τίποτε μπρός στα αιώνια βάσανα της κολάσεως.
-Δεν τούρχετε τρέλα με αυτά που βλέπει να του συμβαίνουν γύρω του;
ΑΠ:Νομίζω πως ναί,αυτοί κλαίνε και για τον κόσμο.Κάθε φορά που κάποιος τους λέει για τα προβλήματά του,εκείνοι παίρνουν το πρόβλημα μέσα τους .Μάλιστα προσεύχονταν για τα ζητήματά τους .Προσωπικά είχα την εμπειρία να έχω ταχυδρομική επικοινωνία με τον γέροντα Εφραίμ τον τότε φιλοθεϊτη που με τις προσευχές του λύθηκε ένα σοβαρό πρόβλημά μου.
-Δεν εκνευρίζει τη γυναίκα του ο άγιος;
ΑΠ:Εξαρτάται τι προσευχή κάνει και τι αγώνα κάνει και τι υπομονή κάνει . Και πάλι άγιος δεν ξέρω αν λέγεται.Πάντως τον κόπο του δεν τον χάνει..π
Οι Άγιοι και τρώνε και πίνουν και πονούν όταν χτυπήσουν και κρυώνουν και ζεστένονται και όλες οι αισθήσεις τους λειτουργούν στο έπακρον ακόμη και η επιθυμία της συζυγίας μέχρι τελευταίας αναπνοής. Και έπερχονται σ`αυτούς οι αλλοιώσεις του γήρατος και της ασθενείας όπως σε όλους τους ανθρώπους και λυπούνται και χαίρονται....και θυμώνουν άγρια πολλές φορές! Εκείνο που τους χαρίζει την αγιότητα, δεν τους ανήκει, ούτε έχει σχέση με κληρονομικά χαρίσματα ή μπορεί να το στερούνται λόγω κακών γονιδίων. Εκείνο το ΕΝΑ είναι η ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ που έρχεται και μεταμορφώνει όλα τα δεδομένα του ανθρώπου και επέρχεται αλλοίωσις όχι αλλοτρίωση, ώστε τα γενικά κληρονομικά του στοιχεία να μένουν ίδια. Και ενισχύει τον ψυχισμό τους, πολλές φορές και το σώμα τους και φαίνονται στους άλλους απαθείς ως προς το συναίσθημα ή ανεπηρέαστοι από τα καιρικά φαινόμενα, την κόπωση, ή τον σωματικό πόνο. Συνήθως αφού φτάσουν στα όρια τους σαν άνθρωποι και επειδή δεν υποχωρούν-λόγω της ακράδαντης πίστης τους και της μεγάλης βιωματικής ταπείνωσής τους-έρχεται χωρίς να το περιμένουν το κύμα της Χάριτος και τους τυλίγει ανεπαίσθητα όχι "μετά παρατηρήσεως" και αλλάζει τα όρια... Και όρα την Οσία Μαρία..."φρικιό" ήταν πριν την έλευση της Χάριτος, μεταμορφωμένο φρικιό την συνάντησε ο αββάς Ζωσιμάς μετά... Η ερώτηση σου πρέπει να τεθεί διαφορετικά: "πώς έλκεται αδελφοί μου η Θεία Χάρη απ`τον φτωχό άνθρωπο;"
:-) Η κατάθεση της προσωπικής εμπειρίας πάντα με συγκινεί και με διδάσκει... Είστε οι ιλαροί δότες που αγαπάει ο Θεός, περιστεράκια μου... Εύχομαι η Κυρά Παναγία να σας δυναμώνει στον αγώνα...
Νομίζω ότι πρέπει να διδαχτούμε από τον τσαγκάρη που συνάντησε ο Μέγας Αντώνιος όταν αναρωτήθηκε "ποιός άραγε είναι αγιώτερος από αυτόν". Δηλ. περίπου αυτό που γράφει στην προς Διόγνητον επιστολή, ό,τι οι χριστιανοί (σ.σ. τα άγια τοις ΑΓΙΟΙΣ) δεν διαφέρουν από τους γύρω τους στον τρόπο ένδυσης ή στην ομιλία ή στις ανάγκες, αλλά στο αν ή όχι έχουν το Θεό μέσα τους. Μεταφέρω εδώ, ένα μεταφρασμένο απόσπασμα που βρήκα μόλις τώρα στο διαδίκτυο:
"Οι Χριστιανοί δεν ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους στην γλώσσα ομιλίας, ούτε στις συνήθειες. Ούτε κατοικούν σε δικές τους ξεχωριστές πόλεις, ούτε χρησιμοποιούν κάποια γλωσσική διάλεκτο διαφορετική, ούτε ζουν με «περίεργο» τρόπο! Δεν έχουν επινοήσει κάποιο «παράξενο» τρόπο ζωής στηριγμένοι στην ανθρώπινη περιέργεια, ούτε και προΐστανται όπως μερικοί μιας ανθρώπινης διδασκαλίας. Κατοικούν σε ελληνικές ή βαρβαρικές πόλεις, όπως συνέπεσε ο καθένας, και διαβιούν με τις τοπικές συνήθειες και τον τρόπο ενδυμασίας και τροφής του κάθε τόπου ενώ συγχρόνως γίνεται φανερή η θαυμαστή και αξιοπρόσεκτη συμπεριφορά τους.
Ζουν στην δική τους ο καθένας πατρίδα αλλά ως πάροικοι. Μετέχουν σε όλα τα κοινά ως πολίτες και υπομένουν τα πάντα, όμως σαν να ήσαν ξένοι. Η ξενιτειά είναι πατρίδα τους και η πατρίδα τους ξενιτειά. Παντρεύονται όπως όλοι και γεννούν παιδιά αλλά δεν τα σκοτώνουν. Γήινοι άνθρωποι είναι αλλά δεν ζουν με ζωώδη τρόπο. Διαβιούν στην γη αλλά έχουν το πολίτευμα στον ουρανό. Υπακούουν στους κρατικούς νόμους αλλά με τον τρόπο ζωής τους ξεπερνούν τους νόμους. Αγαπούν τους πάντες έστω κι αν διώκονται από όλους. Αγνοούνται και κατακρίνονται από πολλούς, φονεύονται αλλά «ζωοποιούνται». Γίνονται φτωχοί από πεποίθηση και «πλουτίζουν» τους άλλους. Στερούνται σχεδόν των πάντων αλλά δίνουν σε όλους. Περιφρονούνται από τους ανθρώπους αλλά γίνεται δόξα γι’ αυτούς η περιφρόνηση. Συκοφαντούνται αλλά δικαιώνονται. Χλευάζονται και αυτοί ευλογούν. Υβρίζονται και τιμούν. Ενώ κάνουν το καλό, τιμωρούνται ως κακοί· όταν όμως τιμωρούνται χαίρουν γιατί έτσι αποκτούν την «ἐν Χριστῷ» ζωή. Οι Ιουδαίοι τους πολεμούν ως αλλόφυλους και οι ειδωλολάτρες τους διώκουν, και αυτοί που τους μισούν δεν μπορούν να προσδιορίσουν την αιτία της έχθρας τους.
Να το πω απλά: Ό,τι είναι για το σώμα η ψυχή, είναι και για τον κόσμο οι Χριστιανοί. Όπως είναι διάχυτη σ’ όλο το σώμα η ψυχή, με τον ίδιο τρόπο είναι και οι Χριστιανοί στον κόσμο. Κατοικεί στο σώμα η ψυχή αλλά δεν είναι στοιχείο του σώματος· και οι Χριστιανοί κατοικούν στον κόσμο αλλά δεν είναι του κόσμου.
Η αόρατη ψυχή βρίσκεται μέσα στο σώμα και οι Χριστιανοί βρίσκονται μέσα στον κόσμο αλλά δεν είναι ορατή η πίστη τους στον Θεό! Όταν το σώμα κυριευθεί από επιθυμίες, μισεί την ψυχή γιατί η ψυχή αντιτάσσεται στην φιληδονία· έτσι μισεί κι ο κόσμος τους Χριστιανούς γιατί διαφοροποιούνται από τις ηδονές. Η ψυχή αγαπά το σώμα της και οι Χριστιανοί αγαπούν αυτούς που τους μισούν."
Νομίζω ότι λίγο-πολύ η αγιότητα "έρχεται και φεύγει"(πως νοιώθουμε όταν μετά από μια σωστή προετοιμασία, κοινωνήσουμε τον Χριστό;:Θέλουμε να "ποιήσωμεν ώδε τρεις σκηνάς" εδώ στην ερημιά, αρκεί να σε βλέπουμε). Απλά στους "αγίους" είναι πολύ πιο μόνιμη κατάσταση... Στέλιος
Καλημέρα και ευχαριστώ πολύ για το κείμενο που μας έστειλες. ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ;ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ, Ή ΕΣΤΩ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΟΥ; ΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΞΕΡΩ Π Ο Ι Ο Σ ΈΓΡΑΨΕ, ΤΙ...ΔΙΟΤΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΚΕΤΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ, ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ...ΕΛΛΙΠΗΣ.
Το είχα διαβάσει και παλιότερα αυτό το κείμενο. Μήπως είναι του Αγιάννη του Χρυσόστομου σε ελεύθερη απόδοση; Επαναλαμβάνω τη φράση που με συγκίνησε ιδιαίτερα: ................ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ
(οι αληθινοί δηλαδή, όχι οι κατ'όνομα):
"Υπακούουν στους κρατικούς νόμους αλλά με τον τρόπο ζωής τους ξεπερνούν τους νόμους. Αγαπούν τους πάντες έστω κι αν διώκονται από όλους. Αγνοούνται και κατακρίνονται από πολλούς, φονεύονται αλλά «ζωοποιούνται». Γίνονται φτωχοί από πεποίθηση και «πλουτίζουν» τους άλλους. Στερούνται σχεδόν των πάντων αλλά δίνουν σε όλους. Περιφρονούνται από τους ανθρώπους αλλά γίνεται δόξα γι’ αυτούς η περιφρόνηση. Συκοφαντούνται αλλά δικαιώνονται. Χλευάζονται και αυτοί ευλογούν. Υβρίζονται και τιμούν. Ενώ κάνουν το καλό, τιμωρούνται ως κακοί· όταν όμως τιμωρούνται χαίρουν γιατί έτσι αποκτούν την «ἐν Χριστῷ» ζωή. Οι Ιουδαίοι τους πολεμούν ως αλλόφυλους και οι ειδωλολάτρες τους διώκουν, και αυτοί που τους μισούν δεν μπορούν να προσδιορίσουν την αιτία της έχθρας τους.
Να το πω απλά: Ό,τι είναι για το σώμα η ψυχή, είναι και για τον κόσμο οι Χριστιανοί. Όπως είναι διάχυτη σ’ όλο το σώμα η ψυχή, με τον ίδιο τρόπο είναι και οι Χριστιανοί στον κόσμο. Κατοικεί στο σώμα η ψυχή αλλά δεν είναι στοιχείο του σώματος· και οι Χριστιανοί κατοικούν στον κόσμο αλλά δεν είναι του κόσμου.
Η αόρατη ψυχή βρίσκεται μέσα στο σώμα και οι Χριστιανοί βρίσκονται μέσα στον κόσμο αλλά δεν είναι ορατή η πίστη τους στον Θεό! Όταν το σώμα κυριευθεί από επιθυμίες, μισεί την ψυχή γιατί η ψυχή αντιτάσσεται στην φιληδονία· έτσι μισεί κι ο κόσμος τους Χριστιανούς γιατί διαφοροποιούνται από τις ηδονές.
Η ψυχή αγαπά το σώμα της και οι Χριστιανοί αγαπούν αυτούς που τους μισούν."
Στέλιο, ξέρεις πολλούς τέτοιους χριστιανούς; Ή είναι είδος υπό εξαφάνιση; Αυτό θα πρεπε να είναι. Τι είναι όμως και τι δρόμο κάνει ο καθένας και άγνωστο και προσωπικό αλλά και υπό διαμόρφωση συνεχώς.
;-) Ανων.11:13 μέχρι να απαντήσει ο Στέλιος να πω ότι αυτό που ρωτάς είναι πολύ ωραίο θέμα για ανάρτηση!
Ουδείς γνωρίζει να σου απαντήσει με ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ νομίζω( νούμερα και τέτοια εννοώ, προσωπικά πάντως, γνώρισα καμια εικοσαριά άγιους ως τώρα στην προσωπική ζωή μου, μην κοιτάς που δεν τους διαφημίζω σε αναρτήσεις. Περιμένω να δω πρώτα ΤΑ ΑΦΘΟΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ!;-)
Βλέπεις, Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ, ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ (έστω και ακουσίως) ΣΤΟ ΦΩΣ, ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΑΠΟ ΛΗΣΤΕΣ ΦΘΟΝΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΑΙΩΝΙΩΣ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ. ΑΡΑ, ΕΙΝΑΙ απολύτως ΣΚΟΠΙΜΟ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΚΡΥΦΗ.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ συναποτελούν, ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ.
ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΟΤΑΝ τα ΑΦΑΝΗ ΛΥΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΩΣΗΣ (ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΘΥΣΙΑΖΟΜΕΝΗΣ ΕΝ ΚΥΡΙΩ) Καρδίας τους.
Η προς Διόγνητον επιστολή είναι πιο παλιά από το Χρυσόστομο (συγκαταλέγεται στις επιστολές των αποστολικών πατέρων)είναι όμως αγνώστου συγγραφέως. Εγώ την πρωτοδιάβασα σε ένα βιβλιαράκι μαζί με άλλες αποστολικών Πατέρων (Ιγνατίου θεοφόρου κλπ). Μάλιστα μου το χάρισε ένας φίλος (κάπου είκοσι χρόνια τώρα)λέγοντας μου:Άντε, αν το διαβάσεις, θα μπορείς να λες ότι έχεις διαβάσει κι τους αποστολικούς πατέρες, διότι όλες οι επιστολές τους είναι αυτές όλες κι όλες! Τώρα, επειδή δεν ήταν δυνατόν να την πληκτρολογήσω έψαξα στο δίκτυο να την βρω ώστε να κάνω κόπυ πέϊστ. Βρήκα μια μετάφραση στην τύχη (του κομματιού που ήθελα)και την επισύναψα. Το σύνολο της επιστολής υπάρχει και στην Βικιθήκη: http://el.wikisource.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE_%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%B9%CF%8C%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CE%BD
Όχι, δεν γνωρίζω πολλούς τέτοιους. Γνωρίζω όμως αρκετούς: Δεν θα σου πω για την διδα Σοφία, αυτή ντε, που αναφέρει η Σαλογραία και άλλους ομοίους της, που άφησαν τα τερπνά του κόσμου (αυτά τα λίγα που απολαμβάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας)για να κηρύξουν το Χριστό. Ούτε για την σύγχρονη "χήρα" που δίνει στη γειτόνισσά της κάποια από τα 400 ευρώ της σύνταξης της. Ούτε για εκείνη που πάει και κρατάει συντροφιά σε μοναχικούς ασθενείς, αντί να πίνει καφέ με τις φίλες της. Θα σου πω για τους μαυρούληδες αδελφούς μας που κάνουν 60 χιλιόμετρα με τα πόδια (νηστικοί γιατί θα κοινωνήσουν) επί 14 ώρες για να πάνε στην πλησιέστερη γι αυτούς εκκλησία να κοινωνήσουν και πάλι πίσω, άλλες 14 ώρες... Έ, λοιπόν όπως είπε και (Έλληνας) δεσπότης τους κάποτε, ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ!
Σαλογραία, ακόμα και να μην έχουν άφθορο λείψανο -αυτή την χάρη τη δίνει σε λίγους αγίους Του, ο Θεός- είναι πιο κοντά στο Θεό από μας...
(Οταν τον αγαπάμε τον αδελφό-ίσως επειδή μας θυμίζει κάποια καλογριά προσφιλή μας- και στραβά να τα πει, όλα καλά τα βρίσκουμε ειπωμένα!
(Το κατάλαβα κι αυτό πια χιχι... το κατάλαβααααααααααααα!) Ο ΘΕΟΣ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΑ ΦΤΙΑΞΕΙ..."ΑΝΕΥ ΕΚΕΙΝΟΥ ΟΥ ΔΥΝΑΜΕΘΑ ΠΟΙΕΙΝ ΟΥΔΕ ΕΝ", που έλεγε και ο μακαρίτης ο αγιώτατος πατήρ Θεοδώρητος που στην Πάρο ασκήτευε χρόνια και χρόνια...ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ, Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΟΝ ΗΞΕΡΕ, νομίζω, ρώτα την για να μάθεις...
Να και επιπρόσθετες πληροφορίες, καθώς και η ιστοσελίδα που αντέγραψα τη μετάφραση http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82
Στέλιο με όλα θα συμφωνήσω εκτός του ότι ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΑΓΙΟΣ Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΔΙΚΑΙΟΣ ΣΕΣΩΣΜΕΝΟΣ)
Η ΑΦΘΑΡΣΙΑ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ Υ Π Ο Χ Ρ Ε Ω Τ Ι Κ Η ΩΣ ΣΗΜΕΙΟ, ΔΙΟΤΙ Η Π Λ Ε Ο Ν Α Ζ Ο Υ Σ Α ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΧΑΡΙΣ, Ε Π Η Ρ Ε Α Ζ Ε Ι ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ Ε Μ Φ Α Ν Ω Σ, ΚΑΤΑ ΜΙΑ ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥ, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ που κάποτε την πέτυχα κάπου στην Πατρολογία και τώρα δεν έχω το χρόνο να ψάξω ως παραπομπή για να στην παραθέσω...
ΧΩΡΙΣ ΑΦΘΑΡΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ, ΜΟΝΟ ΜΕ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΡΡΗΣΕΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ, ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ Κ Α Ν Ε Ν Ο Σ, ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ και ασκητικά κατορθώματα ΚΑΙ ΠΡΟΡΡΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΘΑΥΜΑΣΙΩΤΕΡΑ.
ΤΩΡΑ, ΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ, ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙ ΚΑΙ ΑΦΘΟΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ, ΕΥΩΔΙΑΖΟΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥΝΤΑ, τι να σου πώ:
ΤΟΤΕ ΘΑ ΚΙΝΔΥΝΕΨΟΥΝ ΟΛΟΙ οι εναπομείναντες Ορθόδοξοι, ΑΠΟ ΕΣΧΑΤΗ ΠΛΑΝΗ...τον σημειώνει και η Γραφή εξάλλου αυτόν τον έσχατο κίνδυνο.
Όχι μόνο "αφθαρσία λειψάνων" ,αλλά και ανάσταση νεκρού (όχι πραγματική, διότι άλλος "ο και νεκρών και ζώντων την εξουσίαν έχων") θα κάνει. Εμείς απλά πρέπει να φροντίσουμε να είμαστε από αυτούς που θα σφραγίσει ο άγγελος:
"και είδον άλλον άγγελον αναβαίνοντα από ανατολής ηλίου, έχοντα σφραγίδα Θεού ζώντος, και έκραξε φωνή μεγάλη τοις τέσσαρσιν αγγέλοις, οις εδόθη αυτοίς αδικήσαι την γην και την θάλασσαν, λέγων. μη αδικήσητε την γην μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, άχρις ου σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών"
, ώστε να μην μπορεί να τους πειράξει το θηρίο,
κατά τον τύπο του Νώε προ του κατακλυσμού ή του Λωτ πριν την καταστροφή των Σοδώμων ή ακόμα και των (προειδοποιημένων) χριστιανών πριν την καταστροφή των Ιεροσολύμων από τον Τίτο.
Εξ άλλου λέει "ώστε πλανήσαι, ΕΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, και τους εκλεκτούς" όχι "ώστε πλανήσαι και τινάς των εκλεκτών" Ε, τώρα αν εμείς είμαστε εκλεκτοί, αυτό είναι υπό συζήτηση...
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ζητάμε το έλεος του Θεού (διανοήμασι,λόγοις και έργοις), ώστε να συγκαταριθμηθούμε στους εκλεκτούς...
Σαλογριούλα μου αγαπημένη εδώ έπεσες έξω... Περί αφθαρσίας των Αγίων Λειψάνων διάβασε δίαβασε τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη. Ο Άγιος Νικόλαος που είναι μόνον οστά στο Μπάρι και μυροβλύζει (στις 9 Μαϊου κάθε χρόνο παίρνουν το Άγιο Μύρο που αναβλύζει και το μοιράζουν στους πιστούς), Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος που είναι οστέα γυμνά (επίσης μυροβλύζοντα, έχομε εδώ στην Κρήτη στην επ`ονόματί του μονή του Επανωσήφη) ή ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας (έχω προσκυνήσει την ευωδιάσουσα κάρα του στην μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους) σου φαίνονται "Δίκαιοι απλά σεσωσμένοι"; Kαμιά φορά παρασύρεσαι από τον υπερβάλλοντα ζήλο σου...πρόσεχε!!!
Γρηγόρη Ζαγοραίε, φίλτατε Δώσε μου έργο Ρωμανίδη να το κοιτάξω.
Να δω τι πηγές αναφέρει. Στο Μπάρι έχω πάει και έχω προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Νικολάου που ΤΩΡΑ είναι ΑΔΕΙΟΣ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΑΦΘΟΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ, ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΤΟ ΕΔΩΣΑΝ(έναντι αδράς αμοιβής είχα ακούσει δεν ξέρω τι ευσταθεί, δεν μπορώ να ελέγξω) ΣΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ορθόδοξους.
Το είχα κάπου διαβάσει ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ, λέει, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ.
ΟΥΔΕΙΣ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΙΩΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ, επειδή ΕΙΧΑΝ ΔΟΘΕΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ ΚΑΙ ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΑΣ.
Και πολλών από αυτούς τα σώματα ΑΦΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΣΑΝ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΘΗΚΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ Ή ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ, ΔΙΑΛΥΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΔΟΘΗΚΑΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΕ ΙΔΡΥΣΗ ΝΑΩΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΓΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ, ν ε ό τ ε ρ ο, ΜΥΡΟΒΛΥΖΟΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΤΟΥΡΓΟΥΝ ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, το 192Ο.
ΟΣΟ ΖΟΥΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΦΟΒΕΡΟΥ ΦΘΟΝΟΥ ΤΩΝ ΣΥΝΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ, ΗΤΑΝ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΤΑΔΙΩΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΟΣ ΟΤΙ δήθεν ΓΚΑΣΤΡΩΝΕ ΚΑΛΟΓΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΤΑΓΕ ΤΑ ΜΟΥΛΙΚΑ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΝΙΓΑΝ και άλλα φριχτά, πράγματα(!!!)
ΥΠΉΡΞΕ -όσο ζούσε- για τους πολλούς ΑΓΝΩΣΤΟΣ, ΕΝΑΣ ΦΤΩΧΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΕ ΞΕΡΟΝΗΣΙ,που κάθε τόσο τον απειλούσαν εισαγγελείς, διότι κάποιες αγνές ψυχές ακολουθούσαν εξ αιτίας του -ας πούμε- το μοναχικό βίο, και οι γονείς τους ΕΞΑΓΡΙΩΜΕΝΟΙ, ΧΥΔΑΙΑ, δια των εισαγγελέων, τον ΚΑΤΑΔΙΩΚΑΝ ΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΒΡΙΖΑΝ.
ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΟΛΟ έκλαιγε και προσευχόταν για τους διώκτες και ΣΩΠΑΙΝΕ.
ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ, ΣΤΟ ΑΡΕΤΑΙΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΟΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΠΕΙ νοσηλευόμενος ο επίσκοπος Νεκτάριος, ΣΗΚΩΘΗΚΕ ορθιος και υγιέστατος ΜΕ ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ ΦΑΝΕΛΛΑΣ του νεκρού πλέον Νεκταρίου, Ο ΔΙΠΛΑ ευρισκόμενος ΑΝΑΠΗΡΟΣ ΑΡΡΩΣΤΟΣ, ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΑ!
ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ θανόν ΑΓΙΩΤΑΤΟ ΣΩΜΑ του επισκόπου ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ανέβλυζε ΕΠΙ ΗΜΕΡΕΣ ΕΥΩΔΙΑΣΤΟ ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΕΚΠΛΗΚΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΟΥΠΙΖΑΝ ΜΕ ΒΑΜΠΑΚΙΑ και αυτό ανέβλυζε πάλι από τους πόρους του δέρματος!!
(ΣΤΙΣ 6 ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΣΕ ΛΑΙΚΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ, ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ) ΓΙΝΟΝΤΑΝ Ο ΧΑΜΟΣ ΤΟΥ ΧΑΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΑΝ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΕΚΕΙΝΟΥ
( τα αναφέρει λεπτομερώς ο Σώτος Χονδρόπουλος στη βιογραφία του Αγίου Νεκταρίου)
ΔΕΝ μιλάμε γι αυτούς τους Αγίους.
ΑΥΤΟΙ ΕΖΗΣΑΝ ΣΕ Π Ρ Ο ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΠΟΧΗ.
ΑΥΤΟΥΣ, ΠΕΡΑΝ ΠΑΣΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ, ΤΟΥς ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΥΡΙΟΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΓΚ ΤΩΝ ΓΡΑΦΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥΣ.
Με εννοείς; Τα γράφω πολύ γρήγορα, δεν έχω χρόνο για "χτένισμα"του κειμένου. ................................ ..............Μη με τσιγκλάς, δεν θα πω περισσότερα...να μην ανεβάσουμε πάλι την πίεση σε κάποιο πολυσεβαστό(κατά το εκκλησιαστικό αξίωμα) μελανείμονα...
Αχ ! Εγώ η οικουμενίστρια θα πιάσω κόλαση!! Πρώτη θέση, το βλέπω!! χχαχαχαα Ας συνοψίσουμε: οι χριστιανοί, τάχω λίγο μαζί τους ε, διαρκώς ασχολούνται με..αλλότρια πράγματα. Πότε ψάχνουν τον αντίχριστό που κρύβεται πίσω από καρτούλες διαφόρων τύπων ή όπου αλλού. Δεν ξέρω δεν έχω ειδίκευση αν και θα μπορούσα λόγω αριθμού μητρώου(666 παρακαλώ, μπορείτε να μη μου μιλάτε). Αγνοούν όμως οι χριστιανοί πως μπορεί η ώρα της προσωπικής τους κρίσης μπορεί να ναι σήμερα, τώρα αύριο και να μην προλάβουν να ζήσουν το μεγαλειώδες αυτό γεγονός(το μεγαλειώδες δεν το αποσύρω το εννοώ, κι ο νοών νοείτω). Αυτό είναι το ένα. Για την αφθαρσία μετά και την αγιοποίηση κλπ...τι να πω; Προσωπικά δεναπαιτώ ούτε να γνωρίσω κανένα άγιο(ίσως γι αυτό γνώρισα) ούτε να δω άφθαρτα λείψανα ούτε κάτι άλλο. Επειδή όμως γνώρισα άγια πρόσωπα έχω να πω πως αρκεί η λάμψη του προσώπου τους, αυτό που εξέπεμπαν στην ατμόσφαιρα κι αυτό που ένιωθε η καρδιά μου. Όσο για την αφθαρσία; Σαλούλα έχεις μήπως ακούσει την έκφραση: δεν τον έλιωσε η γη; Πιστεύω ναι. Δεν είναι πάντα λοιπόν τα φαινόμενα ως έχει!! Δε θα περιμένω να δω άφθαρτο λείψανο του γέροντα Πορφυρίου για να πεισθώ για την αγιότητά του. Με τίποτα, γνωρίζω πως ήταν ταπεινός, γνώριζε για την αγιότητα που τα χαρίσματά της ήταν ευκρινή πάνω του. Αυτό όμως κάνει τη διαφορά: πάντα έλεγε πως ενεργεί ο Θεός κι απορούσε γιατί αυτόν κι ένιωθε, λόγω της ιδιαίτερης και βαθιάς γνώσης που τον διέκρινε, εντελώς ακατάλληλος γι αυτό. Οι Άγιοι πάντα έχουν γνώση. Φυσικά είναι δύσκολο να κρατηθεί η αγιοσύνη. Έχει πειρασμούς και δυσκολίες. Επίσης είναι λάθος να περιορίζουμε την αγιοσύνη σε άγαμους-μοναχούς ή ό,τι άλλο. Γνωρίζω έγγαμη κυρία που πραγματικά με έχει συγκλονίσει η ταπείνωση, η καρδιά της κι η δύναμη της ποσευχής της ακριβώς επειδή έχει τα παραπάνω. Κι ένα ακόμα: αγαπά το Θεό κι αφήνεται παντελώς σε όλο αυτό που θέλει εκείνος. Δεν κρίνει και δεν κατακρίνει κανένα, ΠΟΤΕ!! Υπάρχουν γύρω μας άγιοι κι αγίες και θα υπάρχουν πάντα. Εμείς είμαστε το τίποτα για να βάλουμε τα κριτήρια ή ό,τι άλλο. Φιλικά. Τα υπόλοιπα είναι φιλολογία. Κι άμα έρθει η αγάπη στην καρδιά ο άνθρωπος το βουλώνει, νιώθει λιώμα από όλη αυτή τη δωρεά κι αποκτά άλλη οπτική. Το βουλώνει γιατί νιώθει να εισχωρεί όλο αυτό στο είναι του. Αποκτά άλλη διάσταση το σύμπαν κι αγαπητική διάθεση για οτιδήποτε ακόμα και για τον πάπα!!(αυτό το γραψα για να σε ιντριγκάρω, αλλά το πιστεύω κιόλας). Χαιρετώ..
lpap Ευχαριστούμε πολύ για το κατεβατό και για την προσωπική μαρτυρία σου σχετικά με κάποια πρόσωπα. Για τα ίδια πρόσωπα που εσύ ΕΝΙΩΣΕΣ με έναν ανερμήνευτο τρόπο ότι είναι πολύ άγια, ΑΚΡΙΒΩΣ για τα ΙΔΙΑ πρόσωπα, άλλοι γνωστοί μου, ΕΝΙΩΣΑΝ ότι είναι σε ΠΛΑΝΗ.
Λοιπόν, εγώ που βρίσκομαι ΑΝΑΜΕΣΑ στη δική σου μαρτυρία και στη μαρτυρία του άλλου αξιολογότατου φίλου μου, ΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΑΣ, ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΩ;
Μπορείς σε παρακαλώ στην απορία μου αυτή να δώσεις βοήθεια;
Παραδέξου το αδελφούλα έπεσες έξω...τόσο δύσκολο σου είναι να πείς το "ευλόγησον"; O μεγαλοθαυματουργός Άγιος Ραφαήλ δεν σε πείθει; Μάρτυς πρό του Οικουμενισμού και όμως τα αγιασμένα κοκαλάκια του μπήκαν σ`ένα τσουβάλι και τα κρέμασαν στην παρακείμενη ελιά αφού πρώτα κλώτσησαν εν είδει "μπάλας" το γεγυμνωμένο κρανίο Του! Η ΑΦΘΑΡΣΙΑ μόνη της, δεν αποτελεί απόλυτο εχέγγυο της αγιότητας... Μή δογματίζεις...μόνον ο Θεός είναι απόλυτος...
Ενδιαφέρον ερώτημα είναι η αλήθεια. Δο μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ και θα σου απαντήσω. Αυτή τη στιγμή δεν μου ρχεται κάτι. Πέρα από την πλάκα φυσικά. Εν ευθέτω χρόνω.Δε θα το λησμονήσω.
Καθένας βλέπει τα πράγματα υποκειμενικά. Τον τελικό λόγο τον έχει η Εκκλησία που συγκροτείται σαν θεσμός από το Άγιον Πνεύμα. Εσύ χρυσαφένια μου πρέπει να ορίσεις την Εκκλησία στην οποία ανήκεις γιά να δεχτείς και τους αγίους της... Συγχώρεσέ με αλλά πολλές φορές παραληρείς.
Οταν πήγα κάποτε στο ναό του, στο νησί, να προσκυνήσω, είδα εκεί, για προσκύνημα και κάτι οστά μιας αγίας Ολυμπίας. Ιδέα δεν είχα ποια ήταν αυτή η Ολυμπία. Αφηρημένη εντελώς τα προσκύνησα (ναι αφηρημένη. Δεν είμαι μέσα στην άγια κατάνυξη ΣΥΝΕΧΩΣ, όπως του λόγου σου, για ΟΝΟΜΑΑ!)
Δεν υπήρχε καμία οσμή. Κάθισα απέναντι τους. Τα κοίταζα τα οστά της αγίας Ολυμπίας, έτσι όπως ήταν στο κουτί τους, και μου ήρθε ο εξής λογισμός:"γύρευε από ποιο νεκροταφείο τα πήραν τιποτα πονηροί παπάδες και θέλουν να μας πείσουν "και καλά" ότι είναι οστά αγίας" Αυτό σκέφτηκα.
Το έχω γράψει ίσως σε σχόλιο και παλιότερα.
Λοιπόν, φεύγοντας από το ναό, και παρά την ολιγοπιστία μου, πήγα μηχανικά και ξαναπροσκύνησα την προθήκη με τα λίγα οστά της αγίας Ολυμπίας.
Δεν είχε περάσει κανείς άλλος όση ώρα στάθηκα εκεί.
Λοιπόν, τούτη τη δεύτερη φορά τα οστά της αγίας Ολυμπίας, μου πρόσφεραν ένα υπέροχο άρωμα!
Πραγματικά, συγκινήθηκα και ζητάω έκτοτε τις προσευχές της.
Για παλαιούς αγίους, ΠΡΟ της νεοτερικής-ΠΡΟΔΟΤΙΚΗΣ εποχής μας, ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, ΔΙΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ, ΟΠΩΣ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝΑΣΕ Η Π Ρ Ο Δ Ο Σ Ι Α ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΩΤΙΚΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΜΕ ΤΑ ΜΑΓΑΖΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΛΑΙΜΑ ΚΟΥΜΠΩΜΕΝΗ.
Φοβούμαι πάρα πολύ την ΠΛΑΝΗ...
Σου θυμίζω οτι προ ετών, μέχρι το 2000 ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΣΑΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ διότι ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΛΥΣΣΑ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ, ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΩΤΑΤΟ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ,ΠΕΙΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΕ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ, ΤΑ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΕΔΩ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ, ΑΓΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΙΛΑΡΕΤΟ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ( ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΣΦΟΔΡΑ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ) ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΦΘΟΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ, ΆΣΕ ΤΑ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ, ΟΙ ΦΑΝΕΡΩΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΣΕ ΠΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΥΣ ΚΛΠ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΑΡΟ ΝΙΚΟΛΑΟ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ λείψανο ΕΠΕΙΔΗ ΣΚΟΠΙΜΑ ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ΟΜΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΒΡΗΚΕ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ
(Δημόσια την προσωπική μου εμπειρία με τον Τσάρο Νικόλαο, ίσως κάποτε την αναφέρω, και ας με χλευάσετε).
ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Κ Α Λ Ο ΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ, ΑΔΕΛΦΕ, ΓΡΗΓΟΡΙΕ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙ...
ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΣΚΟΠΙΜΟ να υπερασπιστώ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ.
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ πιστέψουν.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΑΣ ΣΙΩΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΚΑΣΤΟΣ, ας σκαρφαλώνει ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΑΝΗΦΟΡΟ.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ πιο ΚΟΝΤΑ από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΛΗΝ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ την ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ.
ΝΑ ΤΟΥ ΠΟΥΜΕ, ΤΟΤΕ, ΤΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΣΠΟΤΟΥ:
-Κύριε, εμείς ΟΥΔΕΝ ΚΑΛΟΝ ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΒΙΟΥ, ΕΠΟΙΗΣΑΜΕΝ, ΑΛΛ'ΟΜΩΣ, ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ "δια τους λόγους των χειλέων Σου εφυλάξαμεν οδούς ΣΚΛΗΡΑΣ", το κατά δύναμη...αν θες, ΔΕΞΟΥ ΜΑΣ, ΣΑΝ ΤΟ ΛΗΣΤΗ, ΣΕ ΜΙΑ ΑΚΡΟΥΛΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΟΥ...
ΜΙΑ ΚΑΙ ΡΩΤΗΣΕΣ ΣΟΥ ΛΕΩ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΌΤΙ ΑΝΗΚΩ ΣΤΗΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΠΤΥΕΙ ΜΕΤΑ ΒΔΕΛΥΓΜΙΑΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΟΥ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ..
Εσύ λες για μένα ότι παραληρώ. Αλλοι, λένε για σένα ότι παραληρείς.
ΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΩ; ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ. ΤΟ ΕΘΕΣΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΣΤΗ LPAP... ;-) ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ; ;-) ΕΣΎ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΟΥ. ΕΓΩ ΔΙΚΑΙΩΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΟΥ. ;-) ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΤΑΙ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΑΛΛΟΙ ΚΡΙΤΕΣ, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΕΡΟΙ...
ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, προτείνω...ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ.
Σου είπα να μας ορίσεις την "Ορθοδοξία" σου γιατί ίσως σκανδαλίσεις καλοπροαίρετους διαβάτες του διαδικτύου, καθόλα ευλαβείς αλλά "άψητους" χριστιανούς... Κι είναι τόσο ωραίο το μπλόγκ σου!!! Γέλασα με την ψυχή μου με το σχόλιο στα λείψανα της αγίας Ολυμπίας. Παρεμπιπτόντως ένα από τα καρφιά της, υπάρχει στο κελί της καπετάνισας στις Οινούσσες, δώρο του Κόντογλου, το οποίο κάποτε μυρόβλυσε... ............................................... Καλά για μένα και σένα δεν τίθεται θέμα... εμείς κι ενώπιον του θρόνου της Μεγαλωσύνης είμαστε ικανοί να μαλιοτραβηχτούμε"εν εκείνη τη ημέρα"... κι η αγάπη μας να μένει αμείωτη! Και μιά παρατήρηση: η προσφώνησή μου δεν είναι σεβασμιώτατε αλλ`όσιώτατε!
;-) Γρηγόρη λατρεμένο της- (Της Ταρσώς λέγω) και πού το ξέρεις ότι εν τη παρόδω του χρόνου, δεν θα ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙΣ και "σεβασμιότατος"; είσαι τόσον νέος ακόμη! :-) Δεν το ήξερα αυτό για το καρφί της αγίας Ολυμπίας. Πραγματικά υπερφυές και συγκινητικότατον. Ασε πια εκείνη η γερόντισσα Μαρία των Οινουσσών, πότε θα ....μερακλωθώ να γράψω κάτι για την πανοσιότητά της, ας μας δίνει την ευχή της από εκεί που βρίσκεται η Καπετάνισσα, αυτή τα έκανε ΟΛΑ ΠΡΑΞΗ... ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΩ ΤΑΠΕΙΝΑ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑΣ, ΠΟΥ ΚΕΙΤΑΙ ΑΦΘΟΡΟ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ.
Ανων. των 12:49 και στο βίο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, διαβάζουμε μια ψευδή περίπτωση νεκρανάστασης από τον μάγο έτσι δεν είναι; Εχουμε να δούμε πολλά φοβερά και παραπλανητικά στις μέρες που ξημερώνουν... ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ
Σωστά τα λες Σαλογραία. Να συμπληρώσω στα περί αφθαρσίας των αγίων λειψάνωνκαι τις πληροφορίες για τον Νεομάρτυρα Φιλούμενο που εορτάζει σήμερα (και με το παλαιό και με το νέο): http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9979:2011-11-28-14-35-12&catid=43:2011-04-16-11-54-50
Ναι, κάπου είδα σήμερα ανάρτηση για ιερομάρτυρα Φιλούμενο και έγραψα σχόλιο. Την αφθαρσία του σώματός του, μας τη βεβαίωσε αδελφός εν Κυρίω, μουσικός που το είχε δει στα Ιεροσόλυμα.
Επίσης φοβερά για τον αγώνα του π. Φιλουμένου, μας έλεγε ο υποτακτικός του, Ιουστίνος (αν θυμάμαι σωστά το όνομα)
Κολλητός μου- χημικός άριστος- λέει ότι ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ, και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΣ, η κατάσταση της ημιαφθαρσίας των αγίων λειψάνων, ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΦΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΗ.
ΜΟΝΟ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ,το προσπερνάει και το αρνείται.
Πάντως οι άγιοι ζουν ανάμεσά μας (καμία σχέση με Λιακόπουλο:)) και πολλές φορές δεν πάει το μυαλό μας για κάποιον, ακόμη κι αν λάμπει ολόκληρος, γιατί έχουν σκληρύνει οι καρδιές μας, έχουμε γεμίσει με ματαιοδοξία και έχουμε γίνει ουσιαστικά προτεστάντες=δεν αντέχουμε τον πλησίον μας. Τέτοιοι άγιοι άνθρωποι, είναι φωτεινό παράδειγμα για εμάς τους ελαχίστους, γιατί έχουν "σπλάγχνα αγάπης" και πολλές φορές, σαν σημείο αγιότητας θα λέγαμε, ότι λοιδωρούνται, αγνοούνται και μόνο μετά θάνατον θα αποκαλυφθούν αν επιτρέψει ο Κύριος. Δεν έχουν βέβαια καμμία σχέση με τη νεωτερίζουσα πρακτική προβολής "αγίων", που φθάνει σε σημείο να δίνει στη γνώμη των νεοφανών αυτών "αγίων" κύρος απόφασης Οικουμενικής Συνόδου.Επίσης το φρόνημά τους είναι Ορθόδοξο και όχι νοθευμένο από τον Οικουμενισμό. Αυτοί μπορεί να περάσουν και τη ζωή τους σαν ερημοπούλια, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και να φύγουν χωρίς να τους μάθει ποτέ κανείς. Ένας είναι στην Πάτρα, ένας στις Σπέτσες, ένας στο Παλαιό Φάληρο, ένας στη Λάρισα, ένας στη γειτονιά σου, ένας στην ενορία σου, ένας στον κόσμο, ένας στην έρημο, ένας εδώ, ένας εκεί,όλοι τους όμως έχουν ένα κοινό γνώρισμα: σε αντιμετωπίζουν όπως ο Χριστός τους μαθητές του. Σου πλένουν τα πόδια...
Ας αφήσουμε τον Αγ. Συμεών τον Νέον Θεολόγο να μας πει γιά το αν και τό πῶς ένας άγιος γνωρίζει ότι είναι άγιος. Μας λέγει λοιπόν οτι...
"Όπως έχει γραφῆ γιά τούς σαρκικούς άνθρώπους ότι βλέποντας δέν βλέπουν καί άκούοντας περί τῶν θείων πραγμάτων δέν καταλαβαίνουν ούτε μπορούν να έννοήσουν τά τοῦ Πνεύματος διότι είναι μωρία γι αύτούς, έτσι πρέπει νά σκέπτεσαι καί γιά έκείνους πού έχουν μέσα τους τό Άγιο Πνεῦμα' φέρουν σῶμα άλλά δέν είναι είναι σέ σάρκα, διότι, λέγει, "σεῖς δέν είσθε σέ σάρκα άλλά σέ Πνεῦμα, άν κατοικῆ σέ σᾶς Πνεῦμα Θεοῦ" (Ρωμ. 8, 9), είναι νεκροί γιά τόν κόσμο καί ό κόσμος γι' αύτούς, διότι, λέγει, " ό κόσμος έσταυρώθηκε γιά έμένα κι' εγώ γιά τόν κόσμο. Όποιος έλαβε συνείδησι ότι μέσα του ένεργοῦνται αύτά τά σημεῖα καί θαύματα είναι θεοφόρος καί σημειοφόρος, έχοντας ένοικο τόν Θεό, δηλαδή τό Πανάγιο Πνεῦμα πού λαλεῖ καί ένεργεῖ σ' αύτόν τά λεχθέντα άπό τόν Παῦλο. Όποιος όμως δέν έχει άναγνωρίσει αύτά τά σημεῖα μέσα του, άς μή άπατᾶται, είναι άκόμα σάρξ καί αίμα, καλυπτόμενος άπό τόν ζόφο τῶν έπιθυμιῶν τῆς σαρκός ' λοιπόν "σάρξ καί αίμα δέν κληρονομεῖ βασιλεία Θεοῦ, πού είναι τό Άγιο Πνεῦμα" (Α' Κορ. 15, 50).
-----------------------------------
Τό συμπέρασμά μας, λοιπόν, σύμφωνα μέ τά άνωθεν είναι, ότι βεβαίως καί γνωρίζει ὸ άγιος, τό πῶς και ὸτι είναι άγιος. Όλα τ' άλλα είναι προκαταρκτικά αύτῆς τῆς καταστάσεως.
Γι αύτο άγαπητή Σαλόγραια, ας γίνουμε αντικειμενικοί κριτές τοῦ εαύτοῦ μας πρώτα και να μήν περιμένουμε μέχρι τήν ήμέρα τῆς κρίσεως.
Είναι μεγάλο τό ρίσκο! Μπορεί νά βρεθοῦμε, παρέα μέ τούς άλλους δειλούς, στό σκότος τό εξώτερο.
:-) Νικόλαε, τι εικόνα, φίλε μου, ήταν εκείνη στην τελευταία σου φράση. Δεν υπάρχουν λόγια...
.................. Ιωάννη, επειδή διάβασα μετά πάθους όλο τον άγιο Συμεών το Θεολόγο στη νεότητά μου, κατανοώ πώς θέτεις το θέμα και συμφωνώ μαζί σου. Κατανοώ επίσης ότι είναι λίγο δύσκολο, κάποιοι να σε καταλάβουν, και ότι τα πνευματικά ζητήματα δεν εξελίσσονται γραμμικά, ούτε στεγανά διαθέτουν.
Χρειαζόμαστε, ό λ ο ι, μεγάλη προσοχή και στήριγμα από πνευματικό οδηγό και αδελφούς κάθε μέρα.
Η ζωή και ο θάνατος, την κάθε στιγμή, κερδίζονται και χάνονται μέσα μας.
Η Κυρά Παναγία ας βοηθάει να ισορροπούμε πάνω από την Αβυσσο, νικηφόρα...
Κάτι πολύ γαλήνιο αιστάνθηκα και μόνο μετον τίτλο σου, και μόνο στη σκέψη της Θείας Χάρητος που έλκει τον άνθρωπο, δίνοντάς του Ισορροπία και Γαλήνη. Είδα λίγο τα σχόλια. Δεν έχω να πω πολλά. Δεν κατέχω το θέμα της "διάγνωσης" της αγιότητας. Μόνο θυμήθηκα κάτι που έχω διαβάσει κάπου, ότι εκείνος που στεγάζει την Ειρήνη και το Πνεύμα του Θεού μέσα του, έλκει τους ανθρώπους να τον προσεγγίζουν, να τρέχουν κοντά του γιατί Γαληνεύουν. Αυτό ίσως είναι το στοιχείο που μας αποδεικνύει τους Αγίους..
Έχουμε μια εκρεμμότητα. Μια πάντηση χρωστώ.Νομίζω πως το ποιον ακούμε, ποιος μας καλύπτει ή ποιον εμπιστευόμαστε είναι θέμα προσωπικής ελευθερίας, στάσης και τοποθέτησης απέναντι στα πράγματα. Όχι ντε και καλά θέμα αντικειμενικής αλήθειας. Το υποκειμενικό εισβάλλει διαρκώς στο βίο μας. Η ελευθερία υπάρχει. ;-)
Αγαπητή εν Χω Ipap ο υποκειμενισμός στα του Θεού, είναι ατελέσφορος και δεν είναι έκφραση προσωπικής ελευθερίας αλλά δείγμα ατομικής αυθαιρεσίας και αποβαίνει καταστροφικός. Γι αυτό η Εκκλησία έχουσα την αυθεντία που πηγάζει από το Άγιο Πνεύμα, με την μακραίωνη πείρα Της ορίζει την ασφαλή οδό της υπακοής: "επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι τους πρεσβυτέρους σου και ερούσι σοι". Γιά κάθε πνευματικό γεγονός λοιπόν όπως και γιά κάθε "φωτεινό συναίσθημα" ο πιστός άνθρωπος δεν εμπιστεύεται τον εαυτόν του όσο προχωρημένος κι άν είναι, αλλά το θέτει στην κρίσι του άλλου. Τα παραδείγματα άπειρα από την εκκλησιαστική ιστορία και τους βίους των αγίων. Με συγκινεί αφάνταστα το ταπεινό παράδειγμα της Μυριοχαριτωμένης Παναγίας μας. Αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό μπήκε στην ταλαιπωρία της τριήμερης (για τα δεδομένα της εποχής) πορείας προς την Ορεινή της Ιουδαίας, γιά να θέσει- εν σιωπή -την κατάστασή της στην κρίση της ευλογημένης Ελισάβετ...και σκίρτησε ο Πρόδρομος από χαρά και με μεγάλη φωνή εκείνη επιβεβαίωσε εκφαντορικά τον ασπασμό του Αρχαγγέλου...
Τι χαρά που είσαι υγιής και χαρούμενη όσο μας επιτρέπουν οι νεφελώδεις μέρες που ζούμε...
Ευχαριστώ για το άρωμα των ρόδων της ποιητικής παρουσίας σου.
Το βίντεο που παρέθεσα είναι από ταινία του Τζεφιρέλι, παλιά- αναφερόταν στον Φραγκίσκο της Ασσίζης. Την είχα δει και την είχα βρει υπέροχη τότε. Τώρα, κάπου πέτυχα το βίντεο και ...καθηλώθηκα στη συγκεκριμένη σκηνή( μη σου πω ότι δακρύζω κιόλας κάθε φορά που την ξαναβλέπω και ας με χλευάσουν κάποιοι, ως υπερευαίσθητη λόγω γηρατειών) :-) όμως...για μένα, εκείνο το πουλάκι που κυνηγάει ο Φραγκίσκος, αφυπνιζόμενος, πριν εγκαταλείψει το πλούσιο σπίτι του πατέρα του και γίνει δια Χριστόν σαλός και ζητιάνος, σαγηνευόμενος από την Ουράνια Αγάπη, εκείνο λέω το πουλάκι- για μένα- είναι μυστικός συμβολισμός της θείας Χάρης, που τον καθένα τον ελκύει με τρόπους ΜΟΝΑΔΙΚΑ κατάλληλους για τον ψυχισμό του.
Καλή συνέχεια να έχεις στον καθημερινό σου αγώνα, εκεί στην πανέμορφη Κέρκυρα.
Φοβερή η συζήτησή σας. Το ερώτημα για να διακρίνουμε αν ο άλλος είναι άγιος ή πλανεμένος με έχει ταλαιπωρήσει αρκετά. Τελικά νομίζω πως - αν και σημαντικό - πρέπει να είναι δεύτερο στη ζωή μας. Προηγουμένως: συχνή εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία και μαζί με αυτά αγάπη, ταπείνωση, συγχώρεση, υπομονή. Έτσι έρχεται και σκηνώνει μέσα μας η Χάρις του Θεού με ακατάληπτο τρόπο - και τότε μέσα από Αυτήν, βλέπουμε σε άλλους ανθρώπους τον ίδιο Θεό, μας ενώνει η ίδια Χάρι, το ίδιο Βάπτισμα, η ίδια Ομολογία. Ο άγιος αναγνωρίζεται από τους αγίους. Άρα ο μόνος δρόμος είναι να γίνουμε Άγιοι. (κρυφά με ησυχία και ταπείνωση please!). Για μένα δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Περιμένω συμβουλές!
" Ο άγιος αναγνωρίζεται από τους αγίους. Άρα ο μόνος δρόμος είναι να γίνουμε Άγιοι. (κρυφά με ησυχία και ταπείνωση please!)".
........Μου άρεσε πολύ αυτό το Please!
;-)αν και στο ερώτημα της ανάρτησης δεν έλαβα συγκεκριμένη απάντηση.
Ρώτησα με ποιους τρόπους μας πλησιάζει η Χάρη. Όχι πώς την πλησιάζουμε εμείς. Είναι, νομίζω, δυο διαφορετικά ερωτήματα.
Το πώς την πλησιάζουμε εμείς, μας το έχει περιγράψει η εμπειρία των αγίων όλων των εποχών και είναι αυτά που είπατε οι προλαλήσαντες, μαζί και ο Μιχαήλ τελευταία.
ΣΤο βίντεο, η χάρη τον πλησίασε τον Φραγκίσκο σαν ένα τρυφερό σπουργίτι...πόσες φορές τη μέρα, μας πλησιάζει η Χάρη και δεν το παίρνουμε είδηση, έτσι περιχαρακωμένοι όπως είμαστε μέσα στον εγω-κεντρισμό, την αφόρητη αυτάρκεια και χριστιανική σκληρότητά μας απέναντι στον ΚΑΘΕ πλησίον;
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το θέμα που συζητάμε εδώ: http://www.oodegr.com/oode/papismos/fragiskos1.htm Επίσης από εδώ: http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/f/1/c/metadata-291-0000007.tkl μπορεί κάποιος να κατεβάσει σε ηλεκτρονική μορφή το απολύτως απαραίτητο για κάθε ορθόδοξο, βιβλίο του Οσίου Ισαάκ του Σύρου "Ασκητικά" όπου η ψυχή μας βρίσκει μεγάλη ανάπαυση και πολλές απαντήσεις επίκαιρες, αλλά και διαχρονικές. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Σαλογραία για την φιλοξενία της και την αγάπη της και όλους όσους γράφουν και καταθέτουν την ψυχή τους, τόσο όμορφα και ήρεμα, χωρίς πνεύμα αντιλογίας και σύγχυσης που δυστυχώς επικρατεί σήμερα στην πλειοψηφία των συζητήσεων. Εύχεσθε
Αν και δεν είμαι διαθέσιμη ιδιαίτερα, από πλευράς χρόνου κι ιντερνετ, να πω στον Ζαγοραίο πως υπάρχει μια δυσκολία σχετικά με τη Σαλό. Εγώ είμαι με το νέο ημερολόγιο κι εκείνη με το πάτριο. Αν την προέτρεπα να ρωτήσει την εκκλησία, ένα πνευματικό άνθρωπο, είτε ιερέας είτε λαικό, θα ήταν από την εδώ πλευρά. Να τη στείλω στην απο κει πλευρά δεν θα γινόταν για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι της στιγμής. Την έθεσα λοιπόν, το ερώτημα ήταν συγκεκριμένο κι αφορούσε το γ. Πορφύριο, μπρος στην προσωπική της ελευθερία και στη δυνατότητα να επιλέξει αυτή τι θα κάνει. Όχι εγώ γι αυτή. Νομίζω αυτό είναι η αφετηρία, η προσωπική διάθεση. ΑΝ υπάρχει και τα βρίσκουμε στα μερολόγια τότε είναι απλά όλα. Ρωτάμε ακούμε κλπ.΄΄δε διαφωνώ σε αυτό. Σαλό, τι να κάμω, πνίγομαι,είπα να δώσω προχειρη απάντηση...κακώς ίσως... Θα αργήσω να απαντήσω ξανά, οπότε κάθε ερώτημα θα μένει....ώσπου να ξαναβρώ το χρόνο.. Καληνύχτα σε όλους.
Νικόλαε ευχαριστούμε για τις διευθύνσεις με τη σειρά μας. Διαφωνίες υπάρχουν- αλίμονο, πώς θα μπορούσαν να μην υπάρχουν- όμως το βρίσκω και γω παρήγορο ότι οι φίλοι αυτής της σελίδας, βοηθούν στο να κρατιούνται οι απαραίτητες ισορροπίες για μια εν Κυρίω σκέψεων ανταλλαγή βιωμάτων. :-)
;-) Εντάξει, τώρα! Μια μικρή τρικυμία εν κρανίω, δικαιολογείται από τη μεριά μου, αδερφή, απολύτωςςς! Εύχομαι τα καλύτερα για το χρόνο της εκεί διαμονής σου...
Όλες οι συζητήσεις ήταν καταπληκτικές!Αγαπητή Σαλογραία ρώτησες με ποιους τρόπους μας πλησιάζει η Χάρις. Έχω αλλιεύσει κάποιες μελέτες και τις δίδω εδώ και πιστεύω πως θα εκπλαγούμε για το πως Ο Κύριος από τις εμπειρίες των αββάδων και άλλων δείχνει πως εργάζεται και τον πλούτο των αρετών και της σοφίας Του. -- Η Χάρις,έχει σχέση με το 3 Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.Είναι αυτό που πάνω από όλα έχουμε ανάγκη.Είναι η ωραιότερη λέξη στη θεολογία του Απ.Παύλου.Είναι το ξαναζωντάνεμα.Ημασταν νεκροί και ξαναζωντανέψαμε..Μιά αμοιβή εισπράτουν οι αμαρτίες,την τιμωρία.Και όμως Ο Κύριος σβήνει τα χρέη..πως;Με το σφουγγάρι της Χάριτος.Σε ποιούς δίδεται η Χάρις;Σε εκείνους που αισθάνονται την αναξιότητά τους και σε εκείνους που πιστεύουν στη δωρεά.Έτσι Ο Θεός δίδει ειδική Χάρη[Χαρίσματα] και γενική Χάρη[Σωτηρία].[[Αμαρτωλών Σωτηρία]]..''Η Χάρη Του Θεού είναι πάντα στη διάθεσή μας.Ο Θεός νοιάζεται περισσότερο σαν πατέρας για να σώσει την ψυχή παρά σαν Νομοθέτης.Όταν Εκείνος διακρίνει μιά απαρχή καλής θελήσεως,αμέσως μας φωτίζει και μας δυναμώνει.[[Αν η Χάρις δεν φωτίσει τον άνθρωπο,τα λόγια όσα και αν μιλήσεις ωφέλιαν δεν βγάζεις.Εις δε τους ακούοντας εις τα κακά των θελήματα ,εις αυτούς καν μερόνυχτα ομιλείς καν τη σοφία των Πατέρων εις τας ακοάς των κενώσεις,καν το ρεύμα του Νείλου επάνω των γυρίσεις δεν λαμβάνουν ρανίδα ωφελείας.Μόνον θέλουν να μιλούν να περάσει η ώρα.Δι αυτό κλείω και εγω την θύραν και ωφελούμαι δια της ευχής και της ησυχίας.Από το βιβλίο έκφρασης Μοναχικής Εμπειρίας του γέροντος Ιωσήφ]].Όποτε λοιπόν δει μιά απαρχή καλής θελήσεως, ΤΡΈΧΕΙ ΝΑ ΜΑς ΣΥΝΑΝΤΉΣΕΙ..Μας σπρώχνει προς τη σωτηρία αυξάνοντας το σπόρο που ο ίδιος έσπειρε και που βλέπει να φυτρώνει με τις δικές μας προσπάθειες.Ενώ όταν διακρίνει μέσα μας μιά απροθυμία,δίδει σωτήριες προτροπές αλλά @ αφήνει περιθώριο να αποφασίσουμε εμείς.Είναι γεγονός πως όποιος οδηγείται στην απώλεια,αυτός χάνεται παρά τη Θεληση Του Θεού.Διότι Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι.Η Χάρη Του Θεού προσφέρεται στον άνθρωπο αλλά σε καμμία περίπτωση δεν αναγκάζει τον άνθρωπο να τη δεχτει.Εφόσων η συνέργεια της Χάριτος είναι προυπόθεση σωτηρίας @ εφόσων η Χάρη είναι δωρεά του Θεού,θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η σωτηρία είναι δώρο της Χάριτος .Διότι ούτε η Θεία Χάρις χωρίς την ανθρώπινη θέληση μπορεί να ενεργήσει ούτε και η ανθρώπινη θέληση χωρίς την ενίσχυση και την καθοδήγηση της Θείας Χάρης.Αφού λοιπόν η σωτηρία δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη Θεία Χάρη και το αυτεξούσιο είναι δώρό Τού Θεού,η σωτηρία είναι Δώρο του Θεού προς ΠΑΝΤΑ ΘΕΛΟΝΤΑ ΣΩΘΗΝΑΙ.έΤΣΙ ΌΤΑΝ Ο ΆΝΘΡΩΠΟς ΑΝΑΔΕΙΚΝΎΕΤΑΙ ΝΙΚΗΤΉς ΣΤΟΝ ΑΓΏΝΑ,ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΊΣΕΙ ΤΗ ΝΊΚΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ ΑΝ ΠΑΛΙ ΝΙΚΗΘΕΙ,ΘΑ ΕΠΙΡΡΙΨΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ.ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΔΑΞΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΙς ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ.''Β! ΤΌΜΟς ΑΒΒΆ κΑΣΣΙΑΝΟΎ.ΣΥΝΟΜΙΛΊΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΒΒΆ χΑΙΡΉΜΩΝΑ ΣΕΛ 446-453] πην
Ηθελά να γράψω κάτι ακόμη πάνω σ' αυτό που μας έστειλε η φίλη Πηνελόπη, στο οτι "ο Θεός δίνει σωτήριες προτροπές αλλά αφήνει πάντα περιθώριο να αποφασίσουμε εμείς ".
Είναι πράγματι καταπληκτικό να αισθάνεσε τον Παντοδύναμο Θεό να ταπεινώνεται με απόλυτο σεβασμό στήν ελευθερία του πλάσματός του.
Αυτό είναι που μέ κράτησε κοντά του στίς μεγάλες δοκιμασίες και πειρασμούς. Αυτό συνέτριψε τον α-νόητο εγωισμό μου και την φιλαυτία μου.
Καλό μεσημέρι και πάλι αγαπητή Σαλογραία! Επανέρχομαι σε αυτό που είπε ο Ιωάννης, που είναι πολύ ουσιαστικό ότι δηλαδή Ο Σωτήρας μας ταπεινώνεται στην ελευθερία του ανθρώπου να αποδεχτεί η όχι τη Χάρη[Το Θείο Δώρο]που του προσφέρεται. Μας προσφέρεται ένα Θείο Δώρο και εμείς δεν το καταδεχόμαστε. Δεν είναι φοβερο; Να προσθέσω όμως εδώ στο μπλόκ και κάτι ακόμη που συμπληρώνει τα της Θείας Χάρις σε μιά ερώτηση πάλι του αββά Κασσιανού στον αββά Χαιρήμονα.
Ο Θεός -λέει- μας ελεεί επειδή δείχνουμε μιά απαρχή καλής θελήσεως η φτάνουμε στην απαρχή καλής θελήσεως χάρη στο έλεος Του Θεού;
ΑΠ:ΣΕΛ 454] -Αρκετοί συμφωνούν με τη μιά η την άλλη θέση. Αν δεχτούμε ότι η απαρχή καλής θελήσεως ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ,τότε τι θα έχουμε να πούμε για τον διώκτη Παύλο και για τον τελώνη Ματθαίο;
ΑΥΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΚΥΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΝΩ Ο ΜΕΝ ΕΝΑΣ ΒΑΣΑΝΙΖΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ Ο ΔΕ ΑΛΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΑΡΠΑΓΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ.
Αν αντίθετα υποστηρίξουμε ότι η αρχή καλής θελήσεως οφείλεται στη Θεία Χάρη,τότε τι θα έχουμε να πούμε για την πίστη του Ζακχαίου και του Ληστή στο Σταυρό;
Σε αυτούς τους δεύτερους.
Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ''ΒΙΑΣΕ''ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΗΛΘΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΚΛΗΣΗ ΠΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΗΥΘΥΝΕ.
Έτσι με το στόμα του Ησαία Ο Θεός κατηγορεί την τύφλωση των Εβραίων όχι την φυσική αλλά την θεληματική,την οποία αυτοί οι ίδιοι προξένησαν στον εαυτόν τους με την ισχυρογνωμοσύνη τους. Ο Δαβίδ πρόσθεσε στη μοιχεία την ανθρωποκτονία. Αυτό ήταν έργο έργο της ελεύθερης βούλησής του[παράδειγμα]. Δέχτηκε τις επιπλήξεις του προφήτη.. Αυτό ήταν Δώρο της αγαθότητος Του Θεού.. Ταπεινώθηκε και αναγνώρισε τα αμαρτήματά του. Αυτό είναι η δική του κατάθεση.
Σε μιά ελάχιστη στιγμή,έγινε άξιος να λάβει τη συγχώρηση τόσων μεγάλων αμαρτημάτων του.
Αυτό είναι Δώρο ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
ΟΙ ανθρώπινοι μόχθοι δεν μειώνουν την αξια και το μέγεθος της Θείας Χάρης,η οποία παραμένει πάντοτε ΔΩΡΕΑ.
Να γιατί ο ''δάσκαλος των εθνών''είπε ξεκάθαρα
''Με τη Χάρη του Θεού είμαι ό,τι είμαι τώρα.Α!Κορ.15,10]και στη συνέχεια ''Και η Χάρη ΤΟΥ σε μένα δεν έμεινε άκαρπη,αλλά κοπίασα περισσότερο από όλους,όχι όμως εγώ,αλλά η Χάρη Του Θεού''[Για να δείξει τη δύναμη της Θείας προστασίας.
''Η Χάρη που είναι μαζί μου ''εννοεί, συνήργησε όχι με κάποιον οκνηρό και αμελή άνθρωπο,αλλά εκείνον που κοπίασε υπερβολικά.
Ποιός λοιπόν μπορεί να μετρήσει με ανθρώπινο μυαλό το βάθος αυτής της απροσμέτρητης αβύσσου; πην
Τι εγινε η ευχη της μανας; http://salograia.blogspot.com/2011/11/blog-post_27.htm o ανωνυμος "it's up to you"
ΑπάντησηΔιαγραφή;-) Εδώ την έχουμε, καλέ, και την ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα την ανεβάσουμε αργότερα. Ντοντ γουώρυ! ;-)
Ολος ο αγώνας μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά προετοιμασία για εκείνη την στιγμή που πρέπει να τολμήσουμε, αφήνoντας κάθε μάταιη προσπάθεια ισορροποίας να πέσουμε με πλήρη εμπιστοσύνη, στήν άβυσσο του Θεοῦ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ισορροπίες που προσπαθούμε να κρατήσουμε, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ανασφάλειες και ολιγοπιστία στήν πρόνοια και στίς υποσχέσεις του Θεοῦ.
Είναι αφανείς και πολύ βαθιές ρίζες υπερηφάνειας μέσα μας.
Οι Αγιοι δεν ακροβατούν, αλλά απαλλαγμένοι απο τον εαυτο τους, πετάνε σαν άγγελοι.
ΙΩΑΝΝΗΣ
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννη έχω μια αποριούλα, αν μπορείς βοήθησέ με.
Οι άγιοι όταν ζουν το ΞΕΡΟΥΝ ότι είναι άγιοι;
Φαίνεται με την πρώτη ματιά ότι είναι άγιοι;
Κάνουνε μπαμ ότι είναι άγιοι;
Με τι ύφος, ας πούμε,κυκλοφοράνε;
Με τι ντύσιμο;
Από ποια ΑΚΡΙΒΩΣ στιγμή της ζωής τους, και ΜΕΤΑ, γίνονται άγιοι;
Δηλαδή, τι είναι η αγιοσύνη; είναι σαν ένα ρούχο που το φοράνε συνέχεια; βρίσκονται οι άγιοι διαρκώς μέσα στην αγιοσύνη και στα υψηλά πετάγματα; Δεν κινδυνεύουν να ξεπέσουν από αυτό το ύψος; να πλανηθούνε;να πέσουν σε ένα θανάσιμο αμάρτημα; ας πούμε ο Εωσφόρος, δεν ήταν ένας πολύ άγιος άγγελος, και σοφότατος; πώς κατάντησε ο έρμος σε τέτοια αξιοδάκρυτη κατάσταση, με ουρές και κέρατα;
ΥΠάρχει περίπτωση εσύ να είσαι άγιος Ιωάννη και γω να μην το ξέρω;
Υπάρχει περίπτωση εσύ να είσαι άγιος και ούτε εσύ να μην το ξέρεις;
Το μαθαίνει ποτέ ο ίδιος ο άγιος ότι είναι άγιος ή πιστεύει ότι είναι μια παλιοπατσαβούρα και άμα πεθάνει βλέπει τα φωτοστέφανα να του ρχονται, και ξαφνικά παθαίνει μια σχεδόν συγκοπή από τη μεγάλη χαρά;(ευτυχώς που δεν δύναται να ξαναπεθάνει!)
Προσωπικά, όταν ήμουν νεότερη, δεν πίστευα καν ότι οι άγιοι πηγαίνουν στην τουαλέτα.
Μου ήταν αδιανόητο να σκεφτώ τέτοιες πεζές σκηνές για έναν άγιο.
Αλλά αν και ο άγιος όσο ζεί πηγαίνει στην τουαλέτα, δεν κινδυνεύει να χάσει την υψηλή και καλή του διάθεση από κανα ξαφνικό πονόκοιλο;
Δηλαδή ο άγιος κρατάει ΣΥΝΕΧΩΣ το νευρικο του σύστημα κάτω από τον ΑΠΟΛΥΤΟ έλεγχο;
Δεν τον πολιορκεί, η απογοήτευση, η οδύνη;
Δεν εκνευρίζει ΠΟΤΕ τη γυναίκα του ο άγιος;
Δεν του έρχεται τρέλα καμιά φορά με αυτά που παθαίνει ή που βλέπει να συμβαίνουν γύρω του;
Φίλε Ιωάννη, αν μπορείς βοήθησον ημίν επί του θέματος και όποιος άλλος έχει τη διάθεση ή την άγια ευχαρίστηση αμήν και γένοιτοοο!
Θα προσπαθήσω να απαντήσω με τα λίγα που γνωρίζω αγαπητή Σαλογραία σ΄τα ερωτήματά σου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άγιοι όταν ζουν το ξέρουν ότι είναι άγιοι;
ΑΠ:Όχι!Θεωρούν ότι είναι αμαρτωλοί,ότι είναι χώμα αλλά γνωρίζουν ότι η αγιότης είναι Δώρο τΗς χΆΡΙΤΟΣ.
Φαίνονται με την πρώτη ματιά ότι είναι άγιοι;
ΑΠ:όΧΙ βεβαίως !Ο Κύριος γνωρίζει σε τι πνευματική κατάσταση είναι η κάθε ψυχή από τον αγώνα της ζώσας πίστης του.
Με τι ύφος κυκλοφορούν ,με τι ντύσιμο;
Απ:Τώρα σε αυτή την ερώτηση τι να πει κανείς;Αφού ο καθένας είναι σε πορεία πνευματική,εάν είναι μοναχός ,οι κοινοβιακοί κανόνισμοί των Μοναστηρίων θεσπίστηκαν τομοναχικό ένδυμα πτωχό,λιτό..εάν είναι κοσμικός όσο προχωρά στην πνευματική ζωή καταλαβαίνει πόσο πιό σοβαρά αλλά και λιτά πρέπει να ντύνεται ώστε και να μην σκανδαλίζει.Αυτό όμως δεν φτάνει να είναι άγιος εφόσων είναι εν πορεία.
Από ποιά στιγμή της ζωής τους και μετά γίνονται άγιοι;
Απ:Ο Θεός γνωρίζει και η εκκλησία που τους αναγνωρίζει ως αγίους,από κάποια θαύματα που έκαναν,από το μυρόβλισμα των λειψάνων τους,από εμφανίσεις τους και από κάποιους άλλους λόγους που Ο Θεός γνωρίζει βαθύτερα.
Δηλαδή τι είναι η αγιοσύνη; είναι σαν ένα ρούχο που το φορούν συνέχεια;Βρίσκονται διαρκώς στα υψηλά πετάγματα;
Απ:Δεν ξέρω,δεν είμαι αγία.
Δεν μπορούν να πέσουν σε ένα θανάσσιμο αμάρτημα;
Απ:Δεν ξέρω! Είχα διαβάσει πως ο φόβος του Θεού είναι η αρχή για όλα τα καλά έργα και αρχή σοφίας ενώ η αγάπη που έξω βάλλει τον φόβο είναι η τελείωσις και το τέλος της σωτηρίας αλάκαι ο γέρων Σοφρώνιος είχε πει πως όποιος αγάπησε τον Κύριο ζει δυό αντίθετες καταστάσεις την κάθοδο στον Άδη και την ανάβαση στους ουρανούς.Αν αυτό λέει κάτι..
-Ο Εωσφόρος πως ξέπεσε και έγινε μαύρος με κέρατα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠ:Βλέπουμε την υπερηφάνειά του Εωσφόρου στο κεφαλ.Ιεζεκ28-12-18].
-Το μαθαίνει ο άγιος ότι είναι άγιος κ.λ.π...
Απ:Όχι πιστεύω!
Υπάρχει μόμιμη η παρουσία του αγίου Πνεύματος στους τελείους στην πνευματκή ζωή,αλλά οι ίδιοι θεωρούν ότι απέχουν πολύ μακριά από την τελειότητα του Κυρίου,ωστόσο διατηρουν την ανθρώπινη φύση με αγγελική συμπεριφορά,με την βοήθεια Του ΑΓ.πΝΕΎΜΑΤΟς.
-Υπάρχει περίπτωση να είναι κανείς άγιος και να μην το γνωρίζουμε;
Απ:Κάποιοι απάντησαν αγίους και συνομίλησαν μαζί τους.
Για τους κοινούς θνητούς δεν γνωρίζουμε..
-Ο άγιοςκρατά το νευρικό του σύστημα κάτω από έλεγχο;Δεν τούρχεται τρέλα από αυτά που παθαίνει;
Απ:Αυτό το ερώτημα βασάνιζε και εμένα.Κατέλhξα στο συμπέρασμα πως πάσχουν και ο πόνος είναι η δεύτερή τους φύση.
Γνωρίζουν όμως πως θα παν μιά ώρα γρηγορότερα στον Κύριο .
Είχα διαβάσει στο βιβλίο ''έκφρασις μοναχικής εμπειρίας''τα παθήματα του γέροντος Ιωσήφ με την δυσπνοια,τα σπυριά γεμάτα ύλη που έτρεχαν μέρες και άλλες ασθένειες που τις περιέγραφε με πόνο ψυχής στα γράμματα που έστελνε σε ανθρώπους.
Όλα όμως τα απέδιδε ότι του άξιζαν χίλια ακόμη βάσανα και ακόμη ότι αυτά δεν ήταν τίποτε μπρός στα αιώνια βάσανα της κολάσεως.
-Δεν τούρχετε τρέλα με αυτά που βλέπει να του συμβαίνουν γύρω του;
ΑΠ:Νομίζω πως ναί,αυτοί κλαίνε και για τον κόσμο.Κάθε φορά που κάποιος τους λέει για τα προβλήματά του,εκείνοι παίρνουν το πρόβλημα μέσα τους .Μάλιστα προσεύχονταν για τα ζητήματά τους .Προσωπικά είχα την εμπειρία να έχω ταχυδρομική επικοινωνία με τον γέροντα Εφραίμ τον τότε φιλοθεϊτη που με τις προσευχές του λύθηκε ένα σοβαρό πρόβλημά μου.
-Δεν εκνευρίζει τη γυναίκα του ο άγιος;
ΑΠ:Εξαρτάται τι προσευχή κάνει και τι αγώνα κάνει και τι υπομονή κάνει .
Και πάλι άγιος δεν ξέρω αν λέγεται.Πάντως τον κόπο του δεν τον χάνει..π
Οι Άγιοι και τρώνε και πίνουν και πονούν όταν χτυπήσουν και κρυώνουν και ζεστένονται και όλες οι αισθήσεις τους λειτουργούν στο έπακρον ακόμη και η επιθυμία της συζυγίας μέχρι τελευταίας αναπνοής. Και έπερχονται σ`αυτούς οι αλλοιώσεις του γήρατος και της ασθενείας όπως σε όλους τους ανθρώπους και λυπούνται και χαίρονται....και θυμώνουν άγρια πολλές φορές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο που τους χαρίζει την αγιότητα, δεν τους ανήκει, ούτε έχει σχέση με κληρονομικά χαρίσματα ή μπορεί να το στερούνται λόγω κακών γονιδίων. Εκείνο το ΕΝΑ είναι η ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ που έρχεται και μεταμορφώνει όλα τα δεδομένα του ανθρώπου και επέρχεται αλλοίωσις όχι αλλοτρίωση, ώστε τα γενικά κληρονομικά του στοιχεία να μένουν ίδια. Και ενισχύει τον ψυχισμό τους, πολλές φορές και το σώμα τους και φαίνονται στους άλλους απαθείς ως προς το συναίσθημα ή ανεπηρέαστοι από τα καιρικά φαινόμενα, την κόπωση, ή τον σωματικό πόνο.
Συνήθως αφού φτάσουν στα όρια τους σαν άνθρωποι και επειδή δεν υποχωρούν-λόγω της ακράδαντης πίστης τους και της μεγάλης βιωματικής ταπείνωσής τους-έρχεται χωρίς να το περιμένουν το κύμα της Χάριτος και τους τυλίγει ανεπαίσθητα όχι "μετά παρατηρήσεως" και αλλάζει τα όρια...
Και όρα την Οσία Μαρία..."φρικιό" ήταν πριν την έλευση της Χάριτος, μεταμορφωμένο φρικιό την συνάντησε ο αββάς Ζωσιμάς μετά...
Η ερώτηση σου πρέπει να τεθεί διαφορετικά:
"πώς έλκεται αδελφοί μου η Θεία Χάρη απ`τον φτωχό άνθρωπο;"
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κατάθεση της προσωπικής εμπειρίας πάντα με συγκινεί και με διδάσκει...
Είστε οι ιλαροί δότες που αγαπάει ο Θεός, περιστεράκια μου...
Εύχομαι η Κυρά Παναγία να σας δυναμώνει στον αγώνα...
Νομίζω ότι πρέπει να διδαχτούμε από τον τσαγκάρη που συνάντησε ο Μέγας Αντώνιος όταν αναρωτήθηκε "ποιός άραγε είναι αγιώτερος από αυτόν". Δηλ. περίπου αυτό που γράφει στην προς Διόγνητον επιστολή, ό,τι οι χριστιανοί (σ.σ. τα άγια τοις ΑΓΙΟΙΣ) δεν διαφέρουν από τους γύρω τους στον τρόπο ένδυσης ή στην ομιλία ή στις ανάγκες, αλλά στο αν ή όχι έχουν το Θεό μέσα τους. Μεταφέρω εδώ, ένα μεταφρασμένο απόσπασμα που βρήκα μόλις τώρα στο διαδίκτυο:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι Χριστιανοί δεν ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους στην γλώσσα ομιλίας, ούτε στις συνήθειες. Ούτε κατοικούν σε δικές τους ξεχωριστές πόλεις, ούτε χρησιμοποιούν κάποια γλωσσική διάλεκτο διαφορετική, ούτε ζουν με «περίεργο» τρόπο! Δεν έχουν επινοήσει κάποιο «παράξενο» τρόπο ζωής στηριγμένοι στην ανθρώπινη περιέργεια, ούτε και προΐστανται όπως μερικοί μιας ανθρώπινης διδασκαλίας. Κατοικούν σε ελληνικές ή βαρβαρικές πόλεις, όπως συνέπεσε ο καθένας, και διαβιούν με τις τοπικές συνήθειες και τον τρόπο ενδυμασίας και τροφής του κάθε τόπου ενώ συγχρόνως γίνεται φανερή η θαυμαστή και αξιοπρόσεκτη συμπεριφορά τους.
Ζουν στην δική τους ο καθένας πατρίδα αλλά ως πάροικοι. Μετέχουν σε όλα τα κοινά ως πολίτες και υπομένουν τα πάντα, όμως σαν να ήσαν ξένοι. Η ξενιτειά είναι πατρίδα τους και η πατρίδα τους ξενιτειά. Παντρεύονται όπως όλοι και γεννούν παιδιά αλλά δεν τα σκοτώνουν. Γήινοι άνθρωποι είναι αλλά δεν ζουν με ζωώδη τρόπο. Διαβιούν στην γη αλλά έχουν το πολίτευμα στον ουρανό. Υπακούουν στους κρατικούς νόμους αλλά με τον τρόπο ζωής τους ξεπερνούν τους νόμους. Αγαπούν τους πάντες έστω κι αν διώκονται από όλους. Αγνοούνται και κατακρίνονται από πολλούς, φονεύονται αλλά «ζωοποιούνται». Γίνονται φτωχοί από πεποίθηση και «πλουτίζουν» τους άλλους. Στερούνται σχεδόν των πάντων αλλά δίνουν σε όλους. Περιφρονούνται από τους ανθρώπους αλλά γίνεται δόξα γι’ αυτούς η περιφρόνηση. Συκοφαντούνται αλλά δικαιώνονται. Χλευάζονται και αυτοί ευλογούν. Υβρίζονται και τιμούν. Ενώ κάνουν το καλό, τιμωρούνται ως κακοί· όταν όμως τιμωρούνται χαίρουν γιατί έτσι αποκτούν την «ἐν Χριστῷ» ζωή. Οι Ιουδαίοι τους πολεμούν ως αλλόφυλους και οι ειδωλολάτρες τους διώκουν, και αυτοί που τους μισούν δεν μπορούν να προσδιορίσουν την αιτία της έχθρας τους.
Να το πω απλά: Ό,τι είναι για το σώμα η ψυχή, είναι και για τον κόσμο οι Χριστιανοί. Όπως είναι διάχυτη σ’ όλο το σώμα η ψυχή, με τον ίδιο τρόπο είναι και οι Χριστιανοί στον κόσμο. Κατοικεί στο σώμα η ψυχή αλλά δεν είναι στοιχείο του σώματος· και οι Χριστιανοί κατοικούν στον κόσμο αλλά δεν είναι του κόσμου.
Η αόρατη ψυχή βρίσκεται μέσα στο σώμα και οι Χριστιανοί βρίσκονται μέσα στον κόσμο αλλά δεν είναι ορατή η πίστη τους στον Θεό! Όταν το σώμα κυριευθεί από επιθυμίες, μισεί την ψυχή γιατί η ψυχή αντιτάσσεται στην φιληδονία· έτσι μισεί κι ο κόσμος τους Χριστιανούς γιατί διαφοροποιούνται από τις ηδονές. Η ψυχή αγαπά το σώμα της και οι Χριστιανοί αγαπούν αυτούς που τους μισούν."
Νομίζω ότι λίγο-πολύ η αγιότητα "έρχεται και φεύγει"(πως νοιώθουμε όταν μετά από μια σωστή προετοιμασία, κοινωνήσουμε τον Χριστό;:Θέλουμε να "ποιήσωμεν ώδε τρεις σκηνάς" εδώ στην ερημιά, αρκεί να σε βλέπουμε). Απλά στους "αγίους" είναι πολύ πιο μόνιμη κατάσταση...
Στέλιος
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλιο
Καλημέρα και ευχαριστώ πολύ για το κείμενο που μας έστειλες.
ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ;ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ, Ή ΕΣΤΩ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΟΥ;
ΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΞΕΡΩ Π Ο Ι Ο Σ ΈΓΡΑΨΕ,
ΤΙ...ΔΙΟΤΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΚΕΤΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ, ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ...ΕΛΛΙΠΗΣ.
Το είχα διαβάσει και παλιότερα αυτό το κείμενο.
Μήπως είναι του Αγιάννη του Χρυσόστομου σε ελεύθερη απόδοση;
Επαναλαμβάνω τη φράση που με συγκίνησε ιδιαίτερα:
................
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ
(οι αληθινοί δηλαδή, όχι οι κατ'όνομα):
"Υπακούουν στους κρατικούς νόμους αλλά με τον τρόπο ζωής τους ξεπερνούν τους νόμους.
Αγαπούν τους πάντες έστω κι αν διώκονται από όλους. Αγνοούνται και κατακρίνονται από πολλούς, φονεύονται αλλά «ζωοποιούνται».
Γίνονται φτωχοί από πεποίθηση και «πλουτίζουν» τους άλλους.
Στερούνται σχεδόν των πάντων αλλά δίνουν σε όλους. Περιφρονούνται από τους ανθρώπους αλλά γίνεται δόξα γι’ αυτούς η περιφρόνηση.
Συκοφαντούνται αλλά δικαιώνονται.
Χλευάζονται και αυτοί ευλογούν.
Υβρίζονται και τιμούν.
Ενώ κάνουν το καλό, τιμωρούνται ως κακοί· όταν όμως τιμωρούνται χαίρουν γιατί έτσι αποκτούν την «ἐν Χριστῷ» ζωή.
Οι Ιουδαίοι τους πολεμούν ως αλλόφυλους και οι ειδωλολάτρες τους διώκουν, και αυτοί που τους μισούν δεν μπορούν να προσδιορίσουν την αιτία της έχθρας τους.
Να το πω απλά: Ό,τι είναι για το σώμα η ψυχή, είναι και για τον κόσμο οι Χριστιανοί.
Όπως είναι διάχυτη σ’ όλο το σώμα η ψυχή, με τον ίδιο τρόπο είναι και οι Χριστιανοί στον κόσμο. Κατοικεί στο σώμα η ψυχή αλλά δεν είναι στοιχείο του σώματος· και οι Χριστιανοί κατοικούν στον κόσμο αλλά δεν είναι του κόσμου.
Η αόρατη ψυχή βρίσκεται μέσα στο σώμα και οι Χριστιανοί βρίσκονται μέσα στον κόσμο αλλά δεν είναι ορατή η πίστη τους στον Θεό!
Όταν το σώμα κυριευθεί από επιθυμίες, μισεί την ψυχή γιατί η ψυχή αντιτάσσεται στην φιληδονία·
έτσι μισεί κι ο κόσμος τους Χριστιανούς γιατί διαφοροποιούνται από τις ηδονές.
Η ψυχή αγαπά το σώμα της και οι Χριστιανοί αγαπούν αυτούς που τους μισούν."
Στέλιο, ξέρεις πολλούς τέτοιους χριστιανούς; Ή είναι είδος υπό εξαφάνιση; Αυτό θα πρεπε να είναι. Τι είναι όμως και τι δρόμο κάνει ο καθένας και άγνωστο και προσωπικό αλλά και υπό διαμόρφωση συνεχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνων.11:13
μέχρι να απαντήσει ο Στέλιος να πω ότι αυτό που ρωτάς είναι πολύ ωραίο θέμα για ανάρτηση!
Ουδείς γνωρίζει να σου απαντήσει με ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ νομίζω( νούμερα και τέτοια εννοώ, προσωπικά πάντως, γνώρισα καμια εικοσαριά άγιους ως τώρα στην προσωπική ζωή μου, μην κοιτάς που δεν τους διαφημίζω σε αναρτήσεις. Περιμένω να δω πρώτα ΤΑ ΑΦΘΟΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ!;-)
Βλέπεις, Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ, ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ
(έστω και ακουσίως) ΣΤΟ ΦΩΣ, ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΑΠΟ ΛΗΣΤΕΣ ΦΘΟΝΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΑΙΩΝΙΩΣ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ.
ΑΡΑ, ΕΙΝΑΙ απολύτως ΣΚΟΠΙΜΟ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΚΡΥΦΗ.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ συναποτελούν, ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ.
ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΟΤΑΝ τα ΑΦΑΝΗ ΛΥΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΩΣΗΣ (ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΘΥΣΙΑΖΟΜΕΝΗΣ ΕΝ ΚΥΡΙΩ) Καρδίας τους.
Σαλογραία με το τελευταίο σχόλιό σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΓΡΑΨΕΣ!!!!!
Η προς Διόγνητον επιστολή είναι πιο παλιά από το Χρυσόστομο (συγκαταλέγεται στις επιστολές των αποστολικών πατέρων)είναι όμως αγνώστου συγγραφέως. Εγώ την πρωτοδιάβασα σε ένα βιβλιαράκι μαζί με άλλες αποστολικών Πατέρων (Ιγνατίου θεοφόρου κλπ). Μάλιστα μου το χάρισε ένας φίλος (κάπου είκοσι χρόνια τώρα)λέγοντας μου:Άντε, αν το διαβάσεις, θα μπορείς να λες ότι έχεις διαβάσει κι τους αποστολικούς πατέρες, διότι όλες οι επιστολές τους είναι αυτές όλες κι όλες! Τώρα, επειδή δεν ήταν δυνατόν να την πληκτρολογήσω έψαξα στο δίκτυο να την βρω ώστε να κάνω κόπυ πέϊστ. Βρήκα μια μετάφραση στην τύχη (του κομματιού που ήθελα)και την επισύναψα. Το σύνολο της επιστολής υπάρχει και στην Βικιθήκη: http://el.wikisource.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE_%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%B9%CF%8C%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CE%BD
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, δεν γνωρίζω πολλούς τέτοιους. Γνωρίζω όμως αρκετούς: Δεν θα σου πω για την διδα Σοφία, αυτή ντε, που αναφέρει η Σαλογραία και άλλους ομοίους της, που άφησαν τα τερπνά του κόσμου (αυτά τα λίγα που απολαμβάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας)για να κηρύξουν το Χριστό. Ούτε για την σύγχρονη "χήρα" που δίνει στη γειτόνισσά της κάποια από τα 400 ευρώ της σύνταξης της. Ούτε για εκείνη που πάει και κρατάει συντροφιά σε μοναχικούς ασθενείς, αντί να πίνει καφέ με τις φίλες της. Θα σου πω για τους μαυρούληδες αδελφούς μας που κάνουν 60 χιλιόμετρα με τα πόδια (νηστικοί γιατί θα κοινωνήσουν) επί 14 ώρες για να πάνε στην πλησιέστερη γι αυτούς εκκλησία να κοινωνήσουν και πάλι πίσω, άλλες 14 ώρες...
Έ, λοιπόν όπως είπε και (Έλληνας) δεσπότης τους κάποτε, ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ!
Σαλογραία, ακόμα και να μην έχουν άφθορο λείψανο -αυτή την χάρη τη δίνει σε λίγους αγίους Του, ο Θεός- είναι πιο κοντά στο Θεό από μας...
Στέλιος
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓρηγόρη Ζαγοραίε, ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ!
:-)
(Οταν τον αγαπάμε τον αδελφό-ίσως επειδή μας θυμίζει κάποια καλογριά προσφιλή μας- και στραβά να τα πει, όλα καλά τα βρίσκουμε ειπωμένα!
(Το κατάλαβα κι αυτό πια χιχι... το κατάλαβααααααααααααα!)
Ο ΘΕΟΣ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΑ ΦΤΙΑΞΕΙ..."ΑΝΕΥ ΕΚΕΙΝΟΥ ΟΥ ΔΥΝΑΜΕΘΑ ΠΟΙΕΙΝ ΟΥΔΕ ΕΝ", που έλεγε και ο μακαρίτης ο αγιώτατος πατήρ Θεοδώρητος που στην Πάρο ασκήτευε χρόνια και χρόνια...ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ, Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΟΝ ΗΞΕΡΕ, νομίζω, ρώτα την για να μάθεις...
Να και επιπρόσθετες πληροφορίες, καθώς και η ιστοσελίδα που αντέγραψα τη μετάφραση http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.orthodoxfathers.com/logos/Epistoli-Diogniton
Στέλιος
Στέλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήμε όλα θα συμφωνήσω εκτός του ότι ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΑΓΙΟΣ Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ
(ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΔΙΚΑΙΟΣ ΣΕΣΩΣΜΕΝΟΣ)
Η ΑΦΘΑΡΣΙΑ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ Υ Π Ο Χ Ρ Ε Ω Τ Ι Κ Η ΩΣ ΣΗΜΕΙΟ,
ΔΙΟΤΙ Η Π Λ Ε Ο Ν Α Ζ Ο Υ Σ Α ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΧΑΡΙΣ,
Ε Π Η Ρ Ε Α Ζ Ε Ι ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ Ε Μ Φ Α Ν Ω Σ,
ΚΑΤΑ ΜΙΑ ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥ, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ που κάποτε την πέτυχα κάπου στην Πατρολογία και τώρα δεν έχω το χρόνο να ψάξω ως παραπομπή για να στην παραθέσω...
ΧΩΡΙΣ ΑΦΘΑΡΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ, ΜΟΝΟ ΜΕ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΡΡΗΣΕΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ, ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ Κ Α Ν Ε Ν Ο Σ, ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ και ασκητικά κατορθώματα ΚΑΙ ΠΡΟΡΡΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΘΑΥΜΑΣΙΩΤΕΡΑ.
ΤΩΡΑ, ΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ, ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙ ΚΑΙ ΑΦΘΟΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ, ΕΥΩΔΙΑΖΟΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥΝΤΑ, τι να σου πώ:
ΤΟΤΕ ΘΑ ΚΙΝΔΥΝΕΨΟΥΝ ΟΛΟΙ οι εναπομείναντες Ορθόδοξοι, ΑΠΟ ΕΣΧΑΤΗ ΠΛΑΝΗ...τον σημειώνει και η Γραφή εξάλλου αυτόν τον έσχατο κίνδυνο.
Όχι μόνο "αφθαρσία λειψάνων" ,αλλά και ανάσταση νεκρού (όχι πραγματική, διότι άλλος "ο και νεκρών και ζώντων την εξουσίαν έχων") θα κάνει. Εμείς απλά πρέπει να φροντίσουμε να είμαστε από αυτούς που θα σφραγίσει ο άγγελος:
ΑπάντησηΔιαγραφή"και είδον άλλον άγγελον αναβαίνοντα από ανατολής ηλίου, έχοντα σφραγίδα Θεού ζώντος, και έκραξε φωνή μεγάλη τοις τέσσαρσιν αγγέλοις, οις εδόθη αυτοίς αδικήσαι την γην και την θάλασσαν,
λέγων. μη αδικήσητε την γην μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, άχρις ου σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών"
, ώστε να μην μπορεί να τους πειράξει το θηρίο,
κατά τον τύπο του Νώε προ του κατακλυσμού ή του Λωτ πριν την καταστροφή των Σοδώμων ή ακόμα και των (προειδοποιημένων) χριστιανών πριν την καταστροφή των Ιεροσολύμων από τον Τίτο.
Εξ άλλου λέει "ώστε πλανήσαι, ΕΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, και τους εκλεκτούς" όχι "ώστε πλανήσαι και τινάς των εκλεκτών"
Ε, τώρα αν εμείς είμαστε εκλεκτοί, αυτό είναι υπό συζήτηση...
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ζητάμε το έλεος του Θεού (διανοήμασι,λόγοις και έργοις), ώστε να συγκαταριθμηθούμε στους εκλεκτούς...
Σαλογριούλα μου αγαπημένη εδώ έπεσες έξω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερί αφθαρσίας των Αγίων Λειψάνων διάβασε δίαβασε τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη.
Ο Άγιος Νικόλαος που είναι μόνον οστά στο Μπάρι και μυροβλύζει (στις 9 Μαϊου κάθε χρόνο παίρνουν το Άγιο Μύρο που αναβλύζει και το μοιράζουν στους πιστούς), Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος που είναι οστέα γυμνά (επίσης μυροβλύζοντα, έχομε εδώ στην Κρήτη στην επ`ονόματί του μονή του Επανωσήφη) ή ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας (έχω προσκυνήσει την ευωδιάσουσα κάρα του στην μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους) σου φαίνονται "Δίκαιοι απλά σεσωσμένοι";
Kαμιά φορά παρασύρεσαι από τον υπερβάλλοντα ζήλο σου...πρόσεχε!!!
Γρηγόρη Ζαγοραίε, φίλτατε
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώσε μου έργο Ρωμανίδη να το κοιτάξω.
Να δω τι πηγές αναφέρει.
Στο Μπάρι έχω πάει και έχω προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Νικολάου που ΤΩΡΑ είναι ΑΔΕΙΟΣ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΑΦΘΟΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ, ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΤΟ ΕΔΩΣΑΝ(έναντι αδράς αμοιβής είχα ακούσει δεν ξέρω τι ευσταθεί, δεν μπορώ να ελέγξω) ΣΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ορθόδοξους.
Το είχα κάπου διαβάσει ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ, λέει, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ.
ΟΥΔΕΙΣ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΙΩΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ, επειδή ΕΙΧΑΝ ΔΟΘΕΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ ΚΑΙ ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΑΣ.
Και πολλών από αυτούς τα σώματα ΑΦΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΣΑΝ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΘΗΚΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ Ή ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ, ΔΙΑΛΥΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΔΟΘΗΚΑΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΕ ΙΔΡΥΣΗ ΝΑΩΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΓΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ, ν ε ό τ ε ρ ο, ΜΥΡΟΒΛΥΖΟΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΤΟΥΡΓΟΥΝ ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, το 192Ο.
ΟΣΟ ΖΟΥΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΦΟΒΕΡΟΥ ΦΘΟΝΟΥ ΤΩΝ ΣΥΝΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ, ΗΤΑΝ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΤΑΔΙΩΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΟΣ ΟΤΙ δήθεν ΓΚΑΣΤΡΩΝΕ ΚΑΛΟΓΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΤΑΓΕ ΤΑ ΜΟΥΛΙΚΑ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΝΙΓΑΝ και άλλα φριχτά, πράγματα(!!!)
ΥΠΉΡΞΕ -όσο ζούσε- για τους πολλούς ΑΓΝΩΣΤΟΣ, ΕΝΑΣ ΦΤΩΧΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΕ ΞΕΡΟΝΗΣΙ,που κάθε τόσο τον απειλούσαν εισαγγελείς, διότι κάποιες αγνές ψυχές ακολουθούσαν εξ αιτίας του -ας πούμε- το μοναχικό βίο, και οι γονείς τους ΕΞΑΓΡΙΩΜΕΝΟΙ, ΧΥΔΑΙΑ, δια των εισαγγελέων, τον ΚΑΤΑΔΙΩΚΑΝ ΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΒΡΙΖΑΝ.
ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΟΛΟ έκλαιγε και προσευχόταν για τους διώκτες και ΣΩΠΑΙΝΕ.
ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ, ΣΤΟ ΑΡΕΤΑΙΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΟΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΠΕΙ νοσηλευόμενος ο επίσκοπος Νεκτάριος, ΣΗΚΩΘΗΚΕ ορθιος και υγιέστατος ΜΕ ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ ΦΑΝΕΛΛΑΣ του νεκρού πλέον Νεκταρίου, Ο ΔΙΠΛΑ ευρισκόμενος ΑΝΑΠΗΡΟΣ ΑΡΡΩΣΤΟΣ, ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΑ!
ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ θανόν ΑΓΙΩΤΑΤΟ ΣΩΜΑ του επισκόπου ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ανέβλυζε ΕΠΙ ΗΜΕΡΕΣ ΕΥΩΔΙΑΣΤΟ ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΕΚΠΛΗΚΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΟΥΠΙΖΑΝ ΜΕ ΒΑΜΠΑΚΙΑ και αυτό ανέβλυζε πάλι από τους πόρους του δέρματος!!
(ΣΤΙΣ 6 ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΣΕ ΛΑΙΚΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ, ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ) ΓΙΝΟΝΤΑΝ Ο ΧΑΜΟΣ ΤΟΥ ΧΑΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΑΝ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΕΚΕΙΝΟΥ
( τα αναφέρει λεπτομερώς ο Σώτος Χονδρόπουλος στη βιογραφία του Αγίου Νεκταρίου)
ΔΕΝ μιλάμε γι αυτούς τους Αγίους.
ΑΥΤΟΙ ΕΖΗΣΑΝ ΣΕ Π Ρ Ο ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΠΟΧΗ.
ΑΥΤΟΥΣ, ΠΕΡΑΝ ΠΑΣΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ, ΤΟΥς ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΥΡΙΟΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΓΚ ΤΩΝ ΓΡΑΦΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥΣ.
Με εννοείς; Τα γράφω πολύ γρήγορα, δεν έχω χρόνο για "χτένισμα"του κειμένου.
................................
..............Μη με τσιγκλάς, δεν θα πω περισσότερα...να μην ανεβάσουμε πάλι την πίεση σε κάποιο πολυσεβαστό(κατά το εκκλησιαστικό αξίωμα) μελανείμονα...
Σε ασπάζομαι πάντα με αγάπη και ας διαφωνούμε
Αχ ! Εγώ η οικουμενίστρια θα πιάσω κόλαση!! Πρώτη θέση, το βλέπω!! χχαχαχαα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς συνοψίσουμε: οι χριστιανοί, τάχω λίγο μαζί τους ε, διαρκώς ασχολούνται με..αλλότρια πράγματα. Πότε ψάχνουν τον αντίχριστό που κρύβεται πίσω από καρτούλες διαφόρων τύπων ή όπου αλλού. Δεν ξέρω δεν έχω ειδίκευση αν και θα μπορούσα λόγω αριθμού μητρώου(666 παρακαλώ, μπορείτε να μη μου μιλάτε). Αγνοούν όμως οι χριστιανοί πως μπορεί η ώρα της προσωπικής τους κρίσης μπορεί να ναι σήμερα, τώρα αύριο και να μην προλάβουν να ζήσουν το μεγαλειώδες αυτό γεγονός(το μεγαλειώδες δεν το αποσύρω το εννοώ, κι ο νοών νοείτω).
Αυτό είναι το ένα. Για την αφθαρσία μετά και την αγιοποίηση κλπ...τι να πω; Προσωπικά δεναπαιτώ ούτε να γνωρίσω κανένα άγιο(ίσως γι αυτό γνώρισα) ούτε να δω άφθαρτα λείψανα ούτε κάτι άλλο. Επειδή όμως γνώρισα άγια πρόσωπα έχω να πω πως αρκεί η λάμψη του προσώπου τους, αυτό που εξέπεμπαν στην ατμόσφαιρα κι αυτό που ένιωθε η καρδιά μου.
Όσο για την αφθαρσία; Σαλούλα έχεις μήπως ακούσει την έκφραση: δεν τον έλιωσε η γη; Πιστεύω ναι. Δεν είναι πάντα λοιπόν τα φαινόμενα ως έχει!!
Δε θα περιμένω να δω άφθαρτο λείψανο του γέροντα Πορφυρίου για να πεισθώ για την αγιότητά του. Με τίποτα, γνωρίζω πως ήταν ταπεινός, γνώριζε για την αγιότητα που τα χαρίσματά της ήταν ευκρινή πάνω του. Αυτό όμως κάνει τη διαφορά: πάντα έλεγε πως ενεργεί ο Θεός κι απορούσε γιατί αυτόν κι ένιωθε, λόγω της ιδιαίτερης και βαθιάς γνώσης που τον διέκρινε, εντελώς ακατάλληλος γι αυτό. Οι Άγιοι πάντα έχουν γνώση. Φυσικά είναι δύσκολο να κρατηθεί η αγιοσύνη. Έχει πειρασμούς και δυσκολίες.
Επίσης είναι λάθος να περιορίζουμε την αγιοσύνη σε άγαμους-μοναχούς ή ό,τι άλλο. Γνωρίζω έγγαμη κυρία που πραγματικά με έχει συγκλονίσει η ταπείνωση, η καρδιά της κι η δύναμη της ποσευχής της ακριβώς επειδή έχει τα παραπάνω. Κι ένα ακόμα: αγαπά το Θεό κι αφήνεται παντελώς σε όλο αυτό που θέλει εκείνος. Δεν κρίνει και δεν κατακρίνει κανένα, ΠΟΤΕ!!
Υπάρχουν γύρω μας άγιοι κι αγίες και θα υπάρχουν πάντα. Εμείς είμαστε το τίποτα για να βάλουμε τα κριτήρια ή ό,τι άλλο.
Φιλικά.
Τα υπόλοιπα είναι φιλολογία. Κι άμα έρθει η αγάπη στην καρδιά ο άνθρωπος το βουλώνει, νιώθει λιώμα από όλη αυτή τη δωρεά κι αποκτά άλλη οπτική. Το βουλώνει γιατί νιώθει να εισχωρεί όλο αυτό στο είναι του. Αποκτά άλλη διάσταση το σύμπαν κι αγαπητική διάθεση για οτιδήποτε ακόμα και για τον πάπα!!(αυτό το γραψα για να σε ιντριγκάρω, αλλά το πιστεύω κιόλας).
Χαιρετώ..
lpap
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ για το κατεβατό και για την προσωπική μαρτυρία σου σχετικά με κάποια πρόσωπα.
Για τα ίδια πρόσωπα που εσύ ΕΝΙΩΣΕΣ με έναν ανερμήνευτο τρόπο ότι είναι πολύ άγια, ΑΚΡΙΒΩΣ για τα ΙΔΙΑ πρόσωπα, άλλοι γνωστοί μου, ΕΝΙΩΣΑΝ ότι είναι σε ΠΛΑΝΗ.
Λοιπόν, εγώ που βρίσκομαι ΑΝΑΜΕΣΑ στη δική σου μαρτυρία και στη μαρτυρία του άλλου αξιολογότατου φίλου μου, ΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΑΣ, ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΩ;
Μπορείς σε παρακαλώ στην απορία μου αυτή να δώσεις βοήθεια;
Παραδέξου το αδελφούλα έπεσες έξω...τόσο δύσκολο σου είναι να πείς το "ευλόγησον";
ΑπάντησηΔιαγραφήO μεγαλοθαυματουργός Άγιος Ραφαήλ δεν σε πείθει; Μάρτυς πρό του Οικουμενισμού και όμως τα αγιασμένα κοκαλάκια του μπήκαν σ`ένα τσουβάλι και τα κρέμασαν στην παρακείμενη ελιά αφού πρώτα κλώτσησαν εν είδει "μπάλας" το γεγυμνωμένο κρανίο Του!
Η ΑΦΘΑΡΣΙΑ μόνη της, δεν αποτελεί απόλυτο εχέγγυο της αγιότητας...
Μή δογματίζεις...μόνον ο Θεός είναι απόλυτος...
Εμένα φυσικά, θέλει και ρώτημα!!!χαχχαχαα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον ερώτημα είναι η αλήθεια. Δο μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ και θα σου απαντήσω. Αυτή τη στιγμή δεν μου ρχεται κάτι. Πέρα από την πλάκα φυσικά.
Εν ευθέτω χρόνω.Δε θα το λησμονήσω.
Καθένας βλέπει τα πράγματα υποκειμενικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον τελικό λόγο τον έχει η Εκκλησία που συγκροτείται σαν θεσμός από το Άγιον Πνεύμα.
Εσύ χρυσαφένια μου πρέπει να ορίσεις την Εκκλησία στην οποία ανήκεις γιά να δεχτείς και τους αγίους της...
Συγχώρεσέ με αλλά πολλές φορές παραληρείς.
Γρηγόρη Ζαγοραίε, σεβασμιώτατε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΑΘΕΤΕΙ Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ, ΙΔΙΟΚΤΗΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ.
ΕΙΝΑΙ, ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ.
Οταν πήγα κάποτε στο ναό του, στο νησί, να προσκυνήσω, είδα εκεί, για προσκύνημα και κάτι οστά μιας αγίας Ολυμπίας.
Ιδέα δεν είχα ποια ήταν αυτή η Ολυμπία.
Αφηρημένη εντελώς τα προσκύνησα
(ναι αφηρημένη. Δεν είμαι μέσα στην άγια κατάνυξη ΣΥΝΕΧΩΣ, όπως του λόγου σου, για ΟΝΟΜΑΑ!)
Δεν υπήρχε καμία οσμή. Κάθισα απέναντι τους.
Τα κοίταζα τα οστά της αγίας Ολυμπίας, έτσι όπως ήταν στο κουτί τους, και μου ήρθε ο εξής λογισμός:"γύρευε από ποιο νεκροταφείο τα πήραν τιποτα πονηροί παπάδες και θέλουν να μας πείσουν "και καλά" ότι είναι οστά αγίας" Αυτό σκέφτηκα.
Το έχω γράψει ίσως σε σχόλιο και παλιότερα.
Λοιπόν, φεύγοντας από το ναό, και παρά την ολιγοπιστία μου, πήγα μηχανικά και ξαναπροσκύνησα την προθήκη με τα λίγα οστά της αγίας Ολυμπίας.
Δεν είχε περάσει κανείς άλλος όση ώρα στάθηκα εκεί.
Λοιπόν, τούτη τη δεύτερη φορά τα οστά της αγίας Ολυμπίας, μου πρόσφεραν ένα υπέροχο άρωμα!
Πραγματικά, συγκινήθηκα και ζητάω έκτοτε τις προσευχές της.
Για παλαιούς αγίους, ΠΡΟ της νεοτερικής-ΠΡΟΔΟΤΙΚΗΣ εποχής μας, ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, ΔΙΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ, ΟΠΩΣ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝΑΣΕ
Η Π Ρ Ο Δ Ο Σ Ι Α ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΩΤΙΚΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΜΕ ΤΑ ΜΑΓΑΖΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΛΑΙΜΑ ΚΟΥΜΠΩΜΕΝΗ.
Φοβούμαι πάρα πολύ την ΠΛΑΝΗ...
Σου θυμίζω οτι προ ετών, μέχρι το 2000 ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΣΑΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ διότι ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΛΥΣΣΑ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ, ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΩΤΑΤΟ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ,ΠΕΙΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΕ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ, ΤΑ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΕΔΩ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ, ΑΓΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΙΛΑΡΕΤΟ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ( ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΣΦΟΔΡΑ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ) ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΦΘΟΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ, ΆΣΕ ΤΑ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ, ΟΙ ΦΑΝΕΡΩΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΣΕ ΠΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΥΣ ΚΛΠ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΑΡΟ ΝΙΚΟΛΑΟ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ λείψανο ΕΠΕΙΔΗ ΣΚΟΠΙΜΑ ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ΟΜΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΒΡΗΚΕ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ
(Δημόσια την προσωπική μου εμπειρία με τον Τσάρο Νικόλαο, ίσως κάποτε την αναφέρω, και ας με χλευάσετε).
ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Κ Α Λ Ο ΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ, ΑΔΕΛΦΕ, ΓΡΗΓΟΡΙΕ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙ...
ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΣΚΟΠΙΜΟ να υπερασπιστώ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ.
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ πιστέψουν.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΑΣ ΣΙΩΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΚΑΣΤΟΣ, ας σκαρφαλώνει ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΑΝΗΦΟΡΟ.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ πιο ΚΟΝΤΑ από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΛΗΝ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ την ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ.
ΝΑ ΤΟΥ ΠΟΥΜΕ, ΤΟΤΕ, ΤΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΣΠΟΤΟΥ:
-Κύριε, εμείς ΟΥΔΕΝ ΚΑΛΟΝ ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΒΙΟΥ, ΕΠΟΙΗΣΑΜΕΝ, ΑΛΛ'ΟΜΩΣ, ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ "δια τους λόγους των χειλέων Σου εφυλάξαμεν οδούς ΣΚΛΗΡΑΣ", το κατά δύναμη...αν θες, ΔΕΞΟΥ ΜΑΣ, ΣΑΝ ΤΟ ΛΗΣΤΗ, ΣΕ ΜΙΑ ΑΚΡΟΥΛΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΟΥ...
ΓΡΗΓΟΡΗ μου, τώρα είδα το τελευταίο σου σχολιο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΙΑ ΚΑΙ ΡΩΤΗΣΕΣ ΣΟΥ ΛΕΩ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΌΤΙ
ΑΝΗΚΩ ΣΤΗΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΠΤΥΕΙ ΜΕΤΑ ΒΔΕΛΥΓΜΙΑΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΟΥ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ..
Εσύ λες για μένα ότι παραληρώ.
Αλλοι, λένε για σένα ότι παραληρείς.
ΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΩ; ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ. ΤΟ ΕΘΕΣΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΣΤΗ LPAP...
;-)
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ;
;-)
ΕΣΎ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΟΥ.
ΕΓΩ ΔΙΚΑΙΩΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΟΥ.
;-)
ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΤΑΙ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΑΛΛΟΙ ΚΡΙΤΕΣ, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΕΡΟΙ...
ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, προτείνω...ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ.
ΦΤΑΝΕΙ ΟΠΟΥ ΝΑ ΝΑΙ!
:-)
Σου είπα να μας ορίσεις την "Ορθοδοξία" σου γιατί ίσως σκανδαλίσεις καλοπροαίρετους διαβάτες του διαδικτύου, καθόλα ευλαβείς αλλά "άψητους" χριστιανούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι είναι τόσο ωραίο το μπλόγκ σου!!!
Γέλασα με την ψυχή μου με το σχόλιο στα λείψανα της αγίας Ολυμπίας.
Παρεμπιπτόντως ένα από τα καρφιά της, υπάρχει στο κελί της καπετάνισας στις Οινούσσες, δώρο του Κόντογλου, το οποίο κάποτε μυρόβλυσε...
...............................................
Καλά για μένα και σένα δεν τίθεται θέμα... εμείς κι ενώπιον του θρόνου της Μεγαλωσύνης είμαστε ικανοί να μαλιοτραβηχτούμε"εν εκείνη τη ημέρα"... κι η αγάπη μας να μένει αμείωτη!
Και μιά παρατήρηση: η προσφώνησή μου δεν είναι σεβασμιώτατε αλλ`όσιώτατε!
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓρηγόρη λατρεμένο της- (Της Ταρσώς λέγω)
και πού το ξέρεις ότι εν τη παρόδω του χρόνου, δεν θα ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙΣ και "σεβασμιότατος"; είσαι τόσον νέος ακόμη!
:-)
Δεν το ήξερα αυτό για το καρφί της αγίας Ολυμπίας. Πραγματικά υπερφυές και συγκινητικότατον.
Ασε πια εκείνη η γερόντισσα Μαρία των Οινουσσών, πότε θα ....μερακλωθώ να γράψω κάτι για την πανοσιότητά της, ας μας δίνει την ευχή της από εκεί που βρίσκεται η Καπετάνισσα, αυτή τα έκανε ΟΛΑ ΠΡΑΞΗ...
ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΩ ΤΑΠΕΙΝΑ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑΣ, ΠΟΥ ΚΕΙΤΑΙ ΑΦΘΟΡΟ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ.
Ανων. των 12:49
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι στο βίο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, διαβάζουμε μια ψευδή περίπτωση νεκρανάστασης από τον μάγο έτσι δεν είναι;
Εχουμε να δούμε πολλά φοβερά και παραπλανητικά στις μέρες που ξημερώνουν...
ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ
Σωστά τα λες Σαλογραία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συμπληρώσω στα περί αφθαρσίας των αγίων λειψάνωνκαι τις πληροφορίες για τον Νεομάρτυρα Φιλούμενο που εορτάζει σήμερα (και με το παλαιό και με το νέο): http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9979:2011-11-28-14-35-12&catid=43:2011-04-16-11-54-50
Νικόλαε φίλε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που συμφωνούμε.
Ναι, κάπου είδα σήμερα ανάρτηση για ιερομάρτυρα Φιλούμενο και έγραψα σχόλιο.
Την αφθαρσία του σώματός του, μας τη βεβαίωσε αδελφός εν Κυρίω, μουσικός που το είχε δει στα Ιεροσόλυμα.
Επίσης φοβερά για τον αγώνα του π. Φιλουμένου, μας έλεγε ο υποτακτικός του, Ιουστίνος
(αν θυμάμαι σωστά το όνομα)
Κολλητός μου- χημικός άριστος- λέει ότι ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ, και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΣ, η κατάσταση της ημιαφθαρσίας των αγίων λειψάνων, ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΦΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΗ.
ΜΟΝΟ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ,το προσπερνάει και το αρνείται.
ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ...
Πάντως οι άγιοι ζουν ανάμεσά μας (καμία σχέση με Λιακόπουλο:)) και πολλές φορές δεν πάει το μυαλό μας για κάποιον, ακόμη κι αν λάμπει ολόκληρος, γιατί έχουν σκληρύνει οι καρδιές μας, έχουμε γεμίσει με ματαιοδοξία και έχουμε γίνει ουσιαστικά προτεστάντες=δεν αντέχουμε τον πλησίον μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιοι άγιοι άνθρωποι, είναι φωτεινό παράδειγμα για εμάς τους ελαχίστους, γιατί έχουν "σπλάγχνα αγάπης" και πολλές φορές, σαν σημείο αγιότητας θα λέγαμε, ότι λοιδωρούνται, αγνοούνται και μόνο μετά θάνατον θα αποκαλυφθούν αν επιτρέψει ο Κύριος.
Δεν έχουν βέβαια καμμία σχέση με τη νεωτερίζουσα πρακτική προβολής "αγίων", που φθάνει σε σημείο να δίνει στη γνώμη των νεοφανών αυτών "αγίων" κύρος απόφασης Οικουμενικής Συνόδου.Επίσης το φρόνημά τους είναι Ορθόδοξο και όχι νοθευμένο από τον Οικουμενισμό.
Αυτοί μπορεί να περάσουν και τη ζωή τους σαν ερημοπούλια, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και να φύγουν χωρίς να τους μάθει ποτέ κανείς.
Ένας είναι στην Πάτρα, ένας στις Σπέτσες, ένας στο Παλαιό Φάληρο, ένας στη Λάρισα, ένας στη γειτονιά σου, ένας στην ενορία σου, ένας στον κόσμο, ένας στην έρημο, ένας εδώ, ένας εκεί,όλοι τους όμως έχουν ένα κοινό γνώρισμα: σε αντιμετωπίζουν όπως ο Χριστός τους μαθητές του. Σου πλένουν τα πόδια...
Ας αφήσουμε τον Αγ. Συμεών τον Νέον Θεολόγο να μας πει γιά το αν και τό πῶς ένας άγιος γνωρίζει ότι είναι άγιος. Μας λέγει λοιπόν οτι...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Όπως έχει γραφῆ γιά τούς σαρκικούς άνθρώπους ότι βλέποντας δέν βλέπουν καί άκούοντας περί τῶν θείων πραγμάτων δέν καταλαβαίνουν ούτε μπορούν να έννοήσουν τά τοῦ Πνεύματος διότι είναι μωρία γι αύτούς, έτσι πρέπει νά σκέπτεσαι καί γιά έκείνους πού έχουν μέσα τους τό Άγιο Πνεῦμα'
φέρουν σῶμα άλλά δέν είναι είναι σέ σάρκα, διότι, λέγει, "σεῖς δέν είσθε σέ σάρκα άλλά σέ Πνεῦμα, άν κατοικῆ σέ σᾶς Πνεῦμα Θεοῦ" (Ρωμ. 8, 9), είναι νεκροί γιά τόν κόσμο καί ό κόσμος γι' αύτούς, διότι, λέγει, " ό κόσμος έσταυρώθηκε γιά έμένα κι' εγώ γιά τόν κόσμο.
Όποιος έλαβε συνείδησι ότι μέσα του ένεργοῦνται αύτά τά σημεῖα καί θαύματα είναι θεοφόρος καί σημειοφόρος, έχοντας ένοικο τόν Θεό, δηλαδή τό Πανάγιο Πνεῦμα πού λαλεῖ καί ένεργεῖ σ' αύτόν τά λεχθέντα άπό τόν Παῦλο.
Όποιος όμως δέν έχει άναγνωρίσει αύτά τά σημεῖα μέσα του, άς μή άπατᾶται, είναι άκόμα σάρξ καί αίμα, καλυπτόμενος άπό τόν ζόφο τῶν έπιθυμιῶν τῆς σαρκός ' λοιπόν "σάρξ καί αίμα δέν κληρονομεῖ βασιλεία Θεοῦ, πού είναι τό Άγιο Πνεῦμα" (Α' Κορ. 15, 50).
-----------------------------------
Τό συμπέρασμά μας, λοιπόν, σύμφωνα μέ τά άνωθεν είναι, ότι βεβαίως καί γνωρίζει ὸ άγιος, τό πῶς και ὸτι είναι άγιος. Όλα τ' άλλα είναι προκαταρκτικά αύτῆς τῆς καταστάσεως.
Γι αύτο άγαπητή Σαλόγραια, ας γίνουμε αντικειμενικοί κριτές τοῦ εαύτοῦ μας πρώτα και να μήν περιμένουμε μέχρι τήν ήμέρα τῆς κρίσεως.
Είναι μεγάλο τό ρίσκο! Μπορεί νά βρεθοῦμε, παρέα μέ τούς άλλους δειλούς, στό σκότος τό εξώτερο.
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόλαε, τι εικόνα, φίλε μου, ήταν εκείνη στην τελευταία σου φράση.
Δεν υπάρχουν λόγια...
..................
Ιωάννη,
επειδή διάβασα μετά πάθους όλο τον άγιο Συμεών το Θεολόγο στη νεότητά μου, κατανοώ πώς θέτεις το θέμα και συμφωνώ μαζί σου.
Κατανοώ επίσης ότι είναι λίγο δύσκολο, κάποιοι να σε καταλάβουν, και ότι τα πνευματικά ζητήματα δεν εξελίσσονται γραμμικά, ούτε στεγανά διαθέτουν.
Χρειαζόμαστε, ό λ ο ι, μεγάλη προσοχή και στήριγμα από πνευματικό οδηγό και αδελφούς κάθε μέρα.
Η ζωή και ο θάνατος, την κάθε στιγμή, κερδίζονται και χάνονται μέσα μας.
Η Κυρά Παναγία ας βοηθάει να ισορροπούμε πάνω από την Αβυσσο, νικηφόρα...
Κάτι πολύ γαλήνιο αιστάνθηκα και μόνο μετον τίτλο σου, και μόνο στη σκέψη της Θείας Χάρητος που έλκει τον άνθρωπο, δίνοντάς του Ισορροπία και Γαλήνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα λίγο τα σχόλια. Δεν έχω να πω πολλά. Δεν κατέχω το θέμα της "διάγνωσης" της αγιότητας. Μόνο θυμήθηκα κάτι που έχω διαβάσει κάπου, ότι εκείνος που στεγάζει την Ειρήνη και το Πνεύμα του Θεού μέσα του, έλκει τους ανθρώπους να τον προσεγγίζουν, να τρέχουν κοντά του γιατί Γαληνεύουν. Αυτό ίσως είναι το στοιχείο που μας αποδεικνύει τους Αγίους..
Καλό ξημέρωμα Σαλογραία μου
Έχουμε μια εκρεμμότητα. Μια πάντηση χρωστώ.Νομίζω πως το ποιον ακούμε, ποιος μας καλύπτει ή ποιον εμπιστευόμαστε είναι θέμα προσωπικής ελευθερίας, στάσης και τοποθέτησης απέναντι στα πράγματα. Όχι ντε και καλά θέμα αντικειμενικής αλήθειας. Το υποκειμενικό εισβάλλει διαρκώς στο βίο μας. Η ελευθερία υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Αγαπητή εν Χω Ipap
ΑπάντησηΔιαγραφήο υποκειμενισμός στα του Θεού, είναι ατελέσφορος και δεν είναι έκφραση προσωπικής ελευθερίας αλλά δείγμα ατομικής αυθαιρεσίας και αποβαίνει καταστροφικός. Γι αυτό η Εκκλησία έχουσα την αυθεντία που πηγάζει από το Άγιο Πνεύμα, με την μακραίωνη πείρα Της ορίζει την ασφαλή οδό της υπακοής:
"επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι τους πρεσβυτέρους σου και ερούσι σοι".
Γιά κάθε πνευματικό γεγονός λοιπόν όπως και γιά κάθε "φωτεινό συναίσθημα" ο πιστός άνθρωπος δεν εμπιστεύεται τον εαυτόν του όσο προχωρημένος κι άν είναι, αλλά το θέτει στην κρίσι του άλλου. Τα παραδείγματα άπειρα από την εκκλησιαστική ιστορία και τους βίους των αγίων.
Με συγκινεί αφάνταστα το ταπεινό παράδειγμα της Μυριοχαριτωμένης Παναγίας μας. Αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό μπήκε στην ταλαιπωρία της τριήμερης (για τα δεδομένα της εποχής) πορείας προς την Ορεινή της Ιουδαίας, γιά να θέσει- εν σιωπή -την κατάστασή της στην κρίση της ευλογημένης Ελισάβετ...και σκίρτησε ο Πρόδρομος από χαρά και με μεγάλη φωνή εκείνη επιβεβαίωσε εκφαντορικά τον ασπασμό του Αρχαγγέλου...
Ρεγγίνα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι χαρά που είσαι υγιής και χαρούμενη όσο μας επιτρέπουν οι νεφελώδεις μέρες που ζούμε...
Ευχαριστώ για το άρωμα των ρόδων της ποιητικής παρουσίας σου.
Το βίντεο που παρέθεσα είναι από ταινία του Τζεφιρέλι, παλιά- αναφερόταν στον Φραγκίσκο της Ασσίζης. Την είχα δει και την είχα βρει υπέροχη τότε.
Τώρα, κάπου πέτυχα το βίντεο και ...καθηλώθηκα στη συγκεκριμένη σκηνή( μη σου πω ότι δακρύζω κιόλας κάθε φορά που την ξαναβλέπω και ας με χλευάσουν κάποιοι, ως υπερευαίσθητη λόγω γηρατειών) :-)
όμως...για μένα, εκείνο το πουλάκι που κυνηγάει ο Φραγκίσκος, αφυπνιζόμενος, πριν εγκαταλείψει το πλούσιο σπίτι του πατέρα του και γίνει δια Χριστόν σαλός και ζητιάνος, σαγηνευόμενος από την Ουράνια Αγάπη, εκείνο λέω το πουλάκι- για μένα- είναι μυστικός συμβολισμός της θείας Χάρης, που τον καθένα τον ελκύει με τρόπους ΜΟΝΑΔΙΚΑ κατάλληλους για τον ψυχισμό του.
Καλή συνέχεια να έχεις στον καθημερινό σου αγώνα, εκεί στην πανέμορφη Κέρκυρα.
Σε φιλώ!
lPAP αγαπημένο μου, δυστυχώς, δεν με έπεισε η απάντηση που μου έδωσες αντιθέτως ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΤΙΘΕΤΩΣ...
ο Γρηγόρης Ζαγοραίος
έδωσε αφορμή για μεγάλη σκέψη με την πατερικότατη και θεολογικότατη σκέψη του.
Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε μια ανάρτηση με το σοβαρότατο θέμα:
"ΠΟΙΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ -ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ- ΩΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ;"
Νομίζω θα έχει ενδιαφέρον μια εκτενέστερη-επί του θέματος- συζήτηση.
Φοβερή η συζήτησή σας. Το ερώτημα για να διακρίνουμε αν ο άλλος είναι άγιος ή πλανεμένος με έχει ταλαιπωρήσει αρκετά. Τελικά νομίζω πως - αν και σημαντικό - πρέπει να είναι δεύτερο στη ζωή μας. Προηγουμένως: συχνή εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία και μαζί με αυτά αγάπη, ταπείνωση, συγχώρεση, υπομονή. Έτσι έρχεται και σκηνώνει μέσα μας η Χάρις του Θεού με ακατάληπτο τρόπο - και τότε μέσα από Αυτήν, βλέπουμε σε άλλους ανθρώπους τον ίδιο Θεό, μας ενώνει η ίδια Χάρι, το ίδιο Βάπτισμα, η ίδια Ομολογία. Ο άγιος αναγνωρίζεται από τους αγίους. Άρα ο μόνος δρόμος είναι να γίνουμε Άγιοι. (κρυφά με ησυχία και ταπείνωση please!). Για μένα δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Περιμένω συμβουλές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικής Μιχαήλ αγαπημένο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτην έδωσες νομίζω την απάντηση:
;-)έγραψες:
" Ο άγιος αναγνωρίζεται από τους αγίους.
Άρα ο μόνος δρόμος είναι να γίνουμε Άγιοι. (κρυφά με ησυχία και ταπείνωση please!)".
........Μου άρεσε πολύ αυτό το Please!
;-)αν και στο ερώτημα της ανάρτησης δεν έλαβα συγκεκριμένη απάντηση.
Ρώτησα με ποιους τρόπους μας πλησιάζει η Χάρη.
Όχι πώς την πλησιάζουμε εμείς. Είναι, νομίζω, δυο διαφορετικά ερωτήματα.
Το πώς την πλησιάζουμε εμείς, μας το έχει περιγράψει η εμπειρία των αγίων όλων των εποχών και είναι αυτά που είπατε οι προλαλήσαντες, μαζί και ο Μιχαήλ τελευταία.
ΣΤο βίντεο, η χάρη τον πλησίασε τον Φραγκίσκο σαν ένα τρυφερό σπουργίτι...πόσες φορές τη μέρα,
μας πλησιάζει η Χάρη και δεν το παίρνουμε είδηση, έτσι περιχαρακωμένοι όπως είμαστε μέσα στον εγω-κεντρισμό, την αφόρητη αυτάρκεια και χριστιανική σκληρότητά μας απέναντι στον ΚΑΘΕ πλησίον;
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το θέμα που συζητάμε εδώ: http://www.oodegr.com/oode/papismos/fragiskos1.htm
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης από εδώ: http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/f/1/c/metadata-291-0000007.tkl μπορεί κάποιος να κατεβάσει σε ηλεκτρονική μορφή το απολύτως απαραίτητο για κάθε ορθόδοξο, βιβλίο του Οσίου Ισαάκ του Σύρου "Ασκητικά" όπου η ψυχή μας βρίσκει μεγάλη ανάπαυση και πολλές απαντήσεις επίκαιρες, αλλά και διαχρονικές.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Σαλογραία για την φιλοξενία της και την αγάπη της και όλους όσους γράφουν και καταθέτουν την ψυχή τους, τόσο όμορφα και ήρεμα, χωρίς πνεύμα αντιλογίας και σύγχυσης που δυστυχώς επικρατεί σήμερα στην πλειοψηφία των συζητήσεων.
Εύχεσθε
Αν και δεν είμαι διαθέσιμη ιδιαίτερα, από πλευράς χρόνου κι ιντερνετ, να πω στον Ζαγοραίο πως υπάρχει μια δυσκολία σχετικά με τη Σαλό. Εγώ είμαι με το νέο ημερολόγιο κι εκείνη με το πάτριο. Αν την προέτρεπα να ρωτήσει την εκκλησία, ένα πνευματικό άνθρωπο, είτε ιερέας είτε λαικό, θα ήταν από την εδώ πλευρά. Να τη στείλω στην απο κει πλευρά δεν θα γινόταν για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι της στιγμής. Την έθεσα λοιπόν, το ερώτημα ήταν συγκεκριμένο κι αφορούσε το γ. Πορφύριο, μπρος στην προσωπική της ελευθερία και στη δυνατότητα να επιλέξει αυτή τι θα κάνει. Όχι εγώ γι αυτή. Νομίζω αυτό είναι η αφετηρία, η προσωπική διάθεση. ΑΝ υπάρχει και τα βρίσκουμε στα μερολόγια τότε είναι απλά όλα. Ρωτάμε ακούμε κλπ.΄΄δε διαφωνώ σε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαλό, τι να κάμω, πνίγομαι,είπα να δώσω προχειρη απάντηση...κακώς ίσως...
Θα αργήσω να απαντήσω ξανά, οπότε κάθε ερώτημα θα μένει....ώσπου να ξαναβρώ το χρόνο..
Καληνύχτα σε όλους.
Νικόλαε
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστούμε για τις διευθύνσεις με τη σειρά μας.
Διαφωνίες υπάρχουν- αλίμονο, πώς θα μπορούσαν να μην υπάρχουν- όμως το βρίσκω και γω παρήγορο ότι οι φίλοι αυτής της σελίδας, βοηθούν στο να κρατιούνται οι απαραίτητες ισορροπίες για μια εν Κυρίω σκέψεων ανταλλαγή βιωμάτων.
:-)
lpap
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρω ότι θα είσαι σε σεμινάρια όλη την εβδομάδα.
Με την ησυχία σου. Νο πρόβλεμ!
:-)
Δε θα μαι σε σεμιναρια!!! Αθήνα σήμερα!!!χαχαχα την πάτησες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, τώρα! Μια μικρή τρικυμία εν κρανίω, δικαιολογείται από τη μεριά μου, αδερφή, απολύτωςςς!
Εύχομαι τα καλύτερα για το χρόνο της εκεί διαμονής σου...
@Φυσικής Μιχαήλ, απόλυτα Ορθόδοξη η τοποθέτησή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνοι που έχουν το ίδιο βάπτισμα ΚΑΙ το ίδιο φρόνημα, αναγνωρίζοντε μεταξύ τους.
Το φρόνημα των Αγίων είναι Mαρτυρικό.
Όλες οι συζητήσεις ήταν καταπληκτικές!Αγαπητή Σαλογραία ρώτησες με ποιους τρόπους μας πλησιάζει η Χάρις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω αλλιεύσει κάποιες μελέτες και τις δίδω εδώ και πιστεύω πως θα εκπλαγούμε για το πως Ο Κύριος από τις εμπειρίες των αββάδων και άλλων δείχνει πως εργάζεται και τον πλούτο των αρετών και της σοφίας Του.
--
Η Χάρις,έχει σχέση με το 3 Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.Είναι αυτό που πάνω από όλα έχουμε ανάγκη.Είναι η ωραιότερη λέξη στη θεολογία του Απ.Παύλου.Είναι το ξαναζωντάνεμα.Ημασταν νεκροί και ξαναζωντανέψαμε..Μιά αμοιβή εισπράτουν οι αμαρτίες,την τιμωρία.Και όμως Ο Κύριος σβήνει τα χρέη..πως;Με το σφουγγάρι της Χάριτος.Σε ποιούς δίδεται η Χάρις;Σε εκείνους που αισθάνονται την αναξιότητά τους και σε εκείνους που πιστεύουν στη δωρεά.Έτσι Ο Θεός δίδει ειδική Χάρη[Χαρίσματα] και γενική Χάρη[Σωτηρία].[[Αμαρτωλών Σωτηρία]]..''Η Χάρη Του Θεού είναι πάντα στη διάθεσή μας.Ο Θεός νοιάζεται περισσότερο σαν πατέρας για να σώσει την ψυχή παρά σαν Νομοθέτης.Όταν Εκείνος διακρίνει μιά απαρχή καλής θελήσεως,αμέσως μας φωτίζει και μας δυναμώνει.[[Αν η Χάρις δεν φωτίσει τον άνθρωπο,τα λόγια όσα και αν μιλήσεις ωφέλιαν δεν βγάζεις.Εις δε τους ακούοντας εις τα κακά των θελήματα ,εις αυτούς καν μερόνυχτα ομιλείς καν τη σοφία των Πατέρων εις τας ακοάς των κενώσεις,καν το ρεύμα του Νείλου επάνω των γυρίσεις δεν λαμβάνουν ρανίδα ωφελείας.Μόνον θέλουν να μιλούν να περάσει η ώρα.Δι αυτό κλείω και εγω την θύραν και ωφελούμαι δια της ευχής και της ησυχίας.Από το βιβλίο έκφρασης Μοναχικής Εμπειρίας του γέροντος Ιωσήφ]].Όποτε λοιπόν δει μιά απαρχή καλής θελήσεως, ΤΡΈΧΕΙ ΝΑ ΜΑς ΣΥΝΑΝΤΉΣΕΙ..Μας σπρώχνει προς τη σωτηρία αυξάνοντας το σπόρο που ο ίδιος έσπειρε και που βλέπει να φυτρώνει με τις δικές μας προσπάθειες.Ενώ όταν διακρίνει μέσα μας μιά απροθυμία,δίδει σωτήριες προτροπές αλλά @ αφήνει περιθώριο να αποφασίσουμε εμείς.Είναι γεγονός πως όποιος οδηγείται στην απώλεια,αυτός χάνεται παρά τη Θεληση Του Θεού.Διότι Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι.Η Χάρη Του Θεού προσφέρεται στον άνθρωπο αλλά σε καμμία περίπτωση δεν αναγκάζει τον άνθρωπο να τη δεχτει.Εφόσων η συνέργεια της Χάριτος είναι προυπόθεση σωτηρίας @ εφόσων η Χάρη είναι δωρεά του Θεού,θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η σωτηρία είναι δώρο της Χάριτος .Διότι ούτε η Θεία Χάρις χωρίς την ανθρώπινη θέληση μπορεί να ενεργήσει ούτε και η ανθρώπινη θέληση χωρίς την ενίσχυση και την καθοδήγηση της Θείας Χάρης.Αφού λοιπόν η σωτηρία δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη Θεία Χάρη και το αυτεξούσιο είναι δώρό Τού Θεού,η σωτηρία είναι Δώρο του Θεού προς ΠΑΝΤΑ ΘΕΛΟΝΤΑ ΣΩΘΗΝΑΙ.έΤΣΙ ΌΤΑΝ Ο ΆΝΘΡΩΠΟς ΑΝΑΔΕΙΚΝΎΕΤΑΙ ΝΙΚΗΤΉς ΣΤΟΝ ΑΓΏΝΑ,ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΊΣΕΙ ΤΗ ΝΊΚΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ ΑΝ ΠΑΛΙ ΝΙΚΗΘΕΙ,ΘΑ ΕΠΙΡΡΙΨΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ.ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΔΑΞΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΙς ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ.''Β! ΤΌΜΟς ΑΒΒΆ κΑΣΣΙΑΝΟΎ.ΣΥΝΟΜΙΛΊΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΒΒΆ χΑΙΡΉΜΩΝΑ ΣΕΛ 446-453]
πην
Πηνελόπη
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώωω!
;-)
Εύχομαι να έχεις μια χαριτωμένη ημέρα!
Ηθελά να γράψω κάτι ακόμη πάνω σ' αυτό που μας έστειλε η φίλη Πηνελόπη, στο οτι "ο Θεός δίνει σωτήριες προτροπές αλλά αφήνει πάντα περιθώριο να αποφασίσουμε εμείς ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πράγματι καταπληκτικό να αισθάνεσε τον Παντοδύναμο Θεό να ταπεινώνεται με απόλυτο σεβασμό στήν ελευθερία του πλάσματός του.
Αυτό είναι που μέ κράτησε κοντά του στίς μεγάλες δοκιμασίες και πειρασμούς. Αυτό συνέτριψε τον α-νόητο εγωισμό μου και την φιλαυτία μου.
Η Ελεύθερη Αγάπη Του!
Καλό μεσημέρι και πάλι αγαπητή Σαλογραία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπανέρχομαι σε αυτό που είπε
ο Ιωάννης,
που είναι πολύ ουσιαστικό ότι δηλαδή Ο Σωτήρας μας ταπεινώνεται στην ελευθερία του ανθρώπου να αποδεχτεί η όχι τη Χάρη[Το Θείο Δώρο]που του προσφέρεται.
Μας προσφέρεται ένα Θείο Δώρο και εμείς δεν το καταδεχόμαστε.
Δεν είναι φοβερο;
Να προσθέσω όμως εδώ στο μπλόκ και κάτι ακόμη που συμπληρώνει τα της Θείας Χάρις σε μιά ερώτηση πάλι του αββά Κασσιανού στον αββά Χαιρήμονα.
Ο Θεός -λέει- μας ελεεί επειδή δείχνουμε μιά απαρχή καλής θελήσεως η φτάνουμε στην απαρχή καλής θελήσεως χάρη στο έλεος Του Θεού;
ΑΠ:ΣΕΛ 454]
-Αρκετοί συμφωνούν με τη μιά η την άλλη θέση.
Αν δεχτούμε ότι η απαρχή καλής θελήσεως ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ,τότε τι θα έχουμε να πούμε για τον διώκτη Παύλο και για τον τελώνη Ματθαίο;
ΑΥΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΚΥΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΝΩ Ο ΜΕΝ ΕΝΑΣ ΒΑΣΑΝΙΖΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ Ο ΔΕ ΑΛΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΑΡΠΑΓΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ.
Αν αντίθετα υποστηρίξουμε ότι η αρχή καλής θελήσεως οφείλεται στη Θεία Χάρη,τότε τι θα έχουμε να πούμε για την πίστη του Ζακχαίου και του Ληστή στο Σταυρό;
Σε αυτούς τους δεύτερους.
Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ''ΒΙΑΣΕ''ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΗΛΘΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΚΛΗΣΗ ΠΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΗΥΘΥΝΕ.
Έτσι με το στόμα του Ησαία Ο Θεός κατηγορεί την τύφλωση των Εβραίων όχι την φυσική αλλά την θεληματική,την οποία αυτοί οι ίδιοι προξένησαν στον εαυτόν τους με την ισχυρογνωμοσύνη τους.
Ο Δαβίδ πρόσθεσε στη μοιχεία την ανθρωποκτονία.
Αυτό ήταν έργο έργο της ελεύθερης βούλησής του[παράδειγμα].
Δέχτηκε τις επιπλήξεις του προφήτη..
Αυτό ήταν Δώρο της αγαθότητος Του Θεού..
Ταπεινώθηκε και αναγνώρισε τα αμαρτήματά του.
Αυτό είναι η δική του κατάθεση.
Σε μιά ελάχιστη στιγμή,έγινε άξιος να λάβει τη συγχώρηση τόσων μεγάλων αμαρτημάτων του.
Αυτό είναι Δώρο ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
ΟΙ ανθρώπινοι μόχθοι δεν μειώνουν την αξια και το μέγεθος της Θείας Χάρης,η οποία παραμένει πάντοτε ΔΩΡΕΑ.
Να γιατί ο ''δάσκαλος των εθνών''είπε ξεκάθαρα
''Με τη Χάρη του Θεού είμαι ό,τι είμαι τώρα.Α!Κορ.15,10]και στη συνέχεια ''Και η Χάρη ΤΟΥ σε μένα δεν έμεινε άκαρπη,αλλά κοπίασα περισσότερο από όλους,όχι όμως εγώ,αλλά η Χάρη Του Θεού''[Για να δείξει τη δύναμη της Θείας προστασίας.
''Η Χάρη που είναι μαζί μου ''εννοεί, συνήργησε όχι με κάποιον οκνηρό και αμελή άνθρωπο,αλλά εκείνον που κοπίασε υπερβολικά.
Ποιός λοιπόν μπορεί να μετρήσει με ανθρώπινο μυαλό το βάθος αυτής της απροσμέτρητης αβύσσου;
πην
Μόνο η συνάσθηση της ακατανόητης αγαθότητας του Θεού Πατέρα, καθαρίζει την καρδιά μας απο την θανατηφόρα βαθιά πληγή της υπερηφάνειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χάνεις μπροστά στόν Θεό Πατέρα, εκπλήσσεσαι από το έλεος και από την αγάπη και από το μέγεθος της ελεημοσύνης του Θεού.
Πετάς τα όπλα, σταματάς αβίαστα κάθε αντίσταση και παραδίδεις τον εαυτό σου, ψυχή και σώμα , ανευ όρων και κανόνων ανθρωπίνης λογικής.
Αύτο είναι το μυστικό του Αγ. Απ. Παύλου και όλων των αγίων μας.
Καλημερα αγαπητη Σαλογραια!http://www.youtube.com/watch?v=12tbvSLbNu8 "it's up to you"
ΑπάντησηΔιαγραφή