Ο ...Λάκης, η Αρετή και η Κακία

Λατρεμένο μου
αυτός ο φόνος που έγινε τις προηγούμενες μέρες, με έχει κάνει να ξυπνάω από τα άγρια χαράματα προσευχόμενη και αναλογιζόμενη ώρες πάλι, το φοβερό πρόβλημα του Κακού.

Δεν είμαι φιλόσοφος, δεν είμαι κοινωνιολόγος, μια απλή ακαμάτρα τρελόγρια είμαι, όμως το πρόβλημα του Κακού θέλω να το κουβεντιάσω λιγάκι μαζί σου, σήμερα, μήπως και μου δώσεις τα φώτα σου, εσύ το new generation- εσύ που ξέρεις τα πολλά κι ο νους σου κατεβάζει...

Θυμάσαι όταν ήσουνα μικρούλι, τότε που σου πρωτοδιάβασα το μύθο με τον Ηρακλή και την επιλογή του, ανάμεσα στο δρόμο της Αρετής και στο δρόμο της Κακίας;

Τότε πρωτοάκουσες ότι στη ζωή υπάρχουν, μονάχα δυο δρόμοι:

Η ατραπός της Αρετής- και η λεωφόρος της Κακίας.

Η Αρετή στην αφήγηση συμβολιζόταν ως μια γυναίκα αψιμυθίωτη, σεμνά ντυμένη, που προσέγγισε τον Ήρωα και του είπε με τίμια, ήρεμη φωνή:

-Παιδί μου, αν στη ζωή σου ακολουθήσεις το δικό μου στενό και τεθλιμμένο μονοπάτι, δεν θα χεις το ξεσάλωμα της αρκούδας, που τόσο σε σύρει σιδηροδέσμιο πίσω απ' τις αυταπάτές του.

Ο δικός μου δρόμος, είναι δύσβατος, οδυνηρός ενίοτε, απαιτεί, μόχθο, επιμονή, υπομονή, αυτοθυσία χάριν ιδανικών και αρχών...δε διαθέτει ο δικός μου δρόμος μαλλί της γριάς και κόκα κόλα και χαβαλέ στις πλατείες...ο δικός μου δρόμος είναι υπευθυνότητα μέχρι θανάτου και σοβαρότητα.

Μακράν εμού τα σόκιν ανέκδοτα και οι Αβάσταχτες Ελαφρότητες του Είναι.

Δεν επιθυμώ να σε παραμυθιάσω- ούτε παραμύθα πουλάω-στο δηλώνω έξω απ'τα δόντια, θα βασανιστείς αν έρθεις μαζί μου, όμως...στο τέλος του δρόμου μου, θα σε στεφανώσει κλέος αθάνατο...

Σε συμφέρει να με επιλέξεις!

Αυτά δήλωσε και στάθηκε παράμερα, προσμένοντας την τελική του απόφαση.

Μετά τον πλησίασε η Κακία.

Η Κακία,ήταν βαμμένη χτυπητά, είχε πετάξει μια πλατίνα στα μαλλιά της προκειμένου να θαμπώνει τους αφελείς και τον ζύγωσε σεινάμενη, μέσα στο νάζι, στα χέρια, ντρούμου ντρούμου τα βραχιολάκια,- πλησίασε τον Ήρωα, του τσίμπησε χαδιάρικα το μάγουλο και του δήλωσε μόρτικα:

-Άκου δω Λάκηηηηη!(το υποκοριστικό του Ηρακλάκης)
μην την ακούς αυτή την καλτάκα την Αρετή που σου τάζει λαγούς με πετραχήλια μετά ...θάνατον.

Εμείς, εδώ, τεκνάκι μου, πληρώνουμε cash!

Eν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν!

Μαζί μου θα έχεις τα άπειρα νταραβέρια με καλλονές -όπως αυτές της τυφλεόρασης- σεξ με όλες τις τρυφές,γεύσεις, παραλλαγές- και παράλληλα επίπεδα σχέσεων( η τελευταία λέξη της μόδας οι παράλληλες ερωτικές σχέσεις διότι δεν είναι να χάνουμε ευκαιρίες πουλάκι μου) θα υπάρχουν και μαύρες στο πρόγραμμα με μούσκουλα γερά που θα σου κάνουν και το μασάζ των ονείρων σου σε υπέροχα spa, έλα μαναράκι μου εσύ, μην το σκέφτεσαι και χάνουμε τον υπέροχο χρόνο της νιότης σου- δεν ξέρεις τι αστραπή που φεύγει ό άτιμος και τότε θα τα τραβάς τα μάγουλα από απελπισία, θα σου πέφτει η μασέλα και θα ψελλίζεις:

- Έρημά μου νιάτα, ΠΟΥ τσαλακωθήκατε;

-Τι με κοιτάς σκεφτικός και μουρόχαβλος;
Φυσικά και με μένα θα έρθεις!

Δεν πιστεύω να σε αποβλακώσει η άλλη η ...αραχνιασμένη από την πολλή παρθενία;
Μη με εκνευρίζεις διότι θα αποσύρω την εύνοιά μου...

Για Όνομα!

Εντάξει, στο τέλος του δικού μου δρόμου, λένε οι παλιοκομπλεξικοί ότι μπορεί να υπάρχει και ένα βάραθρο, μην τα πιστεύεις, χρυσούλι μου- διαδόσεις αμέθυστων, κακεντρεχών και ζηλιάρηδων...εσύ το τώρα έχεις μόνο στα χέρια σου...πέρασε τώωωωωρα καλάααα, πάρε και τα διακοποδάνεια σου τώωωωρα, πάρε τη τζιπάρα σου τώωωωρα, φτιαξε την πισινάρα σου τώωωωρα, πες ψέματα τώωωωρα, αδίκησε τώωωωωρα και άάαααμα έρθει η ώρα της πληρωμής, ω μωρέεεε, μέχρι να έρθειιιιι, ω μωρέεεεεε...ποιος ζεί ποιος πεθαίνει, ΗρακΛάκη μου;

Πάμε για τρέλες, σου λέω, στις Σεϋχέλλες!

Επείγομαι...δεν έχω μάθει να παρακαλάω τους άντρες,αν δε με ακολούθησες αμέσως, εσύ θα μείνεις μπακούρι, στο λέω, και αμαρτία δεν έχω!
................................................

Τυρόγαλο πήγε να του το κάνει το μυαλό του Ηρακλή, η πιπέρω η Κακία...

Εκείνος όμως είχε ως ημίθεος λίγο νιονιό στο κεφάλι του.
Τα βαλε κάτω, τα μέτρησε, και έλαβε την απόφαση:

- Πρίιιτς! Δεν είμαι και ΤΟΣΟΝ όρνιο, κυρία Κακία μου,να έρθω μαζί σας, και μετά να καταφτάσουνε οι Εβραίοι με το ΔΝΤ και να μου πάρουνε μέχρι και τα σώβρακα...
(αλήθεια φορούσαν άραγε σώβρακα παλαιόθεν; ποίος γνωρίζει;Θα μάθωμεν!)

Ο Ηρακλής ήτο νουνεχής και διάλεξε την οδό της Αρετής...

Θυμάμαι, ωστόσο, που όταν άκουσες την τελική του επιλογή, σαν να στενοχωρήθηκες λιγάκι.
Γιατί άραγε;

Σαλογραία