Μικρασιάτικο -Ελευθερία Αρβανιτάκη

Το τραγούδι του κυνός -Ν. Ξυδάκης

Κεφάλαια περί προσευχής

"Όταν ο νους προσεύχηται καθαρώς και απαθώς, τότε οι δαίμονες δεν προσβάλλουν πλέον εκ των αριστερών, αλλ'εκ των δεξιών.

Του υποβάλλουν, λοιπόν, την ιδέα ότι έχει φθάσει εις το ακρότατον μέτρον της προσευχής και δι αυτό του αποκαλύπτουν, συγγενή προς τας αισθήσεις, φώτα και σχήματα, ως τάχα θεία.

Αυτό, είπε τις πνευματικός άνθρωπος, γίνεται υπό του πάθους της κενοδοξίας και υπό του δαίμονος όστις εφάπτεται εις το κατάλληλον σημείον του εγκεφάλου.

Νομίζω ότι ο δαίμων αυτός, εφαπτόμενος του εγκεφάλου, μεταβάλλει όπως θέλει το φως του νού.

Και ούτω κινούμενον το πάθος της κενοδοξίας υπό του δαίμονος, με λογισμούς υπερηφανίας, μορφούται εις τον νούν φως πλάνης, δια να υποθέσει από κουφότητα φρενών , ότι έλαβε θείαν και ουσιώδη γνώσιν.

Πλανώμενος δε, ότι δεν ενοχλείται απο σαρκικά και ακάθαρτα πάθη, αλλ'αντιθέτως ότι παρίσταται εις την προσευχήν με καθαρότητα, νομίζει ότι καμία πλέον δαιμονική ενέργεια δεν τον προσβάλλει.

Ως εκ τούτου εκλαμβάνει την δαιμονικήν απάτην ως θείαν παρουσίαν.

Ο δαίμων με πολλήν πανουργίαν αλλοιώνει το φυσικόν φως του νου, δι επαφής εις τον εγκέφαλον και δημιουργεί , ως προείπομεν, φαντασίας.

Όταν ο άγγελος του Θεού έλθη αφανώς, εις αυτήν την περίπτωσιν, μόνον με τον λογον του διαλύει όλην την δαιμονικήν ενέργειαν και αποκαθιστά το φως του νου εις την φυσικήν του απλανή κατάστασιν.

Ωσάν έμπειρος πολεμιστής να είσαι πάντοτε έτοιμος.

Και αν αιφνιδίως, εις την προσευχήν σου , φανερωθούν δαίμονες, να μη φοβηθείς.

Εστω και αν ίδης γυμνωμένον ξίφος στρεφόμενον κατά σου ή φλόγα κινουμένην προς το πρόσωπόν σου, μη ταραχθής.

Και αν ίδης μορφήν απαισίαν και αιματώδη , μη δειλιάσης.

Αλλά στάσου ανδρείως απαγγέλλων το Σύμβολον της Πίστεως και αμέσως θα ίδης τους εχθρούς σου αφανιζομένους.

Είναι απαραίτητον να γνωρίζης και αυτόν τον δαιμονικόν δόλον.
Χωρίζονται μεταξύ των εις δύο παρατάξεις.
Και μόλις ζητήσης θείαν βοήθειαν, η μία παράταξις εμφανίζεται με αγγελικά σχήματα καταδιώκουσα την άλλην, δια να σε εξαπατήσουν, ότι είσαι άξιος αγγελικών οπτασιών.

Μη επιθυμής να ίδης αγγέλους ή τον Χριστόν δια των αισθητών οφθαλμών , δια να μη χάσης τελείως τας φρένας σου, δεχόμενος λύκον αντί ποιμένος και ούτω προσκυνήσης δαίμονα.

Αρχή της πλάνης του νου, είναι η κενοδοξία.

Εκ της οποίας κινούμενος ο νους προσπαθεί να περιγράψει το θείον με σχήματα και διαφόρους μορφάς.

Πολλάκις οι δαίμονες, σου υποβάλλουν λογισμούς ακαθάρτους. Εν συνεχεία δε σου υποβάλλουν τον λογισμόν να προσευχηθείς κατ'αυτών ή να αναλάβης αντιρρητικόν πόλεμον. Μετά δε ταύτα αναχωρούν μόνοι των.
Και τούτο το κάνουν δια να σε ρίψουν εις την οίησιν, ότι ήρχισες να νικάς τους λογισμούς και να σε φοβούνται οι δαίμονες.

Εάν ωφελήσης αδελφόν θα βλαβής υπό άλλου, όπως αδικούμενος ενεργήσης ή είπης ή ενεργήσης τι κακόν και ούτω σκορπίσης κακώς ό, τι καλώς συνήγαγες.
Αυτά κάμνουν οι πονηροί δαίμονες, δια τούτο έχε τον νουν σου.

Η αξία της προσευχής δεν έγκειται εις την ποσότητα αλλά εις την ποιότητα.

Και τούτο απεδείχθη με τους αναβάντας εις το ιερόν , Φαρισαίον και Τελώνην.
Αλλά αυτό δεικνύει και ο λόγος του Κυρίου:"υμείς προσευχόμενοι μη βαττολογήσητε ώσπερ οι εθνικοί"και τα εξής" (Ματθ σ΄ 7)

(Ευαγρίου Ποντικού τα ΡΝΓ Κεφάλαια περί προσευχής , εκδόσεις Σπηλιώτη, μετάφραση Θεοκλ. Διονυσιάτου)

Ο πειρασμός των λογισμών

Αγαπημένο μου

βλέπω τελευταία ότι οι λογισμοί μπαίνουν μπροστά στα μάτια της ψυχής σου- κρύβοντας την θέα των πραγμάτων.

Διάβασε τι γράφει γι αυτό τον πειρασμό ο μέγας αββάς Ησαίας:

"Ο λογισμός είναι στοιχείο ετερόκλητο.

Όπως το μάτι μου δεν ανέχεται τίποτε ξένο, έτσι και ο νους μου δεν μπορεί να περιέχει κάτι ξένο.

Εφ'όσον έχω λογισμούς, σημαίνει ότι ο νούς μου εσυλήθη.

Όχι απλώς πολιορκήθηκε, αλλά νικήθηκε και μέσα μου μπήκε ο πονηρός. Τότε δεν λέγω ότι ο λογισμός μου αποδεικνύει ότι είμαι χώρα κατακτημένη, συλημένη και καταποντισμένη αλλά δικαιολογούμαι με τη σκέψη ότι όλοι έχουν λογισμούς.

Τι σημαίνει λογισμός;

Όπως βάζω στο σφουγγάρι στη θάλασσα και γεμίζει νερό, έτσι ακριβώς και εγώ βυθίστηκα στην άβυσσο του πονηρού , γι αυτό ο νούς μου έχει λογισμούς και αντί να ομολογήσω την πραγματική μου κατάσταση, ξεγελάω τον εαυτόν μου με τη σκέψη ότι όλοι έχουν λογισμούς- το λένε και τα βιβλία..."

Περί των λογισμών στα είχα πεί με τίτλο το ανεξάντλητο του δάσους των λογισμών, και στην παλιότερή μου ανάρτηση,http://salograia.blogspot.com/2009/09/blog-post_18.html -αν θες κοιταξέ το.

Δε θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, επειδή και ο Εξαποδώς ακούραστα επιθυμεί να μας βασανίζει.

Να το ενθυμούμαστε:

Όλος ο πνευματικός πόλεμος διεξάγεται μυστικώς σε επίπεδο λογισμών που φέρνουν ταραχή.

Είτε αγαπητικής φύσεως ταραχή, είτε εχθρικής φύσεως ταραχή.

Νικάει όποιος περιμένει να του έρθουν επιθέσεις από τα πιο απροσδόκητα σημεία και

δια της ευχής του Ιησού, νήφει δια παντός,

εις καρδίας ειρηνικό έδαφος!

Σαλογραία

Γιατί παπά παχύ έφαγες παχιά φακή;

Συμβουλές για επιλογή ανδρός συζύγου-Μάρω Δούκα εκδόσεις Πατάκη

Από το μυθιστόρημα: Ένας σκούφος από πορφύρα της Μάρως Δούκα εκδόσεις Πατάκη, σελ.137
........................................................


"Τους καλόβολους να τρέμετε,έλεγε πάντα στη Μαρία και στην Ευδοκία τις θυγατέρες της, όταν ήταν για παντρειά.

Τον απότομο άντρα, τον ιδιότροπο, πρέπει να τον δαμάσετε, να του περάσετε λουρί στο λαιμό και να τον σύρετε στα πόδια σας.

Μα τον πειθήνιο, το μαλακό, αν θέλετε να ευτυχήσετε κοντά του, πρέπει απαραιτήτως να τον σεβαστείτε και να τον υπακούσετε..

Αυτός είναι ο άντρας που δεν ανέχεται ούτε φωνές ούτε δάκρυα , τα μάγια δεν τον πιάνουν.

Γι αυτόν η ζωή είναι απλή σαν τη σταγόνα του νερού, πρόσκαιρη όσο η ανθοβολιά του κήπου.

Δεν έχει φιλοδοξίες , και όποιος δεν έχει φιλοδοξίες δεν τρυπιέται, ούτε φοβάται, ούτε σκύβει.

Δεν ελίσσεται.

Προχωρά μόνος του, σιωπηλός, αφοσιωμένος στο μόχθο του, αποτραβηγμένος σ'ένα δικό του βασίλειο, απόρθητο.

Συνομιλητής του αλόγου του.

Παρατηρητής της πηγής που αναβλύζει αδιάκοπα."

Μία βραδιά στο ΣΟΥ ΜΙ ΤΖΟΥ(βίντεο)

Η υπέροχη μπουγάδα της εξομολόγησης(επανάληψη)

Για την ευλογημένη ψυχή που αγαπάει τις εξομολογήσεις, μια εκ δευτέρου παρουσίαση, παλαιότερης ανάρτησης της Σαλογραίας  με τίτλο: "Η υπέροχη μπουγάδα της εξομολόγησης"από το http://salograia.blogspot.gr/2009/10/blog-post_15.html

Σκέφτομαι ότι είναι ευκαιρία τώρα το καλοκαιράκι να βρεί ο καθένας μας, κάποιον καλό παππούλη, κατά προτίμηση -δική μου προτίμηση-

μισόκουφο, μισότυφλο, υπέργηρο και ε π ι ε ι κ ή
(για την επιείκεια πάρτε πληροφορίες από τους γειτόνους)

και σε αυτόν τον ιερέα της Ορθόδοξης Εκκλησίας να αποθέσει το φορτίο που του πιέζει τη συνείδηση καθ' οποιονδήποτε τρόπο.

Αν το κάνεις, κερδίζεις από μένα δωράκι, μια ωραία Τεντούρα-Κάστρο, της Πάτρας!

Σε φιλώ πάντα με αγάπη φτερωτή, σαν γλαράκι στην ακροθαλασσιά

Σαλογραία
..............................................................................


Θυμάσαι λατρεμένο μου, που πηγαίναμε για εξομολόγηση όταν ήσασταν μικρούλια;

Όταν είδατε τον καλό σας πατέρα να πλησιάζει και κείνος με τη σειρά του, στον πνευματικό, γουρλώσατε τα παιδικά σας ματάκια και σχολιάσατε:

-Πάει και ο μπαμπάς για εξομολόγηση;
Μα τι έχει να πεί αυτός;
Αυτός είναι, σχεδόν, αναμάρτητος!

Θυμάμαι πόσο πολύ γέλασα.
Πόσο αστείο, μού φάνηκε.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι την εξομολόγηση, όλοι τη χρειαζόμαστε.

Και μπαμπάδες φαινομενικά αναμάρτητοι, και παπάδες δήθεν άγιοι, και δεσποτάδες και πατριαρχάδες, δήθεν αγιότεροι.

Οι άνθρωποι που από μικροί συνηθίζουν να εξομολογούνται, είναι σε πλεονεκτική ψυχολογική θέση, σε σχέση με κείνους που δεν ακολούθησαν παιδιόθεν, την ευλογημένη και ψυχοσωτήρια πρακτική της.

Όχι ότι αυτοί που έμαθαν τη διαδικασία, καταλαβαίνουν και επακριβώς τη χρησιμότητά της.

-Όοοχι!

Ωστόσο, το γεγονός ότι τηρούν το τυπικό της- έστω και χωρίς ιδιαίτερη επίγνωση για τα οφέλη που απορρέουν- τους βοηθάει, ακριβώς όπως βοηθείται ο καθένας- αν ασκείται συχνά με οποιοδήποτε τρόπο, και ας μην έχει ιδέα, ποιά σημεία του σώματός του, ευεργετούνται εκ της ασκήσεως, ιδιαίτερα.

Όσοι συντηρούν ζωντανή σχέση με την Εκκλησία, γνωρίζουν το τυπικό τής εξομολογήσεως, πώς ξετυλίγεται.

Κάποιοι, ασχετότεροι, φέρνουν αντίρρηση:

-Δεν είναι ανάγκη να πω, ό,τι με βαραίνει σε έναν τραγόπαπα- εννοώντας έναν άθλιο και φανερά αμαρτωλό, Ορθόδοξο ιερέα.

-Θα τα ψιθυρίσω σε μια εικόνα, θα τα βγάλω σ' ένα φίλο, σ' ένα ψυχίατρο που διαθέτει και επιστημονική κατάρτιση μεγαλύτερη και, είναι το ίδιο!

- Λοιπόν, είσαι πολύ μακριά νυχτωμένος, περιστεράκι μου!

ΔΕΝ είναι το ίδιο!
Δεν είναι το ίδιο!
Δεν είναι το ίδιο!

-Πώς το αποδεικνύεις αυτό;θα με ρωτήσεις, κουλτουριάρικα ενοχλημένος.

-Το αποδεικνύω, από την αίσθηση της ψυχής, μετά την ολοκλήρωση του Μυστηρίου, οπότε υπάρχει ένα Φως μέσα μας, μια γεύση πνευματικής χαράς, που είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο μεγαλύτερη υπήρξε η επίγνωση και η ταπείνωση με την οποία η ψυχή μας, εξαγόρευσε τους λογισμούς και τα πεπραγμένα της.

Επίσης το αποδεικνύω(στον εαυτό μου κυρίως, με ενδιαφέρει να το αποδείξω) και από την παρατήρηση ότι μετά την εξομολόγηση, νιώθω - ως και ο κάθε- τιμίως- αγωνιζόμενος πιστός- να λιγοστεύουν στην καρδιά μου, οι εξουσίες των διαφόρων παθών που την ταλανίζουν.

Έχω φίλους, που τους βάραιναν διάφορα.

Πήγαν αρχικά σε ψυχίατρους και ξαναπήγαν.

Δεν είδαν θεραπεία.
Θεραπεία με χάπια δεν αποτελεί θεραπεία.
Είναι απλή συντήρηση στον άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του.

Όταν αποφάσισαν να καταφύγουν σε Ορθόδοξο πετραχήλι-ύστερα από σχετική έρευνα για τον εμπειρότερο πνευματικό- η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, τούς επισκίασε μέχρι δακρύων...

Αναφορά στην ευλογία της εξομολόγησης -με ευχάριστη έκπληξή μου- συνάντησα και στο βιβλίο: "Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος συνεχίζεται" του Ψυχίατρου Σκοτ Πεκ, από τις εκδόσεις "Κέδρος".

Σε κάποια σελίδα του, καταγράφεται μια συγκινητική ιστορία για τη μυστική ευλογία και απελευθέρωση που απορρέει από τη συγκεκριμένη πρακτική.
Αυτό ομολογώ ότι από Αμερικάνο, φημισμένο ψυχοθεραπευτή -σπουδασμένο στο Χάρβαρντ- δεν το περίμενα να το διαβάσω!

Ήταν απ'τα απροσδόκητα!

Όμως, θα το επαναλάβω:

Είναι άλλο η άφεση των αμαρτιών που τη συνείδησή μας βαραίνουν, και που με την εξαγόρευση-σε ιερέα εντεταλμένο προς τούτο- απαλείφονται, και άλλο η πνευματική καθοδήγηση-ανάλυση των παθών και των αιτιών τους, που χρειάζεται δια βίου να κάνουμε, κάθε τόσο, με τη βοήθεια πνευματικού οδηγού Ορθόδοξου, ο οποίος μπορεί και να μην συμπίπτει υποχρεωτικά με το πρόσωπο του εξομολόγου ιερέα, μπορεί να είναι και απλός μοναχός ή και λαικός με ιδιαίτερη φώτιση, όπως σοφά αναλύει ο Κάλλιστος Γουέρ στο έργο του "Η Εντός ημών Βασιλεία".

Δεν αναπαύεται εύκολα η κάθε ψυχή στον καθένα,όσα ράσα και να φοράει όσα κηρύγματα και να κάνει.

Είναι ένας μεγάλος κόπος, να ψάξεις και να βρεις τον πνευματικό οδηγό που θα μπορέσει πρώτα και κύρια υπομονετικά να σε α κ ο ύ σ ε ι , μετά να κ α τ α λ ά β ε ι, το βάσανό σου, και μετά, με τις φωτισμένες από την πατερική εμπειρία και σοφία συμβουλές και τους χειρισμούς, να σε ο δ η γ ή σ ε ι πραγματικά- και όχι αφηρημένα και κατά φαντασίαν- με τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, σε περαιτέρω συνειδητοποίηση, ωριμότητα και απελευθέρωση από τα ψυχοκτόνα πάθη.

Σεργιανώντας κάπου στο διαδίκτυο, διάβασα μια φράση, κάποιου αμφισβητία και πολέμιου:

Την πέταξε σαν φτυσιά:<η εξευτελιστική εξομολόγηση>

-Ναι, ενίοτε, έτσι μπορεί κάποιος, να την βιώσει την εξομολόγηση.

Σαν εξευτελισμό, το να αποκαλύψεις -στα μάτια ενός τρίτου, που επιτέλους δεν σου φαίνεται καθόλου αγιότερος απο σένα-τα προσωπικά σου βιώματα.

Αυτό είναι ένα πρόβλημα.

(Ειδικά όταν ο εξομολόγος ειναι φαρισαίος επηρμένος από τις κατά κόσμον περγαμηνές του).

Ιδιαίτερα, για μεγάλους στην ηλικία και επί χρόνια ανεξομολόγητους που κουβαλάνε βάρη πολλά επάνω τους και που διστάζουν -από τον άφατο εγωκεντρισμό τους- να τα επιδείξουν και να τα ξεφορτωθούνε.

Λένε τα σχετικά βιβλιαράκια των οδηγιών με εξομολόγηση:

"Δεν πρέπει να ντρέπεσαι να δείχνεις τις πληγές σου στον πνευματικό γιατρό!"

-Αχ χρυσούλι μου, εύκολο να το λες.

Στην πράξη είναι πανδύσκολο!

Ειδικά με τις γυναίκες.

Μου εκμυστηρεύτηκε μια εκλεκτή, ηλικιωμένη κυρία, πόσο ντρεπόταν να πεί στον εξομολόγο, ότι όταν ήταν νέα, στο χωριό που έμενε, έδινε τα πρώτα της κρυφά ραντεβού με τον μετέπειτα άντρα της, στο κοιμητήριο(!) του χωριού-επειδή εκεί δεν πάταγε ούτε αρουραίος, τις νύχτες- και δεν κινδύνευαν να τους φωτογραφίσουν αδιάκριτα βλέμματα...

Πόσο ντρεπόταν να ξεστομίσει ότι ανήμερα Μ. Παρασκευή
(ναι, ναι, η Μ. Παρασκευή ήταν που την πείραζε περισσότερο και από το νεκροταφείο, λατρεμένο μου,)
εκείνη επάνω στους κρύους τάφους, αγκάλιαζε περιπαθώς τον αγαπημένο της υπό το χλωμό -ως πεθαμένος- σεληνόφως, και έδινε όρκους για αγάπη πέρα από τη ζωή και το θάνατο, όρκους που- πάντως- η ίδια, με θρησκευτική ευλάβεια θα έλεγα, δια βίου, τούς τήρησε!

Λοιπόν-δεν θα κουραστώ να το διατυπώνω σε όλους τους τόνους:

Η εξομολόγηση, είτε το καταλαβαίνουμε με την επιστημονική λογική μας, είτε όχι, είναι κάτι πάνω και από απαραίτητο στη ζωή μας.
Ανήκει στις Εντολές, που πρέπει οπωσδήποτε να τηρήσουμε άν θέλουμε να προχωρήσει το πρόγραμμα της ζωής μας σωστά και να εισέλθουμε στη Χαρά της Ουράνιας Βασιλείας, που περιμένει όσους με σοφία εγκεντρίστηκαν στο Σώμα του Χριστού, ενόσω ζούσαν ακόμη στο φθαρτό τούτο κόσμο.

Χωρίς την Εξομολόγηση σε Ορθόδοξο ιερέα και χωρίς συνεχή Θεία Μετάληψη, δεν ολοκληρώνεται η σωτηρία μας, με βάση το αψευδές στόμα του Κυρίου μας, με βάση την εμπειρία Πάντων των Αγίων.

Αν δεν έχουμε το θάρρος να πάμε σε ένα γνωστό παπά, ας πάμε σε έναν(με καλές συστάσεις) άγνωστο.

Ας τον χρησιμοποίησουμε-επιτέλους-και σαν σκουπιδιάρη!

Μας συμφέρει!

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών, αδελφή μου Αικατερίνα.

Ας πλησιάσουμε και ας του πούμε:

-Πάρε καλέ μου άνθρωπε, αυτή τη σκουπιδοσακούλα μου, και κάψ'τη να πάει να χαθεί η βρόμα που έχει μέσα, να ελαφρώσω ο άνθρωπος!

Πίσω από τον κάθε Ορθόδοξο ιερέα, αοράτως παρευρίσκεται ο Χριστός, ο Αθάνατος, Αιώνιος, Αγαπημένος Σκουπιδιάρης, που παίρνει τα σκουπίδια μας δια της Μετανοίας και της Εξαγορεύσεως, τα καίει, τα πετάει ως τέφρα κάτω από τη Γέφυρα Ρίου Αντίρριου, και μας Λυτρώνει!

Ό,τι και να σου αναπτύσσει κάποιος ως θεωρία, μονάχα, αν ζήσεις την εμπειρία, θα εισέλθεις στο κλίμα της μεγάλης, Χαράς, της ευλογημένης.

Μια δοκιμή, λατρεμένο μου, θα σε πείσει!

Σαλογραία

................................................

Η Λαφίνα(βίντεο)

Έξοδος κινδύνου-ποίηση-Ν.Βρεττάκος

Έξοδος κινδύνου

Όταν οι ιδέες θα ξαναγίνουνε ιδέες

(γιατί κι αυτό μπορεί να γίνει αλλά σε μακρινούς καιρούς)

όταν θα ξαναρχίσουν οι μορφές να διαχωρίζονται απ'

το χάος

όταν οι έννοιες θ'αποχτήσουνε τη στερεότητά τους,

όταν οι λέξεις θα ονομάζουνε συγκεκριμένα πράγματα,

τότε θα πάψει ο πλανήτης μας να ταλαντεύεται

πότε απο δω, πότε από κεί, πάνω στον άξονά του.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Πως καταντούν οι άνθρωποι πληρωμένοι φονιάδες; Κατεβαίνοντας ένα ένα τα σκαλοπάτια στου Κακού τη σκάλα...

Μείζων η Αγάπη...Αγ. Μάξιμος Ομολογητής

Ο χρόνος τέμνεται σε τρία( παρελθόν, παρόν, μέλλον).

Και η μεν πίστη "συμπαρατείνεται" και στα τρία τμήματα του χρόνου, η δε ελπίδα μόνο στο ένα
(στο μέλλον), η αγάπη στα δύο(το παρόν και το μέλλον).

Και η μεν πίστη και η ελπίδα σταματούν σε κάποιο όριο.

Η αγάπη δε παραμένει στους άπειρους αιώνες, υπερενωμένη στον υπεράπειρο Θεό και πάντοτε υπεραυξάνουσα, και για τούτο "μείζων πάντων η αγάπη"

(Α Κορινθ.ιγ, 13)

Αγ.Μάξιμος Ομολογητής

(Εκατοντάς τρίτη περί Αγάπης)

Όπως ο Κερέμ (βίντεο)

Το σιχαμερό της Φαρισαικής υποκρισίας(επανάληψη)

(Eπανάληψη από την παλιότερη ανάρτησή μου στο: 
  http://salograia.blogspot.gr/2009/09/blog-post_01.html  )
.........................................................................
Αγαπημένο μου

Ένα πράγμα κατεξοχήν σιχάθηκε ο Κύριος:

Την υποκρισία των Φαρισαίων.

Τι σημαίνει υποκρισία εντέλει;

Το να παριστάνεις ότι κάτι το κάνεις ,
χωρίς να το κάνεις στ' αλήθεια, 
ενώ στα όσα λές και παρουσιάζεις ως γεγονότα, 
δεν υπάρχει οντολογικό βάθος.

Δεν τον πλήγωναν τον Κύριο, ούτε οι κλέφτες, ούτε οι πόρνοι, ούτε οι δολοφόνοι
τόσο, όσο τον πλήγωναν οι σκληρόκαρδοι και απερίγραπτα επηρμένοι-παριστάνοντες
τους άψογους και κριτές απάσης της Οικουμένης- νομοδιδάσκαλοι και θρησκευτικοί
ηγέτες του καιρού Του.

Τους έλεγχε δημόσια, λοιπόν, εκτοξεύοντας εκείνα τα φοβερά και τρομερά
Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί...
και αυτοί, τον μίσησαν και τον φθόνησαν μέχρι θανάτου.

Τους έλεγχε ο Κύριος από αγάπη,επιθυμώντας να τους αφυπνίσει διότι ήξερε
ότι η αρετή τους ήταν επιφανειακή και πεποιημένη.
Σε κάθε εποχή, η αρετή, αν δεν ασκείται στο Όνομα του Χριστού- και για χάρη
του Χριστού, εν Αγίω Πνεύματι-
είναι ανίκανη να παράσχει στην ψυχή, Φως ζωηφόρο.

Μια ζωή επιφανειακά καλή,ίσως, μπορεί να δώσει.

Οχι όμως ζωή, που νικάει το Σκότος του πνευματικού θανάτου.
Αυτό μόνο οι άγιοι μπορούν με επάρκεια να το καταλάβουν, πώς συμβαίνει.

Γι αυτό και ο μέγας άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, στηλιτεύοντας κατεξοχήν την υποκρισία του επιφανειακού καθωσπρεπισμού,γράφει πως αυτοί που δεν κάνουν το καλό στο Όνομα του Χριστού,επιζητώντας την καλήν αλλοίωσιν,
είναι πολύ χειρότεροι απο τους φανερά κακούς ανθρώπους,
επειδή γίνονται αφορμή, να παραπλανώνται οι πολλοί,
νομίζοντας ότι είναι δυνατόν να γίνει κάτι αγαθό στον κόσμο,
από πρόσωπα που δεν αγαπάνε πραγματικά το Σωτήρα μας και που δεν εφαρμόζουν με
α κ ρ ί β ε ι α τις εντολές Του.

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
εν Πάτραις από το 1981

(κατά κόσμον γνησία ταυτότης: 
 Ευανθία Παναγοπούλου- Κουτσούκου.
Στην αρχή ξεκίνησα το μπλογκάκι αυτό ως σκέτη " Σαλογραία" 
Τα τελευταία χρόνια, μπλογκ το έκανα επώνυμο. 
Το θεωρώ πιο υπεύθυνο. 
Προσθέτω αυτό το υστερόγραφο, εδώ, σήμερα 22 Μαρτίου στα 2014)

Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος(βίντεο)

Ήλιε μου σε παρακαλώ...(βίντεο)

..είναι ο Θόρυβος που άλλαξε το Χρόνο πιο πέρα απ'τη Χαρά κι από τον Πόνο(βίντεο)

Σαν σήμερα...

Λατρεμένο μου

σαν σήμερα,

πριν δυο χρόνια, άνοιξα αυτό το μπλογκάκι...

Να είσαι ευλογημένο, να μου κάνεις χρυσή παρέα, είτε με τη συμπάθειά σου, είτε με την

αδιαφορία σου...

ο τι δήποτε και αν μου χαρίζεις, το λαμβάνω ευγνώμονα.

Εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαίρι...


Με φιλιά γλάρους, πεταχτά και ανάλαφρα, πάνω από γαλάζια θάλασσα

αγάπης

η Σαλογραία

"Ω εποχή, μου θυμίζεις τον Καίσαρα κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν..."(βίντεο)

Ο καθένας μπορεί να μετρήσει τους σπόρους μέσα σ'ένα μήλο...

Είπε σοφός άνθρωπος:

Ο καθένας μπορεί να μετρήσει τους σπόρους μέσα σ'ένα μήλο.

Κ α ν ε ί ς δε μπορεί να μετρήσει τα μήλα μέσα σ'ενα σπόρο!

Η φωνή του Θεού μέσα μας, η φωνή του εξαποδού, και η ε π ι λ ο γ ή της δικής μας συνείδησης

Περιστεράκι μου

πρωτοέμαθα για φωνές που ακούν οι άνθρωποι μέσα στο κεφάλι τους, απ' τη νονά σου τη Δήμητρα, όταν έπαιρνε μαθήματα ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο.

Θυμάμαι πόσο παράξενο, μου φάνηκε τότε.
Πόσο γέλασα!
Πόσο το κορόιδεψα!

Ήμουν πολύ νέα- είχα τα λογικά μου ακόμη- το παραδέχεσαι και σύ- και βέβαια προσλάμβανα τον κόσμο, ως κάτι το συμπαγές, το τετραγωνισμένο, το μετρήσιμο, το αναμφισβήτητο, το αιώνιο, το αναλλοίωτο-μωρέ τι κούνια με κούναγε!

Τους λυπήθηκα πολύ αυτούς τους κακόμοιρους, που επειδή ακούγαν, λέει, φωνές μες στο κεφάλι τους, οι γιατροί, τούς χαρακτήριζαν τρελούς, τους δέναν σε ζουρλομαντύες, τους παστώναν στα χάπια, στα ηλεκτροσόκ, στις λοβοτομές κάποτε- Χριστούλη μου-τι φριχτές βαρβαρότητες!

Στη συνέχεια, απ' τα διαβάσματά μου, από σκόρπιες κουβέντες με φίλους και γνωστούς, το ζήτημα, καλύτερα το εμπέδωσα.

Η αλήθεια είναι ότι μου πήρε πολλά χρόνια, μέχρι να ξεμπερδέψω την αντίληψη και αίσθηση της ψυχής, αντιλαμβανόμενη ότι δ ε ν ήσαν όλα τα είδη των φωνών -που "άκουγε" κάποιος- και ΤΟ εισιτήριο για το τρελάδικο.

Ας πούμε υπήρχαν και εσωτερικές, μυστικές φωνές που λειτουργούσαν σωτήρια...


Για παράδειγμα- θυμόταν -ο πατέρας μου,

στα μαύρα "σαν του λαγού το αίμα", χρόνια του Εμφύλιου,

ότι ανά πάσα ώρα, μπορούσε να γίνει ο καθείς, μακαρίτης.

-Ενώ, κόρη, βρισκόμουν -ορφανό, νεαρό παλικάρι- με μια παρέα, π.χ. πέντε ατόμων και αναρωτιόμασταν ποιο δρόμο να πάρουμε ποιο δρόμο να αφήσουμε, και αποφάσιζαν- ας πούμε- απ'την παρέα, οι τέσσερις:

-Εμείς θα πάμε απ' αυτό το μονοπάτι!

Παρένθεση:

-Σε διαβεβαιώνω, κόρη, ότι από μικρός πάντοτε προσευχόμουνα στο Θεό, ζητώντας καθοδήγηση- τότε μια φωνή μέσα μου- ακουγόταν

και με ορμήνευε σα μάνα, νοερά:

-Μην πάς από αυτό το δρόμο, που λένε οι φίλοι σου, πήγαινε απ' τον άλλο!

Πήγαινα, λοιπόν, απ' τον άλλο και γλίτωνα, διότι οι φίλοι που διάλεγαν διαφορετικά, πέφτανε είτε απάνω σε παλιοκομμουνιστές, που τους ντουφεκάγανε, είτε σε νάρκες και σκοτωνόντουσαν.
..............................................

Τέτοια εσωτερική καθοδήγηση από σωτήρια φωνή ο πατέρας, έλεγε ότι "άκουγε" πάντοτε σε δύσκολες περιστάσεις του βίου του, όταν ολομόναχος και επειγόντως έπρεπε να λάβει απόφαση.

Υπάκουε σε αυτή τη φωνή και προφυλασσόταν ή σώζονταν.

Από τέτοιους κινδύνους, πάμπολλους, ο Κύριος τον ελευθέρωσε και αναγνώριζε
ε υ γ ν ω μ ό ν ω ς ο καλός ανθρωπος, τη δωρεά που δινόταν...

.....................................

Από τη μεριά των καταστροφικών προτροπών πάλι...

Τελευταία συνάντησα νεαρό, με σοβαρότατο πρόβλημα.

Μου εκμυστηρευόταν ότι τον σφυροκοπούσαν φωνές -εν είδει σκέψεων- που τον πίεζαν απελπιστικά, επιτακτικά και επαναλαμβανόμενα:

-Πάρε ένα μαχαίρι και ξεκοιλιάσου!
Πάρε ένα μαχαίρι και ξεκοιλιάσου!
Πάρε ένα μαχαίρι και κόψε το λαιμό σου!

Το παλικάρι, ετών είκοσι, το παρακολουθούσε ψυχίατρος, από την παιδική του ηλικία, έπαιρνε και χάπια προκειμένου να αντέξει.

Όποτε έκοβε τα χάπια, αυτές τις φωνές- τις προτρεπτικές προς ό,τι χειρότερο- τις άκουγε με ακραία επιθετικότητα να μιλούν, μες στο μυαλό του...

Σχιζοφρένεια ίσως το χαρακτηρίζουν αυτό, οι ψυχίατροι.

Μπορεί και να είναι-δε λέω!

Δαιμονική πολιορκία θα το ονόμαζαν στο Μεσαίωνα.

-Προσωπικά, κλείνω μάλλον, προς το Μεσαίωνα.

-Μανδάμ, δε χρειάζονται περιττές δηλώσεις!

Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει!
...........................

Όπως και να το πεις, όμως, τζιβαέρι μου, η αλήθεια είναι ότι τέτοιες κακόβουλες φωνές-σκέψεις, νόσο ψυχής απεργάζονται και καταστροφή του σώματος -που κτίσθηκε για ναός -του εν ημίν Αγίου Πνεύματος -και όχι για σεξ-άλωμα αχαλίνωτο αλλά...ας μην ξεφεύγω από το θέμα μου, έχει και καύσωνα -

νόσο βαρύτατη απεργάζονται οι κακόβουλες προτροπές -επαναλαμβάνω ακούραστα- και όχι υγεία, αυτό, ακόμη και ένας τυφλός θα το έ β λ ε π ε!

Εντύπωση, μου έκανε τελευταία, το εξής:

Φίλος μας, νοσηλευόταν στην Ψυχιατρική του Ρἰου, και λοιπόν, όταν θέλησε ο ιερέας της ενορίας του, να τον επισκεφθεί, εμποδίστηκε απ' τον ...πορτιέρη της πτέρυγας, διότι ...λέει ...οι ασθενείς, οπόταν βλέπουν ιερέα, αρχίζουν και λυσσομανούν με θρησκευτικό παραλήρημα!

Ίσως δεν είναι εντελώς άσχετο αν πώ ότι και γω, επισκεπτόμενη τον εν λόγω, έγινα αποδέκτης μεγάλης -βουβής περισσότερο- κακίας από άγνωστη νεαρή ασθενή που μόλις με είδε, μετά από λίγο έφτυσε μια βρισιά εις βάρος μου, και άρχισε να κοροϊδεύει με παντομίμα και διάφορες κινήσεις τα ιερά και τα όσια -δεν ξέρω γιατί-

με μοντέρνο ντύσιμο(όχι θεούσικο), μια χαρά γραία -ίδια σκουράτζος- μπήκα στην κλινική...
ούτε και κουβέντιασα πνευματικά, με το φίλο...

-Τι την πείραξε;
Άβυσσος, άβυσσος Φωτάκι μου...

Άραγε το ράσο φταίει στους ασθενείς με θρησκευτικό παραλήρημα, ή οι νοερές οντότητες που τους βασανίζουν ανελέητα...

(Εφόσον αγαπάς τον κινηματογράφο, και εφόσον δεν είσαι ιερέας, και εφόσον δεν έχεις δει την εξαιρετικά καλοστημένη ταινία που αφηγείται αληθινό περιστατικό και έχει τίτλο: Ο εξορκισμός της Εμιλυ Ρόουζ...χάνεις...επίσης διάβασε τα Άνθη ΑγίαςΡωσίας του Μελινού, και δες το φίλμ: Ένας υπέροχος άνθρωπος, που αναφέρεται στην αληθινή ζωή του ...ασθενή Τζ. Νας όστις τιμήθηκε με Νόμπελ για την μαθηματικοοικονομική διάνοιά του)

...και οι οποίες νοερές κακόβουλες οντότητες... διαολίζονται αφάνταστα, βλέποντας έντιμο ιερέα ή και κάποιον λαϊκό που κάνει το μικρό του αγώνα;

Πραγματικά, δεν είμαι σε θέση να ξέρω...

Η αλήθεια είναι ότι συνέχεια σχεδόν, η ανθρώπινη συνείδηση καλείται να επιλέξει αν θα υπακούσει στις προτροπές της φωνής του Θεού,
ή στις προτροπές της φωνής
του εξαποδού.

Οι προτροπές της φωνής του Θεού, είναι π ά ν τ ο τ ε σύμφωνες με το Νόμο του Κυρίου ενώ οι προτροπές της φωνής του εξαποδού, παρακινούν σε ασέβεια απέναντι στο Θείο Νόμο
και γεμίζουν πάντα με ταραχή την καρδιά μας- το έχω καρατσεκάρει- αχ
Μαλβινάκι...

Το τι θα επιλέξει εκάστου η συνειδηση,
θα δημιουργήσει
ή τα δεσμά της καταστροφής του,
ή τα φτερά, της εν Αγίω Πνεύματι, ελευθερίας του.

Κλείνοντας αυτό το μικρό προβληματισμό, περιστέρι μου, θέλω να μοιραστώ μαζί σου μερικές σκέψεις για το ζήτημα της αγαθής φωνής που αναφέρει ο αγιότατος ιεράρχης Νικόλαος Βελιμίροβιτς, (από το βιβλίο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ,εκδόσεις ΧΡΟΕΣ, οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου...) όστις, γράφει τα παρακάτω:
.................................................
"Το φαινόμενο των μυστικών φωνών δίχως άλλο είναι σύνηθες φαινόμενο, λόγω των αναρίθμητων παραδειγμάτων.

Αν θέλαμε να πάμε στα βάθη του χρόνου και να αναφέρουμε σημειωμένα παραδείγματα περί μυστικών φωνών θα 'πρεπε να καταναλώσουμε πολλές χιλιάδες σελίδες χαρτί και πολύ μελάνι.

Αλλά εμείς θέσαμε στον εαυτό μας καθήκον σ'αυτή τη συλλογή ν'αναφέρουμε μόνο μερικά.... παραδείγματα.
...........
Για όλους τους Προφήτες αναφέρεται ότι ακούν τη φωνή του Κυρίου ή για το πώς τους αναγγέλλεται ο λόγος του Θεού.
"Και είπε στο Γαδ ο Κύριος ".
"Τότε απάντησε ο Κύριος από τον ανεμοστρόβιλο στον Ιώβ και είπε"
"Ο Κύριος είπε στον Ιερεμία"
"Έτσι μου είπε ο Κύριος"
Στον προφήτη Ιεζεκιήλ λέει:"Τότε άκουσε τη φωνή κάποιου που μιλούσε:εσύ άνθρωπε, σήκω στα πόδια σου, θέλω να σου μιλήσω"
Παρομοίως και με τον προφήτη Δανιήλ:
"Τότε άκουσα μια ανθρώπινη φωνήμέσα από τον ποταμό Ουλαί που έλεγε"
"Και είπε ο Κύριος στον Ιωήλ"
"Και είπε ο Κύριος στον Ιωνά"
"Και είπε ο Κύριος στο Μιχαία, στο Σοφονία, στον Αγγαίο,στο Ζαχαρία, στο Μαλαχία" κ.τ.λ....
Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός βαπτιζόταν στον Ιορδάνη από το χέρι του Ιωάννου "και να φωνή εξ Ουρανού να λέει
:Έστιν ο υιος μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα"(Μτ.γ17)
Την ίδια φωνή άκουσαν οι Απόστολοι στο Όρος Θαβώρ κατά τη μεταμόρφωση του Χριστού.(Μτ.ιζ)...

Στο δρόμο για τη Δαμασκό εμφανίζεται στο Σαύλο, το διώκτη των χριστιανών ένα δυνατό Φως και ακούει μια φωνή :

-Σαούλ Σαούλ τι με διώκεις;
Και οι άνθρωποι που ηταν μαζί με το Σαύλο άκουσαν τη φωνή αλλά δεν έβλεπαν κανέναν.'

Αυτή η μυστική φωνή του Κυρίου ανέστρεψε την πορεία και τη ζωή του Σαύλου και από διώκτης έγινε Απόστολος.(Πρ.θ) ...ο μέγας Απόστολος Παύλος...

Έτσι μαρτυρεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης για τη μυστική φωνή που του αποκάλυπτε όλα τα μυστικά μέχρι το τέλος του χρόνου:

" Εγώ Ιωάννης...εγενόμην εν πνεύματι...και ήκουσα φωνήν οπίσω μου μεγάλην ως σάλπιγγος λεγούσης:Εγὠ εἰμί το Α και το Ω ο πρώτος και ο έσχατος.

Δεν αναφέραμε εδώ όλα τα Βιβλικά παραδείγματα ...αναφέραμε μόνο μερικά...ώστε οι αναγνώστες να βεβαιωθούν ότι οι ουράνιες δυνάμεις ...ενεργούν στους ανθρώπους με τη βοήθεια μυστικών φωνών, δηλαδή μέσα από φωνές που δε διαθέτουν σωματικά και υλικά όργανα.

Τέτοιες φωνές δε σταμάτησαν ούτε στις μέρες μας να εμφανίζονται και να ενεργούν στη ζωή των ανθρώπων....

Οι μυστικές φωνές που σ'όλες τις εποχές αναγγέλλονταν στους ανθρώπους , ακόμη και σήμερα αναγέλλονται και μας μαρτυρούν ότι δεν είμαστε μόνοι.

Ότι υπάρχει ένας μεγάλος και δυνατός πνευματικός κόσμος πάνω απ'αυτόν τον ορατό κόσμο.

Με μια λέξη ο Θεός είναι μαζί μας.

Ο Θεός μαζί μας!

Εμμανουήλ"

.....................................................................
Πολλά και ενδιαφέροντα και τα νεότερα παραδείγματα για το θέμα των άγιων φωνών που παραθέτει ο εν Κυρίω αναπαυόμενος μέγας επίσκοπος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.
...........................................


-Να σου ομολογήσω, όμως τη μαύρη αλήθεια,αγαπημένο μου

(ελπίζω να μην σείσει χαιρέκακα την κεφαλή του, κάποιος σοφολογιότατος πσυχίατρος)

να σου πώ τη μαύρη αλήθεια, και γω κάθε μέρα φωνές ακούω μέσ' στο
ακατοίκητό μου και με σμπρώχνουν με ύφος προκομένων πεθερών:

-Γράψε, μωρή Σαλογραία για κείνο, γράψε για το άλλο, κράτα και σημειώσεις να μη ξεχάσεις το θέμα διότι το Αλτσχάιμερ, το βλέπωωω, καταφτάνει, καλπάζοντας σαν τρελός καβαλάρης...δε θα προλάβεις, χαμμμμένη, να πείς στα πολωλά τα παιδιά σου, εκείνα που θα 'θελες...

Σε κοιτάζω, λοιπόν, χαμηλοβλεπούσικα, ντροπαλά και ρωτώ:

-Να είναι του Θεού, αυτές οι φωνές που ακούω, λατρεμένο μου;
Να είν' του Εξαποδού;

- Αχαχα!

"Να τα να τα τα αραπάκια με τα κόκκινα βρακάκια"
ή:Κοντός ψαλμός:

"Αλληλούιαααα!!!"

Εσύ να είσαι καλά και...

Θα δείξει!!!

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

Στα παιδιά της Διαδικτυακής Χορωδίας γράφει ο Μανώλης απ'την Πάρο

Σπαράγματα

(Στιγμές-ζω-γραφιές από την Πάρο.Τα πρόσωπα που αναφέρονται, ζουν στο φως της...)



- Ο κυκλαδίτικος οικισμός κρατάει ακόμη στο εσωτερικό της Παροικιάς και στις Λεύκες.

Η απόλυτη ετερότητα του κάθε σπιτιού φανερώνεται σαν αφαίρεση, παραίτηση από επίδειξη,

εγγύτητα.

Εγγύτητα με τον γείτονα, στη βεγγέρα, στη βοήθεια, στον καβγά.

Εγγύτητα παρουσίας.

Διάσπαρτα τα εκκλησάκια στον οικισμό.

Λιτά όπως τα σπίτια.

Ο άγιος είναι γείτονας, συμπολίτης.

Εγγύτητα απουσίας.

Εγγύτητα παρουσίας και απουσίας, προίκα ανεκτίμητη, προίκα πόλεως.



- Η Υπαπαντή και ο Λευτέρης με αυταπάρνηση κρατούν ζωντανό το χορευτικό συγκρότημα με τις

χειροποίητες στολές.

Η παράσταση την ώρα του μεγάλου τελικού.

Δεν αναβλήθηκε.



- Ο καπετάν Νικόλας ο Βεντουρής είχε μόνο σκάρους, σε τιμές προ αλώσεως.



- Στο μικροσκοπικό εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής, πανή-γυρις ελαχίστων.

Με λίγο χταπόδι και σούμα, το τοπικό τσίπουρο.



- Ο Γιάννης, παλαίμαχος ζωγράφος, συνεχίζει να ζωγραφίζει καραβάκια και τοπία στα ξύλα που έφερε ο νοτιάς.

Τα τοπία από τον κόλπο της Νάουσας, τον τόπο του.

Τον τόπο του πριν την βαρβαρότητα.

Δεν σε πάει σε μακρινά ταξίδια, σε θέλει προσκυνητή του κοντινού, της λαϊκής απέριττης

πινελιάς, του γνωστού άγνωστου.

Ενθύμιο ασκητικής ελευθερίας, ελευθερίας απ' την ελευθεριότητα.



- Ο κυρ Μανώλης, συνταξιούχος οικοδόμος, παλιός αριστερός, έκτισε το σπίτι του μακαρίτη του πεθερού μου, στρατιωτικού, δεξιού.

Αντίπαλοι-φίλοι αχώριστοι.

«Ήταν καλός άνθρωπος», μου λέει.

«Είμαι πλούσιος γιατί είχα κάθε μέρα φίλους στο σπίτι».

«Σε εκκλησία δε μπαίνω, ανάβω όμως ένα κεράκι κάθε μέρα στο ξωκλήσι του Άγιου Ευθύμιου κοντά στο κτήμα που έχω τα ζώα».

Πλούσιος φτωχός, εν Θεώ άθεος, εν σοφία αγράμματος, του τόπου ελάχιστος, του τρόπου

μέγιστος, ο κυρ Μανώλης.



Σπαράγματα αρχοντιάς αρχέτυπης

Σπαράγματα ελευθερίας υπέρβασης

Σπαράγματα ζωής





Χαιρετίσματα από όλους μας
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Μαρίνα(βίντεο)

Αφιερωμένο σε όσους δεν κάνουν θαλάσσια λουτρά είτε εξ ανάγκης είτε εκ πεποιθήσεως

Η μοναδικότητα της επιλογής(επανάληψη)

Αγαπημένο μου,

αν θες, ρίξε βλέφαρο σε παλιότερη ανάρτηση -με θέμα ακριβώς την μοναδικότητα της επιλογής- στο
http://salograia.blogspot.com/2009/09/h.html

Να προσέχεις στη θάλασσα και να αποφεύγεις τους ήλιους

-Σε φιλώ στα μάτια και στα φρύδια
-Κλείσε πόρτες και παραθύριααααα!

η καραγκιοζοΣαλογραία
...................................................................
Άσ'το καλύτερα!

Σ' ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες ευγενικά, αλλά ...άσ'το!

(<Αφ' το , άφ' το Βούλα!>που όλο έλεγε στη γιαγιά σας τη Βούλα, ο παππούς ο Γιώργος, όταν εκείνη η έρμη , προσπαθούσε να αναλάβει -έστω και στα γεράματα κάποια πρωτοβουλία.

Την άφηνε, λοιπόν, την πρωτοβουλία η γιαγιά, την έπιανε την πρωτοβουλία ο παππούς, μέχρι που νερούλιασε ο εγκέφαλος της γιαγιάς<έπαθε Αλτσχάιμερ>απεφάνθησαν εμβριθώς οι ιατροί.

-Σαχλαμάρες!
Απλά η γιαγιά, θυσίασε την εγκεφαλική της περιουσία, στο βωμό της συζυγικής ειρήνης και αγάπης και υποταγής, όπως, αιώνες αιώνων, έκαναν αμέτρητες γυναίκες στον κόσμο...)

Το ξανασκέφτηκα, λοιπόν, το ζήτημα, και είπα να μη μπλέξω.

( H ενδεκάτη εντολή: <Ου μπλέξεις!>)

Όποιος θέλει να παντρευτεί, ας βρει μόνος του!

Δεν επιθυμώ να έχω, ουδέ στο παραμικρό, την όποια ευθύνη επι του ζητήματος.

Βλέπεις, σε κάθε περίπτωση, σε κάθε ενέργεια, προκύπτει θέμα ευθύνης

Ο καθένας μας,όπως λέει και κάποιος -δε θυμάμαι ποιος- πριν ξεστομίσει ένα λόγο, πριν κάνει μια ενέργεια, μοιάζει με κάποιον που βρίσκεται στην κορφή ενός ψηλού βουνού, κρατώντας μια μεγάλη πέτρα στα χέρια του.

Είναι στην εξουσία του, και στην απόφαση της βούλησής του, το να ρίξει την πέτρα ή να μην την ρίξει, από τη στιγμή, όμως, που θα αποφασίσει να τη ρίξει, το πόσες πέτρες, ή χαλίκια ή χιόνι, ή χιονοστιβάδα θα συμπαρασύρει εκείνη η πέτρα στο πέσιμό της, κανένας δεν είναι εύκολο να το προβλέψει....

Μου πήρε πάρα πολλά χρόνια να συνειδητοποιήσω το μέγεθος της ευθύνης που έχουμε για τις επιλογές μας, δηλαδή, τις σκέψεις, τα λόγια, τα έργα μας, την κάθε-την παραμικρότερη- χρονική στιγμή.

(Να πω την αλήθεια, με βοήθησε σε αυτό η ταινία-κωμωδία με το Μπιλ Μάρεη και τίτλο:
<Η μέρα της Μαρμότας>)

Και όσο καλοπροαίρετοι και νά μαστε, κανείς από τη συνέπεια μιας κακής επιλογής, δεν μπορεί εύκολα να μας απαλλάξει...

Το άλλο που μου πήρε πάρα πολλά χρόνια να καταλάβω, είναι το ότι στο κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου που μου χαρίζεται

(γιατί κανείς δεν ζει απο δική του μαγκιά, γι αυτό γράφω: <που μου χαρίζεται>)

έχω τη δυνατότητα, μ ί α ς και μόνης επιλογής.

Ας πούμε στις 3 και 45 λεπτά, και 10 δευτερόλεπτα, έχω την επιλογή του αν θα πατήσω ή όχι το τάδε πλήκτρο, προκειμένου να συνεχίσω ή όχι, αυτό το e-mail....και οι επιλογές , γίνονται με ταχύτητες, ασύλληπτα γρήγορες για το συνειδητό νου μου...

Κάθε φορά η επιλογή μου είναι ή <ναι> ή <όχι>
(Θα πατήσω το πλήκτρο ή όχι; θα φάω το παγωτό η όχι; θα τεντώσω το μικρό μου δαχτυλάκι ή όχι;
Θα χαμογελάσω στον απέναντι ή όχι;Θα βρίσω την πεθερά μου ή όχι;
Μύριες αποφάσεις αλλά στο κάθε κλάσμα του χρόνου, έχω να επιλέξω πάντα ανάμεσα σε Δύο.
Είναι το δυαδικό σύστημα με το οποίο προχωράει και ο υπολογιστής μου...
Σε κάθε πιξελάκι χρονικό αντιστοιχεί ένα και μόνο πιξελάκι ηθικής ενέργειας, απόφασης...)

Και από το κάθε <ναι> ή <όχι> της κάθε στιγμής, οδηγούμαι στο <ναι> ή <όχι>, της επόμενης στιγμής,και έτσι κυλάει όλη η ζωή μου, ανάμεσα σε ταχύτατες, συχνά υποδόριες επιλογές- το γεγονός ότι τις ονομάζουμε <συνήθειες> ή <χαρακτήρα>, δεν τις κάνει να παύουν να είναι επιλογές-οι οποίες ως άθροισμα κι αυτές με τη σειρά τους, οδηγούνται σε ένα τελικό αποτέλεσμα, που είναι Ζωή ή Θάνατος, Υγεία ή Αρρώστια, Αγάπη ή Μίσος, Ταραχή ή ειρήνη...

Τελικά, όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ, ότι είμαστε και μεις κάτι σαν υπολογιστές, που δουλεύοντας διαρκώς με <ναι> και <όχι>

(με <μηδέν> και <ένα> εργάζονται οι υπολογιστές, όπου στο <μηδέν> υπάρχει διακοπή της ροής του ηλεκτρικού ρεύματος στα κυκλώματα, κ όπου στο <ένα> το ηλεκτρικό ρεύμα επανέρχεται),

ολοκληρώνουμε το Πρόγραμμα της επίγειας ζωής μας.

Και δυστυχώς βρισκόμαστε σε μια τέτοια τάξη πραγμάτων, που δεν μπορούμε, είναι φύσει αδύνατο, να ζήσουμε δυο ταυτόχρονα διαφορετικά πράγματα, ώστε να μπορούμε να συγκρίνουμε τις εμπειρίες, στο αυτό πεδίο του χρόνου.

Ας πούμε δε γίνεται απο τα 30 μου έως τα 5Ο μου να έχω την εμπειρία του γάμου με τον Πέτρο, και μετά να την μηδενίσω αυτή την εμπειρία ως εμπειρία μέσα στα κύτταρά μου και τη μνήμη μου, και να παντρευτώ πάλι, εκ παραλλήλου, απο τα 30 μου έως τα 5Ο μου τον Παύλο, ώστε μετά να μπορώ να πώ ποιος από τους δύο γάμους ήταν ο καλύτερος στην αυτή χρονική στιγμή, και με μηδενική εμπειρία, επι του γάμου, πάντοτε.

Υπάρχει, λοιπόν, μια μοναδικότητα ζωής, και μια μοναδικότητα επιλογής, παρά το φαινομενικά άπειρο των δυνατοτήτων μας.

(Αναφέρομαι κυρίως σε ζητήματα ηθικών επιλογών, χώρια οι επιλογές που γίνονται από το αυτόνομο νευρικό μας σύστημα-εν πολλοίς εν αγνοία μας- και έχουν σχέση με τη βιολογική επιβίωσή μας...)

Και βέβαια,υπάρχει πάντα και μια μοναδικότητα ευθύνης...

Γι αυτό, επειδή, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, με βασανίζει αυτή η επίγνωση, την αβάσταχτη ελαφρότητα της πρότασής μου για προξενιό, καλό μου ανίψι, ας την ξεχάσουμε!

Ας την ξεχάσουμε και ας πάμε να φάμε-ώρα που είναι - κανα κοψιδάκι στην κουζίνα, διότι η πολλή φιλοσοφία, ως γνωστόν τροφοδοτεί την όρεξη και τούμπαλιν!

Φίλησέ τους μου όλους στο σπίτι.

Σε ασπάζομαι χαμογελαστά

Με αγάπη παραδοσιακή, σαν λιαστή ντομάτα με κριθαρένιο κρητικό παξιμάδι

η θειά η Σαλογραία

Η γεύση της ελευθερίας(επανάληψη)

(το κείμενο που ακολουθεί παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον περασμένο Αύγουστο στο http://salograia.blogspot.com/2009/08/blog-post_30.html.
Αναφέρεται σε αληθινή συζήτηση με ένα λατρεμένο περιστεράκι μου...)
.........................................................................
Μιλώντας για τους αγίους, εκεί που τρώγαμε, μου είπες αγαπημένo μου :

-Μαγιλίκια! Γουστάρεις αποκρυφιστικές τεχνικές!

Και οι μαύροι μάγοι, τελετές κάνουνε.

Και σεις οι Χριστιανοί, μία απο τα ίδια με αυτούς είστε!

-Γιατί το είπες αυτό;

Το είπες, επειδή αγνοείς την αβυσσαλέα δ ι α φ ο ρ ά ανάμεσα στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και στη δύναμη του πνεύματος του Εωσφόρου.

Αυτή η διαφορά, είναι κεφαλαιώδης και θεμελιώδης.

Το κρασί και το ξίδι, άμα τα δεις, φαίνονται ίδια, η γ ε ύ σ η όμως, αποκαλύπτει την πραγματική τους υπόσταση.

Λέγοντας γ ε ύ σ η τι εννοούμε;

Μια εν πολλοίς, υ π ο κ ε ι μ ε ν ι κ ή αίσθηση και εκτίμηση, η οποία βιώνεται σε συνάρτηση και με την αίσθηση της π ν ε υ μ α τ ι κ ή ς ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς.

Και τι εννοώ λέγοντας πνευματική ελευθερία;

Εννοώ την ε λ ε υ θ ε ρ ί α από τα π ά θ η, της σαρκός και του πνεύματος.

Είναι κεφαλαιώδης αυτή η διαφορά.

Ας πούμε, εγώ δεν καπνίζω.

Εφόσον δεν καπνίζω, έχω ανα πάσα στιγμή την ελευθερία, αν θέλω, να ξεκινήσω το κάπνισμα.

Από τη στιγμή που θα το ξεκινήσω όμως και το συνηθίσω, μετά, αν αποφασίσω να το σταματήσω,
δ ε ν θ α μ π ο ρ ώ.

Την ελευθερία μου θα την έχω απολέσει.

Θα έχω γίνει δούλη στο πάθος του καπνίσματος, όπως μυριάδες είναι δορυάλωτοι υπό του καπνού, αυτή τη στιγμή.
Θα μου σπάνε τα νεύρα, θα μασάω τσίχλες, θα κάνω προσπάθειες ποικίλες, αλλά το κάπνισμα δεν θα μου είναι εύκολο να το σταματήσω- επειδή άνοιξα στο σώμα μου ένα νευρολογικό μονοπάτι εθισμού που δύσκολα σβήνει- προκειμένου να επανέλθω στην πρότερή μου, αθώα και παρθένα- σε σχέση με τον καπνό- κατάσταση.

Είχες τελειώσει το φαγητό σου, και συνεχίζαμε την ειρηνική μας κουβέντα.
Σου διευκρίνησα:

-Όσο ο άνθρωπος, στέκεται πάνω στο έδαφος της Εκκλησίας, πάνω στο έδαφος της Χάρης του Αγίου Πνεύματος, μοιάζει με τούτο το φρούτο που έχω ακουμπήσει επάνω στην παλάμη μου απαλά.

Αν θέλω, αφήνω το φρούτο απο τα χέρια μου να κυλήσει...

Το χέρι του Θεού, αφήνει στην κάθε ψυχή, όλους τους βαθμούς ελευθερίας.

Την αφήνει να κυλήσει σε όποια κατεύθυνση θέλει, αν εκείνη – η ψυχή- επιθυμεί να το κάνει...

Ανά πάσα ώρα, από το χέρι του Θεού, ο άνθρωπος, μπορεί να φύγει- αν θέλει-και να κάνει βουτιά ανεπίστροφη μέχρι την Άβυσσο, .

Το Πνεύμα το Άγιο σ έ β ε τ α ι την προσωπική σου

ε λ ε υ θ ε ρ ί α ε π ι λ ο γ ή ς όσο τίποτε άλλο στον κόσμο...

Το χέρι του Εωσφόρου, αν κάποιον παγιδεύσει, τέτοιες πολυτέλειες δεν τις επιτρέπει.

Ο Εωσφόρος, έτσι και τον βάλει στο χέρι, θα σφίγγει σαν τανάλια, όλο και πιο δυνατά, εκβιάζοντάς τον, και ωθώντας τον σε όλο και μεγαλύτερη αυτοκαταστροφική απελπισία.

Το χέρι του Εωσφόρου, όταν αρχίσει να κλείνεται γύρω απο την ψυχοσωματική υπόσταση-όπως αυτή τη στιγμή το χέρι μου κλείνεται γύρω απο το μαλακό αυτό φρούτο- θα την τυλίγει όλο και πολύ, όλο και πιο δυνατά, μέχρι να τη λιώσει - όπως εγώ έλιωσα αυτή τη σάρκα του καρπού που κρατούσα-μέχρι τη τελική θανάτωση και συντριβή της ψυχής του ανθρώπου, όπερ μη γένοιτο...

Αυτή είναι η κεφαλαιώδης διαφορά, με πολύ απλές εικόνες, του Αγίου Πνεύματος, και του πνεύματος του ακάθαρτου του Εωσφόρου.

Αυτή είναι μια βασική διαφορά ανάμεσα στο καλό κρασί και στο άθλιο ξίδι...

Είναι ζ ω τ ι κ ή ς σημασίας, λοιπόν, αγαπημένο μου, να προσέχεις ιδιαίτερα, σε
τ ί ν ο ς τα πνευματικά χέρια ακουμπάς, και τ ί ν ο ς τα χέρια επιλέγεις, ως βάση αφόρμησης, για την καταξίωση της ζωής σου...

Σαλογραία

Δι'υπομονής τρέχομεν τον προκείμενον ημίν αγώνα...

Τοιγαρούν και ημείς,
τοσούτον έχοντες περικείμενον νέφος μαρτύρων,
όγκον αποθέμενοι πάντα και την ευπερίστατον αμαρτίαν,
δι υπομονής τρέχωμεν
τον προκείμενον ημίν αγώνα,
αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν,
ός αντί της προκειμένης αυτώ χαράς υπέμεινεν σταυρόν, αισχύνης καταφρονήσας,
εν δεξιά τε του θρόνου του Θεού κεκάθικεν.
αναλογίσασθε γαρ τον τοιαύτην υπομεμενηκότα υπό των αμαρτωλών εις αυτόν αντιλογίαν, ίνα μη κάμητε ταις ψυχαίς υμών εκλυόμενοι.

Ούπω μέχρις αίματος αντικατέστητε προς την αμαρτίαν ανταγωνιζόμενοι...
ου γαρ προσεληλύθατε ψηλαφωμένω όρει και κεκαυμένω πυρί
και γνόφω και σκότω και θυέλλη ...
αλλά προσεληλύθατε Σιών όρει και πόλει Θεού ζώντος , Ιερουσαλήμ επουρανίω και μυριάσιν αγγέλων ...
και γαρ ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον

(Προς Εβραίους ιβ κεφ. στ.1,2 4,18,23, 29)

Έξοδος-ποίηση-Ν.Βρεττάκος

Έξοδος

Κάποτε όλα τελειώνουν:θολά

ποτάμια και νύχτες. Αρκεί να μπορέσεις

να σώσεις στο τέλος την ψυχή σου, καθώς

η μητέρα το βρέφος της

διαβαίνοντας

μια

πυρκαγιά ή μια θάλασσα

Νικηφόρος Βρεττάκος

Στη ΜέρηΛ με ευχές

Μηδέν και Ένα υπαρξιακές καταστάσεις(επανάληψη)

Από τις αρχικές αναρτήσεις της ιστοσελίδας αυτής, είναι οι σκέψεις που ακολουθούν...
Υπάρχουν και στο http://salograia.blogspot.com/2009/07/blog-post_8117.html
Τις παραθέτω για κάποιους καινούργιους φίλους που ίσως δεν έχουν ακόμη άνεση με τη χρήση του υπολογιστή τους...
Καλες διακοπές σε όλους, αγαπημένα μου...
Να βρίσκεστε πάντοτε σε Εγρήγορση εν Κυρίω
Σαλογραία
.................................................................................

Είπε,σήμερα, κάποιος πολύ προσφιλής μου- με εξομολογητικό τόνο, και αναφερόμενος σε επίπονες διαδικασίες ωρίμανσης- ότι κολυμπάει προς το Φώς και
χάρηκα απίστευτα που το άκουσα.

"O Χρόνος ο παρών και ο παρελθών είναι ίσοι και οι δύο παρόντες στο μέλλοντα χρόνο", γράφει ο Τ.Ελιοτ.

Πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς;

Τίποτα δεν χάνεται από τις μνήμες μας.

Απλά, τροποποιείται η ερμηνεία και η αξιολόγησή τους. Στην προηγούμενη δημοσίευση, ο ποιητής εκφράζει μια πίκρα.

Για πολλά χρόνια αυτοί οι στίχοι του, εύρισκαν απήχηση στην ψυχή μου,
μέχρι που
α φ υ π ν ί σ τ η κ α
από τη φράση του
Αγίου Αθανασίου Αλεξανδρείας,
του αναφέροντος

ότι

κάθε άνθρωπος,
είναι ή κ ε ν ό ς
ή π λ ή ρ η ς!

Τότε θαύμασα, αντιλαμβανόμενη- με σύγχρονη γλώσσα μιλώντας- πως ο καθένας από μας, βρίσκεται

ή σε κατάσταση μ η δ έ ν , ή σε κατάσταση Έ ν α!

Με μ η δ έ ν και Έ ν α, αυτή τη στιγμή, προχωρεί το πρόγραμμα των υπολογιστών.

Με μ η δ έ ν και Έ ν α -υπαρξιακές καταστάσεις- προχωρεί το πρόγραμμα του εγκόσμιου βίου μας.

Και συνεχίζοντας ο Μ. Αθανάσιος τονίζει ότι αν μεν ο άνθρωπος, δεν έχει εντός του Πνεύμα Άγιο,

κ ε ν ό ς εστι-και προς το μ η δ έ ν τείνει-

εάν όμως έχει εντός του, Πνεύμα Άγιο, είναι π λ ή ρ η ς,

και τείνει στον Έ ν α, Κύριον, κατά τον ειπόντα Θεόν: ενοικήσω εν υμίν

και εμπεριπατήσω και έσομαι υμίν εις πατέρα και έσεσθέ μοι εις υιούς και θυγατέρας,

λέγει Κύριος Παντοκράτωρ
(Β Κορινθ.κεφ.στ΄)

Όταν αποκτηθεί αυτό το αίσθημα-γεύση, της εσωτερικής
π λ η ρ ό τ η τ α ς
εν Αγίω Πνεύματι τότε, από τη μακάρια ψυχή και οι κατά κόσμον δυσ-τυχίες,
ως ευ-λογίες προσλαμβάνονται και βιώνονται, και εισέρχεται ο πιστός
π ρ α γ μ α τ ι κ ά -και όχι κατά φαντασίαν που λένε κάποιοι άγευστοι- σε χώρο
ο ν τ ο λ ο γ ι κ ής αλλοίωσης , μετα-μόρφωσης και μυστικής ευφροσύνης.

Το γεγονός ότι υπάρχει το πρόβλημα της ανθρώπινης τρεπτότητας και της μερικής ή κάποτε και ολικής -κατά το φαινόμενο-απόσυρσης της Χάριτος, είναι ένα άλλο, εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα, για το οποίο έκαστος, σε συγκεκριμένο αγώνα πρέπει να αποδυθεί, με τη βοήθεια των όπλων της Εκκλησίας και την καθοδήγηση της εμπειρίας
Πάντων των Αγίων και της Υπεραγίας Κυρίας Θεοτόκου, της Ελπίδος και Σωτηρίας μας...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

Η ρίζα-ποίηση π.β. πάσχος

Η ρίζα

Θυμούμαι πάντα κείνον τον αετό, στις Άλπεις,

όταν ανέβαινα κορφές δυσκολοπάτητες

για να μαζέψω Εντελβάϊς:εκείνος

ζυγιάζονταν επάνω μου-και κάτω η άβυσσος

έτοιμη να με καταπιεί...Ας είναι

η ρίζα εκείνη ευλογημένη, που με κράτησε

σαν τρυφερό χέρι αγγέλου φύλακα

σταλμένου από ψηλά!

Κύριε! Δόξα σοι!

Π.Β. Πάσχος
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄

Χάρη στον κινηματογράφο...

Χάρη στον κινηματογράφο

ο κόσμος ενοποιείται,

δηλαδή

αμερικανοποιείται

(Άπτον Σίνκλερ συγγραφέας, 1917)

Αντίθετα πια(βίντεο)

Νανοϋλικά και η τεράστια σημασία της λεπτομέρειας(επανάληψη)

(Δημοσιεύω-προς προβληματισμόν- για δεύτερη φορά, σκέψεις μου, πρωτοανεβασμένες εδώ το 2009, επειδή περιστεράκι μου, στενοχωριέμαι να σε βλέπω αδιάφορο για τη λεπτόμερεια...)
........................................................

Αγαπημένο μου,

η γενιά μου, είναι γενιά ανθρώπων, που μεγάλωσε με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις του θετικισμού-εμπειριοκρατίας του δέκατου ένατου αιώνα(ναι ναι είμαι τόσον γραία!) ο οποίος έλεγε ότι υπάρχει μόνο ό,τι βλέπω, ό,τι πιάνω, ό,τι αισθάνομαι και πέραν τούτου...μπαρμπούτσαλααα!


Επί πολλούς αιώνες,στη Δύση, ελάχιστοι μάθαιναν κάποια γράμματα.

Η μόρφωση ήταν πλεονέκτημα των πλουσίων ή των ανώτερων κληρικών, που μπορούσαν να πληρώνουν δασκάλους στο σπίτι.

Όταν μετά τη βιομηχανική επανάσταση(18ος-19ος αι.) φτιάχνονται τα πρώτα δημόσια σχολεία προκειμένου να αποκτήσουν οι βιομηχανίες εγγράμματους εργάτες για καλύτερο χειρισμό των όλο και πολυπλοκότερων μηχανημάτων τους,τότε άρχισαν να πολλαπλασιάζονται και οι απανταχού της γής μορφωμένοι έως και ...παραμορφωμένοι επιστήμονες, οι οποίοι πήραν στα περίεργα χεράκια τους το για αιώνες απαρασάλευτο κοσμοείδωλο και... του ...άλλαξαν τα ..πετρέλαια!

Μας το ερμήνευσαν δηλαδή- έστω με αργά βήματα στην αρχή, ταχύτερα έπειτα- κάτω από ένα καινούργιο, ασύλληπτο φως!
Και δεν ήταν πια μόνο η γνώση για τη γνώση, ούτε η γνώση για το ιλιγγιώδες κέρδος των εχόντων τα μέσα παραγωγής που θα 'λεγε και ο μακαρίτης ο Μαρξ- οι οποίοι έκτοτε αρμέγουν τους απανταχού της γης επιστήμονες για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ οι ίδιοι από εξουσία και χρήμα, έχουνε τα κερατά τους τα τράγια -κατά δήλωση της ετοιμόλογης Λιάνας, σε κάποια απολαυστική, τηλεοπτική της συνέντευξη- αλλά πλέον η αποκομιζόμενη γνώση, μετέθετε όρια αρχαία και άλλαζε τις αντιλήψεις των ανθρώπων για τη ζωή, το Θεό, την υγεία, την ασθένεια, τη δημιουργία, το θάνατο...
Δεν ξέρω για τη δική σου τη γενιά, αγαπημένο μου, που βίωσε άλλα ερεθίσματα αλλά η ίδια -δεν θα κουραστώ να το γράφω- ανάμεσα στα αμέτρητα κουσούρια που κουβαλούσα, ήταν και αυτό της αδιαφορίας για τη λεπτομέρεια,τόσο γενικότερα, όσο και ιδιαίτερα για τα δογματικά- εκκλησιαστικά τα ζητήματα.

Mετά τα επιτεύγματα της βιομηχανικής επανάστασης με την είσοδο της Επιστήμης στην επανάσταση Υψηλής Τεχνολογίας, οι εξελίξεις φάνηκαν ραγδαίες και για το περιβάλλον και για τις συνειδήσεις οπωσδήποτε.

Δεν θα ασχοληθώ εδώ με κοινωνιολογία ή ηθική.

Μιλώ μόνο για την προσωπική μου- αρχόμενη- αφύπνιση, από μια χρόνια υπνοβασία.

Το πόσο σημαντική τελικά είναι η λεπτομέρεια, το συνειδητοποίησα εσχάτως, πάλι με τη βοήθεια του απόηχου της σύγχρονης έρευνας, τον οποίο, μέσα από εκλαϊκευμένα διαβάσματα, ή συζητήσεις με ειδικούς, μπόρεσα λιγάκι να ακούσω...

Ας πούμε

(το αναφέρω και κάπου στο ξεκίνημα αυτού του μπλογκακιού - η επανάληψη είναι αναπόφευκτη πάνω σε ορισμένα θέματα, καθώς λέει και η αγαπημένη μου Μάρω Βαμβουνάκη)

έμεινα με το στόμα ανοιχτό για ακόμη μία φορά, μαθαίνοντας πώς- ανά παν κλάσμα του δευτέρου-κρέμεται πάνω από χάος αβεβαιότητας, η συνέχεια της ίδιας της ζωής μας, δεν πα να κάνει ο καθένας μας κάθε μέρα, τα τσεκάπ της αρκούδας.

Λένε π.χ. οι σεβαστοί επιστήμονες ότι αν διαταραχτεί η ισορροπία των ηλεκτρολυτών, π.χ. του νατρίου κατά ένα εκατομμυριοστό του γραμμαρίου (δηλαδή κατά ένα μικρογραμμάριο) στα κύτταρα του σώματός μας- από κάποια αιτία- επέρχεται ο θάνατος, λόγω της διακοπής, τής αναπνευστικής αλυσίδας.

-Τόση ευαισθησία, μανδάμ, στο σώμα μας;

-Τόση, αγαπητέ μου, κουρέα και χαίρομαι που παρακολουθείς αυτή τη σελίδα!

Και στο σώμα των άλλων πλασμάτων, συνέχεια η επιστήμη σήμερα, ανακαλύπτει, θαυμαστές ισορροπίες που αναδεικνύουν την τεράστια σημασία της λεπτομέρειας, εκείνου, δηλαδή, του φαινομενικά ασήμαντου-σχεδόν αόρατου με γυμνούς οφθαλμούς- στοιχείου που δεν είναι εύκολο κάποιος, με ούτε με πρώτη, ουτε με δεύτερη ούτε με τρίτη ούτε με τέταρτη ματιά, ορθά να το αξιολογήσει.

Το απλό σαμιαμίδι π.χ. που το βλέπουμε να τριγυρνάει και στα ταβάνια, ισορροπεί, διότι έχει στα πόδια του, εκατομμύρια νανοσωματίδια-νανο-ίνες.

Σε μικροσκοπικές διαστάσεις οι δυνάμεις που ασκούνται μεταξύ νανοΪνιδίων και επιφάνειας είναι πολύ μεγάλες(δυνάμεις var der Waals)διότι οι δυνάμεις στη νανοκλίμακα είναι εντελώς διάφορες από τις δυνάμεις που ασκούνται σε μακροσκοπικά σώματα(μακροσκοπικά σώματα είναι αυτά που μπορούν να εξεταστούν δια γυμνού οφθαλμού κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη).

Με παρατηρήσεις σαν αυτή και άλλες παρόμοιες, κατασκευάζονται σήμερα νανοϋλικά, που έχουν ιδιότητες πολύ διαφορετικές από τα υλικά των οποίων τα στοιχειώδη σωματίδια βρίσκονται στη μικροκλίμακα και όχι στη νανοκλίμακα (ένα μικρό, ισούται με ένα εκατομμυριοστό του μέτρου ενώ το ένα νάνο ισούται με ένα δισεκατομμυριστό του μέτρου).

Έχοντας, λοιπόν, συνειδητοποιήσει και αξιοποιήσει πρακτικά, την αξία της λεπτομέρειας σε τέτοιο ελάχιστο επίπεδο μεγεθών, φτιάχνουν π.χ. ενισχυμένες κατασκευές με νανο-ίνες άνθρακα που έχουν ισχύ μεγαλύτερη από χάλυβα.

(Τα υπέροχα επίσης χρώματα στα φτερά των πεταλούδων οφείλονται σε κάποια νανοσωματίδια που έχουν τα φτερά και ανακλούν διαφορετικά το φως, και όχι σε κάποια υπάρχουσα-επί των φτερών-χρωστική ουσία).


Αυτές οι μικρές, διάσπαρτες, εν χρόνω, συνειδητοποιήσεις, αγαπημένο μου, δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο με βοήθησαν κάποια ωραία πρωία, να αρχίσω να σέβομαι τη λεπτομέρεια που η συχωρεμένη η μανούλα μου-μέσα στη δική της άγνοια- με είχε μάθει να την προσπερνώ ως ασήμαντη.

Ναι, το ομολογώ.

Προσπερνούσα τις λεπτομέρειες στην εφαρμογή συμπεριφορών, συναισθημάτων, πράξεων, ως άνευ αξίας και κορόιδευα κάποιους που τους έβλεπα να τις σέβονται, ως νευρωτικούς, σπαστικούς, σχολαστικούς ή ως διαθέτοντες περιδεή συνείδηση...

Μετά από τούτα και από κείνα, όμως, τα διαβάσματα, ή τα επιστημονικά ντοκυμαντέρ -του ΣΚΑΙ αν θες- το πνεύμα του επιπόλαιου χλευασμού , φιμώθηκε μέσα μου και ανανοήθηκα:

-Βρε ...ΜΗΠΩΣ;

Μήπως, κάποιοι παλιότεροι, που από φώτιση περισσότερο παρά από επιστημονική διευρεύνηση επέμεναν επί του πρακτέου είχανε δίκιο;

Μήπως η τυφλή- η θεότυφλη, μέχρι αυτήν ταύτην την στιγμήν ήτο η αφεντιά μου, που όλα τα ισοπέδωνα, γιατί έτσι έβλεπα να κάνουν και όλοι όσοι παίζανε στο σινεμά και στην τηλεόραση;


Μήπως, αφού είναι τόσο σημαντική η λεπτομέρεια στα του υλικού κόσμου, είναι απείρως σημαντικότερη στα του πνευματικού, που έχουν να κάνουν και με της ψυχής μου, το αιώνιο μέλλον;


Βρε μήπως και ξέραν κάτι παραπάνω δια του Φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, όλα τα σκεύη της Χάριτος, που ήταν τόσο προσεκτικοί και αυστηροί με τους προσωπικούς βίους τους;

-Ω ναι!

Μετά από πολύ ψάξιμο και εμπειρίες μπορώ να σε βεβαιώσω!


-Όχι μόνο επί του καθαρά σωματικού και υλικού, αλλά και επί παντός του πνευματικού, λατρεμένο μου, είναι τεράστια, ανυπολόγιστα σημαντική, η σημασία της λεπτομέρειας!

Ευλογία και Χάρις σε όποιον εγκαίρως-όσο βρίσκεται ακόμη εν ζωή-το καταλάβει και ζητήσει από τον Κύριο Ιησού, σε οδούς βαθύτερης επίγνωσης- σωτηριωδώς- την ύπαρξή του, να κατευθύνει...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

Μυστήριο-ποίηση Βασίλειος Θερμός

Μυστήριο


Ψυχές σαν βυθός

με σπάταλο χρώμα

που κανείς δεν θ'αντικρύσει ποτέ.


(Ονειροδρόμιο- π. Βασίλειος Θερμός)

Γράμμα-ποταμός, ενός πατέρα που οδηγείται στη φυλακή για χρέη στο ΤΕΒΕ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ,
ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ!
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ

http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_4559.html

Γράμμα- ποταμός, ενός πατέρα που οδηγείται στη φυλακή για χρέη στο ΤΕΒΕ!

Αναρτήθηκε από Αναστάσιος στις 12:55 π.μ. 0 σχόλια
"Θα σας παρακαλούσα να το δημοσιεύσετε και να το προβάλετε όσο περισσότερο μπορείτε. Είναι το γράμμα ενος αδελφικού μου φίλου που σε λιγες μερες θα μπει στην φυλακή... Πάλεψε για πάνω από 10 χρόνια με τον καρκίνο στα οστά και τον κέρδισε, αλλά την κρατική αδικία δεν μπορεί να την κερδίσει και δεν δεχεται ούτε να πληρώσουμε για αυτόν οι φίλοι του. Τουλάχιστον ας γίνει για άλλη μια φορά γνωστό σε τι κράτος ζούμε ποιους τιμωρούν μπας και ξυπνήσουμε."
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Γράμμα- ποταμός, ενός πατέρα που οδηγείται στη φυλακή για χρέη στο ΤΕΒΕ!...........................................................................


Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Φέρες 10 Ιουνίου 2010

Κύριε Υπουργέ,
Ονομάζομαι Γιώργος Αποστολόπουλος και ζω, σήμερα, στον Έβρο.

Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο.

Το δημόσιο, που ήθελα δεν ήθελα, το είχα συνεταίρο στην, κατά τα άλλα «ατομική» επιχείρησή μου. Ένας συνεταίρος που μόνο έπαιρνε απ΄το ταμείο, χωρίς ποτέ να δώσει τίποτα, χωρίς ποτέ να δουλέψει δίπλα μου στα ατέλειωτα ξενύχτια των φυλάξεων, χωρίς ποτέ να τρέξει μαζί μου στον ψυχοφάγο αγώνα για την είσπραξη των οφειλόμενων.

Δεν επιδοτήθηκα ποτέ, Υπουργέ μου.

Ούτε το βοήθημα που δινότανε στους νέους επαγγελματίες πήρα, γιατί, λέει, το επάγγελμά μου δεν ήταν στη λίστα.

Όποιος άνοιγε ένα ψιλικατζίδικο για να απασχοληθεί αυτός και η γυναίκα του, το έπαιρνε αυτό το βοήθημα. Εγώ που φύλαξα μια πόλη και τη βιομηχανική της περιοχή δεν πήρα ποτέ τίποτα!

Ήρθατε τότε, οι πολιτικοί, και μου μιλήσατε για ανάπτυξη της Θράκης.

Υποσχεθήκατε νόμους που θα φέρνανε επενδύσεις και δουλειά στον τόπο.

Και με γελάσατε, κύριε.

Δώσατε άπειρα χρήματα σε ψευτοεπενδυτές για να επιχειρήσουν στον τόπο μου.

Ήρθανε οι απατεώνες – φίλοι της εκάστοτε κυβέρνησης- και στήσανε εργοστάσια – φαντάσματα για να αναπτύξουνε τάχα την παραμεθόριο περιοχή.

Υποσχεθήκανε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, συμφωνήσανε μαζί σας να απασχολήσουν ντόπιους άνεργους και στην συνέχεια λειτουργούσανε με έξι – εφτά άτομα προσωπικό κι αυτούς ξένους.

Δεν ελέγξατε ποτέ αν τήρησαν τη συμφωνία οι φίλοι σας.

Αντίθετα συνεχίσατε να τους χρηματοδοτείτε.

Κι όταν αυτοί τα μάζεψαν κι έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κι άλλους άνεργους, εσείς πάλι δεν κάνατε τίποτα.

Δώσατε στους ανθρώπους αυτούς χρήματα, που δεν ήταν δικά σας, για να αναπτυχθεί η Θράκη.

Κι εκείνοι πήγαν και επένδυσαν τα χρήματα αυτά στις γειτονικές χώρες και βοήθησαν την ανάπτυξή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, αφήνοντας στη Θράκη μόνο χρέη και ακάλυπτες επιταγές, βυθίζοντας μικρομάγαζα σαν το δικό μου.

Κάντε μια βόλτα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, δείτε τα κουφάρια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δικών σας και δικών τους και θα καταλάβετε τι λέω.

Σε μια κίνηση απελπισίας, τότε, πήρα μια στοίβα ακάλυπτες επιταγές που με είχανε φορτώσει αυτοί τους οποίους είχατε χρυσοπληρώσει για να με «αναπτύξουν» και πήγα στον Εισαγγελέα της έδρας ζητώντας του βοήθεια.

Μου απάντησε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή οι οφειλέτες μου ήταν ανώνυμες εταιρείες και πως θα πετούσα τα λεφτά μου αν προσπαθούσα να τους πιέσω να με πληρώσουν.

Είχε δίκιο ο άνθρωπος και είναι ο μόνος που μου είπε την αλήθεια.

Δεν τον άκουσα.

Ξόδεψα εκατομμύρια σε δικηγόρους και κλητήρες, χωρίς ποτέ να πάρω κάτι απ΄τα χρωστούμενα.

Σήμερα δεν έχω χρήματα να πληρώσω ένα δικηγόρο να μου παρασταθεί στη δύσκολη στιγμή μου.

Το καλύτερο απ΄όλα; Το κράτος – συνεταίρος ήθελε το μερτικό του κι απ΄τα λεφτά που δεν εισπράχτηκαν ποτέ!

Με αδικήσατε Υπουργέ μου της δικαιοσύνης.

Δεν φροντίσατε όταν τους δίνατε τα χρήματα, να φτιάξετε και τους κατάλληλους νόμους ώστε με τα χρήματα αυτά να κάνουν πράξεις τις υποσχέσεις.

Μου τάξανε ανάπτυξη και μου δώσανε «πέτσινες» επιταγές.

Μου τάξατε επιτυχία και μου φέρατε καταστροφή.

Τον καιρό της «δόξας» μου ήμουν απ΄τους αγαπημένους σας.

Ένας πετυχημένος ντόπιος επιχειρηματίας, που έδινα δουλειά σε περισσότερο κόσμο απ΄όσο οι Χρυσοεπιχορηγούμενες Α.Ε.- πελάτες μου, πρόεδρος σε τρείς συλλόγους και μέλος του Δ.Σ. άλλων έξι, αγαπητός στην τοπική κοινωνία, απ΄τους πρώτους καλεσμένους στις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις σας.

Μέχρι που μου προτείνατε να γίνω δημοτικός σύμβουλος.

Πιστεύατε, τότε, πως η παρουσία μου δίπλα σας θα τόνιζε τη λάμψη σας, νομίζατε πως θα μπορούσα να επηρεάσω ψηφοφόρους προς όφελός σας. Εκεί σας γέλασα, μια φορά κι εγώ.

Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα και τα παιδιά μου, ποιόν να ψηφίσει.

Με χειροκροτούσατε όταν, για χρόνια, με δικά μου έξοδα, επάνδρωνα το πυροφυλάκιο της Νυμφαίας, τη νύχτα, αφού η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να το κάνει. Με βραβεύσατε, γιατί ήμουν απ΄τους πρωτεργάτες που έστησαν το παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στη Ροδόπη Με αποκαλούσατε ραχοκοκαλιά της οικονομίας τότε.

Σήμερα, που δεν έχω να πληρώσω φυσικοθεραπευτή για τον διαλυμένο μου αυχένα, δε με θυμάται κανείς σας.
Ήμουν η καλύτερη παρέα, τότε, όπου βρισκόμουν γινόταν γλέντι.

Σήμερα, οι λίγοι φίλοι που μου απομείνανε, τις λίγες φορές που με επισκέπτονται, μου φέρνουν για δώρο τα αντικαταθλιπτικά μου, που ξέρουν πως δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω.

Το σπίτι μου ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο, τότε.

Σήμερα ζω σ΄ένα καλύβι στο Δέλτα του Έβρου, ξεχορταριάζοντας αυλές, σκάβοντας μπαξέδες και ξεναγώντας τους επισκέπτες στο βάλτο για να επιβιώσω.

Δεν παραπονιέμαι, πληρώνω τα λάθη μου.

Πληρώνω όμως και τα δικά σας λάθη κι αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.

Κι εδώ ήρθατε και με βρήκατε κι εδώ με χειροκροτήσατε, γιατί ήμουν , λέει, ο ακρίτας και ο φύλακας των συνόρων.

Και πάλι με γελάσατε.

Λίγα χρόνια μετά, θελήσατε –στο όνομα κάποιας τάχα πράσινης ανάπτυξης και για λογαριασμό των συμφερόντων που θέλουνε να φτιάξουν bungalows στο Δέλτα- να με διώξετε κι από δω.

Από ακρίτας έγινα καταπατητής απ΄τη μια μέρα στην άλλη!
Έτσι πήγε η ζωή μου, αυτή ήταν η επαφή μου με την πολιτεία και τους πολιτικούς της.

Όπου ανταμώσαμε με πιάσατε κορόιδο, όποτε με ζυγώσατε ήταν για να με εκμεταλλευτείτε.

Με κοροϊδέψατε για χρόνια όταν οι δάσκαλοί μου στο σχολειό μου μαθαίνανε πως ο Τούρκος είναι ο εχθρός μου, όταν οι αξιωματικοί μου στο στρατό μου μιλάγανε για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας ή με κοροϊδέψατε όταν είπατε πρόπερσι πως οι πρόγονοί μου πέθαναν λόγω συνωστισμού;

Ποιο απ΄τα δύο είναι αλήθεια και ποιο ψέμα; Η γιαγιά μου πάντως που πέθανε δείχνοντας προς την Αίνο, μίλαγε για σφαγή.

Με κοροϊδέψατε όταν με κάνατε έφεδρο αξιωματικό, γιατί τάχα ήμουν καλύτερους απ΄τους άλλους.

Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω ότι απλά μου κλέψατε έξι επί πλέον μήνες απ΄τη ζωή μου και πως με θέλατε μόνο για να κάνω το άχαρο κομμάτι της δουλειάς και για να πληρώσω στο τέλος τα υλικά που είχανε χάσει οι επαγγελματίες του στρατού σας.

Κανείς δε θα θυμάται σήμερα εκείνο το τρελό παιδί που το ΄87, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, πέρασε νύχτα το ποτάμι, με το κουπί, για να δει αν οι Τούρκοι είχαν φέρει άρματα απέναντι.

Κανείς, εκτός ίσως από κείνον τον συνταγματάρχη που με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια, όταν του ΄λεγα πως στην άλλη όχθη δεν υπάρχει ψυχή.

Μα την έκφραση του προσώπου του, εγώ δε θα την ξεχάσω ποτέ.

Ήταν το παράσημό μου εκείνο το βλέμμα.

Κι ήταν καλύτερο απ΄οποιοδήποτε παράσημο θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος από σας.

Με κοροϊδέψατε όταν κάνατε πως δε βλέπατε τα 4 ένσημα που μου κόλλαγε ο εργοδότης μου, ενώ δούλευα 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα, για να μη χάσω τη δουλειά, να θρέψω τα παιδιά μου, να τα μεγαλώσω με αξιοπρέπεια, χωρίς να ζητώ ενίσχυση από γονείς και πεθερικά.

Με κοροϊδέψατε όταν μου τάξατε προκοπή κι ένα καλύτερο μέλλον αν έστηνα τη δική μου επιχείρηση και με εξαπατήσατε λέγοντάς μου πως είναι υποχρεωτικό να ασφαλιστώ, για να μου φυλάξετε τα χρήματα που πιθανόν δεν θα μπορούσα να αποταμιεύσω μόνος μου για την περίθαλψη και τα γεράματά μου.

Με ξεγελάσατε όταν μου είπατε πως δεν μ΄αφήνετε να διαλέξω μόνος τον ασφαλιστικό μου φορέα, γιατί ο μόνος αξιόπιστος ήταν αυτός που διαλέξατε εσείς για λογαριασμό μου.

Κι ύστερα πήρατε τα χρήματα αυτά και τα παίξατε, τα χάσατε στο τζόγο, στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα.

Και συνεχίζετε να με κοροϊδεύετε κυνηγώντας τους απατεώνες με άσφαιρες επιτροπές και εξεταστικές του τύπου: «όσα κόμματα, τόσα πορίσματα», που δε θα στείλουν ποτέ κανένα κλέφτη στη φυλακή και το ξέρουμε όλοι.

Εγώ όμως θα πάω στη φυλακή Υπουργέ μου.

Το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξάμηνης φυλάκισης μου, επειδή δεν πλήρωσα τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ από το 2006 μέχρι το 2009.

Μα η επιχείρησή μου βούλιαξε το 2003.
Από τότε είμαι ανασφάλιστος.
Τι μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια το ΤΕΒΕ; (μπορεί εσείς να το λέτε ΟΑΕΕ, αλλά ο λαός σας το λέει ΤΕΒΕ, κύριε, και είναι η πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό του κάθε επαγγελματία).

Τι τους χρωστάω; Γιατί να τους πληρώσω; Τι θα μου προσφέρουν;

Το ταμείο το βουλιάξατε εσείς, όχι εγώ. Όλοι πια ξέρουν πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης προς τα ταμεία, ο χειρότερος κακοπληρωτής είναι το κράτος.

Πήγε κάποιος από σας φυλακή για να πάω κι εγώ;

Γιατί να φυλακιστώ;
Μήπως εγώ δεν ήθελα να είμαι ασφαλισμένος;
Τα λεφτά μου έχασα.
Δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα κανέναν.
Μαζί με την επένδυσή μου έχασα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου.
Τόσος κόπος, τόσα όνειρα και τόσο μεράκι πήγαν χαμένα.
Έχασα και την αξιοπρέπειά μου.
Έγινα «αυτός που φαλίρισε», «αυτός που βάρεσε κανόνι».
Επειδή είμαι φτωχός θα με φυλακίσετε;
Τι θα κερδίσει το κράτος μ΄εμένα στη φυλακή; Τίποτα, αντίθετα θα επιβαρυνθεί με την διατροφή και την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.

Ποιο έγκλημα διέπραξα ώστε να χρειάζομαι σωφρονισμό;
Κανένα και το ξέρετε.
Ποιος κινδυνεύει από μένα και μου πρέπει εγκλεισμός;
Κανείς και το γνωρίζετε.

Με κλείνετε μέσα, για να εκβιάσετε εμένα και μέσα από μένα τους δικούς μου ανθρώπους, να σφιχτούν, να βρουν λεφτά, να πληρώσουν για να με βγάλουν

Για να μπορέσετε να συντηρήσετε την απάτη που εσείς λέτε ΟΑΕΕ κι εγώ ΤΕΒΕ, με τους εκατονταπλάσιους απ΄όσους χρειάζεται υπαλλήλους και τις μισές παροχές σε σχέση με τις εισφορές, από οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία.

Για να΄χετε κάπου να διορίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, να μαζεύετε τους ψήφους.

Όμως όχι κύριε. Τούτη τη φορά δεν πιάνομαι κορόιδο.

Ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου έχουμε τα χρήματα, αλλά και να τα΄χα δεν τα΄δινα.

Χίλιες φορές κρατούμενος, παρά ξανά κορόιδο. Το χρέος προς την πατρίδα μου το΄καμα.

Το χρέος προς το κράτος, την πολιτεία σας –που καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα μου έτσι πως την καταντήσατε- θα το πληρώσω στο κελί.

Δεκάρα δε σας δίνω, γιατί δεν την αξίζετε, γιατί δε δουλέψατε για να την δικαιούστε.

Αλλάξατε πολλοί Υπουργοί δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια.

Κανείς δεν είχε την τιμιότητα να πει: «αυτός ο νόμος που φυλακίζει νοικοκύρηδες γιατί φτωχύνανε, είναι άδικος, τον καταργώ». Μα αυτή η ανοησία πρέπει επιτέλους να σταματήσει.

Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει;

Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε;

Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές.

Σας βολεύει να λέτε πως είμαστε χώρα αυτοαπασχολούμενων;

Άνθρωποι σαν και μένα, σήμερα, δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία.

Όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνει το πτώμα που κουβαλούν στη ράχη τους.

Γιατί δεν απλοποιείτε τα πράματα;

Ίσως αν απαλλαγούμε απ΄το νεκρό βάρος να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στο σύνολο. Χρεοκοπημένοι είμαστε, όχι πεθαμένοι.

Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα της δεύτερης προσπάθειας;

Εσείς αν δεν εκλεγείτε με την πρώτη, δε θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα την επόμενη τετραετία; Αν δεν πάει καλά το εκλογικό σας ποσοστό, θα πάτε στη φυλακή;

Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για μας τους μικρούς.

Οι άλλοι οι μεγάλοι, οι φίλοι και σπόνσορες, όσες φορές χρεοκοπούν, άλλες τόσες επιδοτούνται. Κι αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις κι έφυγαν συνεχίζουν τη ζωή τους στη βίλλα τους στην Κούβα ή πάνε και ρίχνουν τη θαλαμηγό τους πάνω στις ξέρες του Αιγαίου.

Εγώ ο εχθρός της έννομης τάξης πάω στη φυλακή, επειδή δεν είχα να πληρώσω για την ασφάλειά μου, για το γιατρό του παιδιού μου.

Δικαιοσύνη Υπουργέ μου!

Αλλάξανε πολλοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης όλον αυτόν τον καιρό.

Κανείς δεν είχε τα κότσια να πει: «αυτός ο νόμος που κλείνει σπίτια είναι άτιμος.

Δεν τον εφαρμόζω».

Και πώς να το κάνετε;

Κάτι τέτοιοι νόμοι είναι που γεμίζουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους, που δίνουν δουλειά στους συναδέλφους σας δικηγόρους.

Κι αυτής της κυρίας με την παλάντζα, που χετε πάνω απ΄τα κεφάλια σας, δεν της βάλατε το πανί για να μη βλέπει ποιόν δικάζει, το βάλατε για να μη βλέπει ο κόσμος πως της τα΄χετε βγάλει τα μάτια από τη ρίζα. Και μάλλον την κουφάνατε κι όλας.

Αλλιώς, δεν μπορεί, κάτι θ΄άκουγε απ΄το κλάμα ενός ολόκληρου λαού.

Ερήμην με δικάσανε, Υπουργέ μου.

Δεν με ειδοποιήσανε να πάω στο δικαστήριο.

Ίσως για να μην ακούσουνε αυτά που σου γράφω σήμερα.

Δεν είναι που δε με βρήκανε, ξέρανε που μένω όταν ήταν να μου κοινοποιήσουν την απόφαση. Αυτή είναι η δικαιοσύνη, αυτή η διαφάνεια κι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπηρετείτε.

Με κοροϊδέψατε όταν μου μιλήσατε για αλλαγή, με εξαπατήσατε όταν μου υποσχεθήκατε επανίδρυση του κράτους.

Τίποτα δεν αλλάξατε, τίποτα δεν επανιδρύσατε. Ψέματα μου είπατε.
Εκτός τόπου και χρόνου είσαστε όλοι σας.
Έχετε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το λαό σας.

Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε μια εισπρακτική Α.Ε. που το μόνο που κάνει είναι να ψάχνει τρόπους και να ψηφίζει νόμους για να πάρει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα απ΄τον πολίτη.

Οι πολίτες σας αποκαλούν κλέφτες εκεί έξω αλλά μάλλον δεν το ακούτε ή αν το ακούτε δεν φαίνεται να σας απασχολεί.

Οι πολίτες δε νοιάζονται αν τα χρήματα που πήρατε ήταν μίζα ή προεκλογική χορηγία.

Πως θα διαπραγματευτεί μετεκλογικά ο Υπουργός με τον επιχειρηματία που του ΄δωσε χρήματα προεκλογικά για να γίνει Υπουργός;

Ίσως στη δικαιοσύνη να περνούν τέτοια τερτίπια και η διαφορετική ονοματοδότηση του «δώρου» να αθωώνει.

Η κοινή γνώμη όμως δεν γελιέται πια. Για τον απλό πολίτη τα πράματα είναι απλά: ή πήρες χρήματα ή δεν πήρες.

Ο κόσμος εδώ έξω έχει σχεδόν πειστεί ότι η μεγαλύτερη περιπέτεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ήταν η χούντα αλλά η μεταπολίτευση.

Το δίλημμα πλέον δεν είναι αν θα κυβερνήσει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά αν αυτός που θα μας απαλλάξει από σας θα είναι λοχίας, λόγιος ή επιχειρηματίας.

Κι αυτό είναι ντροπή για κάθε δημοκράτη και για κάθε Έλληνα.

Ξεφτιλίσατε τη δημοκρατία μέσα στο ναό της, το κοινοβούλιο.

Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει πως γίνεται σ΄ένα κοινοβούλιο που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, να υπάρχουν κομματικές γραμμές;

Γιατί ο δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής πρέπει να ψηφίσει ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων του και της περιοχής που τον εξέλεξε για να προασπίσει τα συμφέροντά της και γιατί αν δεν το κάνει ο αρχηγός τον διώχνει από το κόμμα;

Δεν αντιπροσωπεύει εμένα εκεί;

Για να στηρίζει τον αρχηγό του τον έστειλα;

Είναι δημοκρατικό να διορίζει ο αρχηγός υπουργούς που δεν έχουν εκλεγεί απ΄το λαό;

Αν είναι τι τους θέλουμε τους βουλευτές;

Μόνο για να τους πληρώνουμε;

Ας ψηφίζουμε έναν αρχηγό, να διαλέγει ποιους θέλει για υπουργούς, να κάνει τα κουμάντα του όπως καταλαβαίνει.

Βλέπετε; Μόνοι σας απαξιωθήκατε.

Εσείς κάνατε τον κόσμο να πιστέψει πως δεν σας χρειαζόμαστε, πως ο βουλευτής το μόνο που κάνει είναι θεατρινίστικα ξεσπάσματα, άσκοποι λόγοι γεμάτοι βερμπαλισμούς και επίδειξη ρητορικής δεινότητας και στο πηλίκον ουδέν!

Γιατί η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σ ένα σχολειό (ΙΒ θαρρώ το λένε) από το οποίο δεν μπορεί να μπεί παρά μόνο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού;

Δεν της κάνουν τα Ελληνικά;

Υπουργός παιδείας είναι, ας τα κάνει καλύτερα.

Εμένα όταν οι κόρες μου παίρνανε το πτυχίο τους από τα ΙΕΚ καμάρωνα Και συγχρόνως έκλαιγα που δεν είχα τα λεφτά να τις στείλω κάπου ψηλότερα.

Έτσι όπως κλαίω και σήμερα, στη σκέψη πως το 3,5 χρονών παληκαράκι μου (ένα δώρο που μου΄στειλε ο Θεός στα 47 μου, τότε, να γλυκάνει τη δυστυχία μου, να διώξει απ΄το χέρι μου το όπλο που μέρα με τη μέρα ζύγωνα πιο κοντά στο κεφάλι μου, να μου ξαναδώσει δύναμη και θέληση για ζωή)

που είναι κολλημένο πάνω μου σα βδέλλα, θα πρέπει να ζήσει μακρυά μου όσο καιρό θα είμαι κρατούμενος.

Για μένα, βλέπετε, δεν είναι τίτλος τιμής να μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα.

Σήμερα θα τις έστελνα κι εγώ έξω γιατί θα θεωρούσα ντροπή να μάθουν τα παιδιά μου γράμματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που έδιωξε τη Χαρά Νικοπούλου απ΄το Μεγάλο Δέρειο.

Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια κουβεντιάζει ο λαός σας σήμερα, Υπουργέ μου.

Αυτά ρωτάει κι απαντήσεις δεν παίρνει.

Δεν ήταν αναρχικοί, ούτε αντιεξουσιαστές που φωνάζανε τις προάλλες να καεί η βουλή.

Άνθρωποι σαν εμένα ήτανε και σαν το συχωρεμένο τον πατέρα μου.

Άνθρωποι που πιθανόν να μην έχουν ξαναπάει σε συλλαλητήριο ποτέ τους.

Και το «να καεί» δεν ήταν μίσος ούτε κακία.

Η τελευταία, η απελπισμένη λύση είναι.

Όταν δεν αποδίδει κανένα άλλο μέσο, βάζεις φωτιά στο χωράφι για να ξεφορτωθείς τα ζιζάνια. Αυτό σας φώναξε ο κόσμος.

Μα ούτε κι αυτό τ΄ακούσατε.

Τίποτα δεν ακούτε πια.

Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλείφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα, απόμακροι κι απρόσιτοι, άτολμοι και άβουλοι εκτελεστές των εντολών που σας δίνουν ξένοι, πειθήνια όργανα μιας θολής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία κάποιοι λίγοι από σας θα είναι κάτι λίγο κι υπόλοιποι, μαζί με μας, απολύτως τίποτα.

Τέλειωσε η εποχή σας κύριε.

Μόνοι σας την τελειώσατε.

Δεν θα΄χει πιά λαοθάλασσες στις συγκεντρώσεις σας.

Ούτε οι «βολεμένοι» θα΄ρχονται πια από φόβο μη τους πάρει κι αυτούς η μπάλα.

Ήδη άρχισαν να σας «κράζουν» στο δρόμο.

Ο λαός ψάχνει να βρει αλλού τη σωτηρία.

Δεν πιστεύουμε πως θα δώσουν τη λύση οι ξενόφερτοι σωτήρες, όσα δανεικά κι αν φέρουν, ούτε οι ξενοσπουδαγμένοι μας πολιτικοί που τά ΄μαθαν όλα εκεί έξω, εκτός απ΄το πώς σκέφτεται και αντιδρά ο λαός που ήρθανε να κυβερνήσουν.

Ούτε και στους παλιότερους έχουμε εμπιστοσύνη. Επί 36 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο, εξαφάνισαν τον όποιο πλούτο παρήγαγε η χώρα. Τι άλλαξε σήμερα και θα μας πάνε στο καλύτερο;

Και ούτε το: «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» περνάει πιά.

Αν υπάρχουν καλοί και κακοί στο κοινοβούλιο, τότε τα πράματα είναι απλά.

Αν οι καλοί είστε περισσότεροι διώξτε τους κακούς.

Αν πάλι είναι οι κακοί περισσότεροι ας σηκωθούν να φύγουν οι καλοί, να ξέρουμε τι μας γίνεται.

Μα ούτε το ΄να θα γίνει ούτε τ΄άλλο.

Η καρέκλα έχει κόλλα, έτσι δεν είναι;
Ή μήπως είναι μέλι;Έτσι είναι και το ξέρω, κύριε.

Και, αντίθετα από σας, τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει.

Την ερχόμενη βδομάδα θα πάω στον κ. εισαγγελέα της Κομοτηνής για να εκτελέσει την ποινή που μου επέβαλε.

Με το κεφάλι ψηλά θα πάω, να πληρώσω για τα λάθη μου, το μεγαλύτερο απ΄τα οποία είναι που πίστεψα σε σας και το νόμο σας και σας άφησα να με ξεγελάσετε τόσες φορές.

Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου.

Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν.

Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου.

Δεν φεύγω χωρίς να πληρώσω το λογαριασμό, δεν με λένε Χριστοφοράκο και θέλω τα παιδιά μου να συνεχίσουν να φέρουν το όνομά μου με περηφάνια.

Θα φύγω για να ζήσει ο γιός μου μακριά από σας, μη μάθει πως φερθήκατε στον πατέρα του και γίνει αντιεξουσιαστής για να σας χτυπήσει.

Γιατί εξουσία εξασκείτε όχι διακυβέρνηση.

Γιατί εξουσιάζετε, δεν διοικείτε.

Γιατί η εξουσία είναι βία και βία θα φέρει.

Δεν έγραψα για να ζητήσω χάρη, δε σας την κάνω τέτοια χάρη.

Δε θέλω κάποιο ρουσφέτι, θέλησα να μιλήσω στον υπουργό της δικαιοσύνης, για τις αδικίες που, χρόνια τώρα, βασανίζουν τον τόπο μου και τους ανθρώπους του.

Δεν έγραψα την ιστορία της ζωής μου, την ιστορία του Θρακιώτη μικρομεσαίου της γενιάς μου σας αφηγήθηκα και την ιστορία του πολιτικού της γενιάς σας έτσι όπως την είδαμε εμείς.

Θέλησα να μοιραστώ την πίκρα μου με τον Υπουργό, γιατί είμαι σίγουρος πια πως τα βογγητά του λαού δεν φτάνουν στα υπουργεία και αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.

Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος