Η γεύση της ελευθερίας(επανάληψη)

(το κείμενο που ακολουθεί παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον περασμένο Αύγουστο στο http://salograia.blogspot.com/2009/08/blog-post_30.html.
Αναφέρεται σε αληθινή συζήτηση με ένα λατρεμένο περιστεράκι μου...)
.........................................................................
Μιλώντας για τους αγίους, εκεί που τρώγαμε, μου είπες αγαπημένo μου :

-Μαγιλίκια! Γουστάρεις αποκρυφιστικές τεχνικές!

Και οι μαύροι μάγοι, τελετές κάνουνε.

Και σεις οι Χριστιανοί, μία απο τα ίδια με αυτούς είστε!

-Γιατί το είπες αυτό;

Το είπες, επειδή αγνοείς την αβυσσαλέα δ ι α φ ο ρ ά ανάμεσα στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και στη δύναμη του πνεύματος του Εωσφόρου.

Αυτή η διαφορά, είναι κεφαλαιώδης και θεμελιώδης.

Το κρασί και το ξίδι, άμα τα δεις, φαίνονται ίδια, η γ ε ύ σ η όμως, αποκαλύπτει την πραγματική τους υπόσταση.

Λέγοντας γ ε ύ σ η τι εννοούμε;

Μια εν πολλοίς, υ π ο κ ε ι μ ε ν ι κ ή αίσθηση και εκτίμηση, η οποία βιώνεται σε συνάρτηση και με την αίσθηση της π ν ε υ μ α τ ι κ ή ς ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς.

Και τι εννοώ λέγοντας πνευματική ελευθερία;

Εννοώ την ε λ ε υ θ ε ρ ί α από τα π ά θ η, της σαρκός και του πνεύματος.

Είναι κεφαλαιώδης αυτή η διαφορά.

Ας πούμε, εγώ δεν καπνίζω.

Εφόσον δεν καπνίζω, έχω ανα πάσα στιγμή την ελευθερία, αν θέλω, να ξεκινήσω το κάπνισμα.

Από τη στιγμή που θα το ξεκινήσω όμως και το συνηθίσω, μετά, αν αποφασίσω να το σταματήσω,
δ ε ν θ α μ π ο ρ ώ.

Την ελευθερία μου θα την έχω απολέσει.

Θα έχω γίνει δούλη στο πάθος του καπνίσματος, όπως μυριάδες είναι δορυάλωτοι υπό του καπνού, αυτή τη στιγμή.
Θα μου σπάνε τα νεύρα, θα μασάω τσίχλες, θα κάνω προσπάθειες ποικίλες, αλλά το κάπνισμα δεν θα μου είναι εύκολο να το σταματήσω- επειδή άνοιξα στο σώμα μου ένα νευρολογικό μονοπάτι εθισμού που δύσκολα σβήνει- προκειμένου να επανέλθω στην πρότερή μου, αθώα και παρθένα- σε σχέση με τον καπνό- κατάσταση.

Είχες τελειώσει το φαγητό σου, και συνεχίζαμε την ειρηνική μας κουβέντα.
Σου διευκρίνησα:

-Όσο ο άνθρωπος, στέκεται πάνω στο έδαφος της Εκκλησίας, πάνω στο έδαφος της Χάρης του Αγίου Πνεύματος, μοιάζει με τούτο το φρούτο που έχω ακουμπήσει επάνω στην παλάμη μου απαλά.

Αν θέλω, αφήνω το φρούτο απο τα χέρια μου να κυλήσει...

Το χέρι του Θεού, αφήνει στην κάθε ψυχή, όλους τους βαθμούς ελευθερίας.

Την αφήνει να κυλήσει σε όποια κατεύθυνση θέλει, αν εκείνη – η ψυχή- επιθυμεί να το κάνει...

Ανά πάσα ώρα, από το χέρι του Θεού, ο άνθρωπος, μπορεί να φύγει- αν θέλει-και να κάνει βουτιά ανεπίστροφη μέχρι την Άβυσσο, .

Το Πνεύμα το Άγιο σ έ β ε τ α ι την προσωπική σου

ε λ ε υ θ ε ρ ί α ε π ι λ ο γ ή ς όσο τίποτε άλλο στον κόσμο...

Το χέρι του Εωσφόρου, αν κάποιον παγιδεύσει, τέτοιες πολυτέλειες δεν τις επιτρέπει.

Ο Εωσφόρος, έτσι και τον βάλει στο χέρι, θα σφίγγει σαν τανάλια, όλο και πιο δυνατά, εκβιάζοντάς τον, και ωθώντας τον σε όλο και μεγαλύτερη αυτοκαταστροφική απελπισία.

Το χέρι του Εωσφόρου, όταν αρχίσει να κλείνεται γύρω απο την ψυχοσωματική υπόσταση-όπως αυτή τη στιγμή το χέρι μου κλείνεται γύρω απο το μαλακό αυτό φρούτο- θα την τυλίγει όλο και πολύ, όλο και πιο δυνατά, μέχρι να τη λιώσει - όπως εγώ έλιωσα αυτή τη σάρκα του καρπού που κρατούσα-μέχρι τη τελική θανάτωση και συντριβή της ψυχής του ανθρώπου, όπερ μη γένοιτο...

Αυτή είναι η κεφαλαιώδης διαφορά, με πολύ απλές εικόνες, του Αγίου Πνεύματος, και του πνεύματος του ακάθαρτου του Εωσφόρου.

Αυτή είναι μια βασική διαφορά ανάμεσα στο καλό κρασί και στο άθλιο ξίδι...

Είναι ζ ω τ ι κ ή ς σημασίας, λοιπόν, αγαπημένο μου, να προσέχεις ιδιαίτερα, σε
τ ί ν ο ς τα πνευματικά χέρια ακουμπάς, και τ ί ν ο ς τα χέρια επιλέγεις, ως βάση αφόρμησης, για την καταξίωση της ζωής σου...

Σαλογραία