Με αφορμή την άνω συζήτηση,
έλαβα το σχόλιο που ακολουθεί
στο γνωστό-και από την αφεντιά μου- υφάκι
του αγανακτισμένου,
παλιομοδίτη, λαϊκού ανθρώπου.
Για σένα και μόνο για σένα που φρικάρεις με τα τεκταινόμενα
στη Βουλή των Ελλήνων,
ακόμη και τώρα, στα Ύστερα του Κόσμου,
το ανεβάζω,
περιστεράκι μου...
Καλή συνέχεια να έχεις στη μέρα σου.
Ο Κύριος και η Υπεραγία Μητέρα Του
να μας ευλογεί...
(θυμίζω ότι όποτε ζουλάς με το "ποντίκι" επάνω στην υπογραφή μου, θα πετάγεσαι τσουπ!
σε σκέψεις μου παλαιότερες και καταγραμμένες σε αυτό το μπλογκάκι).
.......................................................................................................
(Σχολιάζει και τον π. Νικόλαο Λουδοβίκο το μέηλ που έλαβα...
Πσυχραιμία π. Νικόλαε!)
.................................................................................................
....................................................................................................
Πώ, πώ, πώ, σύρμα που ᾽χει πέσει από το λουγκροσύστημα ... Σκύλιασε η σκύλα η λουγκρίστρια, μαίνεται πάλι η Ηρωδιάς, δεν αφήνει τον άνθρωπο να μιλήσει. Κι αφού είδε κι απόειδε ότι δεν μπορεί τον παπά να τον κάνει ζάφτι κλείνει άρον άρον τη συζήτηση μπας και της ξυπνήσει το αποβλακωμένο της κοινό και έρθει σε συναίσθηση κανας παραστρατημένος ...
Τελειώσαμε, λέμε. Όποιον θέλουν παρουσιάζουν, όποιον θέλουν κλείνουν, όποιον θέλουν ανοίγουν. Κοιμήσου όχλε, διότι λαός δεν είσαι, κοιμήσου και βάλε και τη μούρη σου στο κουρούπι και τρώγε τα ψέματα και την προπαγάνδα που σε ταΐζουνε σα χοίρος το τυρόγαλο με το πίτουρο.
Ωραίος ο παπα - Νικόλας, δεν της κάνει τη χάρη. Αλλά, πάλι, γιατί ρε παπα-Νικόλα δε της ρίχνεις στα μούτρα το λόγο του Ευαγγελίου, όταν ζητάει η σκύλα να μάθει γιατί αρνείται η εκκλησία το δικαίωμα των σοδομιτών να τους ευλογήσει ευλογήσει το "γάμο"; Ποιό γάμο, μωρή; (μωρή με την κυριολεκτική έννοια). Ποια δικαιώματά σας, μωρή; Αμάν και σεις οι σάϊκο παπάδες ! Λόγο ευαγγελίου δεν μπορείτε να αντιτάξετε; Ωραία και τα άλλα σου, αλλά χτύπα και κανα Ντό. Ανακάλεσε και τη βάση σου. Πλάγιος τέταρτος χωρίς Ντό;
Καλά, μα θαυμάζω και την υπομονή σου, ρε παπά, που κάθεσαι και την ακούς ! Τι δουλειά έχουν οι σοδομίτες με την Εκκλησία; Μόνοι τους δεν την αρνούνται, βαφτισμένοι όντες, φαντάζομαι, εις το όνομα της Αγίας Τριάδας; Μόνοι τους δεν αρνούνται τους εξορκισμούς που τους διάβασε ο παπάς στα βαφτίσια τους; Μόνοι τους δεν ανακάλεσαν την απόταξη του σατανά και τη σύνταξη με το Χριστό; Μόνοι τους δεν προσβάλλουν την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο; Αρσεν και θήλυ, λέει, εποίησεν αυτούς. Ζητάνε και τα ρέστα; Άλλα και σύ, δεν κατάλαβες τί ζητάνε; Ζητάνε να βεβηλώσουν τον Άγιο Χώρο. Το αγιασμένο κορμάκι που βγήκε από την κολυμπήθρα και πήρε τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Να το βεβηλώσουν πνευματικώς και υλικώς. Ότι ακριβώς θέλανε και οι Σοδομίτες από τους αγγέλους.
Είπε ποτέ ο Κύριος να βάλει κανέναν μέσα με το ζόρι; Όστις θέλει, είπε. Έχω μία πόρτα για να μπείτε και δεκαπέντε για να βγείτε. Αλλά, ... υπάρχει ένα "αλλά". Αλλά, όποιος θέλει να μείνει, όποιος θέλει να κάτσει, θα κάτσει μόνο με τους όρους μου:
- Απαρνησάσθω εαυτόν - δηλαδή κόψιμο ιδίου θελήματος. Δεν θέλω δικαιωματιστές, δε θέλω θρασίμια, δε θέλω τσαμπουκάδες, δε θέλω εξυπνάδες. Όπως τα βρήκες εδώ, μαγκάκο, και όχι όπως τά ᾽ξερες ή όπως σου αρέσανε ή όπως νόμιζες. Όχι την ηθική του γούστου σου, που λέει κι ο παπούλης, εδώ μέσα. Εδώ υπάρχει υπακοή.
- Αράτω τον σταυρόν αυτού - η χριστιανική ζωή είναι υπακοή, μελέτη, προσευχή, εργασία, βάσανα, θυσίες, μέχρι και βασανιστήρια. Σταυρός. Είναι ασκητική, αγωνιστική, μαρτυρική, σταυρική. Για γνήσιους άντρες και γυναίκες. Δηλαδή ανθρώπους με γενναίο φρόνημα. Αγιος Γεώργιος, αγία Αικατερίνη, άγιος Χαράλαμπος, αγία Βαρβάρα.
- και ακολουθήτω μοι - όποιος θέλει να έρθει κοντά μου, θα με
- ακολουθεί. Μπροστά εγώ, πίσω εκείνος. Πίσω μου. Όπου πατάω, πατάει, όπου πηγαίνω, πηγαίνει, ό,τι κάνω, κάνει, ό,τι τραβάω, τραβάει. Δε τον θέλω δίπλα μου. Δε θέλω κουβέντες ή γνώμες. Ούτε μπροστά μου, να μου κάνει και υποδείξεις ένα στραβάδι.
Κι έτσι σιγά - σιγά με τη μακροχρόνια άσκηση και τον αγώνα θα αρχίσει να δυναμώνει, να καθαρίζεται, να βλέπει, να φωτίζεται. Η προκοπή αυτή όμως θα του δίνει χαρά παρά την κούραση, θα τον γεμίζει με ικανοποίηση παρά την ταλαιπωρία, θα τον κάνει δυνατό παρά τις εκούσιες στερήσεις. Μέχρι να τον κάνει άγιο. Και μόλις λαμπαδιάσει τόσο, ώστε να γίνει φως, θα τον φέρω δίπλα μου να χαίρεται μαζί μου στη χαρά του Δείπνου μου. Κι όπου κοντοποδιάσει, θα είμαι εκεί να τον στηρίξω. Αυτά έχει πεί ο Κύριος.
Ετούτοι όμως, τί δουλειά έχουνε εδώ μέσα, αμετανόητοι; Και όχι μόνο, αλλά και ξεδιάντροποι ! Δαιμονισμένοι ! Χειρότεροι κι απο τους μνηστήρες της Ιθάκης. Οδυσσέα, πού 'σαι; Αργείς;
Κατ' αρχάς από ποῦ κι ως ποῦ δικαίωμα; Όχι μόνο δεν έχουν δικαίωμα, αλλά έχουν και υποχρέωση να επιστρέψουν το ένδυμα του γάμου και να φορέσουν τα κουρέλια της χοιροστολής εφόσον ανήκουν και στις βαρύτερες περιπτώσεις αμαρτωλών· τους διεστραμμένους και διαστροφείς, τους αχαρίστους και στρηνιάζοντες. Κάτι έχει πεί για κάποιο μύλο ονικό ο Κύριος. Δηλαδή, αν είναι να συνεχίσουν έτσι, καλύτερα να πάνε να φουρκιστούνε. Τους έρχεται πιό συφερτικό, πιο αλαφρύ. Η δε Γραφή κι αν δε τους λέει ... Τι σοδομίτες, τι αρσενοκοίτες, τι ακάθαρτους, τι ασελγείς. Και τους παραγγέλνει ότι «βασιλεία οὐρανῶν οὐ κληρονομήσουσι» και να μη ζούνε με πλάνες και αυταπάτες. Και όποιος διαφθείρει έναν απονήρευτο τον συμφέρει να κρεμάσει στο λαιμό του μια μυλόπετρα (το μύλο τον ονικό που λέγαμε) και να πάει να φουντάρει καταμεσίς στο πέλαγος.
Και δείτε πῶς επαναλαμβάνεται η ιστορία των Σοδόμων και πῶς δένει με το παραπάνω. Ίδιο σκηνικό. Μπαίνουν σούρουπο οι δυό άγγελοι στα Σόδομα και τους παίρνει ο Λώτ στο σπίτι του για φιλοξενία όπου ζεί με τη γυναίκα του και τις δυό του θυγατέρες. Τους μπανίζουν οι Σοδομίτες και γουρλώνουν τα μάτια, σαν τον ακατανόμαστο, και πλακώνουνε όλες οι λούγκρες, νέοι και γέροι, στο σπίτι του Λώτ και το πολιορκούν. Να μας δώκεις τα τεκνά που μόλις ήρθανε, απαιτούν ξεδιάντροπα. Βγαίνει ο Λώτ όξω. Ρε παιδιά, είναι μουσαφιραίοι, ντροπή, να χαλάσουμε το νόμο της φιλοξενίας; Τίποτα, θα μας τους δώκεις. Να σας δώκω τις θυγατέρες μου που είναι και παρθένες, αλλά μην πειράξετε τους ξένους. Όχι, τίποτα. Ή μας τους δίνεις ή μπουκάρουμε. Άκουγαν, βέβαια, οι άγγελοι από μέσα και, φως φανάρι, διεπίστωσαν ότι θέλανε να διαφθείρουνε τους καθαρούς και άμωμους. Τέλος. Εδεκεί υπογράψανε την καταδίκη τους. Απλώνει το χέρι του ο άγγελος, τραβάει τον απελπισμένο το Λώτ μέσα, και, φύγε τώρα, του λέει, με την οικογένεια, και ούτε να διανοηθείς να κοιτάξεις πίσω ό,τι και ν᾽ ακούσεις. Έπεσε φωτιά και θειάφι. Δεν έμεινε ταβλομέσσαλο. Έβρεξε Κύριος παρά Κυρίου θείον και πυρ εξ ουρανού. Βούλιαξε η γη. Κατέβηκε το υψόμετρο 350 μέτρα υπό την στάθμη της θαλάσσης και έγινε η Νεκρά θάλασσα. Ακόμα μυρίζει θειάφι. Τι άλλο θέλ᾽τε να καταλάβετε. Λοιπόν, καλομελέτα ... Κοντός ψαλμός, αλληλούϊα ...
Κι αφού ο Αντίχριστος, όπως δείχνουν τα πράματα, κοντεύει, και θα είναι και ο ίδιος λούγκρα (το λέει η Γραφή: δεν θα αγαπάει τις γυναίκες !!!) θέλει παντού λούγκρες και προετοιμάζει το σκηνικό του. Πρέπει να πάει η ανωμαλία γόνα. Να κολλάμε στη λάσπη της και να μη μπορούμε να περπατήσουμε από δαύτη. Αλλά άμα φτάσουμε εκεί, κοντά είναι και το τέλος. Γειά σου, Φουκουγιάμα. Μαράν Αθά.
(Το έστειλε το μέηλ )
................................................................................
.................................................................................
Ως υστερόγραφο των άνω τοποθετήσεων,
αδυνατώ να μην επισυνάψω
και το χαρακτηριστικό Ύμνο
από τους "ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου