***Ημέρα εορτασμού-μνημοσύνου της επανεμφάνισης του Χίτλερ με μαύρη μάσκα και λευκή ρόμπα ***

Γράφει ο Νομικός-Ποινικολόγος  Κων. Βαθιώτης 

***11η Μαρτίου:

Ημέρα εορτασμού-μνημοσύνου της επανεμφάνισης του Χίτλερ με μαύρη μάσκα και λευκή ρόμπα ***

Σαν σήμερα, πριν από έναν χρόνο ακριβώς, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κηρύσσει την έναρξη ενός ιδιότυπου Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος έμελλε να διεξαχθεί με τον πιο ευφάνταστο τρόπο στην Ιστορία της ανθρωπότητας: με μαύρη μάσκα και λευκή ρόμπα.

Κάτω από αυτές κρύβεται επιμελώς ο εφιάλτης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αδόλφος Χίτλερ· γι’ αυτό είναι εξαιρετικά επίκαιρος ο τίτλος του βιβλίου του Vermes Timur: “Κοίτα ποιος ήρθε πάλι” (μτφ.: Τέο Βότσος, εκδ. Κλειδάριθμος, 2013). Δεν είναι τυχαίο ότι η κ. Μέρκελ, αφού άφησε να κυλήσει άπρακτο σχεδόν ένα τρίμηνο από το πρώτο περιστατικό της Γιουχάν, έσπευσε να δηλώσει προειδοποιητικά ότι «η Γερμανία βρίσκεται ενώπιον της μεγαλύτερης πρόκλησής της από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τότε δεν υπήρξε κάτι που να απαιτεί περισσότερο την συλλογική μας αλληλεγγύη. Είναι σοβαρό, πάρτε το σοβαρά!» (άραγε ποια ήταν η “αξιόπιστη πηγή” της γνώσης της για την σοβαρότητα της κατάστασης;).

Με το ίδιο παρατσούκλι που είχε επιλεγεί για την Αλ Κάιντα μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, η παγκόσμια ελίτ βαφτίζει τον “ανθρωπόμορφο” κορωνοϊό “αόρατο εχθρό” και φοράει στους διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης τις φρεσκογυαλισμένες ναζιστικές μπότες, τις οποίες φύλασσε ως κόρην οφθαλμού επί 76 χρόνια. Το 2001, τα ΜΜΕ προσπάθησαν να μας πείσουν ότι υπήρξε πρόσκρουση αεροπλάνων στους Δίδυμους Πύργους, ενώ το 2020 προσπάθησαν να μας πείσουν ότι υπάρχουν αμέτρητα “κρούσματα” κορωνοϊού, διαστρεβλώνοντας την έννοια του κρούσματος, στην οποία με έναν πρωτοφανή γλωσσικό βιασμό ενέταξαν όχι μόνο τους ασυμπτωματικούς φορείς αλλά ακόμη και τα ύποπτα ή τα πιθανά “κρούσματα”!

Με αυτόν τον σατανικό τρόπο, η παγκόσμια ελίτ δημιούργησε μια νέα πηγή τρόμου για τους πολίτες όλων των χωρών, η οποία ήταν πολύ πιο ισχυρή σε σύγκριση με την πηγή φόβου για ένα ενδεχόμενο τρομοκρατικό χτύπημα. Ο κορωνοϊός εμφανιζόταν να είναι πανταχού παρών όχι σε πολύ συγκεκριμένες στιγμές του μέλλοντος (π.χ. όταν ο πολίτης θα ταξίδευε με αεροπλάνο για να πάει διακοπές), αλλά σε κάθε βήμα που θα τολμούσε να κάνει εντός κλειστού ή ανοιχτού χώρου ευρισκόμενος δίπλα σε άλλον συνάνθρωπό του. Έτσι, οι πολίτες δεν ένιωθαν έναν ακαθόριστο φόβο για την ζωή τους, αλλά έναν βασανιστικό τρόμο για την υγεία τους και την ζωή τους που τους παρέλυσε την σκέψη και τους καθήλωσε μέσα στους τέσσερεις τοίχους των σπιτιών τους σε φόντο οιονεί βομβαρδισμένων πόλεων.

Εγχειρίδια του πολέμου αποτελούν κατά βάσιν τα δύο ευαγγέλια της δυστοπικής μυθιστοριογραφίας: ο “Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος” του Άλντους Χάξλεϋ και το “1984” του Τζωρτζ Όργουελ. Και τα δύο εγχειρίδια διδάσκουν με ποιον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί ο διακαής πόθος του Βελίαλ, δηλ. η άλωση της ψυχής του ανθρώπου και η κατάλυση της ελεύθερης βούλησης.

Το μεν “1984” αναλύει την “μέθοδο του μαστιγίου”, ο δε “Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος” την “μέθοδο του καρότου”. Γι’ αυτό ακριβώς, οι παγκόσμιοι διαχειριστές επέλεξαν να μεθύσουν τους αθώους πολίτες τους με ένα δηλητηριώδες κοκτέιλ αποτελούμενο αφ’ ενός από παραπλανητικά γλυκόλογα («θέλουμε το καλό σας: να προστατεύσουμε τους ανθρώπους που αγαπάτε, προπάντων τις γιαγιάδες και τους παππούδες σας» – ξαφνικά τους πήρε ο πόνος!), αφ’ ετέρου από το τρίξιμο των δοντιών ενός ανθρωποβόρου λύκου («όποιος δεν τηρεί τα μέτρα, θα τρώει τσουχτερό πρόστιμο και ξύλο»). Παρότι κάθε συστατικό του κοκτέιλ ξεχωριστά έχει διαφορετική γεύση, η επίγευση είναι κοινή: όποιος πιει το κοκτέιλ με κλειστά τα μάτια, θα αγαπήσει τον “μπάρμαν”, δηλ. τον “Μεγάλο Αδελφό”.

Στόχος (μάλλον ενδιάμεσος) των πολεμιστών-διαχειριστών είναι να εμβολιάσουν την ανθρωπότητα μετατρέποντας τα ζώα της παγκόσμιας οργουελικής φάρμας του κυρίου Τζόουνς σε πειραματόζωα. Αυτός ο ιδιότυπος Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μοιάζει πράγματι με ένα πρωτοφανές οικουμενικό πείραμα, το οποίο όμως είναι καταδικασμένο να αποτύχει: Γιατί όσο περνά ο χρόνος, τόσο περισσότερο λερώνονται οι λευκές ρόμπες και ξεθωριάζουν οι μαύρες μάσκες, με αποτέλεσμα να γίνεται ολοένα και σε μεγαλύτερη έκταση αντιληπτή η ταυτότητα του εχθρού: Αυτός δεν είναι αόρατος και δεν έχει μορφή ιού· αντιθέτως, είναι ορατός αλλά καμουφλαρισμένος και έχει την μορφή υιού του Χίτλερ. Γι’ αυτό ακολουθεί όλες τις μεθόδους του: προπαγάνδα, πλύση εγκεφάλου, στρατόπεδα συγκεντρώσεως κ.λπ. Ακόμη και ο κορωνοΐός επενεργεί κατά τέτοιον τρόπο, σαν να έχει ξεφύγει από εργαστήριο ευγονικής του παρανοϊκού Αδόλφου: εξολοθρεύει κατά κανόνα ηλικιωμένους και ευπαθείς ομάδες, για να μείνουν ζωντανοί μόνο οι πιο ρωμαλέοι.

Ολοκαύτωμα έχουμε και σήμερα: των παραδοσιακών δομών της κοινωνίας και του ψυχικού κόσμου των ανθρώπων: Μετά τον πόλεμο θα γεμίσουμε ανθρώπινα κουφάρια που λάτρεψαν υστερικά την σάρκα τους. Γι’ αυτό και όταν έπιναν το “σατανικό κοκτέιλ” που τους σέρβιραν οι υγειονομικοί διαχειριστές, έβγαζαν τον θεομπαικτικό αλαλαγμό “πάνω απ’ όλα η υγεία”! Κι αν σε σχέση με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξαν αρνητές του Ολοκαυτώματος, στον ιδιότυπο Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επανήλθε παρόμοια ορολογία. Τώρα εμφανίσθηκαν αίφνης ένα σωρό αρνητές: της πανδημίας, της μάσκας και του εμβολίου.

Κι όποιος απαξιώνεται ως αρνητής αποκτά την στάμπα του εχθρού (της υγείας) του λαού. Όπως, λοιπόν, ο σταμπαρισμένος εβραϊκός λαός επί Χίτλερ, έτσι και οι σταμπαρισμένοι ανεμβολίαστοι του διαδόχου του σχεδιάζεται να καταλήγουν σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκεντρώσεως (αποκαλούνται ωραιοποιημένα “δομές απομόνωσης”) ή στην καλύτερη περίπτωση θα εξορίζονται στο νησί όπου είχε αποσυρθεί ο Άγριος Τζων του “Θαυμαστού Καινούργιου Κόσμου” μαζί με τους ομοϊδεάτες του (το έχει υπαινιχθεί ο Ομότ. Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Νικόλαος Αλιβιζάτος).

Ο σημερινός Παγκόσμιος Πόλεμος σαρώνει στο πέρασμά του σχεδόν κάθε προϊόν του νομικού μας πολιτισμού:

– Πριν από την έναρξή του, βδελυροί εγκληματίες ήσαν οι μασκοφόροι ληστές Τραπεζών· μετά την έναρξή του, τέτοιοι εγκληματίες είναι όσοι επιμένουν να κυκλοφορούν στην κοινωνία με καθαρό το πρόσωπό τους και ακάλυπτα τα χαρακτηριστικά του.

– Πριν από την έναρξη του πολέμου, διδάσκαμε ότι η διενέργεια της ιατρικής πράξης προϋποθέτει απαραιτήτως την ενημερωμένη συναίνεση του ασθενούς απαλλαγμένη από πλάνη, απάτη, απειλή· μετά την έναρξή του όμως, ενδιαφέρει αποκλειστικώς να διενεργηθεί η ιατρική πράξη δήθεν κατ’ εφαρμογήν της αρχής της αλληλεγγύης.

– Πριν από την έναρξη του πολέμου, διδάσκαμε ότι δεν επιτρέπεται να υποχρεώνεται ο πολίτης να γνωστοποιεί στις αρχές τον τόπο και τον λόγο της μετακίνησής του, διότι καταλύεται ο πυρήνας της ελευθερίας κινήσεως· μετά την έναρξή του όμως, οι πολίτες (ειδικότερα: της Ελλάδας και της Κύπρου) υποχρεώθηκαν να στέλνουν SMS συνυπογράφοντας την καταδίκη του Συντάγματος.

– Πριν από την έναρξη του πολέμου, χύνονταν τόνοι μελάνης για την προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης και για την προστασία του ανθρώπου από την διακριτική του μεταχείριση, δηλ. από τον κάθε λογής ρατσισμό· μετά την έναρξή του όμως, απαξιώνεται ως συνωμοσιολόγος όποιος τολμά να ακολουθεί την λατινική προτροπή “de omnibus dubitandum” (περί των πάντων αμφιβάλλειν), που είναι η λυδία λίθος κάθε επιστημονικής προόδου, και άρχισε να μαγειρεύεται ο κοινωνικός αποκλεισμός εκείνων που θέλουν ακόμη να διαχειρίζονται αυτόνομα το σώμα τους, αρνούμενοι να τρυπηθούν από μια βελόνα που δεν γνωρίζουν τι ακριβώς κρύβει μέσα της και ποιες θα είναι οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρενέργειές της στην υγεία, την ζωή και το DNA τους.

– Πριν από την έναρξη του πολέμου, σπαζοκεφαλιάζαμε για την προσήκουσα δοσομέτρηση ανάμεσα στην ασφάλεια και την ελευθερία· μετά την έναρξή του όμως η ασφάλεια, υπό την έκφανση της υγείας, κατέστη (λασπωμένος) μονόδρομος.

– Πριν από την έναρξη του πολέμου, διδάσκαμε ότι, όταν κινδυνεύουν εξίσου από μια καταστροφή τα πρόσωπα που συναποτελούν ένα ανθρώπινο πλήθος (“κοινωνία κινδύνου”), τότε, εφόσον είναι εφικτό, οφείλουμε να επιλέγουμε με πρακτικά ή ορθολογικά κριτήρια τον μικρότερο δυνατό αριθμό προσώπων, διά της θυσίας των οποίων θα γλυτώσουν όλοι οι υπόλοιποι (κατά το σχολικό παράδειγμα, ο κυβερνήτης του αερόστατου που έχει υποστεί βλάβη και χάνει ύψος, ρίχνει στο κενό τρεις επιβάτες για να σωθούν οι λοιποί επτά).

Μετά τον πόλεμο όμως, οι υγειονομικοί διαχειριστές εφαρμόζουν την λάθος συνταγή: δεν επιλέγουν ποιος θα θυσιαστεί και ποιος θα σωθεί, αλλά βάζουν όλους τους πολίτες να βράζουν στο ίδιο καζάνι. Αυτό πράττουν σκανδαλωδώς με τα αδιανόητα lockdown, που θυμίζουν χρήση πυρηνικών εναντίον αμάχων, αλλά και με την εμβολιαστική εκστρατεία.

Μέχρι σήμερα η ζωή του νομικού ήταν ένα περιβόλι από σταθμίσεις: ανάμεσα στον κίνδυνο στον οποίο είναι σοφό να εκτίθεται κάποιος και στον κίνδυνο που θέλει να αποφύγει. Αίφνης, οι νομικοί που πρόσκεινται στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, αλλά και οι καλοπροαίρετοι πολίτες, δέχονται να ρισκάρουν πολύ περισσότερα απ’ όσα απλώς ενδέχεται να γλυτώσουν. Τζογάρουν την ζωή τους και τα γονίδιά τους, για να μην τους συμβεί το πιθανότερο: μια ολιγοήμερη εμπύρετη αγευσία με συνοδά συμπτώματα γρίπης. Γρίπη που εν τω μεταξύ εξαφανίσθηκε! Γρίπη που επί χρόνια υπήρξε για πολλούς φονική αλλ’ ουδέποτε είχε οδηγήσει στο ολοκαύτωμα μιας ολόκληρης κοινωνίας και στην υποδούλωση του πολίτη.

Παραφράζοντας την διάσημη ρήση του Γερμανού Εισαγγελέως Julius von Kirchmann από ομιλία του στην Νομική Ακαδημία του Βερολίνου το 1848: Αρκούσε ένας κορωνοϊός για να μετατραπούν σε κουρελόχαρτα ολόκληρες βιβλιοθήκες Συνταγματικού και Ποινικού Δικαίου (η αυθεντική ρήση του: «αρκούν τρεις διορθωτικές λέξεις του νομοθέτη για να καταντήσουν κουρελόχαρτα ολόκληρες βιβλιοθήκες» [“drei berichtigende Worte des Gesetzgebers, und ganze Bibliotheken werden zu Makulatur”]).

Ζούμε εδώ και έναν χρόνο μια κορω(παρα)νοϊκή κοσμογονία, η οποία έχει φέρει τα πάνω κάτω. Ο “Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος” μας είναι πλέον ανάποδος ως γνήσιο τέκνο του Βελίαλ. Αυτό αντανακλάται στο όχημα της σκέψης, δηλ. την γλώσσα μας. Το οργουελικό τρίπτυχο “η άγνοια είναι δύναμη, η ελευθερία είναι σκλαβιά, ο πόλεμος είναι ειρήνη” εμπλουτίσθηκε με πληθώρα ανάποδων νοηματοδοτήσεων:

– Λένε ότι θέλουν το καλό μας και εννoούν το κακό μας!

– Λένε ότι οργανώνουν την “επιχείρηση ελευθερία” και εννοούν την “επιχείρηση σκλαβιά”!

– Μας προτρέπουν να αγαπάμε τις γιαγιάδες και τους παππούδες αλλά μας ζητάνε να μένουμε μακριά τους· να αγαπάμε τα παιδιά μας αλλά να μη τα φιλάμε!

– Μας λοιδορούν ως ψεκασμένους γιατί τρέμουν τους υποψιασμένους!

– Μας απαξιώνουν ως συνωμοσιολόγους, ενώ είναι οι ίδιοι αρχιερείς της παγκόσμιας συνωμοσίας!

– Καταδικάζουν τα fake news, ενώ πρόκειται για real news.

Το τίμημα όμως αυτής της ανάποδης γλώσσας θα είναι βαρύ για τους ίδιους. Διότι από την στιγμή που φόρεσαν τις μάσκες, οι μάσκες έπεσαν.

Στην βάση, λοιπόν, αυτής της ανάποδης λογικής, προτείνω η 11η Μαρτίου να αποτελέσει μία ακόμη Παγκόσμια Ημέρα (κατά την προσφιλή συνήθεια των Νεοεποχιτών), ώστε να γίνεται ο εορτασμός της κηδείας του νομικού μας πολιτισμού, της ελευθερίας και της αξίας του ανθρώπου – φυσικά, στην ανάποδη γλώσσα της Νέας Εποχής, εορτασμός σημαίνει μνημόσυνο!

Ας μου επιτραπούν δύο προβλέψεις:

Αν δεν ανακοπεί η υλοποίηση του εδώ και πολλά χρόνια εκπονούμενου σχεδίου για την σκλαβοποίηση των ανθρώπων, α) η μάσκα δεν θα φύγει ποτέ από το πρόσωπο του υποδουλωμένου πολίτη, β) για να μετακινούμεθα από νομό σε νομό, θα πρέπει να έχουμε εμβολιαστική πιστοποίηση, γι’ αυτό φαίνεται ότι απαγόρευσαν τις μετακινήσεις όλο αυτό το διάστημα. Ίσως στα διόδια, στα οποία θα μας επιβληθεί να πληρώνουμε μόνο με πλαστικό χρήμα (βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την καθολική επικράτηση των ανέπαφων συναλλαγών), θα γίνεται ο ψηφιακός έλεγχος του πιστοποιημένου εμβολιασμού.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι επετειακές-επιμνημόσυνες γραμμές της 11ης Μαρτίου βρισκόμαστε στο “τρίτο κύμα” του “αόρατου εχθρού”, δηλ. στην τρίτη επίθεση των ορατών αλλά καμουφλαρισμένων εχθρών μας.

Δεν γνωρίζω αν θα χρειαστεί “τέταρτο κύμα” ή χρειάζεται μεν, αλλά δεν θα προλάβουν να το εξαπολύσουν. Αφού δεν επαναστατούν “τα ζώα της φάρμας” του κυρίου Τζόουνς, υπνωτιζόμενα τώρα από τις “σκουριασμένες ταμπέλες” που εξακολουθούν να τους κολλάνε οι “σφουγγοκωλάριοι του καθεστώτος” (δεξιοί versus αριστεροί, νεοδημοκράτες versus συριζαίοι και τώρα αστυνομικοί versus μπαχαλάκηδες· τα διχαστικά-εμφυλιοπολεμικά παρατσούκλια και οι κατηγοριοποιήσεις ενός λαού διαιωνίζουν την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας και εν προκειμένω αποπροσανατολίζουν τον λαό από τα αληθή αίτια των τοπικών εξεγέρσεων), ίσως αντιδράσει η ίδια η φύση ή ξεσπάσει ένας γνήσιος Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

ΥΓ: Πανηγυρίστε (δηλαδή πενθήστε) σήμερα για τον ενταφιασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, διαβάζοντας το βιβλίο “Το Τρίτο Κύμα” του Άλβιν Τόφλερ, το οποίο κυκλοφόρησε το 1980 και μεταφράσθηκε στην ελληνική το 1982 (μτφ.: Ερ. Μπαρτζινόπουλος, εκδ. Κάκτος). Εκεί θα μάθετε τι σημαίνει “Τρίτο Κύμα”, στην δε υποενότητα με τίτλο “Τηλεκοινότητα” θα πληροφορηθείτε έκπληκτοι ότι ήδη από το έτος κυκλοφορίας του βιβλίου, δηλ. πριν από 41 χρόνια, προφητευόταν ότι «το ηλεκτρονικό σπίτι θα αποδειχθεί η επιχείρηση του μέλλοντος» και ότι θα επικρατήσει η «αντικατάσταση της μετακίνησης από την επικοινωνία» (σελ. 436-437). Προφητεία απευθυνόμενη προς δασκάλους, μαθητές, καθηγητές, φοιτητές: Τα μαθήματα θα γίνονται εφεξής μόνο μέσα από τα ψηφιακά κελλιά και οι κτηριακές υποδομές σχολείων και πανεπιστημίων θα μετατραπούν σε… δομές.

NOMIKOΣ-Ποινικολόγος, ΚΩΝ. ΒΑΘΙΩΤΗΣ