Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
Ἡ ὑγεία τοῦ σώματος εἶναι ὁμολογουμένως πολύτιμο ἀγαθό. Εἶναι, ὅμως, πάνω ἀπό ὅλα τά ἀγαθά;
Εἶναι τό πολυτιμότερο ἀγαθό, ὅπως οἱ πολλοί σήμερα νομίζουν καί λέγουν;
Ἤ μήπως ὑπάρχει καί κάτι ἄλλο, πιό σημαντικό καί πιό σπουδαῖο;
Ἐπ’ αὐτοῦ γράφει ὁ Χρυσορρήμων Ἰωάννης: ‘’Τί ἴσον, εἰπέ μοι, ψυχή καί σῶμα;’᾿ Πές μου, κατά τί εἶναι ἴσο ἡ ψυχή καί τό σῶμα. ‘’Εἰ βούλει τήν διαφοράν ἰδεῖν’’, ἐάν θέλεις νά δεῖς τήν διαφορά, σκέψου πώς τό σῶμα, σάν ἀναχωρήσει ἡ ψυχή ἀπό αὐτό, δέν ἔχει καμμιά ἁπολύτως ἀξία. Σύ, λοιπόν, πού περιποιεῖσαι τόσο τό σῶμα, γιατί περιφρονεῖς τόσο πολύ τήν ψυχή σου; (Ε.Π.Ε. 2.634)
Ἀλήθεια, πόσο ταιριάζουν τά λόγια τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν περίπτωση τοῦ δοκιμαζόμενου σήμερα ὀρθοδόξου λαοῦ μας!
‘’Ἰοῦ θανατηφόρου μοναρχοῦντος’’, κλῆρος καί λαός μαζί ἔχουμε ρίξει, σχεδόν ἀποκλειστικῶς, ὅλο τό βάρος τῆς φροντίδας μας πάνω στήν προστασία τῆς ὑγείας τοῦ θνητοῦ καί ἐφήμερου σώματός μας.
Παραμερίσαμε, δυστυχῶς, καί βάλαμε κάπως σέ δεύτερη μοίρα τίς ἀνάγκες τῆς ἀθάνατης ψυχῆς μας καί τήν τροφοδοσία τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς!
Καλά καί σωστά κάνουμε, νά μιλᾶμε γιά μέτρα προστασίας ἀπό τούς ἰούς καί τά μικρόβια, πού προσβάλλουν τήν ὑγεία τοῦ σώματός μας. Σέ περιόδους ἔξαρσης τῶν λοιμωδῶν μεταδοτικῶν νοσημάτων, πάντοτε, ἔτσι πράτταμε καί ἐξακολουθοῦμε καί τώρα νά πράττουμε.
Ποτέ, ὅμως, μέχρι σήμερα, ἡ ἐφαρμογή τῶν ὅποιων ἀναγκαίων μέτρων προστασίας τῆς ὑγείας μας δέν εἶχε προσβάλει τήν καρδιά τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, δηλαδή, τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Σήμερα, δυστυχῶς, τά μέτρα αὐτά προστασίας ἀπό τόν θάνατο, πέρασαν καί μέσα στήν λατρευτική μας ζωή, μέσα στον χῶρο, ὅπου ὁ θάνατος ἔχει καταπατηθεῖ, ὅπου δεσπόζει ὁ Ἀρχηγός τῆς Ζωῆς, ὁ Δεσπότης πάντων Κύριος Ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Τά περισσότερα μητροπολιτικά γραφεῖα, ἐδῶ καί μῆνες, ἔχουν μετατραπεῖ ἐν πολλοῖς σέ παραρτήματα τοῦ ὑπουργείου ὑγείας, διαβιβαστές ἐγκυκλίων μέ περιεχόμενο καθαρά ὑγειονομικό! Στό σύνολο σχεδόν τῶν Ἱερῶν Ναῶν τῆς Πατρίδος μας, ἱερεῖς καί ἐπίτροποι ἔχουν ἐξαναγκασθεῖ νά παίζουν τόν ρόλο ὑπαλλήλων τῆς γενικῆς γραμματείας πολιτικῆς προστασίας!
Ἡ δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει κυριολεκτικά στραγγαλισθεῖ. Οἱ σωτηριολογικές προϋποθέσεις τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς ἔχουν σοβαρά ἀτονίσει, καί τό κατηχητικό ἔργο στήν πλειονότητα τῶν ἐνοριῶν ἔχει συρρικνωθεῖ, ἕως καί καταργηθεῖ.
Οἱ ἄμβωνες, διά τόν φόβο τοῦ Καίσαρος καί τοῦ θανάτου, ἀντί νά κηρύξουν Ἀναστάντα Ἰησοῦν Χριστόν καί Νικητή τοῦ θανάτου, στέκονται σούζα μπροστά στον ‘’μονάρχη ἰό’’ καί κηρύττουν τό κλείσιμο τῶν ἱερῶν μας ναῶν, τήν ἀπό τηλεοράσεως παρακολούθηση τῆς Θείας Λειτουργίας, τίς ἀποστειρωμένες λαβίδες μιᾶς χρήσεως, τήν διανομή τοῦ ἀντιδώρου σέ κλειστές ἀτομικές συσκευασίες, τήν ἀπαγόρευση ἀσπασμοῦ τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τήν ἀποφυγή τοῦ χειροφιλήματος τῶν ἱερωμένων, τήν οὐσιαστική κατάργηση τῶν ἁγιασμῶν στά σχολεῖα, τήν μάσκα μέσα καί ἔξω ἀπό τό ἱερόν βῆμα, τά ἀρωματικά μαντηλάκια καί τίς ἐρυθρόλευκες ταινίες στά φυλακισμένα στασίδια, τήν ἀπαγόρευση τῆς Μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Ὦ τῆς ὕβρεως! Κύριε, συγχώρεσέ μας. Ἀπό δειλία, φόβο καί ὀλιγοπιστία, σταματήσαμε πιά, μέσα στούς Ἱερούς μας Ναούς, ‘’ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν’’ νά παραδίδουμε στά χέρια τοῦ παντοδυνάμου Χριστοῦ. Τώρα παραδινόμαστε σέ μιά ἄλλη τριάδα, γεμάτη, ὅμως, ὄχι ἀπό τήν παντοδυναμία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἀπό τήν μυρουδιά τοῦ θανάτου: τά ἀντισηπτικά, τά φίμωτρα καί τίς ἀποστάσεις.
Ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ ἀναρρωτιέται: Ἐγκαταλείποντας τίς θεόσδοτες πρακτικές τῆς Ἱερᾶς μας Παραδόσεως στήν ἀντιμετώπιση λοιμωδῶν μεταδοτικῶν νοσημάτων καί κάθε ἄλλης θεομηνίας, τελικά εἴμαστε ὄντως Ὀρθόδοξοι ἤ ἔχουμε στήν οὐσία καταντήσει προτεστάντες;
Ποῦ εἶναι ἡ πιστή ἐφαρμογή τοῦ Συνοδικοῦ συστήματος διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας; Ποῦ εἶναι τό ὁμόδοξον καί ὁμόφρονον τῶν ποιμένων μας;
Ἔχουν διχασθεῖ!
Ποῦ εἶναι τά φλογερά κηρύγματα εἰλικρινοῦς μετανοίας; Ποῦ εἶναι οἱ παροτρύνσεις γιά πιό θερμές προσευχές καί αὐστηρότερη νηστεία; Ποῦ εἶναι οἱ διδαχές γιά τήν ἀθανασία τῆς ψυχῆς καί τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου; Ποῦ εἶναι οἱ προτροπές γιά ἐξομολόγηση καί τακτική Θεία Κοινωνία; Ποῦ εἶναι οἱ πάνδημες γονυκλισίες καί λιτανεῖες; Ποῦ εἶναι τά εὐχέλαια καί οἱ ἀγιασμοί παλλαϊκῆς συμμετοχῆς; Ποῦ εἶναι οἱ ὑποδοχές καί ἡ προσκύνηση τῶν θαυματουργῶν Ἁγίων Λειψάνων; Ποῦ εἶναι οἱ ἀναφορές σέ κόλαση καί παράδεισο;
Ἐάν ἐξαιρεθοῦν μερικοί φιλότιμοι καί λεοντόκαρδοι ἁπλοί παπάδες, ποῦ εἶναι τό ἔμπρακτο παράδειγμα τῶν ποιμένων μας στήν ἀντιμετώπιση τοῦ φόβου τοῦ θανάτου, στήν καταπολέμηση τοῦ τρόμου, στήν ὑπεράσπιση τοῦ θεόσδοτου αὐτεξούσιου; Καί δέν μιλᾶμε βεβαίως γιά ἀντιμετώπιση μέ μεθόδους τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά μέ τά παντοδύναμα μέσα πού διαθέτει ἡ Ἐκκλησία μας, καί πού ἀδαπάνως προσφέρει ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Πόσο μοιάζει σήμερα ὁ λαός μας μέ τό πλῆθος ἐκεῖνο τῶν ἀσθενῶν, πού περίμεναν ἐναγωνίως τήν γιατρειά τους, κατάκοιτοι γύρω ἀπό τήν ‘’κολυμβήθρα Βηθεσδά’’!
Περιμένουμε μέ ἀγωνία τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τόν λοιμό, ὅπως καί ἐκείνοι περίμεναν μέ ἀγωνία τήν θεραπεία τους. Βλέπουμε τόν ἄλλον ὡς δυνάμει ὑποψήφιο νά μᾶς στερήσει τήν ζωή, ὅπως καί ἐκεῖνοι ἔβλεπαν τούς ὑπόλοιπους ὡς ἀντιπάλους στήν διεκδίκηση τῆς πρωτιᾶς μετά τήν ταραχή τοῦ ὕδατος. Καί τό πιό σημαντικό: εἴμαστε ὅλοι μας προσηλωμένοι ἀποκλειστικά καί μόνον στίς ὑποσχέσεις τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ἀποκλείοντας κάθε ἄλλη ἐκδοχή σωτηρίας, ὅπως καί ἐκεῖνοι ἦσαν ἀποκλειστικῶς προσηλωμένοι στήν ‘’κολυμβήθρα Βηθεσδά’’ καί ‘’τήν τοῦ ὕδατος κίνηση’’, λές καί δέν ὑπῆρχε περίπτωση νά σωθοῦν ἀπό πουθενά ἀλλοῦ.
Καί ἐμφανίζεται ὁ Χριστός, ὁ Νικητής τοῦ θανάτου, ἡ ἴδια ἡ Ζωή, ὁ Δημιουργός τῶν ἁπάντων. Βλέπει τόν παράλυτο, καί προτοῦ τόν θεραπεύσει τόν ἐρωτᾶ: ‘’Θέλεις ὑγιής γενέσθαι’’; Θέλεις νά γίνεις καλά; Ἐρώτημα, πού ἡ εὐσπλαχνία Του τό ὑποβάλλει ἀπαράλλακτα καί σέ ἐμᾶς σήμερα. ‘’Θέλεις ὑγιής γενέσθαι’’;
Στήν ἀνθρώπινη λογική τό ἐρώτημα φαίνεται περιττό. Ποιός ἀσθενής δέν θέλει τήν ὑγεία του; ‘’Ποιός στραβός δέν θέλει τό φῶς του’’, πού λέει καί ὁ λαός μας;
Τό ἐρώτημα, ὅμως, δέν εἶναι καθόλου περιττό. Ὀ θεάνθρωπος Χριστός ποτέ δέν εἶπε ἤ ἔπραξε κάτι τό περιττό. Ὅλα λέγονταν καί γίνονταν μέ σκοπό καί σοφία.
Ὅταν εἶσαι τριάντα ὀκτώ ὁλόκληρα χρόνια παράλυτος ἤ ἀπειλεῖσαι ἀκατάπαυστα ἀπό ἕναν ἀόρατο θανατηφόρο ἰό, καί σέ ρωτᾶνε ἀποφασιστικά καί πειστικά ‘’θέλεις νά γίνεις καλά’’, μπορεῖς νά μείνεις νωθρός καί ἀσυγκίνητος; Ἀδύνατον! Σηκώνεις τό κεφάλι ζωηρά, καθηλώνεις τό βλέμμα σου στόν ἐρωτῶντα, καί γεμᾶτος ἐλπίδα σωτηρίας ἀπαντᾶς: Ναί, Κύριε, θέλω.
Τό ἐρώτημα ὄχι μονάχα περιττό δέν εἶναι, ἀλλά εἶναι ἐρώτημα καίριο καί ἀφυπνιστικό. Εἶναι ἀκριβῶς ἡ στιγμή, πού ξυπνᾶς ἀπό τόν λήθαργο τῆς δαιμονικῆς μονομέρειας, φωτίζεσαι, σκέφτεσαι ὅτι μπορεῖ νά ὑπάρχει καί ἄλλη ὁδός θεραπείας, καί μέ ἐμπιστοσύνη ἀπόλυτη ἀπαντᾶς: Ναι, Κύριε, θέλω. Θέλω νά γίνω καλά.
Νά, λοιπόν, γιατί ὁ Χριστός ρώτησε τόν παράλυτο, ἐάν θέλει νά γίνει ὑγιής. Γιά νά ἀποσπάσει τήν σκέψη του ἀπό τό μέσον θεραπείας, πρός τό ὁποῖον ἦταν ἀποκλειστικῶς στραμμένη, καί νά τόν ὑποβοηθήσει νά σκεφθεῖ, ὅτι ὑπάρχει καί ἄλλο μέσον θεραπείας, ὁ Μεσσίας καί μεσίτης Ἰησοῦς.
Ὁ παράλυτος τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς δέν εἶχε στό μυαλό του καμμιά ἄλλη δυνατότητα θεραπείας, παρά μονάχα τήν ‘’κολυμβήθρα τῆς Βηθεσδά’’. Τήν ἐλπίδα καί τήν βεβαιότητα τῆς θεραπείας του τήν εἶχε ἀποθέσει μέ ἀποκλειστικότητα ἐκεῖ. Μέχρι τήν στιγμή, πού ἐμφανίστηκε μπροστά του ὁ Χριστός. Στό ἐρώτημα τοῦ Χριστοῦ ‘’θέλεις ὑγιής γενέσθαι’’, ἡ συνείδηση τοῦ παραλύτου συνταράσσεται, οἱ βεβαιότητές του μέ μιᾶς διαλύονται, οἱ ἀποκλειστικότητες ἐλπίδων συντρίβονται, ἀφήνεται μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στά χέρια τοῦ Μεγάλου Ἰατροῦ, καί θαυματουργικῶς θεραπεύεται.
Ἔχω τόν λογισμό, ὅτι καί ἐμεῖς σήμερα εἴμαστε στήν ἴδια μοίρα μέ τόν παραλυτικό τῆς Βηθεσδά. Μέ μία μόνον διαφορά. Στό ἐρώτημα τοῦ Χριστοῦ ‘’θέλεις ὑγιής γενέσθαι’’, ἐμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τῆς ἁγιοτόκου Ἑλλάδος, σέ ἀντίθεση μέ τόν παραλυτικό, κρατᾶμε τά ἀφτιά μας βουλωμένα καί τό στόμα μας κλειστό. Δέν ἀπαντᾶμε. Οἱ συνειδήσεις μας, λόγῳ τῶν βαρυτάτων ἁμαρτιῶν μας, παραμένουν ναρκωμένες κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τήν δαιμονική, καί ἐμμένουμε στήν ἀποστασία.
Τίς ἐλπίδες μας, ὡς λαός, γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς μεταδοτικῆς λοιμογόνου νόσου τίς ἔχουμε ἀποθέσει μέ φανατική ἀποκλειστικότητα στήν ἐπιστήμη καί στήν πολιτεία.
Ὡς λαός, ἐπιμένουμε ἡ ‘’Βηθεσδά μας’’ νά εἶναι τά ‘’μέτρα’’. Καί ὁ ‘’ἄγγελός μας’’, πού θά ταράξει τά ὕδατα ‘’θαυματουργικῶς’’, νά εἶναι τό ἀναμενόμενο ἐμβόλιο.
Ἔχουμε σκοτισθεῖ τόσο πολύ ἀπό τήν ἁμαρτία, ὥστε τόν παντοδύναμο Χριστό οὔτε τόν βλέπουμε, ἀλλά οὔτε καί θέλουμε νά τόν ἀκούσουμε.
Ποιός μπορεῖ νά πεῖ ὅτι ὁ Χριστός ἀμφισβητεῖ τήν ἀξία τῶν γιατρῶν; Κανένας! Σέ ποιό ἐδάφιο τῆς Ἁγίας Γραφῆς περιφρονεῖται ἡ ἰατρική ὡς ἐπιστήμη καί τέχνη ἤ προτείνεται παραβίαση τῶν Νόμων τῆς Πολιτείας; Πουθενά!
Ἄλλωστε, ὁ Χριστός, ὁ Μεγάλος Ἰατρός, ἔδωσε τούς ἰατρούς τούς μικρούς. Γι’ αὐτό καί ἐμεῖς, ὅταν θέλουμε νά γίνουμε καλά, πρῶτα τόν Χριστό παρακαλᾶμε, νά φωτίσει καί νά βοηθήσει τούς γιατρούς πού μᾶς φροντίζουν.
Ἐάν οἱ μικροί γιατροί δέν συνοδεύονται ἀπό τίς δικές μας προσευχές ἤ οἱ ἴδιοι ἀρνοῦνται τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τότε οἱ μικροί γιατροί κάνουν καί λάθη, καί μάλιστα μερικές φορές καί θανατηφόρα.
Καί γιά νά κάνουμε καί τήν αὐτοκριτική μας, τό πρόβλημα γιά τήν Ἐκκλησία μας δέν εἶναι τά μέτρα προστασίας αὐτά καθ’ ἑαυτά, πού ἐφαρμόζονται παγκοσμίως γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς λοιμογόνου νόσου.
Τό πρόβλημα εἶναι, ὅτι τά μέτρα αὐτά τά ἀνθρώπινα, τά περάσαμε ἀκόμα καί ἐκεῖ, ὅπου κυριαρχεῖ ἡ ἐμπειρία τῆς παρουσίας τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Τά περάσαμε ἀκόμα καί ἐκεῖ, ὅπου οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἅγιοι βλέπουν θαυμαστά καί λένε ‘’σιγησάτω πᾶσα σάρξ βροτεία’’. Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη μας ἁμαρτία: Περιφρονήσαμε, μέσα στούς ἱερούς μας ναούς, τήν παντοδυναμία τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, καί στή θέση τῆς πανσθενουργοῦ ἀκτίστου Θείας Χάριτος δεχθήκαμε ὡς ἀποκλειστικούς προστάτες τά ἀνθρώπινα μέτρα.
Καί γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές, ἄς ἐπανέλθουμε στήν ‘’Βηθεσδά μας’’. Ὁ Χριστός, ὡς πολυεύσπλαχνος καί οἰκτίρμων, μᾶς ξαναρωτᾶ: ‘’θέλεις ὑγιής γενέσθαι’’; Καί ἐμεῖς μέ τίς ἐπιλογές μας εἶναι σάν νά τοῦ ἀπαντᾶμε: Ναι, Κύριε, θέλω νά γίνω καλά, ἀλλά ὄχι ἀπό ἐσένα. Πάνω ἀπό ἐσένα εἶναι οἱ κρατικοί λοιμωξιολόγοι καί οἱ ὑφυπουργοί πολιτικῆς προστασίας.
Ἐγώ αὐτούς ἐμπιστεύομαι μονάχα, καί κανέναν ἄλλον. Καί ὅ,τι μοῦ ποῦν, θά τό κάνω. Καί καρναβάλι θά γίνω μέσα στήν Θεία Λειτουργία, καί φίμωτρο θά φορέσω μπροστά στήν Ἁγία Τράπεζα, καί μέ γάντια θά λειτουργήσω, καί μέ κουταλάκια μιᾶς χρήσεως θά κοινωνήσω τόν κόσμο, καί σέ ἀποστειρωμένες συσκευασίες θά προσφέρω τό ἀντίδωρο, καί τά στασίδια θά φυλακίσω, καί τά προσκυνητάρια θά ἀπομακρύνω, καί τήν ἐξομολόγηση θά ἀραιώσω, καί τίς λιτανεῖες θά καταργήσω. Πῶς ἀλλιῶς νά σωθοῦμε ἀπό τό κακό πού μᾶς βρῆκε;
Ἀδελφοί μου, ἡ παραπάνω ἀντιμετώπιση τῆς παρούσης θεομηνίας, πόσο ἀπέχει ἄραγε ἀπό τήν ἀσεβή δήλωση εὐάριθμων πολιτικῶν μας προσώπων, ὅτι καί μέ τόν διάβολο ἀκόμα θά συνεργαστοῦν, γιά νά σώσουν τήν χώρα;
Ποιά χώρα μπορεῖ νά σωθεῖ πραγματικά, μέσα ἀπό συνεργασίες μέ τόν διάβολο; Τό μόνο πού θά κατορθώσει μιά τέτοια χώρα, θά εἶναι νά χωθεῖ ἀκόμα πιό βαθιά στήν ἁμαρτία καί στήν ἀπώλεια.
Καί ἐπί τοῦ προκειμένου, ὑπάρχει κανείς Ἅγιος, πού θά συνεργαζόταν ἀκόμα καί μέ τόν ἐξαποδίτη, γιά νά σώσει τήν ὑγεία τοῦ σώματος; Οὔτε ἕνας. Εἶναι βλάσφημο, ἀκόμα καί πού τό ρωτᾶμε.
Ἡ ποιμαντική τῶν Ἁγίων μας Πατέρων, οἱ Ἱεροί Κανόνες καί ἡ δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως πάντοτε, ἔτσι καί τώρα, ἔρχονται ἀρωγοί καί μᾶς δείχνουν μέ ἀσφάλεια τόν δρόμο, πού ὀφείλουμε νά ἀκολουθήσουμε, ἐάν ὄντως λατρεύουμε τόν Χριστό καί λαχταρᾶμε τήν Ἀπολύτρωση.
Διά στόματος Ἱεροῦ Χρυσοστόμου ὁμιλεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα, καί μᾶς λέγει:
‘’Βέλτιον ἐν ταῖς ἀρρωστίαις μεῖναι, ἤ διά τήν ἀπαλλαγήν τῆς ἀσθενείας εἰς ἀσέβειαν καταπεσεῖν’’. Εἶναι προτιμότερο νά μείνουμε ἄρρωστοι, παρά νά σωθοῦμε ἀπό τήν ἀσθένεια πέφτοντας στήν ἀσέβεια.
‘’Κἄν γάρ θεραπεύσῃ δαίμων, μεῖζον κατέβλαψεν ἤ ὠφέλησεν’’. Καί ἄν ἀκόμα ὁ δαίμονας μᾶς γιατρέψει, περισσότερο μᾶς ἔβλαψε παρά μᾶς ὠφέλησε.
‘’Ὠφέλησε μέν τό σῶμα, τό πάντως ἀποθανούμενον μικρόν ὕστερον καί σήπεσθαι μᾶλλον, κατέβλαψε δε τήν ψυχήν τήν ἀθάνατον’’. Ὠφέλησε βέβαια τό σῶμα, πού ὅμως ὁπωσδήποτε θά πεθάνει μετά ἀπό λίγο καί θά σαπίσει, ἀλλά ἔβλαψε φοβερά τήν ἀθάνατη ψυχή.
Ὦ τῆς παραφροσύνης! Τί πρᾶγμα ἀθάνατον μᾶς χάρισε ὁ Θεός, καί σέ ποιόν πᾶμε νά παραδώσουμε τήν ‘’προστασία του’’!
18/10/2020
Μνήμη τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καί ἰατροῦ.
________________________________________________
ΠΗΓΕΣ:
1. ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ (Ἑρμηνεία), τόμος Α’, σελ. 393, τοῦ μακαριστοῦ θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου.
2. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ, τόμος Ε’, σελ. 134, τοῦ ἀρχιμ. π. Δανιήλ Ἀεράκη (Ε.Π.Ε. 2,634 καί Ε.Π.Ε 34,136).
3. Πολλαπλά κουταλάκια στήν Θ. Κοινωνία https://www.newsbreak.gr/kosmos/101010/salos-apofasi-elpidoforos-theia-koinonia-koytalia/
4. Ἀπαγόρευση Μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων https://www.orthodoxianewsagency.gr/patriarxeia/oikomeniko_patriarxio/%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%80%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%af/stamata-i-theia-koinonia-sti-germania/
5. Ἀπαγόρευση προσκύνησης τῶν ἱερῶν εἰκόνων https://www.youtube.com/watch?v=p_r6kTH5VyQ
6. Διανομή ἀντιδώρου μέ εἰδικές πρωτόγνωρες προφυλάξεις http://aktines.blogspot.com/2020/06/blog-post_69.html
7. Κλειστές ἐκκλησίες τό Πάσχα
https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/237553_kleistes-oi-ekklisies-kai-pasha
8. Ἀπαγόρευση ἀσπασμοῦ χειρός ἱερέων https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/pneymatika-ofelima/6941180_grebenon-dabid-aytos-einai-o-sebasmos-mats-moyts-stis-eikones
9. Ὑποχρεωτική χρήση μάσκας μέσα στούς ἱερούς ναούς https://www.capital.gr/epikairotita/3471180/koronoios-xrisi-maskas-apo-tous-pistous-sustinei-i-ekklisia-tis-ellados
10. Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος 3027, τῆς 14ης Ὀκτωβρίου 2020 (μάσκες, ἀντισηπτικά, ἀποστάσεις, ἀναστολή λιτανειῶν)
https://www.vimaorthodoxias.gr/ekklisia-tis-ellados/nea-metra-stis-ekklisies-etsi-tha-ginetai-i-paroysia-ton-piston-ti-ischyei-me-tin-theia-koinonia/
11. Ἀναστολή λιτανειῶν
https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2020/10/egkuklios-ieras-sunodouu.pdf
12. Θεία Λειτουργία ἀπό τό σπίτι, μέσῳ τηλεοράσεως καί ραδιοφώνου. https://www.lifo.gr/now/greece/276041/parateinontai-ta-perioristika-metra-kai-stis-ekklisies
13. Ἁγιασμός στά σχολεῖα
β) https://www.youtube.com/watch?v=R1_NzxLUS2g
14. Διχασμός Ἱεραρχῶν
α) https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/39123-gortunos-ieremias-kai-ston-nao-xristiane-mporei-na-kolliseis-korono%CF%8Ao
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου