Το κόμπλεξ του φερμουάρ

Του Μανώλη Μηλιαράκη 

Το φερμουάρ, όπως είναι γνωστό, είναι ένας χρήσιμος και αναγκαίος υλικός μηχανισμός για να γίνουν κατάλληλα προς ένδυση ορισμένα μέρη του ρουχισμού μας. Υπάρχει όμως και το άυλο φερμουάρ, που χρησιμοποιείται για να κλείνουν το στόμα τους, σε κρίσιμες στιγμές και περιόδους για τον Άνθρωπο και την Κοινωνία, εκείνοι που λόγω της θέσης τους και κυρίως του αυτοπροσδιορισμού τους, ως διανοουμένων, φιλοσόφων και ανθρώπων του Πνεύματος, έπρεπε να έχουν στόμα ελεύθερο και ανυπότακτο και με θάρρος να παίρνουν ξεκάθαρη θέση, με την προσωπική τους στάση ζωής, απέναντι στα δρώμενα της εποχής, για να γίνονται φως και οδοδείκτες για τον λαό.

Παράδειγμα, γνωστός επιφυλλιδογράφος, την περίοδο της Απριλιανής Χούντας, σε εφημερίδα του γνωστού και εν πολλαίς αμαρτίες βιώσαντος Συγκροτήματος, της Χρήστου Λαδά και σήμερα στην ναυαρχίδα της μνημονιακής πολιτικής και της νέου τύπου κατοχής που βιώνουμε, ο Χρήστος Γιανναράς.

Σε όλη την περίοδο της δικτατορίας είχε το στόμα του επτασφράγιστο. 

Και αν κάνω λάθος θα του ζητήσω χίλιες φορές συγνώμη. 

Αλλά ο τα πάντα γνωρίζων και ελέγχων, θεολόγος, φιλόσοφος και κριτής της οικουμένης κύριος Γιανναράς, ας μας πει πότε και που, από την 21η Απριλίου 1967 μέχρι την 24 Ιουλίου 1974, έχει καταγγείλει, ως πνευματικός άνθρωπος, το προδοτικό, ξενοκίνητο και ξενόδουλο πραξικόπημα; Πού και πότε κατάγγειλε τις εξορίες, τις φυλακίσεις, τα φρικτά βασανιστήρια, χιλιάδων συμπολιτών μας; Πού και πότε εξεδήλωσε την συμπαράστασή του στα θύματα της Χούντας;

Όταν δεκάδες προσωπικότητες, διεθνούς βεληνεκούς, όπως ο μακαριστός Ολιβιέ Κλεμάν, απαιτούσαν με κοινή δήλωσή τους, την επελευθέρωση, από τη Γυάρο του Νίκου Ψαρουδάκη, πού ήταν εκείνος; 

Την ύπαρξη της δικτατορίας και τα δεινά που επισώρευσε στον τόπο με επίλογο την τραγωδία της Κύπρου, τα θυμήθηκε, ο κύριος καθηγητής, μετά την κατάρρευσή της. 

Και τώρα έρχεται χωρίς ίχνος αιδούς να χαρακτηρίσει «φαιδρή παρωδία» το εγχείρημα του Ψαρουδάκη» και μάλιστα, ω της αχρειότητας, να ταυτίσει τον καταξιώμενο αγωνιστή Ψαρουδάκη με τον τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως φιλοχουντικούς και ακροδεξιούς Καρατζαφέρη και Γεωργιάδη, στην επιφυλλίδα στην «Καθημερινή», στις 10-12-2017.

Αυτή η χυδαιότητα, που βρίσκεται στον αντίποδα της ελληνικότητας του Μακρυγιάννη, την οποία υποτίθεται ότι υπερασπίζεται ο επιφυλλιδογράφος, δεν εξηγείται παρά μόνο ως σύμπτωμα ενός κόμπλεξ από το οποίο πρέπει να διακατέχεται, από το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι ο μεν Ψαρουδάκης, ένας απλός δάσκαλος και όχι διάσημος δικηγόρος, χωρίς τρανταχτούς τίτλους, με την προσωπική στάση του και με το Κίνημα Χριστιανική Δημοκρατία, που είχε ιδρύσει και ήταν πρόεδρος του, μαζί με έλάχιστους δυστυχώς, χριστιανούς, συνεπείς με το ορθόδοξο δημοκρατικό και μακρυγιάννιο ήθος, όπως π.χ. ο αείμνηστος πατήρ Γεώργιος Πυρουνάκης, διέσωσαν την τιμή της χριστιανοσύνης και ακύρωσαν, τοις πράγμασι, την ύβρη του «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», της Χούντας, ενώ εκείνος, είχε βάλλει φερμουάρ στο στόμα του.

Τα άρθρα του Ψαρουδάκη, στη «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», τα οποία είχαν την έγκριση του, παράνομα λειτουργούντος Πολιτικού Γραφείου της Χ.Δ., του «φαιδρού έχειρήματος», μεταδίδονταν κάθε δεκαπενθήμερο από την Ντόυτσε Βέλλε, και αναπτέρωναν το αντιστασιακό φρόνημα του λαού μας. 

Ταυτόχρονα απεδείκνυαν ότι εκτός από τους συμβιβασμένους και υμνολόγους της Χούντας επώνυμους Χριστιανούς, υπήρχαν και εκείνοι οι Χριστιανοί που βιώναν το επελευθερωτικό και επαναστατικό πνεύμα του φτωχού και άσημου Ναζωραίου και της στρατιάς των Μαρτύρων Του, που θυσιάστηκαν άρνούμενοι να υποταχθούν στους κάθε μορφής δυνάστες.

Το ιστορικό αυτό γεγονός αποτέλεσε το όπλο της Νεολαίας της Χ.Δ., της ΕΧΟΝ, στη μάχη που δόθηκε, μεταδικτατορικά, για την εκλογή σας, ως καθηγητή στην Πάντειο Σχολή, και στην οποία αντιδρούσαν, με όλα τα μέσα, οι πανίσχυρες, τότε, μαρξιστικές φοιτητικές παρατάξεις, γιατί θεωρούσαν απαράδεκτο να διδάσκει φιλοσοφία ένας χριστιανός.

Αυτά προς το παρόν. 

Όσο για το, κατά Γιανναρά, «φαιδρό εγχείρημα Ψαρουδάκη», είναι βέβαιο ότι η ιστορία θα το παρουσιάσει, με τις αδυναμίες και τα λάθη του μεν, αλλά και ως τιμητική εξαίρεση, σε σχέση με την συμβιβασμένη και καιροσκοπική κατεστημένη αστοχριστιανική θεολογία του άμβωνα, του πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου και του βήματος των Αδελφοτήτων.

Μανώλης Μηλιαράκης

 ΠΗΓΗ: 14-12-2017, https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=578794465791287&id=100009822162036

* Ο Μανώλης Μηλιαράκης είναι επίτιμος πρόεδρος της «Χ. Δ.».

πηγή: www.tomtb.com

......................................................................................................

........................................................................................................