"Οι δέ υπομένοντες τον Θεόν αλλάξουσιν ισχύν, πτεροφυήσουσιν ως αετοί..." (Ησ. Κεφ.μ, 31)
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016
Παρόλα όσα γινήκανε, κ' ήταν πολλά να τα βαστά ένας άνθρωπος, σου άφησα δρόμο να μπαίνεις, να κυκλοφορείς μέσα μου και να βλέπεις όλα τα ωραία που έφτιαξες στον κόσμο.....Αλληλούια...
Αχ αυτός ο ποιητής, ολάκερος, ουδέν άφησε ανέγγιχτο πάνω μου. Όλος και όλα του, μού μιλάνε συνεχώς, καί μέ αναζητεί, μέ ξεφυλλίζει όπως οι αχτίδες πού σε βρίσκουν, και δέν αφήνουν πάνω σου σκοτάδι, ούτε τη συννεφιά τη γκρίζα του φθινοπώρου θλίψη, μόνο τη χαρά τού Ήλιου ανατέλλει, καί ας είναι και χειμώνας.....
Ένα ποίημα γιά τον Νικηφόρο Βρεττάκο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτός ο ποιητής, ολάκερος, ουδέν άφησε ανέγγιχτο πάνω μου.
Όλος και όλα του, μού μιλάνε συνεχώς,
καί μέ αναζητεί, μέ ξεφυλλίζει όπως οι αχτίδες πού σε βρίσκουν, και δέν αφήνουν πάνω σου σκοτάδι,
ούτε τη συννεφιά τη γκρίζα του φθινοπώρου θλίψη,
μόνο τη χαρά τού Ήλιου ανατέλλει, καί ας είναι και χειμώνας.....
;-) Αν ήμουνα στη θέση του μακαρίτη Νικηφόρου Βρεττάκου, και αν μπορούσα να σε διαβάσω, θα ένιωθα συγκίνηση, καλέ μου φίλε...
ΑπάντησηΔιαγραφή