«Χωρίς φόβο και πάθος, μόνον η αλήθεια»

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

Του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας  κ. Χρυσοστόμου

(οι λωλαμένες υπογραμμίσεις στην αναδημοσίευση του κειμένου, ανήκουν στην υποφαινόμενη Ευανθία, την αυτοαποκαλουμένη και Σαλογραία )

Θα ήθελα μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές, να εκφράσω ταπεινά την άποψή μου ως Ορθόδοξος κληρικός και ως ελεύθερος Έλληνας πολίτης.

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται πολύς λόγος για τις δηλώσεις που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας από τον Υπουργό Παιδείας, Νικόλαο Φίλη, αναφορικά με το θέμα των Θρησκευτικών στα σχολεία.

Είναι θλιβερό να ακούει κανείς από τα χείλη ενός Υπουργού -και μάλιστα της Παιδείας- λόγια ανάρμοστα για την ιδιότητα του. Λόγια που τον χαρακτηρίζουν επιεικώς ως ανιστόρητο και τουλάχιστον ως εμπαθή εναντίον της Εκκλησίας, εναντίον της Ορθοδοξίας.

         Από τη μια σήμερα οι πολιτικοί της χώρας μας ψηφίζουν νόμους αντιρατσιστικούς και από την άλλη καταφέρονται εντελώς ρατσιστικά κατά της Ορθόδοξης Ελληνικής κοινωνίας, εφόσον την ίδια στιγμή, μέσα στην ίδια μας τη χώρα κάνουν διακρίσεις υπέρ της Εβραϊκής, της Μωαμεθανικής και της Λατινικής  κοινότητας. 

Επιτρέπουν στις κοινότητες αυτές, στα σχολεία τους, στην παιδεία τους, να διδάσκονται το ιερό Ευαγγέλιο ή οποιοδήποτε άλλο ιερό κείμενο που έχει σχέση με την Ορθοδοξία ή άλλο θρήσκευμα, πέρα από το δικό τους; Ασφαλώς και όχι. 

Στην Ορθόδοξη Ελλάδα γιατί επιβάλουν στην παιδεία μας, στα δημόσια σχολεία στα οποία εμείς εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας,  διδάσκονται αλλοιωμένα τα νοήματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας; Είναι ή δεν είναι αυτό διάκριση, ρατσισμός ή ενδεχομένως και καταπίεση εναντίον όλων των Ορθοδόξων Ελλήνων πολιτών;

          Θα περίμενε κανείς, ιδιαίτερα στις κρίσιμες αυτές ημέρες της πνευματικής και οικονομικής κρίσης, όπου ο λαός μας συνθλίβεται από παντού, η πατρίδα μας καταποντίζεται και βουλιάζει, να ακούσει από την πολιτική ηγεσία του τόπου λόγια ενθαρρυντικά, λόγια προοπτικής, λόγια αισιόδοξα που θα στηρίξουν τον Έλληνα πολίτη. Αντιθέτως, ο Υπουργός Παιδείας -ίσως εν αγνοία του- μαίνεται κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, κατά της μακρόχρονης και αιώνιας συμπόρευσης Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, μια συμπόρευση το αποτέλεσμα της οποίας απεδείχθη από την ιστορία, σωτήριο για τον τόπο ετούτο.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία σε όλες τις δύσκολες στιγμές που γνώρισε το έθνος και το γένος των Ελλήνων, είχε το ρόλο της μάνας, της προστάτιδας. Ήταν αυτή που σκέπασε, στήριξε και ελευθέρωσε το έθνος αυτό. Θα ήθελα να ρωτήσω -πολύ καλοπροαίρετα- τον Υπουργό, αλλά και κάθε πολιτικό που βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας, ακόμη και τους δημοσιογράφους που κατά καιρούς -ίσως δίχως να το καταλαβαίνουν- καταφέρονται εναντίον της Εκκλησίας.

Γιατί τόση εμπάθεια κατά της Εκκλησίας; Τόσο κακό έκανε η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα;

         Πιθανόν αγνοούν οι παραπάνω ότι, εάν δεν υπήρχαν τα Ορθόδοξα μοναστήρια σε όλους τους αιώνες του Χριστιανισμού, εντός και εκτός Ελλάδος, δε θα γνωρίζαμε σήμερα τίποτα για τον Αριστοτέλη, το Σωκράτη, το Θουκυδίδη και όλους τους Έλληνες συγγραφείς, φιλοσόφους και ποιητές. Η Ορθόδοξη Εκκλησία κράτησε και «έσωσε» τα ελληνικά γράμματα. Πέρα από τη διάσωση των αρχαίων ελληνικών συγγραμμάτων, τα μοναστήρια ήταν αυτά που ως «κρυφά σχολειά» ανέλαβαν την ευθύνη της διατήρησης της γλώσσας, την εκμάθηση της ελληνικής, της αρχαίας ελληνικής, στα σκλαβωμένα επί αιώνες ελληνόπουλα, πολλά από τα οποία αποτέλεσαν τους ήρωες του 1821, τους Έλληνες επιστήμονες και λόγιους της ομογένειας, τους έμπορους, τους ναυτικούς και τους εφοπλιστές, αγωνιστές και χρηματοδότες του αγώνα των Ελλήνων, του αγώνα για τη λευτεριά. 

Η σχέση της Εκκλησίας και της Ορθόδοξης παράδοσης με την ελληνική γλώσσα και την παιδεία είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη ιστορικά. Ένα ζωντανό παράδειγμα που βιώνουμε σήμερα αναφορικά με τη σχέση της Εκκλησίας και της ελληνικής γλώσσας, είναι όταν κάποιοι Χριστιανοί έρχονται μέσα στην εκκλησία -οιαδήποτε Ελληνορθόδοξη Εκκλησία- για να προσευχηθούν ή για να λειτουργηθούν, πολλές φορές ομολογούν ότι  καταλαβαίνουν αυτά που ακούν μέσα στους ιερούς αυτούς χώρους. Γιατί συμβαίνει άραγε αυτό; 

Γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία, εδώ στην Ελλάδα, συνεχίζει διαχρονικά και αδιασάλευτα να χρησιμοποιεί και να μιλά τη γλώσσα την Ελληνική. 

Όπως λοιπόν τότε, έτσι και σήμερα η Εκκλησία έχει την ευθύνη, ανεξαρτήτως πολιτικών συνθηκών, να φροντίζει και να προνοεί για τη διάσωση του πολιτισμού, των γραμμάτων και της γλώσσας, για τα θέματα εν γένει της Παιδείας. Ως εκ τούτου, οφείλουμε να σεβόμαστε τη θέση της. 

Αντ΄ αυτού, οι σημερινοί πολιτικοί αγνοούν το λόγο της και υποτιμούν το έργο της. Με λύπη ενημερωθήκαμε για τις αλλαγές στη διδακτέα ύλη και στο χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών, που αποτελεί τη βάση της ελληνικής μας παιδείας. 

Η διδασκαλία του δόγματος, της πίστεως μας, μετατρέπεται σε μάθημα γνώσης και κουλτούρας άλλων λαών και θρησκευμάτων και μάλιστα ακραίων και αντιχριστιανικών. Αυτά τα οποία με θυσίες διέσωσε η Εκκλησία σε δύσκολα χρόνια υποτέλειας, σήμερα οι φιλελεύθεροι ηγέτες της χώρας, τα καταργούν απερίσκεπτα και επιπόλαια.

Αγνοούν άραγε οι σύγχρονοι πολιτικοί την προσφορά της Εκκλησίας μας στα 400 και πλέον χρόνια σκλαβιάς υπό των Οθωμανών; Τη συμπαράσταση, τη συνοχή, την αγάπη που έδωσε η Εκκλησία στους σκλαβωμένους Έλληνες και τη στήριξη στην Επανάσταση του 21; Την προσφορά της Εκκλησίας τους Βαλκανικούς Πολέμους; Την προσφορά της Εκκλησίας στη Μικρασιατική Καταστροφή; Την προσφορά της Εκκλησίας στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο;

Προφανώς και δεν αγνοούν το βαρυσήμαντο ρόλο που έπαιξε η Εκκλησία στο βάθος των αιώνων της ελληνικής ιστορίας και προφανώς γνωρίζουν τα όσα ταυτίζουν την Ορθοδοξία με τον Ελληνισμό. Μήπως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μάχονται ενάντια στην Εκκλησία; Μήπως μαχόμενοι την Εκκλησία, σβήνουν από τη μνήμη μας όλα όσα αυτή διέσωσε; 

Μήπως μάχονται εναντίον της ιστορικής μνήμης, εναντίον των αγώνων των Ελλήνων, εναντίον του πολιτισμού, της γλώσσας, των γραμμάτων; Μήπως τελικά μάχονται ενάντια στο έθνος, στο γένος των Ελλήνων, στον ίδιο τον Ελληνισμό; Μήπως υποτιμώντας το ρόλο της, υποσκελίζοντας τη θέση και αλλοιώνοντας τη σχέση της με τον ελληνικό λαό, αποδυναμώνουν την ίδια την πατρίδα μας; Η Εκκλησία, η Ορθόδοξη πίστη, συνυφασμένη με τα ελληνικά γράμματα, την παιδεία, τον πολιτισμό, αποτελεί τη ψυχή του τόπου. Μήπως με μία κίνηση «ματ» κατά της Εκκλησίας, καταφέρνουν όσα δεν κατάφεραν στο παρελθόν οι επίδοξοι κατακτητές αυτού του λαού;

Προκλητικοί είναι απέναντι και στο σημερινό έργο της Εκκλησίας. Η Εκκλησία τρέφει και στηρίζει εκατομμύρια των Ελλήνων που στην εποχή μας δε διαθέτουν ούτε τα προς το ζην. Το «αόρατο» στα μάτια τους κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, στηρίζει εκατομμύρια οικογενειών, νέων και γηραιών ανθρώπων που βρίσκουν παρηγοριά στα προβλήματα τους. Η υποστήριξη που λαμβάνουν νέα ζευγάρια των οποίων οι σχέσεις κλυδωνίζονται, η αποτροπή διαζυγίων, η αποτροπή αμβλώσεων, η ενδυνάμωση των οικογενειακών δεσμών, αποτελούν μόνο μέρος του ρόλου της Εκκλησίας στις μέρες μας. Νεαρά παιδιά απαιχμαλωτίζονται από εξαρτήσεις και τοξικές ουσίες, εγκαταλελειμμένοι συνάνθρωποι μας αποφυλακίζονται και επανεντάσσονται στην κοινωνία, ψυχικά κλονισμένοι, ταλαιπωρημένοι και κουρασμένοι βρίσκουν καταφύγιο στους κόλπους της. Κι όλα αυτά με την πρόνοια, το έργο αγάπης και στοργής της Εκκλησίας που εξακολουθεί να αγωνίζεται για τη στήριξη του ελληνικού λαού.

Εφόσον ούτε τυφλοί είναι, ούτε κωφοί, τότε δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Όσοι καταφέρονται κατά της Εκκλησίας είναι ή εμπαθείς σε κακότητα, ή σε διατεταγμένη υπηρεσία κατά του ιερού, για την Ελλάδα και την ανθρωπότητα, έργου του θεσμού της Εκκλησίας.

Από την άλλη πλευρά, βλέπω Αρχιερείς της κρατικής Εκκλησίας να αντιμετωπίζουν με αγώνα και με πόνο την εξέλιξη αυτή των τελευταίων ημερών. Σίγουρα είναι καθήκον και υποχρέωσή τους να αντισταθούν στις υπουργικές «προκλήσεις» των ημερών μας. 

Θα ήθελα όμως να ρωτήσω τους Αρχιερείς της κρατικής Εκκλησίας το εξής: Τώρα αντιλήφθηκαν το πρόβλημα; Τώρα συνειδητοποίησαν ότι πρέπει να αντιδράσουν; Τόσα χρόνια δεν έβλεπαν τι επρόκειτο να συμβεί;

Ασφαλώς, δε θα πάρω απάντηση. Θέλω ωστόσο -χωρίς καμιά κριτική διάθεση- να πω κάποια πράγματα όπως ακριβώς τα αισθάνομαι και τα οποία πρέπει επιτέλους να αποτυπωθούν.

            Πριν από 92 χρόνια -με άγνωστα τότε για τον ευρύ Ελληνορθόδοξο λαό κίνητρα οι διοικούντες της κρατικής Εκκλησίας, "χάλασαν" το ημερολόγιο. 

Επέτρεψαν να γίνει η αρχή για μια σειρά από καινοτομίες που σε βάθος χρόνου θα αλλοίωναν την Ορθόδοξη παράδοση μας και θα οδηγούσαν μοιραία την επίσημη πλέον  Εκκλησία της Ελλάδος προς τη Δύση. 

Δίχασαν τον Ορθόδοξο Ελληνικό λαό σε νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες, αποδυνάμωσαν την συνοχή του ποιμνίου της Εκκλησίας, του κόσμου, τη σύμπνοια και την αλληλεγγύη που βασίζεται στη μία και αναλλοίωτη πίστη.

Εκείνοι, οι εκπρόσωποι της κρατικής Εκκλησίας ήταν που καταδίωξαν με μανία, αυτούς που τότε με αυτοθυσία στήριζαν, όσα τώρα οι ίδιοι προσπαθούν -φοβούμαι μάταια- να σώσουν. 

Με δικές τους αποφάσεις και εντολές ο Ελληνορθόδοξος πιστός λαός διώχθηκε, απολύθηκε από δουλειές, αποβλήθηκε από σχολεία, απομονώθηκε και έχασε ακόμη και βασικά κοινωνικά δικαιώματα. Μαζί με το λαό βέβαια βασανίστηκε, φυλακίστηκε, εξορίστηκε, αποσχηματίστηκε, εξευτελίστηκε και ο Ιερός Κλήρος των Γνησίων Ορθοδόξων. 

Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που όργανα της κρατικής εξουσίας τότε -σα να λέμε των σημερινών Υπουργείων- υπό τις κατευθύνσεις της κρατικής Εκκλησίας, ξύριζαν και αποσχημάτιζαν υπερήλικες Ιερείς της Εκκλησίας μας, αλλά και νέους, αγνούς και ιδεολόγους κληρικούς. 

Κι όλα αυτά τα δεινά, για έναν και μόνο λόγο. Επειδή ήθελαν να κρατήσουν την αιώνια παράδοση των Πατέρων και των Αγίων της Εκκλησίας, επειδή αντιστάθηκαν στη νέα προς τη Δύση κατεύθυνση και σε όλα όσα αυτή συνεπάγονταν, επειδή αντέδρασαν στην αρχή του κακού, του κακού που οι τότε εκπρόσωποι της κρατικής Εκκλησίας επέτρεψαν να μας κατασπαράξει και που τώρα οι ίδιοι παλεύουν με κόπο να αναχαιτίσουν.

Έδιναν τότε εντολές να σφραγίζουν και να γκρεμίζουν Ναούς των Γνησίων Ορθοδόξων και να ποδοπατούν τα Άγια Σκεύη.

           Εκείνοι, σε συνεργασία με τα τότε Υπουργεία, εδίωκαν Χριστιανούς και διέλυαν τις πνευματικές συνάξεις τους με βάναυσες επιθέσεις, με καυτά νερά κι άλλα απάνθρωπα μέσα.

 Έξω από την ίδια τη Μητρόπολη των Αθηνών, με δική τους εντολή, πραγματοποιούνταν κατάφωρες ασχήμιες εναντίον απλών Ορθοδόξων Χριστιανών. 

Τονίζω, με δική τους απόφαση και εντολή και επαναλαμβάνω σε συνεργασία με την τότε κρατική εξουσία.   

           Το 1924 ο κόσμος φώναζε «μας Φράγκεψαν, μας πάνε στη Δύση και στον Πάπα, θέλουν να σβήσουν την Ορθοδοξία από την ψυχή μας, να βγάλουν τα γράμματα και τη γλώσσα μας από την πατρίδα μας». Αυτούς που τότε προέβλεψαν το κακό, εκείνοι τους ονόμασαν Παλαιοημερολογίτες, τους χλεύασαν και τους απομόνωσαν. Και ρωτώ, τώρα τι φωνασκούν, τι ακριβώς θέλουν, τι περιμένουν;

Είναι άξιο απορίας πώς μέχρι αυτή τη στιγμή δε τους έχει προβληματίσει το κακό το οποίο εκείνοι έχουν κάνει οι ίδιοι στην Εκκλησία και στη χώρα με την παναίρεση του Οικουμενισμού. 

Εξισώνουν την  Ορθόδοξη Εκκλησία με τους αιρετικούς. Ανέχονται την επικοινωνία με Αρχιερείς, που συλλειτουργούν και συμπροσεύχονται με Αγγλικανούς, Λατίνους και Μονοφυσίτες. 

Αυτό αποδεικνύει ότι δε σέβονται τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι "στεντορεία τη φωνή" φωνάζουν διαχρονικά «εκείνος που επικοινωνεί με τον ακοινώνητο, είναι ακοινώνητος»! Ακόμη και τώρα, την ύστατη αυτή στιγμή, τους Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς που αντιστέκονται στις οικουμενιστικές κινήσεις, τους υποτιμούν και τους θεωρούν εκτός Εκκλησίας και σχισματικούς, ενώ εκείνοι επικοινωνούν με τους αιρετικούς.

Επιτρέπουν να ορκίζονται στο ιερό Ευαγγέλιο, μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο πολιτικοί ενώ γνωρίζουν ότι βρίσκονται στην Μασονία, ότι ψήφισαν αντιχριστιανικούς και κατά της πατρίδος νόμους. Συνεργάστηκαν και εξακολουθούν  να συνεργάζονται με ανθρώπους οι οποίοι ξεπούλησαν τη χώρα, ενώ παράλληλα αντιδρούν. Καλά κάνουν. Όμως φοβούμαι πως η στάση τους χαρακτηρίζεται ως βραδείας αντιδράσεως, χλιαρής αντιστάσεως, ετεροχρονισμένη, παθητική, ίσως και οξύμωρη, έως και μάταιη!

          Θυμίζουν την ιστορία με τη μαμά χταποδίνα και το μικρό της χταποδάκι. Πιάσανε το χταποδάκι και λέει στη μαμά του «μαμά με πιάσανε, παιδί μου είμαι κοντά σου», «μαμά με σβουρίζουν, ναι παιδί μου είμαι κοντά σου», «μαμά με βάλουν στο τσουκάλι, είμαι κοντά σου παιδί μου», «μαμά με βάλανε στο πιάτο, είμαι κοντά σου παιδί μου», «μαμά με κόψανε, μα σου είπα είμαι κοντά σου παιδί μου», «μαμά με μασάνε και με τρώγουν, είμαι κοντά σου λέω». «Μαμά πίνουν με κρασί. Αχού! Έχασα το παιδάκι μου».  

Όλοι γνωρίζουμε ότι με το κρασί και το ξύδι λύνονται τα νεύρα του χταποδιού. Η χταποδίνα, τότε είπε -δυστυχώς πολύ αργά- ότι έχασα το παιδί μου.  

Το ίδιο συμβαίνει στην Ελλάδα μας με όλα όσα έχουν γίνει κατά καιρούς από όλους αυτούς τους αρνησίχριστους και απάτριδες, οι οποίοι δεν ήρθαν για να υπηρετήσουν Ελλάδα και Έλληνες,  αλλά για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα και ιδία οφέλη. Οι Αρχιερείς της κρατικής Εκκλησίας και τότε τους ευλογούσαν και αργότερα και μέχρι πρότινος.

Θα αναφερθώ σε κάτι το οποίο πληροφορήθηκα πρόσφατα και προσωπικά με έχει συγκλονίσει. Δύο κορίτσια, ελληνόπουλα από τη Θράκη, ηλικίας 13 και 14 χρόνων, Α και Β Γυμνασίου, παιδιά οικογενειών και όχι παραμελημένα ή ορφανά, σήμερα κουβαλούν στις πλάτες τους, 7 και 9 εκτρώσεις αντίστοιχα. 

Αναρωτιέμαι, όταν επιτρέπουμε να συμβαίνουν τέτοια τραγικά φαινόμενα στον τόπο μας, όταν τα παιδιά της πατρίδος μας υφίστανται αυτή την απανθρωπιά, όταν επιτρέπουμε το ποδοπάτημα των ψυχών τους και την κατακρεούργηση της σάρκας τους, όταν δεν έχουμε ως έθνος τη στοιχειώδη παιδεία και ικανότητα να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σαν παιδιά, την ίδια στιγμή, κάποιοι στο Υπουργείο Παιδείας, δήθεν προοδευτικοί, ασχολούνται με τη θρησκειολογία και την κατάργηση των θρησκευτικών στα σχολεία!

Την ευθύνη γι’ αυτή την κατάσταση την έχουμε όλοι. 

Πρωτίστως εμείς οι ποιμένες, γιατί δυστυχώς δεν είμαστε φως και φωτεινά παραδείγματα για τον κόσμο, όπως θέλει ο Χριστός μας. Δευτερευόντως όμως ευθύνεται κι ο λαός, ο οποίος εν γνώση του τόσα χρόνια ψήφιζε και ψηφίζει μεροληπτικά πολιτικούς οι οποίοι δεν υπηρέτησαν και δεν υπηρετούν τον τόπο αυτό, ως οφείλουν.

Η μόνη ελπίδα, η μόνη παρηγοριά, το μόνο στήριγμα είναι το φωτεινό πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της Υπεραγίας Θεοτόκου και όλων των Αγίων. Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, μετά την ένδοξη Ανάσταση του Χριστού μας, συμπορεύθηκαν μαζί μας, στους πόνους, στους αγώνες, στις λύπες, στις διώξεις, στις εξορίες, στους κατατρεγμούς.

Να κλείσουμε τα αυτιά μας στις Σειρήνες, να συσπειρωθούμε, να επιστρέψουμε από το Βορρά, το Νότο, την Ανατολή, τη Δύση και από κάθε λογής επιρροές που έχει δεχτεί αυτός ο τόπος. Να ξανά αγαπήσουμε τη γλώσσα μας, να γνωρίσουμε καλά την ιστορία μας, να τιμήσουμε τον πολιτισμό μας.

Να εργαστούμε όλοι με συνέπεια για να επανέλθει η Ορθόδοξη Ελλάδα μας στη θέση και στο ύψος που της αξίζει και της ανήκει.

Μόνο η συνοχή, η ενότητα και η αλληλεγγύη θα μας βοηθήσουν, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Και για τους πολιτικούς και για τους εκκλησιαστικούς ταγούς.

Επιστροφή στις ρίζες μας!

 ο Αττικής και Βοιωτίας Χρυσόστομος 

πηγή: http://www.imab.gr/index.php/latest-news/988-2016-09-25-21-27-13