Αν ήμουνα Χριστός

Γράφει ο ψυχίατρος  Γιώργος Ευαγγελάτος

Αν ήμουνα Χριστός

Τι νομίζεις πως θα έκανα με τους ανθρώπους και τις ανθρώπινες αμαρτίες; 

Αναρωτήσου και συ τι θα ήθελες να κάνεις με δαύτες;

Θα γινόσουν κάτι σαν το αμερικάνικο όνειρο, σούπερμαν ή άνθρωπος νυχτερίδα για να τιμωρήσεις το κακό;

Ε, λοιπόν σου λέω πως το πρώτο πράγμα που θα επισημαίναμε είναι πως ο διάολος με τις λεγεώνες του έχει μπλοκάρει κάθε ανθρώπινη σκέψη, επιθυμία, συναίσθημα και αδυναμία προς όφελός του.

Άρα δεν βοηθάει να ανταποδίδουμε το κακό με το κακό. 
Απλώς το διαιωνίζουμε. Χρειάζονται παραδείγματα γι’ αυτό; Ας δούμε μερικά.

Από τον κόσμο των ναρκωτικών. Οι έμποροι πουλούν την ηρωίνη. Τους συλλαμβάνεις, τους φυλακίζεις, τους σκοτώνεις. Τέλειωσες με αυτούς; Όχι, μπαίνουν φυλακή και διαφθείρουν τους δεσμοφύλακες και κουβαλάνε τις «σκόνες» τους μέσα στη φυλακή, αν δεν τους μετατρέπουν σε βαποράκια για να βγάζουν οι φύλακες τη μίζα τους. Έτσι οι έμποροι συνεχίζουν να εμπορεύονται την ηρωίνη έχοντας μετατρέψει τη φυλακή σε κέντρο επιχειρήσεων πώλησης και αγοράς της ηρωίνης.

Από τον κόσμο της γενετήσιας σφαίρας: Πορνεία, trafficking, βιασμοί, ομοφυλοφιλία, σεξουαλικές διαστροφές , έχουν σαν βασικό παρανομαστή την οργασμική ικανοποίηση με κάθε τρόπο που να ικανοποιεί τα αναρίθμητα βίτσια, φαντασιώσεις, μαθημένες συμπεριφορές που – ιδιαίτερα σε κάθε άνθρωπο – βρίσκονται στο  συνειδητό και ασυνείδητο του κάθε άνδρα και κάθε γυναίκας. Το πώς θα εκφραστεί το ένστικτο στον κάθε άνθρωπο με ομαλό ή ανώμαλο τρόπο, ηθικά αποδεκτό ή όχι, νόμιμο ή παράνομο, υπάγεται στην βιολογία, την ψυχολογία, την ψυχιατρική, την ψυχανάλυση, την  θρησκεία, την νομική επιστήμη, να το καθορίσει. Και αν το συλλάβεις τον ανώμαλο, τον παράνομο, τον ανήθικο, τον διεστραμμένο και καταδικάσεις τον κακό, αν τον τιμωρήσεις,   άλλαξε τίποτα; Μήπως αυτός διορθώθηκε και ο διεστραμμένος θα φοβηθεί και δεν θα συνεχίσει το έργο του; Μόλις βγει από το δεσμωτήριο τα ίδια πάλι θα κάνει για να νιώσει από το βίτσιο την σεξουαλική ηδονή όπως ο ίδιος ξέρει να την επιδιώκει. Άσε που και στο κρατητήριο αν του δοθεί η ευκαιρία τα ίδια θα προσπαθήσει να επαναλάβει με τους όχι και τόσο διακριτούς για τις σχέσεις τους με την Ηθική συνδεσμώτες του.

Αλλά κι αν ο σεξουαλικά διεστραμμένος συλληφθεί, είναι σίγουρο, κάποιος άλλος να σταθεί στο πόδι του για να διδάσκει την διαστροφή στους νεώτερους. Γνωστό είναι το σλόγκαν που κυριαρχεί μεταξύ των ομοφυλοφίλων• «είμαστε εδώ όσο εσείς γεννάτε».

Ισχύει για κάθε είδος σεξουαλικής εκτροπής. Και ας μην τολμήσει κανείς να υποστηρίξει ότι οι σεξουαλικές διαστροφές έχουν κληρονομικό προσδιορισμό και καθορίζουν την αθέλητη σεξουαλική συμπεριφορά μας.

Μελέτες επί μελετών επί διδύμων αποδεικνύουν πως η σεξουαλική συμπεριφορά είναι επίκτητη και καθορίζεται από τα πρώτα χρόνια ζωής από τα πρότυπα που μας την διδάσκουν.

Ας πάμε στον φαύλο κύκλο της τρομοκρατίας. Βλέπουμε εκεί την απόλυτη δυσκολία να ορίσει κανείς τι είναι τρομοκρατία και τι τρόπος άμυνας απελπισμένων θυμάτων ενάντια στην αυστηρή επιβολή αυταρχισμού εκ μέρους του κράτους ή ισχυρής ξένης δύναμης ενάντια σε ένα ασθενές και ανίσχυρο κρατίδιο να επιτύχει την ανεξαρτησία του και οι πολίτες την ελευθερία τους. Βλέπε την Χαμάς και την Ιζμπολάχ. Σκοτώνουν , ανατινάζουν πολίτες και αθώα θύματα στο Ισραήλ το οποίο όμως δολοφονεί κατά εκατοντάδες μικρά παιδιά στην Παλαιστίνη και αθώα γυναικόπαιδα «δήθεν» για να περιορίσει την τρομοκρατία, στην ουσία την πολλαπλασιάζει. Ή ας δούμε τι πέτυχαν οι ΗΠΑ όταν τροφοδοτούσαν τους Αφγανούς μουζαχεντίν με όπλα για να αναγκάσουν τους σοβιετικούς και την σοβιετική κυβέρνηση να αποσυρθεί από την εισβολή στο Αφγανιστάν. Πέτυχαν να αντρώσουν ένα κίνημα τζιχαντιστών, εκπαιδευμένων ακόμη και από την ίδια την CIA, το οποίο αργότερα στράφηκε εναντίον τους.

Αν μάλιστα υπολογίσουμε σε 3000 νεκρούς την πτώση των διδύμων πύργων το 2001, τα θύματα των αεροπορικών  επιδρομών  στο Ιράκ υπολογίστηκαν σε πρώτη φάση σε 3500 και συνεχώς ο λογαριασμός ανεβαίνει. Ανεβαίνει διότι ο πόλεμος, η δημιουργία του ISIS, οι τζιχαντιστές, οι Αφγανοί ταλιμπάν, οι μουζαχεντίν εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιώντας το υπέρτατο όπλο. «Στρατολόγησαν ανθρώπινες βόμβες θρησκευτικά και πολιτικά καθοδηγημένους να προσφέρουν το κορμί τους θυσία για τη δολοφονία απλών, αθώων πολιτών, γυναικόπαιδων κ.λπ. οι οποίοι εκτελούνται εν ψυχρώ χωρίς να είναι σε θέση ούτε να αμυνθούν και το χειρότερο, χωρίς να φταίνε για τις αποφάσεις των κυβερνήσεών τους.

Καθημερινό πανηγύρι πρέπει να διοργανώνει ο Εωσφόρος στα έγκατα του Άδη με τα δεινά της ανθρωπότητας που ο ίδιος προκαλεί με τους αστέρευτους τρόπους αλληλοεξόντωσης, φόνων, αυτοκτονίας  και καταστροφής του περιούσιου δημιουργήματος του Θεού, τον άνθρωπο.

Αλλά ας υποστηρίξουμε  ότι και οι αθώοι πολίτες είναι συνυπεύθυνοι γιατί ψηφίζουν με ελαφρότητα ανώριμους , τρελούς, ψυχοπαθητικούς, διεστραμμένους πολιτικούς, το κάνουν επίτηδες; Όχι. Τα ψέματα των πολιτικών που παραπλανούν τον κόσμο (βλέπε Τσίπρα και όλους τους προηγούμενους). Μήπως υπάρχει προβλεπτικό χάρισμα να προειδοποιεί τους ψηφοφόρους μην ψηφίζετε τον τάδε πολιτικό είναι κάθαρμα, φιλόδοξο τομάρι και θα καταχραστεί την ψήφο σας; Δεν υπάρχει προορατικό χάρισμα παρά μόνο στους αγίους που έχουν κάνει την ψυχή τους φωλεά της θείας χάριτος και του Αγίου Πνεύματος.

Κι αυτό το αξιοποιεί ο διάβολος με το να σπέρνει φρούδες προφητείες ανά τον θρησκευόμενο κόσμο ώστε οι πολίτες να μην αυτενεργούν αλλά να περιμένουν την αλλαγή της μοίρας του από την εκπλήρωση κάποιων προφητειών που δεν είναι συγκεκριμένες και ασφαλώς δεν καθορίζουν τον τόπο και τον χρόνο πραγματοποίησής τους.  

Τα παραδείγματα που αναφέραμε θεωρούμε πως είναι αρκετά. Υπάρχουν εκατοντάδες ίσως χιλιάδες φαύλοι κύκλοι βίας, τρομοκρατίας, φόβου, φοβιών, καταναγκασμών, καταστροφικών συμπεριφορών που αρχίζουν με τιμωρία, ψυχικό τραυματισμό και καταλήγουν σε θάνατο και τελικά σε ένα ολοκληρωτικό αδιέξοδο.

Τι απομένει λοιπόν; Με ποιον τρόπο μπορεί να οδηγηθούμε στην ουσιαστική λύση,  αφού αναγνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος είναι ευτελές και υποβαλλόμενο όργανο μιας πανίσχυρης, αόρατης δύναμης που εκπροσωπεί το αυθεντικό κακό, ενώ ταυτόχρονα διαθέτει ένα σημαντικό πλεονέκτημα, δεν τον βλέπουν τα τρισδιάστατα μάτια μας. Άρα η πλειοψηφία των ανθρώπων ΔΕΝ πιστεύει στον Σατανά και τους αγγέλους δαίμονες που διαφεντεύει.

Η ανθρώπινη ματαιοδοξία, ενάντια στην κάθε θρησκεία, πέραν του χριστιανισμού, απορρίπτει ότι οι δαίμονες είναι διαχρονικές οντότητες, που επηρεάζουν τη σκέψη και το συναίσθημα, μας πυρπολούν και μας διαφεντεύουν, ιδίως αν δεν παραδεχόμαστε ότι τα δύο υλιστικά συστήματα τα οποία δαιμονόπληκτοι και δαιμονοκατειλημμένοι άνθρωποι δημιούργησαν, το φιλελεύθερο  δηλαδή αστικό, καπιταλιστικό σύστημα και το μαρξιστικό, είναι αμφότερα άθεα και δαιμονοκατευθυνόμενα.

Άλλωστε ο τρίτος πειρασμός στα ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά στο τέταρτο κεφάλαιο (Ματθ. κεφ.4, στ.7-11 & Λουκάς κεφ.4, στ.5-8) το προσδιορίζει χαρακτηριστικά. «Πάσαι αι εξουσίαι μου δόθηκαν από τους ανθρώπους που τους έκανα όργανά μου και σε όποιον ΕΓΩ θέλω τους τις δίνω». (Ώστε να απόλλυνται οι ψυχές των ανθρώπων στο έρεβος και επιτυγχάνω θρίαμβο επιβάλλοντάς τους τον σωματικό, ψυχικό και πνευματικό θάνατό.Με ποιο τέχνασμα; Φουσκώνοντας τη ματαιοδοξία, τη φιλοδοξία τους και τον άκρατο εγωισμό τους για κατάληψη της εξουσίας.. Έτσι όλη η εξουσιαστική ισχύς έχει περιέλθει στα χέρια μου και στους ανθρώπους που ΕΓΩ ορίζω και τους τοποθετώ σε κυβερνητικούς θώκους είτε για δημοκρατίες, είτε για ολιγαρχικά καθεστώτα, είτε για δικτατορίες, ή μοναρχίες πρόκειται).

Με αυτό το δεδομένο της κυριαρχίας του Διαβόλου στην κάθε λογής εξουσία αν ήμουνα Χριστός, αν είμασταν θεοί, όπως και οφείλουμε να γίνουμε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, πως θα μπορούσαμε να ανατρέψουμε τα πολιτικά, δαιμονισμένα κατεστημένα;

ΜΟΝΟ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Δηλαδή; Ας το εξηγήσουμε δι’ ολίγων:

Ο Ιησούς τα θαύματα τα έκανε όχι για να γίνει κράχτης, να διαφημιστεί και να ανέβη στο ανώτατο κυβερνητικό αξίωμα του Ισραήλ, να γίνει Ηρώδης στη θέση του Ηρώδη, Πιλάτος στη θέση του Πιλάτου ακόμη και Καίσαρας της Οικουμένης. Γιατί εύλογα, θα μπορούσε επιδεικνύοντας τα θαύματα και μόνο, να κάνει τους ανθρώπους να τον αποδεχτούν σαν Μεσσία εξουσιαστή τους. Να γεμίσει την οικουμένη με οπαδούς και φανατικούς πιστούς. Θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο με έναν Ινδό Γκουρού, π.χ. τον σύγχρονό μας  Όσο ή τον Σάι Μπάμπα, ένας Ένγκαρ Κέϋση στην Βιρτζίνια , ή για την εποχή του, όπως ο  Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης ή ο Απολλώνιος ο Τυανέας.

Αντίθετα, τίποτα από όλα αυτά δεν έκανε. Ένας κουρελής πεζοπόρος, ζητιάνος και άστεγος, ήταν. Ζούσε από φιλανθρωπίες και φιλοξένιες κάποιων που εντυπωσιάζονταν από τα λόγια και τα έργα του. Είχε μάλιστα το γλωσσόκομο (ταμείο) επίτηδες μπιστευμένο στον πιο τσιγκούνη, φιλάργυρο και αμφισβητούμενο πρόσωπο της παρέας. Τον προδότη του. Δεν τον ενδιέφερει το χρήμα, η προσωπική του διαφήμιση, η ανθρώπινη δόξα, η λατρεία των πιστών του.

Τι βλέπουμε να κάνει; Αυτό που μόνο η παράδοξη θεία λογική και συναίσθημα επιτάσσει, εκπλήττοντάς  μας.  Είναι το απροσδόκητο, είναι το ξεχωριστό, αυτό που ο Ιησούς ονομάζει «το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» το οποίο μας αφήνει κεχηνότες (με το στόμα ανοιχτό). Το κάθε θαύμα που εκτελεί, εξυπηρετεί και διαφορετικό σκοπό μέσα στην ανθρώπινη ψυχή αλλά και στον κοινωνικό περίγυρο όπου επιτελείται.

Στο θαύμα των δύο δαιμονισμένων στους Γαδαρηνούς αποδεικνύει την ανθρώπινη στενοκέφαλη βλακεία, συμφέρον, ιδιοτέλεια και μιζέρια όπου μπροστά στην απώλεια κέρδους από την αυτοκτονία των χοίρων. Δεν τους νοιάζει ότι ένας ξεχωριστός άνθρωπος θεραπεύει δύο ασθενείς δαιμονισμένους. Τα λεφτά και η τσέπη τους πάνω απ’ όλα.

Στους δέκα λεπρούς αναδεικνύει την ανθρώπινη αχαριστία.

Στον παράλυτο που περπατάει διδάσκει την ανθρώπινη ζηλοφθονία, τυπολατρεία, τον κοντόφθαλμο δογματισμό, την σκληρότητα της καρδιάς όταν λέει την βλάσφημη κατά τους Γραμματείς, φράση «σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου».

Στην ανάπλαση των βολβών του εκ γενετής πάσχοντος από συγγενή ανοφθαλμία, αποκαλύπτονται όλα τα ανθρώπινα πάθη, ο εγωισμός, η οργή για την ανθρώπινη παντογνωσία που είναι η απόλυτη ημιμάθεια. Επόμενο είναι οι Φαρισαίοι, καλυμμένοι πίσω από τον νόμο του Μωυσή που τον έπαιζαν στα δάχτυλα να τον πετάξουν με τις κλωτσιές έξω από την συναγωγή με τη δικαιολογία «βρε άθλιε και αμαρτωλέ από την γέννησή σου και γι’ αυτό και ήσουν τυφλός, εσύ θα μας πεις το σωστό για κείνον που σ’ έκανε καλά ημέρα Σάββατο, μέρα απαγορευμένη από το μωσαϊκό δόγμα;»

Το εντυπωσιακό όμως στην θεραπεία του τυφλού, δεν είναι ότι του δημιούργησε βολβούς από πηλό σαν δημιουργός του σύμπαντος και του Αδάμ που ήτανε, αλλά το βάθος και το νόημα της πνευματικής διδασκαλίας που προκύπτει από την ενέργεια αυτή. Ένας αμόρφωτος κι εγκαταλειμμένος τυφλός, προφανώς ζητιάνος, γίνεται κήρυκας και ομολογητής πίστης μπρος σε αυτούς που είχαν το δικαίωμα να τον κάνουν αποσυνάγωγο και να τον θεωρήσουν πνευματικά αιρετικό, λεπρό κι απόβλητο από την όποια επικοινωνία με τους υπόλοιπους συνανθρώπους του, δια βίου. Τίποτα δεν τον αποθαρρύνει, δεν τον πείθει να κλείσει το στόμα του,  να κρύψει την αλήθεια του γεγονότος. Όσο κι αν αυτό μπορεί να του στοιχίσει. Η ίδια η πάθηση, η τύφλωση, τον έχει κάνει σίγουρο ότι ένα τέτοιο θαύμα μόνο από έναν αγαθό άνθρωπο προφήτη, αποσταλμένο εκ Θεού, μπορεί να γίνει. Γράφει στα παλιά του υποδήματα τις προκαταλήψεις, τις νομικίστικες πεποιθήσεις και τις επικρατούσες αντιλήψεις που τυραννούσαν ολόκληρη την Ιουδαϊκή κοινωνία ακόμη και σήμερα.

Πόσοι γνωρίζουν για παράδειγμα ότι το βράδυ της Παρασκευής προς το Σάββατο οι ορθόδοξοι Εβραίοι καλούν  τον αλλόθρησκο γείτονά τους για να πατήσει τον διακόπτη του ηλεκτρικού ώστε να έχουν φως στο σπίτι τους;

Στο παράδειγμα του τυφλού ο βαθύς ανθρώπινος πόνος οδηγεί στην ανακάλυψη της πίστης με οποιοδήποτε κόστος κι αν αυτή προϋποθέτει, ακριβώς όπως οι πρώτοι χριστιανοί πέθαιναν με τα χειρότερα βασανιστήρια δηλώνοντας ανυποχώρητη  πίστη στον Χριστό, μπροστά στους μετ’ ολίγον δημίους τους, κάτι τελείως λησμονημένο και παρωχημένο για την εποχή μας.

Για τον τυφλό όμως η νομικίστικη αντίληψη, αυτοί οι περιορισμοί, οι συνήθειες, οι προκατάληψη, οι πειρασμοί που φόρτωναν, φόρτιζαν αρνητικά και εξακολουθούν να βασανίζουν τις περίπλοκες ανθρώπινες σχέσεις και δημιουργούν καταναγκασμούς και άπειρες ιδεοληψίες, κι ενοχές, τινάζονται στον αέρα μόλις αυτός έρχεται σε επαφή με το θειο, τον Πλάστη και Δημιουργό Του.

Στην περίπτωση της θεραπείας των δύο τυφλών βλέπουμε κάτι που μας θυμίζει την Χαναναία. Τον ακολουθούν οι τυφλοί και του ζητούν να τους ελεήσει θεραπεύοντάς τους, κι αυτός κάνει τον κουφό. Τον παίρνουν από πίσω και εξακολουθούν να τον παρακαλούν. Μπαίνει ο Ιησούς στο σπίτι που φιλοξενείται στην Καπερναούμ, πιθανά του αρχιτελώνη Ματθαίου και μετέπειτα μαθητή του. Μπαίνουν και αυτοί με όλο το θράσος και το θάρρος, απρόσκλητοι. Εξακολουθούν να φωνάζουν ζητώντας  έλεος. Ο Χριστός πάλι αντιδρά με τρόπο καταπληκτικό και παράδοξο. Δεν ρωτά τους τυφλούς τι θέλουν, γιατί φωνάζουν κι επιμένουν τόσο πολύ και για τόσο χρόνο ώστε να τον ενοχλούν και στον τόπο που φιλοξενείται, στο σπίτι που τον κάλεσε ο φιλοξενητής του.

Τους ρωτάει αν πραγματικά πιστεύουν ότι έχει τη δύναμη να κάνει εκείνο που του ζητούν, υπονοώντας το και χωρίς να το κατονομάζουν. Γίνεται παιδαγωγός τους, ενεργεί κατά την πίστη τους, όχι γιατί αμφιβάλει γι’ αυτή, αλλά αναδεικνύοντάς την πιο έντονα και βοηθώντας τους να την συνειδητοποιήσουν βαθιά και να κατανοήσουν το μεγαλείο της και την σοβαρότητα του ρόλου που η πίστη στον Θεό παίζει για τον άνθρωπο.

Εν πρώτοις το θαύμα δεν το κάνει δημόσια, δεν τον ενδιαφέρει να γίνει αντικείμενο θαυμασμού, αυτό είναι δευτερεύον, ενώ άλλες φορές το αφήνει να συμβεί. Δεν τους θεραπεύει δημόσια, το πρώτο περίεργο αλλά μακριά από τον κόσμο στο σπίτι που μένει. Δεν παρασύρεται από την κοινωνική πίεση που του ασκείται μέσω του θορύβου και του παρακαλετού των δύο τυφλών. Δεν τον νοιάζει και πάλι η δημοσιότητα, η διαφήμιση, να γίνει για μια ακόμη φορά αντικείμενο θαυμασμού.

Μεθοδεύει την έλλειψη δημοσιότητας για να επιτελέσει το θαύμα. Κλείνεται μέσα στους τέσσερεις τοίχους του σπιτιού, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα και τα διψασμένα για θέαμα πλήθη. Και κάνει αμέσως μετά το θαύμα μια άλλη αλλόκοτη ενέργεια, τους μιλά σε αυστηρό τόνο και παραγγέλνει: «προσέχετε να μην μάθει κανείς γι’ αυτό που σας έκανα». Αυτοί βγαίνουν κι από τον ενθουσιασμό τους ξεχνούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό, όπως τους ζήτησε. Παραληρούν από χαρά και το κάνουν τούμπανο.

Λίγο αργότερα του φέρνουν κι έναν δαιμονισμένο που έπασχε από αλαλία. Το δαιμόνιο που τον είχε καταλάβει ήταν άλαλο και έφραζε την ομιλία σε όποιον καταλαμβανόταν εξ αυτού. (Φυσικά όλα αυτά φαίνονται γελοία για τους ανθρώπους της εποχής μας και τον ορθό λόγο. Μπορεί η λογική να μας έκανε πιο έμπειρους με τη γνώση και την επιστημονικής φύσης τριπλέτα της παρατήρησης, του πειράματος και της απόδειξης αλλά μόνο ευτυχέστερους δεν μας έκανε).  

Και αιωρείται το ερώτημα, γιατί θεραπεύονται οι δύο τυφλοί εν κρυπτώ; Τόσο καιρό δεν θεράπευε ανθρώπους χωλούς, παραλύτους, δαιμονισμένους στην κοινή θέα, παρουσία χιλιάδων λαού. Τι θέλει να μας δείξει με αυτή την διακριτικότητα;

Ακριβώς την διαφορετική αντιμετώπιση στην σκέψη και στην πράξη, του παντογνώστη Θεού. Μας δείχνει το δρόμο γιατί ο Ιησούς δεν είχε ανθρώπινες φιλοδοξίες να γίνει διάσημος. Πάντα οι άνθρωποι επιζητούσαν από συμφέρον; από ματαιοδοξία; από εσωτερική ανάγκη μιας αίσθησης προορισμού και ιερής αποστολής που τους οδηγεί, την αναγνωρισιμότητα και τη δημοφιλία. Στην εποχή μας μάλιστα η κοινωνία, τα ΜΜΕ, η ολιγαρχία των εμπόρων του κέρδους, το καλλιεργεί και επενδύει οικονομικά σ’ αυτά. Ο διάσημος σήμερα αντιμετωπίζεται με όρους θεάματος και κέρδους από την ανάδειξή του. Οι αστέρες του Χόλυγουντ και οι ατζέντηδές τους κάτι παραπάνω έχουν να μας πουν γι’ αυτό.

Αν ήμασταν λοιπόν θεοί δεν θα καταφεύγαμε στους φιλόδοξους εντυπωσιασμούς, να προσκαλούσαμε τα κανάλια να μας αναδείξουν σαν τη νέα δύναμη, το νέο αποστολικό κόμμα, που θα  οδηγούσε μεσσιανικά την ανθρωπότητα στον υλικό παράδεισο. Ακριβώς εκεί που οι Έλληνες έχουν περιορίσει και εγκλωβίσει τη σκέψη τους, τον ιδεολογική τους αντίληψη τον πολιτικό τους προσδιορισμό, στην Ε.Ε. και στο ευρώ, στην καλλιτέρεψη της οικονομικής τους ζωής, στην χρηματική απολαβή και την υλική ευμάρεια. Και θαύματα να κάναμε, δεν θα πείθαμε κανένα, τσαρλατάνους και ταχυδακτυλουργούς  θα μας δυσφημούσαν ότι είμαστε και θα δυσπιστούσαν ακόμη και για το αυτονόητο.

Ο μόνος δρόμος για να προσεγγιστεί ο πλησίον, ο γείτονας της διπλανή πόρτας είναι το ταπεινό, αθόρυβο παράδειγμα και πρότυπο συμπεριφοράς. Ό,τι και να κάνουμε κανέναν δεν θα πείσει η λογική μας αν δεν συνοδεύεται από την συναισθηματική αφομοίωση την ενσυναίσθηση, την καρδιακή επικοινωνία και όχι την εγκεφαλική προσέγγιση μέσω την ψυχρής λογικής και της αρτιότητας των επιχειρημάτων και από τις επιστημονικές αποδείξεις που θα παρουσιάσουμε στο ακροατήριο. Κι όλα αυτά μέσα από την ασίγαστη  επιθυμία να υπηρετήσουμε τον άνθρωπο, να τον βοηθήσουμε να ακούσει την δική μας άποψη και να την ασπαστεί, να μας δώσει την εξουσία για να τον κυβερνήσουμε για το καλό του.

Φαντάζεστε τον Ιησού σε θέση πολιτικού κράχτη και διαφημιστή; Να προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τα θαύματά του; Να αποκτήσει οπαδούς και να γίνει δημοφιλής σαν τον Τσίπρα, την Χίλαρη, ή τον Τραμπ; Άπαγε της βλασφημίας.   

Φαντάζεστε πόσο ελεύθεροι θα είμασταν αν δεν είχαμε υλική περιουσία παρά μόνο πνευματική, κι ας είμασταν ζητιάνοι κουρελήδες σαν Αυτόν; Ταπεινοί σαν Αυτόν, με πλήρη αίσθηση της αποιστολής αλλά και του ποιος βρίσκεται πίσω Του και κινεί τα νήματα της ζωής και του κόσμου κι ας αλωνίζει ανέγγιχτος και ακαταπόνητος ο Εωσφόρος που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα από γενέσεως κόσμου.

Έτσι ανατρέπονται τα εωσφορικά συστήματα. 
 Έτσι μόνο θα εφαρμοστεί το "γενηθήτω το θελημά Σου
 ως εν ουρανώ και επι της γης«,

http://evaggelatos.com/?p=2308