Τραγική φιγούρα...
Γράφει ο Μητροπολίτης Χονγκ-Κονγκ Νεκτάριος
Μητροπολίτου Χονγκ-Κονγκ
κ. Νεκταρίου
κ. Νεκταρίου
Τραγική φιγούρα ο Αλέξανδρος Βέλιος,
ο οποίος γυρνά στους τηλεοπτικούς σταθμούς και προπαγανδίζει την υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Ο ίδιος πάσχει από καρκίνο και οι γιατροί του έδωσαν 3 μήνες ζωής.
Δεν θέλει να νιώσει πόνο. Δεν θέλει να δει το σώμα του να λιώνει από την ασθένεια. Δεν πιστεύει σε θεό.
Ο ίδιος λέει ότι αν υπήρχε θεός τότε αυτός θα ήταν το κακό στον κόσμο. Κατ᾽ αυτόν οι παπάδες επιβάλλουν την ηθική της Εκκλησίας και του στερούν την ελευθερία να επιλέξει να βάλει τέλος στην ζωή του.
Τραγική φιγούρα. Ανίκανος και ανήμπορος να κατανοήσει την πραγματικότητα της ελευθερίας.
Την ζωή. Την ελπίδα. Την αγάπη. Την θυσιαστική προσφορά.
Πως να καταλάβει ότι ο Θεός του έδωσε και την ευλογία να γνωρίζει το πότε θα πεθάνει.
Άλλοι δεν έχουν αυτό το δώρο.
Πόσο μεγάλο θα είναι το σοκ όταν ανοίξει τα μάτια και διαπιστώσει ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά το θάνατο.
Αδελφέ Αλέξανδρε, προσωπικά προσεύχομαι
έστω και την τελευταία στιγμή να κάνεις την υπέρβαση
και να ψελλίσεις έστω ένα Κύριε ελέησον.
Μη φύγεις με τόσο σκοτάδι στην ψυχή!
έστω και την τελευταία στιγμή να κάνεις την υπέρβαση
και να ψελλίσεις έστω ένα Κύριε ελέησον.
Μη φύγεις με τόσο σκοτάδι στην ψυχή!
Πηγή: Συν..οδοιπορία-- Aναστάσιος
.............................................................................................................................
.............................................................................................................................
Καλησπέρα, και αν μού επιτρέπεις ένα σχόλιο. Το ηθικό πρόβλημα είναι τεράστιο και δεν θα το λύσει κανείς από καμμιά ιστοσελίδα ή κανάλι ή άλλο μέσο, ακόμα και βιβλίο (νομίζω ότι είναι απλά άλυτο). Δεν θα πω ότι έχει δίκιο ο Βέλιος, μπορεί και να μην έχει, μάλλον δεν έχει (ειδικά όσον αφορά την αγορασμένη βοήθεια για έξοδο από τη ζωή και, ακόμα περισσότερο, τον προπαγανδισμό της). Αλλά θα πω κάτι που νομίζω ότι είναι το μόνο σίγουρο. Όποιος είναι έξω απ'το χορό πολλά τραγούδια ξέρει. Ο συντάκτης του παραπάνω άρθρου κριτικάρει την επιθυμία του ασθενούς να μη νοιώσει πόνο, να μη θέλει να "λιώσει". Να μην την κριτικάρει, δεν είναι στη θέση του, ούτε θα ήθελε να είναι, και μάλιστα θα έδινε τα πάντα, όπως όλοι, για να μην είναι, και δεν ξέρει πρακτικά πώς είναι το να είναι. Οι θεωρίες είναι κουραφέξαλα μπροστά στη φρίκη που οι κριτικάροντες γνωρίζουν μόνο εγκεφαλικά. Καλό είναι λοιπόν όλοι οι απ'έξω να κρίνουμε και να κατακρίνουμε μεν την "διαφήμιση" μιας στάσης ζωής με την οποία δεν συμφωνούμε, και η οποία ίσως τελικά πράγματι να είναι υπαρξιακά αυτοκαταστροφική, όπως θεωρεί η Εκκλησία, αλλά όχι την ίδια τη στάση, εκτός αν εμείς βρισκόμαστε ή βρεθήκαμε στην ίδια ακριβώς θέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον θα μπορούσαν οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας να μιλήσουν λιγότερο αντιπαθητικά. Όχι να λένε, με τον τρόπο τους "νοιώσε πόνο, μη θέλεις να τον αποφύγεις, καλός είναι" (γιατί αυτό προδιαθέτει τον άλλο εντελώς αρνητικά από την αρχή, και δικαίως, μεταξύ μας -βλέπε το τελευταίο βιβλίο του Στ. Ζουμπουλάκη), αλλά να του πουν: η σύγχρονη ιατρική μπορεί να σε βοηθήσει να μην νοιώθεις πόνο, εκμεταλλεύσου το και μην προτρέξεις μόνος σου καθιστώντας μια πιθανότητα (έστω, πολύ μεγάλη) μη αναστρέψιμη βεβαιότητα. Dum spiro spero. Θα ήταν και πιο παρήγορο και πιο ειλικρινές και πιο φιλικό.
Ευδοκία
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για το σχόλιο!
Είμαι βέβαιη ότι θα συμφωνήσουν μαζί σου πολλοί αναγνώστες.
Θα θυμίσω πάλι ότι ο Ψυχίατρος Σκοτ Πεκ στο βιβλίο του (εκδόσεις Κέδρος) με τίτλο "Η άρνηση της ψυχής" καταλογίζει -ως ψυχίατρος που ερευνά τα μύχια της ψυχής- καταλογίζει έναν κρυφοσαδισμό τόσο σε γιατρούς όσο και σε νοσηλεύτριες που προτιμάνε να βλέπουν τον ασθενή να ουρλιάζει από τον πόνο παρά να χορηγήσουν μεγαλύτερη δόση αναλγητικών, επιστρατεύοντας ως δικαιολογία ότι μπορεί ο ασθενών σε απελπιστικό βαθμό, από καρκίνο ασθενής, να γίνει ας πούμε μορφινομανής...
Πάνω στο ίδιο θέμα είχα κάνει λόγο και παλιότερα για τη μονάδα ανακούφισης Πόνου που είχε οργανώσει η Αθηνά Βαδαλούκα σε τμήμα του Αρεταίειου νοσοκομείο..Νομίζω ότι είναι γνωστό.
Υπάρχει και ολοσέλιδη, κατατοπιστική ενημέρωση στα ΝΕΑ ή στο ΒΗΜΑ (μάλλον στο ΒΗΜΑ)
Αυτό που υποστηρίζει η κ. Αθηνά Βαδαλούκα είναι ότι με τη χορήγηση κατάλληλων παυσίπονων βοηθούν τον βαρέως ασθενή ΝΑ ΑΝΤΕΧΕΙ την ασθένειά του και να φεύγει (ΟΤΑΝ φεύγει, επειδή κάποιοι ΔΕΝ φεύγουν διότι ΠΑΝΤΑ συμβαίνουν και ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΙΑΣΕΙΣ, μια και ΔΕΝ ρυθμίζοντα όλα από τη φτωχή, μπακάλικη ανθρώπινη λογική που ...αποφασίζει και διατάσσει με ημερομηνίες κατάληξης...)
Δεν θα επεκταθώ...όποιος θα επιθυμούσε να μάθει περισσότερα, το Αρεταίειο βρίσκεται στην Αθήνα, ας το ψάξει...
Ευχαριστώ και πάλι για την σφαιρική και με ορθό λόγο, υγιές συναίσθημα και οξυδέρκεια, κριτική σου. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο διότι έλειπα από το πρωί, είμαι ξύπνια από τις 3 τα χαράματα και αναρωτιέμαι αν διαθέτει ειρμό...η μικρή μου απάντηση στην αγάπη σου...
;-)
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!