Περιστεράκι μου
Αν κλικάρεις πάνω στον υπογραμισμένο τίτλο:
Συνάντηση με μια δαιμονισμένη
θα διαβάσεις το αρχικό πατατράκ που έπαθα επί του θέματος,
διότι (ολιγοπιστία εξομολογημένη)
αυτά τα σχετικά με την ύπαρξη δαιμονίων
που ενίοτε καταλαμβάνουν κιόλας ψυχοσωματικά
τους ανθρώπους και τους κάνουν να χτυπιούνται σαν λυσσασμένοι
και να ουρλιάζουν διάφορα ανατριχιαστικά, σε στιλάκι ταινίας "ο εξορκιστής"
αυτά όλα,
ξαναλέω, αγαπημένο μου,
δεν τα πίστευα, που να με ποδοπατούσες πάνω σε γλιτσερές πέτρες,
να με έδερνες ανελέητα με τον κόπανο σε κρύο ποτάμι και να με άπλωνες
για στέγνωμα στους τρελούς αέρηδες με σπαστικά μανταλάκια!
Κάτι χρόνια αργότερα, μου φανερώθηκε, απροσδοκήτως και αυτοπροσώπως
και ένα δαιμόνιο, μάλιστα, καλά διάβασες, δαιμόνιο!
(είπαμε όοοχι! δεν παίρνω ληγμένα!
Μόνο πολυβιταμίνες, στις νηστείες, καμιά φορίτσα..)
Θα το διαβάσεις και κείνο το σκηνικό, πατώντας
στο περί μώρας, κασίδας και λοιπών δαιμονίων.
Και αν έχεις λίγο χρόνο μπορείς να επισκεφτείς και τη
δεύτερη συνάντηση με μια δαιμονικώς βαρεμένη, που με άφησε άναυδη.
Δεν θα σε κουράσω περισσότερο για σήμερα.
Θα επανέλθω προσεχώς στο θεματάκι επειδή υπάρχουν και κάτι
άλλα δρακουλιάρικα που οφείλω να σου σχολιάσω .
Από κοντά σε χαιρετώ και από μακριά σου λέω...
(για τελευταία ημέρα σήμερα μετά το Πάσχα που ανταλλάσσουμε τις ιαχές της νίκης...
αύριο ξημερώνει η Λαμπροφόρος ημέρα της Αναλήψεως).
-Χριστός Ανέστη! λατρεμένο μου!
-Αληθώς Ανέστη! γριά κάργια!
Προχώρα και μη σκιάζεσαι τίποταα!
Ούτε μνημόνια ούτε μνήματα!
Όλες οι κακίες τους, εδώ θα μείνουν!
Εμείς, χάριτι θεία,
θα κρατάμε αναμμένη τη σωστική φωτιά
της καρδιάς μας.
Εμείς, Μικάκι μου, χάριτι θεία,
θα κρατάμε σφιχτά απ' το χέρι, στους αιώνες,
του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Κυρίου,
την ειρηνική, την αυτοθυσιαστική την Αγάπη...
Ευανθία η Σαλογραία
............................................................................................
.............................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου