Πολύ καλή η προσέγγιση τών πειρασμών από τόν Π. Ανδρέα, θεωρώ όμως ότι ο τρόπος πού περιγράφει τόν πειρασμό πού σε βρίσκει, είναι σαν νά βλέπεις Κινηματογραφική ταινία καί όχι μόνο. Το πρόβλημα τών πειρασμών πού δέν αναφέρει ο Π. Ανδρέας, είναι ότι το κάψιμο ενός σπιτιού πού δύναται νά επιτρέψει ο Θεός, δέν είναι υπόθεση πού βλέπουν μόνο τά μάτια σου, σαν νά είναι Κινηματογραφική ταινία, αλλά είναι υπόθεση πού το μέσα σου αισθάνεται σαν νά σέ πλακώνει ένα τεράστιο βουνό, ένα τεράστιο τσουνάμι πού σέ βουλιάζει. Αυτό το βουνό του κύματος, πέφτει κατά πάνω σου, δέν προέρχεται από την όραση βλέποντας το πρόβλημα, αλλά από τήν αιφνιδιαστική ισοπεδωτική μαζική προσβολή τών σκοτεινών δυνάμεων, και ο άνθρωπος παραλύει ολόκληρος, χάνει την ειρήνη του, παραμιλάει,αδυνατεί νά συνεργαστεί ούτε με το σώμα του, ούτε με τούς γύρω του. Ο Πειρασμός δύναται νά σε εξοστρακίσει καί νά σέ εξαυλώσει. Μόνο όσοι έχουν βιώσει πολύ μεγάλους πειρασμούς μπορούν νά καταλάβουν τί εννοώ. Εδώ λοιπόν ο άνθρωπος περνώντας μέσα από την κόλαση των θλίψεων καί τών προσβολών, πρέπει νά συγκεντρώσει τά γκρεμισμένα κομμάτια του, νά βρεί το κουράγιο, καί όλη τη δύναμη τού μέσα του, νά βουλιάξει το εγώ του, το οποίο έχει ήδη μισοβουλιάξει από τον πειρασμό, καί να ζητήσει βοήθεια με όλη του τη δύναμη από τόν Άγιο Ουρανό. Αυτή είναι η αλήθεια τής προσβολής τού πολύ μεγάλου πειρασμού στη ζωή μας, τού οποίου το τέλος μόνο ο Κύριος γνωρίζει, καθώς βλέπουμε την φοβερή δυσκολία αλλά δεν μπορούμε νά αξιολογήσουμε το πέρας της δυσκολίας. Είναι φανερό ότι δέν μιλάμε ούτε γιά πονόδοντο, ούτε γιά πονοκέφαλο. Όσο γιά τό παράδειγμα της καύσης της καλύβας τού Αγίου Μαξίμου, είναι εκούσια ενέργεια, προερχόμενη εκ του ιδίου θελήματος τού Αγίου καί όχι ξαφνική Θεομηνία. Τεράστια διαφορά. Θεωρώ δηλαδή ότι το παράδειγμα αυτό δέν συνάδει μέ τό θέμα τών θλίψεων τών πειρασμών... Χριστός Ανέστη.
Συμφωνώ μαζί σου σχετικά με το παράδειγμα του Αγίου Μαξίμου του Καυσοκαλύβη..
Ο άνθρωπος υπήρξε ακραία ακτήμων και ΕΚΟΥΣΙΩΣ παρόλη τη φτώχεια του, έκαιγε την απλή καλύβα του...
Οταν μιλάμε για προσβολή από Πειρασμό, μιλάμε ότι χτυπιέται ΑΚΟΥΣΙΩΣ ο άνθρωπος σαν χταπόδι και νιώθει ότι βυθίζεται σε γκρεμούς πόνου σωματικού, ασθένειας προς θάνατον, απόγνωσης, οργής, ή και ερωτικού πάθους που πάει να τον καταβροχθίσει...
Ουδείς μπορεί να αντιπαλέψει όλα τούτα μόνο με τις δικές του δυνάμεις...δεν πα να λένε ό,τι θένε οι πσυχολόγοι...
Η δύναμη ΔΕΝ αποτελεί μαγκιά δική μας.. Η δύναμη έρχεται εντός μας, πάντοτε έξωθεν και άνωθεν...είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι...και μακάριος όποιος θα αντέξει τον Πόλεμο στο Όνομα του Χριστού, και μέχρι το προσωπικό του τέλος, χωρίς να λιποψυχήσει...
Πολλοί μεγάλοι άγιοι μάς μίλησαν γι αυτά τους, τα ακραία βιώματα και έκαστος κατά τη Φώτιση που του χαρίζει.. ο Θεός πορεύεται...
Το θέμα τεράστιο...
Οσοι έχουν πολεμήσει με δράκους επιθέσεων εξωτερικών και εσωτερικών, μπορούν να γνωρίζουν καλύτερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλή η προσέγγιση τών πειρασμών από τόν Π. Ανδρέα, θεωρώ όμως ότι ο τρόπος πού περιγράφει τόν πειρασμό πού σε βρίσκει, είναι σαν νά βλέπεις Κινηματογραφική ταινία καί όχι μόνο.
Το πρόβλημα τών πειρασμών πού δέν αναφέρει ο Π. Ανδρέας, είναι ότι το κάψιμο ενός σπιτιού πού δύναται νά επιτρέψει ο Θεός, δέν είναι υπόθεση πού βλέπουν μόνο τά μάτια σου, σαν νά είναι Κινηματογραφική ταινία, αλλά είναι υπόθεση πού το μέσα σου αισθάνεται σαν νά σέ πλακώνει ένα τεράστιο βουνό, ένα τεράστιο τσουνάμι πού σέ βουλιάζει. Αυτό το βουνό του κύματος, πέφτει κατά πάνω σου, δέν προέρχεται από την όραση βλέποντας το πρόβλημα, αλλά από τήν αιφνιδιαστική ισοπεδωτική μαζική προσβολή τών σκοτεινών δυνάμεων, και ο άνθρωπος παραλύει ολόκληρος, χάνει την ειρήνη του, παραμιλάει,αδυνατεί νά συνεργαστεί ούτε με το σώμα του, ούτε με τούς γύρω του.
Ο Πειρασμός δύναται νά σε εξοστρακίσει καί νά σέ εξαυλώσει.
Μόνο όσοι έχουν βιώσει πολύ μεγάλους πειρασμούς μπορούν νά καταλάβουν τί εννοώ.
Εδώ λοιπόν ο άνθρωπος περνώντας μέσα από την κόλαση των θλίψεων καί τών προσβολών, πρέπει νά συγκεντρώσει τά γκρεμισμένα κομμάτια του, νά βρεί το κουράγιο, καί όλη τη δύναμη τού μέσα του, νά βουλιάξει το εγώ του, το οποίο έχει ήδη μισοβουλιάξει από τον πειρασμό, καί να ζητήσει βοήθεια με όλη του τη δύναμη από τόν Άγιο Ουρανό.
Αυτή είναι η αλήθεια τής προσβολής τού πολύ μεγάλου πειρασμού στη ζωή μας, τού οποίου το τέλος μόνο ο Κύριος γνωρίζει, καθώς βλέπουμε την φοβερή δυσκολία αλλά δεν μπορούμε νά αξιολογήσουμε το πέρας της δυσκολίας.
Είναι φανερό ότι δέν μιλάμε ούτε γιά πονόδοντο, ούτε γιά πονοκέφαλο.
Όσο γιά τό παράδειγμα της καύσης της καλύβας τού Αγίου Μαξίμου, είναι εκούσια ενέργεια, προερχόμενη εκ του ιδίου θελήματος τού Αγίου καί όχι ξαφνική Θεομηνία.
Τεράστια διαφορά.
Θεωρώ δηλαδή ότι το παράδειγμα αυτό δέν συνάδει μέ τό θέμα τών θλίψεων τών πειρασμών...
Χριστός Ανέστη.
Μαρίνο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη και χρόνια πολλά...
Συμφωνώ μαζί σου σχετικά με το παράδειγμα του Αγίου Μαξίμου του Καυσοκαλύβη..
Ο άνθρωπος υπήρξε ακραία ακτήμων και ΕΚΟΥΣΙΩΣ παρόλη τη φτώχεια του, έκαιγε την απλή καλύβα του...
Οταν μιλάμε για προσβολή από Πειρασμό, μιλάμε ότι χτυπιέται ΑΚΟΥΣΙΩΣ ο άνθρωπος σαν χταπόδι και νιώθει ότι βυθίζεται σε γκρεμούς πόνου σωματικού, ασθένειας προς θάνατον, απόγνωσης, οργής, ή και ερωτικού πάθους που πάει να τον καταβροχθίσει...
Ουδείς μπορεί να αντιπαλέψει όλα τούτα μόνο με τις δικές του δυνάμεις...δεν πα να λένε ό,τι θένε οι πσυχολόγοι...
Η δύναμη ΔΕΝ αποτελεί μαγκιά δική μας..
Η δύναμη έρχεται εντός μας, πάντοτε έξωθεν και άνωθεν...είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι...και μακάριος όποιος θα αντέξει τον Πόλεμο στο Όνομα του Χριστού, και μέχρι το προσωπικό του τέλος, χωρίς να λιποψυχήσει...
Πολλοί μεγάλοι άγιοι μάς μίλησαν γι αυτά τους, τα ακραία βιώματα και έκαστος κατά τη Φώτιση που του χαρίζει.. ο Θεός πορεύεται...
Το θέμα τεράστιο...
Οσοι έχουν πολεμήσει με δράκους επιθέσεων εξωτερικών και εσωτερικών, μπορούν να γνωρίζουν καλύτερα...