Δήλωση π. Βασιλείου Θερμού

Δήλωση π. Βασιλείου Θερμού

Ευχαριστώ για την φιλοξενία το ιστολόγιο ‘Αναστάσιος’ το οποίο δροσίζει τις ψυχές μας με εκλεκτά κείμενα πολυσυλλεκτικής προελεύσεως.

Έκρινα σκόπιμη την δημοσιοποίηση της δήλωσης αυτής επειδή τον τελευταίο καιρό ανακινείται στο διαδίκτυο το ζήτημα των υποτιθεμένων απόψεών μου περί της ομοφυλοφιλίας. Θα μπορούσε να μοιάζει με κακόγουστο αστείο αν δεν ήταν κακοήθης προπαγάνδα.

Η όλη υπόθεση (εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω, αν δεν μου διαφεύγουν γεγονότα) ξεκίνησε από δημοσίευμα της ‘Παρακαταθήκης’, στο οποίο απομονώνονται φράσεις μου από σχετικό άρθρο μου. Η δημοσίευση αυτή αναρτήθηκε από μερικά ιστολόγια, γνωστά για τις σκληροπυρηνικές θέσεις τους) με τίτλο ή συνοδευτικό κείμενο που κατέληγε στο συμπέρασμα ότι υπερασπίζομαι και στηρίζω την ομοφυλοφιλία! Στη συνέχεια ακολουθούσαν τα σχόλια των αναγνωστών, όλα επιθετικά φυσικά.

Παράλληλα υπήρξε και άρθρο του π. Διονυσίου Τάτση στον ‘Ορθόδοξο Τύπο’ όπου έγραφε: « Ιδιαίτερα µας εντυπωσιάζει αρνητικά η προσπάθεια (κάποιων κληρικών) να δικαιολογήσουν τὶς προγαµιαίες σχέσεις, αλλὰ καὶ την οµοφυλοφιλία, την οποία θεωρούν αθώα αδυναµία µερικών αξιοσυµπάθητων ανθρώπων!». Αν δεν καταλάβατε εννοεί εμένα! Θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν εξοργιστικό.

Και αλλού: «Κατεδαφίζουν τὴν ηθικὴ στὶς συνειδήσεις των ανθρώπων καὶ διατηρούν ανοιχτὲς τὶς πύλες της ακολασίας». Παρεμπιπτόντως, είμαι ο μόνος ο οποίος έχω παράσχει σε βιβλίο μου εκκλησιολογική-μυστηριακή τεκμηρίωση της προγαμιαίας εγκράτειας! Ίσως πάει πολύ να περιμένουμε από τους ανθρώπους αυτούς να το ανακαλύψουν…

Έχω παρατηρήσει ότι στον σκληροπυρηνικό-φονταμενταλιστικό χώρο διακρίνονται τρία επίπεδα μετεχόντων. Κατ’ αρχήν υπάρχουν όσοι διαβάζουν τα δήθεν προβληματικά κείμενα, από τα οποία επιλέγουν τις επίμαχες κατ’ αυτούς φράσεις. Αυτοί είναι λίγοι, θεωρούμενοι ως ‘ηγέτες’ του χώρου.

Κατόπιν έρχονται όσοι αναδημοσιεύουν συμβάλλοντας έτσι στην γνωστοποίησή τους. Και τέλος, την σκυτάλη λαμβάνουν οι αναγνώστες, δηλαδή όσοι έχουν εκχωρήσει σε άλλους το δικαίωμα του σκέπτεσθαι, ώστε ο επικρινόμενος να πέσει ως βορά στα χέρια του όχλου.

Στο στάδιο αυτό ο στοχοποιηθείς διαβάζει ότι προδίδει την Εκκλησία, ότι πρέπει να τιμωρηθή κ.ο.κ. Εγώ διάβασα πως είμαι «ένθερμος υποστηρικτής της ομοφυλοφιλικής αναισχυντίας»!

Ως γνωστόν την ‘Παρακαταθήκη εκδίδει ο μοναχός Αρσένιος Βλαγκόφτης. (Σε τηλεοπτική του εκπομπή τον είδα να σχολιάζει ειδήσεις που διάβασε -λέει- στην ‘Παρακαταθήκη’. Δηλαδή παρίστανε ότι ενημερωνόταν από το περιοδικό το οποίο γράφει ο ίδιος!).

Στις 4 Ιανουαρίου, λοιπόν, του απέστειλα το παρακάτω ηλεκτρονικό μήνυμα:

        Αγαπητέ πάτερ Αρσένιε, χαίρετε εν Κυρίω κατά τη νέα χρονιά της δωρεάς Του.

       Δεν είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε ποτέ εκ του σύνεγγυς αλλά να που οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν όταν αποφασίσατε να σχολιάσετε τις απόψεις μου στο καλοκαιρινό τεύχος της ‘Παρακαταθήκης’.

       Επειδή προφανώς διαβάσατε ολόκληρο το κεφάλαιο που συνέγραψα για τον συλλογικό τόμο προκειμένου να προβήτε στην επιλογή των δήθεν επίμαχων σημείων, διερωτώμαι: πώς μπορέσατε να γίνετε τόσο μεροληπτικός; Θα προσέθετα ‘μέχρις εθελοτυφλίας’, αν λάβει κανείς υπόψη τις θέσεις μου με τις οποίες τονίζω πως η ομοφυλοφιλία είναι ασύμβατη με την Αγία Γραφή και με το σχέδιο του Θεού. Μάλιστα σε κάποιο σημείο θα προσέξατε ότι χαρακτηρίζω ως ‘συμφορά’ για τους γονείς αν αυτό συμβή σε κάποιο παιδί τους.

       Γιατί, πάτερ, με κατηγορείτε για ‘αμνήστευση’ της ομοφυλοφιλίας; (Και γιατί βάλατε τη λέξη σε εισαγωγικά;). Επειδή δεν κραυγάζω εναντίον της όπως οι ακραίοι του χώρου μας πράττουν; Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί εκκλησιαστικοί οι οποίοι αισθάνονται ότι, αν δεν πανικοβάλλεσαι με την ομοφυλοφιλία, σημαίνει ότι τήν εγκρίνεις. Μήπως ανήκετε σε αυτούς; Αλλά αν αυτοί όλοι είχαν ένα παιδί με αυτό το πρόβλημα οπωσδήποτε θα σκέφτονταν διαφορετικά.

       Δεν σάς περνά από τον νου ότι ενδεχομένως με συκοφαντείτε; Περιττεύει να τονίσω σε έναν μοναχό την βαρύτητα του αμαρτήματος της συκοφαντίας. Καθώς μάλιστα μέ παραδώσατε βορά στα σχόλια του διαδικτύου (εννοώ στα ιστολόγια τα οποία αναδημοσίευσαν το άρθρο σας) μήπως, άθελά σας φυσικά, κοινωνείτε αμαρτίαις αλλοτρίαις μαζί με εκείνους οι οποίοι ζητούν να δικαστώ και να καθαιρεθώ; Χωρίς να έχουν ιδέα (όπως και σεις) τι πρεσβεύω γενικά, τι κηρύττω, πώς εξομολογώ. Χωρίς προσωπική γνώση εκ μέρους τους ολόκληρου του κειμένου, σαν κοπάδι το οποίο συνηθίζει δια βοής να ‘λυντσάρει’ όποιον τού υποδείξουν οι ‘ταγοί’ του.  

       Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Ελπίζω από την ανάγνωση του μεγάλου βιβλίου το οποίο είναι υπό έκδοση να αποκομίσετε τα συμπεράσματα τα οποία θα ησυχάσουν τη συνείδησή σας. Προς το παρόν, πάντως, νομίζω ότι θα σάς τιμούσε μια δημόσια επανόρθωση της αδικίας στην οποία προέβητε εις βάρος μου.

       Εύχομαι το νέος έτος της χρηστότητος του Θεού μας να γεμίζει την καρδιά σας ειρήνη και αγάπη.

        Με τιμή, π. Βασίλειος Θερμός

............................

Εννοείται ότι δεν έλαβα καμία απάντηση. Δεν με εξέπληξε. Αυτή είναι η τακτική των ‘υπερασπιστών της Ορθοδοξίας’. Αυταρχικός και φασιστικός μονόλογος, βολές εκ του ασφαλούς, καμία αυτοκριτική, διαίρεση των ανθρώπων σε ‘δικούς μας’ και ‘εναντίους’. Εφαρμόζουν το γραφικό «εκ Ναζαρέτ δύναταί τι καλόν είναι;». Αφού πρόκειται για τον Θερμό είναι ποτέ πιθανό να πει κάτι σωστό; (Είχα περιγράψει την ψυχολογία αυτών των ανθρώπων στο παλαιότερο βιβλίο μου ‘Πένταθλον’, καθώς και στο άρθρο μου «Το δίλημμα ‘Ορθοδοξία ή αίρεση’ ως πρόβλημα ψυχικής ταυτότητος» από το βιβλίο μου ‘Εκ της αυλής ταύτης’).

Δεν υπήρξε ποτέ αδελφική υπόδειξη λαθών, εφόσον κανείς μας δεν είναι αλάνθαστος. Επί 16 χρόνια υφίσταμαι μια λυσσαλέα πολεμική η οποία έχει ως στόχο την σπίλωσή μου. Έχω γίνει γι’ αυτούς σύμβολο,  ‘βαρύς και βλεπόμενος’, ή μάλλον ακουόμενος. Παρερμηνεύονται λόγια μου, στρεβλώνονται προθέσεις μου, κατασκευάζονται απόψεις που δεν έχω ποτέ εκφράσει. Θα πρέπει να χαρακτηρίζεται κανείς ή από μειωμένη αντίληψη ή από τυφλή προκατάληψη για να εξάγει τέτοια συμπεράσματα –και προφανώς ισχύει γι’ αυτούς το δεύτερο. Ευτυχώς πρόκειται για ολιγάριθμους κύκλους, πολύ μαχητικούς όμως, οι οποίοι κάνουν θόρυβο δυσανάλογο προς τον αριθμό τους. Και δεν αντιλαμβάνονται, όπως φαίνεται, την πνευματική ζημία την οποία υφίστανται.

Δεν θέτουν ποτέ στον εαυτό τους μια απλή ερώτηση: Μα έχουν τρελλαθή τόσοι επίσκοποι και πρεσβύτεροι ανά την Ελλάδα και την Κύπρο οι οποίοι καλούν την αναξιότητά μου για ομιλίες και επιμόρφωση; Σύμπασα η Εκκλησία της Ελλάδος σφάλλει και μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια; Πολέμησαν και το περιοδικό ‘Ψυχής δρόμοι’ το οποίο διευθύνω, χωρίς να προβληματισθούν γιατί άραγε το τίμησαν με την συνεργασία τους προσωπικότητες όπως ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, ο Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος, ο π. Αθανάσιος Γκίκας, ο π. Κυριακός Τσουρός, ο π. Βασίλειος Τσιμούρης, η μοναχή Μαγδαληνή του Έσσεξ, ο Ιωάννης Κορναράκης κ.π.α.

Είναι προφανές ότι την δήλωση αυτή δεν την συνέταξα για τους ίδιους, αφού η μέχρι τώρα πείρα έδειξε ότι πάσχουν από δυσίατες αγκυλώσεις. Την θεώρησα χρήσιμη για την σιωπηλή πλειονότητα των καλοπροαίρετων αναγνωστών οι οποίοι πιθανώς να έχουν απορίες. 

Όποιος ενδιαφέρεται για τις θέσεις μου στο θέμα της ομοφυλοφιλίας μπορεί να τις βρει στο βιβλίο μου που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις "Εν πλω". Δεν περιμένω βέβαια οι άνθρωποι αυτοί, που δεν μπήκαν καν στον κόπο να διαβάσουν ένα άρθρο, να δώσουν τον χρόνο που απαιτείται για να μελετήσουν ένα ογκώδες βιβλίο. Πάλι μία από τα ίδια θα δούμε. Ο καθένας ακολουθεί την πορεία του και κρίνεται από την ιστορία.

Προς τα παρόν εύχεσθε, παρακαλώ, για τον αγώνα που κάνω να συγχωρήσω όταν βρίσκομαι αντιμέτωπος με εμπάθεια και συκοφαντία.

Καλό Τριώδιο και ο Θεός της ειρήνης έστω μετά πάντων ημών! 

 Από το blog Αναστάσιος

·