Ο πονηρός σε δοκιμάζει συνεχώς

[....]
Ο πονηρός σε δοκιμάζει συνεχώς.

Πετάει μια σπόντα, μια μισοφαγωμένη κουβέντα,
ένα δήθεν αδιάφορο σχόλιο

για να δεί αν τσιμπάς, μέχρι πού μπορεί να το τραβήξει. 

Και στην πρώτη αντίδραση

κάνει προσωρινά πίσω: 
"έτσι το είπα", "για πλάκα το είπα",
"δεν το εννοούσα", "βρε  δεν κατάλαβες", 
"μην  κολλάς σε μια κουβέντα".

Η τακτική είναι να κρατάει διαρκώς ανοιχτή την πίσω πόρτα
για την περίπτωση που γίνει αντιληπτός,
γιατί πρόθεσή του δεν είναι η κατά μέτωπο αντιπαράθεση
αλλά, σαν όφις της Αγίας Γραφής
"συστρεφόμενος"και "λοξοδρόμος", 
να ανιχνεύσει τα όρια.

Οι πονηροί δημοσιογράφοι
στις συνεντεύξεις που θέλουν να καρφώσουν το συνομιλητή τους
αλλά δε θέλουν να πάρουν επάνω τους το βάρος κάποιων χαρακτηρισμών,
ρωτάνε πλαγίως  και εμφανώς κουτοπόνηρα: 
"κάποιοι λένε πως είστε" ή "έχω ακούσει για εσάς" . 

Μαιμουδιές χειρότερες και από της φαρμακομύτας γειτόνισσας
που σου μεταφέρει με κρυφή ικανοποίηση τα κουτσομπολιά
 που ακούστηκαν για σένα.

Αν είσαι καλός χριστιανός το ξορκίζεις, 
αλλά ρύσαι (σώσε) ημάς από του πονηρού" , 

άν όχι, κατεβάζεις καντήλια..  [....]

(Απόσπασμα από το "Εγχειρίδιο Βλακείας"
του Διονύση Χαριτόπουλου, 
εκδόσεις ΤΟΠΟΣ
σελ. 94-95)