Ἡ ἁμαρτία διαπράττεται προπαντὸς στὸ μυστικὸ βάθος τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος,
ἀλλὰ τὸ ἀντίτιμο αὐτῆς πλήττει τὸν ὅλον ἄνθρωπον.
Ὅταν αὐτὴ συντελεσθῆ, ἀντανακλᾶται στὴ ψυχικὴ καὶ φυσικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, στὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση, στὰ πεπρωμένα τοῦ ἁμαρτήσαντος, ἐξέρχεται ἀναπόφευκτα πέραν τῶν ὁρίων τῆς ἀτομικῆς του ζωῆς καὶ βαρύνει διὰ τοῦ κακοῦ, τὴν ζωὴ ὁλοκλήρου της ἀνθρωπότητος, καὶ συνεπῶς ἀντανακλᾶται καὶ στὰ πεπρωμένα τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Συνεπῶς, κοσμικῆς σημασίας δὲν εἶχε μόνον τὸ ἁμάρτημα τοῦ Προπάτορος Ἀδάμ.
Κάθε ἁμάρτημα, φανερὸ ἤ ἀφανές, ἑκάστου ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς, ἐπηρεάζει τὰ πεπρωμένα ὄλου τοῦ κόσμου.
Ὁ σαρκικός, μὴν ἔχοντας ἀκόμη πείρα τῆς αἰωνίου ζωῆς τοῦ Πνεύματος, δὲν ἀντιλαμβάνεται τὴν ἀλλαγὴ τῆς καταστάσεως του μετὰ τὴ διάπραξη τῆς ἁμαρτίας, διότι παραμένει πάντοτε σὲ πνευματικὸ θάνατο.
Ἀντίθετα ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος, σὲ κάθε κλίση τοῦ θελήματος του πρὸς τὴν ἁμαρτία, βλέπει μέσα του τὴν ἀλλαγὴ τῆς καταστάσεως του, λόγω τῆς ὑποστολῆς τῆς χάριτος.
πηγή: http://anexperimentindepth.blogspot.co.uk
Σε τι διαφέρει άραγε η κάθε αμαρτία από την αμαρτία του προπάτορά μας; Είναι λιγότερο ανταρσία; Αν εκείνη λοιπόν η αποστασία συμπαρέσυρε τη γή ολάκερη, η οποία έκτοτε συνοδυνάται και συμπάσχει, βλαστάνοντας τριβόλια και ζητώντας πότισμα με ιδρώτα για να καρπίσει για χάρη του πεσμένου, πόσο μάλλον περισσότερη επίδραση έχει η συλλογική αμαρτία!! Λογικά θα έπρεπε να είχαμε προ πολλού εξαερωθεί...ωσεί χνούς...Αλλά είναι τέτοια και τόση η Δύναμη του Παναχράντου Σώματος και του Πανγίου Αίματός Του, ώστε να σβύνει το χειρόγραφο των αμαρτιών μας...Μεγάλος ο αγώνας και η πάλη: Του κακού για την καταστροφή και του Αγαθού για τη διάσωσή μας! Όπως το κακό έχει τω όντι συμπαντικές διαστάσεις, έτσι και το απόλυτο αγαθό, η Τέλεση της Αναίμακτης Θυσίας, σε αμόλυντο από το ψεύδος Θυσιαστήριο, έχει συμπαντικές διαστάσεις και επιπτώσεις. Αυτή η γνώση είναι η ελπίδα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκύλα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά συλλογίζομαι και γω\
και χάνω και το λιγοστό μυαλό που μου απόμεινε..
;-)
Ευχαριστώ πολύ για το σχολιό σου.
Ωραία που ισχύει και το αντίστροφο, πολύ ωραία ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεωργία φιλτάτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήευτυχώς που ισχύει και το αντίστροφο, όμως το κακό που διασπείρουμε οι άνθωποι με το δόλο μας, με την κακία, με την οργή , με τα συνειδητά ψεύδη μας προς αποπλάνησιν του πλησίον, πραγματικά ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΙΔΕΑ, πώς εμάς τους ίδιους, στην τελική, πολλαπλασίως θα ξαναχτυπήσει και θα βλάψει...
Αν διαθέταμε επίγνωση των πνευματικών καταστάσεων θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε εδώ και τώρα, παρά να λυπήσουμε με την παραμικρή ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ μας κακία , τον διπλανό μας..
Σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να απογοητευόμεθα! Θα πρέπει να συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο το νόημα του " Πρόσεχε σεαυτώ" ακριβώς διότι η πορεία μας στον κόσμο είναι πορεία αλληλεπίδρασης και με τον ορατό και με τον αόρατο κόσμο, δεδομένου του ότι είμεθα μέρη εκ μέρους των! Ο Κύριός μας ακούγεται ιδιαίτερα αυστηρός όταν Λέγει: Ουαί δι ου το σκάνδαλον έρχεται. Το σκάνδαλον προφανώς είναι αμαρτία. Αλίμονο σε εκείνον ο οποίος γίνεται φορέας της αμαρτίας! Αλλά πως θα γλιτώσουμε από την αμαρτία; στη φυσική, όποιος "αμαρτήσει" περί τους νόμους της το πληρώνει άνευ οικτιρμών! Αλλάζει μονίμως η φυσική κατάσταση ενός σώματος, το οποίο λ.χ. θα αγνοήσει το νόμο της βαρύτητος. Αν από ένα ύψος κάνει ένα βήμα στο κενό, εκεί που ήταν ένα ακέραιο σώμα σε ισορροπία με το επίπεδο στο οποίο ευρίσκοταν, θα μετατραπεί σε σωρό ερειπίων και σε άλλο επίπεδο (χαμηλότερο). Αλλά και το περιβάλλον θα αλλοιωθεί με την πτώση αυτού που αγνόησε το νόμο, θα 'ασχημήνει", ως συνέπεια της αγνοήσεως του νόμου της βαρύτητας γιατί από ένα καθαρό νοικοκυρεμένο περιβάλλον θα μετατραπεί σε σωρό ερειπίων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανακαινιστική Χάρις υπάρχει και ενεργεί και είναι δυνατή αλλά μόνο υπό προϋποθέσεις (που δεν μας είναι πάντοτε προφανείς..). Δεν θα πρέπει ωστόσο σε καμμία περίπτωση να "εκπειράζεται" αυτή η Χάρις με την απερισκεψία της ολέθριας αμαρτίας.
Ακύλα (Πέτρο) μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτο να μην απογοητεύεται κάποιος
είναι εύκολο να το γράφει
αλλά ΠΑΝΔΥΣΚΟΛΟ στην ΠΡΑΞΗ
όταν τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ, πνευματικά-συναισθηματικά, τον ισοπεδώνουν.
Εμείς έχουμε ΑΚΟΜΗ να φάμε και να κοιμηθούμε και γι αυτό..μπορούμε και να θεολογούμε στα μπλόγκια εκ του ασφαλούς
;-)
όμως ΟΡΘΩΣ ομιλείς, αν και καθήμενος, που έλεγαν και οι παλιοι ευφυολόγοι του καιρού μας...
;-)
Σ' ευχαριστώ για την ακούραστη αναφορά σου στις ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ των πράξεων.
Εμείς οι χριστιανούληδες του γλυκού νερού, την έχουμε καταβρεί και καλά, με έναν Θεό αγάπης που ΟΛΑ τα συγχωρεί, όσο και να τα... σκατώσουμε στη ζωή μας....εκείνο που ΔΥΣΤΥΧΩΣ ξεχνάνε να μας θυμίζουν οι ιεροκήρυκες από άμβωνος όταν ομιλούν βαθυστοχάστως, είναι οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ των ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩΝ και ΠΡΑΞΕΩΝ μας, οι οποίες ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ, μπορούν άνετα να μας καταδιώκουν αγρίως σε τούτο τον επίγειο βίο ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ...
Αν συνειδητοποιούσαμε το πρόβλημα των ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ και της ΠΑΡΑΜΙΚΡΟΤΕΡΗΣ παράβασής μας, πραγματικά νομίζω ότι θα προτιμούσαμε να πεθαίναμε παρά να παραβαίναμε το νόμο του Θεού, και αυτό με μεγάλη σοφία το τονίζει και ο ΆΓιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στα "Πνευματικά Γυμνάσματα" διακηρύσσοντας την πρακτική πάντων των μεγάλων αγίων...
Εμείς..οι σημερινοί ελαφρά τη καρδία θεολογούντες, ούτε καν καλοί άνθρωποι δεν είμαστε στην πλειονότητά μας.
Επειδή είναι άλλο το να είσαι καλός άνθρωπος, άλλο το να είσαι καλός Χριστιανός και ΑΛΛΟ το να είσαι άγιος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας...
;-)