Μια απροσδόκητη συνάντηση στα Κανάρια νησιά...(επανάληψη)

(Η φωτό απ' το ναό του Αγίου Αντωνίου στο Φουενκαλιέντε. Το χέρι κάτω, το δικό μου χέρι...το επάνω  χέρι, του Οδοιπορούντος- στους Αιώνες- Χριστού..)

Λα Πάλμα. Κανάρια νησιά, 2011.

Στο Φουενκαλιέντε.

Δεν περίμενα, εκεί, στη μέση του πουθενά

να συναντήσω το Βλέμμα Σου, Κύριε

Στο  εξωτικό χωριό

 Φουενκαλιέντε

Ναός παπικός του Άγιου Αντώνιου

άδειος

Μπήκα.  

Ο  Πέτρος,  στην αυλή.

Μάζευε ήσυχα, δροσερό ίσκιο

κάτω από δέντρο.

Προχώρησα δυο αθόρυβα βήματα.

Αριστερά μου

Θρησκευτικό,

τρισδιάστατο ζωντάνεμα του Χριστού

σε φυσικό μέγεθος.

Αποστρέφομαι- καλά το γνωρίζεις-

Τα παπικά αγάλματα,

αποστρέφομαι

τους  στερημένους  από Χάρη ναούς.

-Το γνωρίζεις.

Όμως εκείνο το γλυπτό,

με τη μορφή του Χριστού

τοποθετημένο  στην κόχη,

δίπλα στο μικρό στενόμακρο παραθυράκι

...εκείνο το άγαλμα...

του καταπονημένου Θεανθρώπου,

Του Χριστού

που κουβάλαγε Καρτερικά  το Σταυρό Του

Οδεύοντας προς  Γολγοθά

Με καθήλωσε. 

Πρώτη φορά.

-Ήταν το παράξενο  ημίφως που ζωντάνευε   

το Πρόσωπό Σου, Κύριε;

Δεν ξέρω.

Στάθηκα σιωπηλά

Σε κοίταξα

Μου φάνηκες,  βασανισμένος. 

Τόσο  διψασμένος,

στη ζέστη  της μέρας

Κι ο ήλιος έγερνε σιγανά προς τη δύση.

Κράταγα λίγο νερό.

Πλησίασα.

Υψώνοντας το μπουκάλι μου

Το έγειρα μέχρι  τα χείλη Σου, Κύριε.

Επιθύμησα

Να σε  δροσίσω με σταλίτσα  γουλιά

Εγώ- «η γη και σποδός»

επιθύμησα

Να  δροσίσω τα θεία χείλη

με  μικρή, πραγματική γουλιά

απ’ της καρδιάς μου, την πρόθεση.

Και άκου παράξενο...

Μου φάνηκε, πως τάχα

δέχτηκες  την αλλόκοτη

προσφορά μου.

Νομίζω  με κοίταξες  

σαν να κατάλαβες!

Μια λίμνη δακρύων, αναταράχτηκε μέσα μου.

Άπλωσα το χέρι μου.

Ακούμπησα το δικό σου, το Παντοδύναμο  Χέρι,

το αναπαυμένο  στην πέτρα της Άγιας Υπομονής Σου.

Ακούμπησα το Χέρι Σου, Κύριε

Σταλάζοντας  στα θεηγόρα χείλη,  δροσιάς σταγόνες.

-Τι θράσος...
-Τι σάλεμα...

Και όμως...

Μου   μετάγγισες σθένος.

Βγήκα αμίλητα.

Κανείς δεν κατάλαβε

ότι η Άβυσσος
της δικής μου α-νοησίας

επικαλέστηκε
την Άβυσσο 
της δικής Σου Παρ-ηγορίας,

το απομεσήμερο εκείνο

στον άδειο ναό του Σαν Αντόνιο.

στο Φουενκαλιέντε

.....................................................

Θα το θυμάμαι...

.................................................

Μια μέρα, σε χώρα εξωτική

Απροσδόκητα

Πέρα από κάθε θρησκευτική φαντασία μου

Σε  άχαρο,  άδειο παπικό ναό

Συνάντησα το

Λυπημένο Χριστό

Καθώς ανέβαινε στο Γολγοθά Του...

....................................................................

Στο Φουενκαλιέντε...

Ευανθία η Σαλογραία  εν Πάτραις