Του π. Alexander Schmemann - Απόσπασμα από το βιβλίο "Μεγάλη Σαρακοστή, πορεία προς το Πάσχα".
"Η χριστιανική αγάπη είναι η "δυνατή αδυνατότητα" να βλέπω το Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, και τον οποίο ο Θεός, μέσα στο αιώνιο μυστηριώδες σχέδιό Του, έχει αποφασίσει να φέρει μέσα στη ζωή μου έστω και για λίγες στιγμές' να τον φέρει κοντά μου όχι σαν μία ευκαιρία για "καλή πράξη" ή για εξάσκηση της φιλανθρωπίας μου, αλλά σαν αρχή μιας αδιάκοπης συντροφιάς μέσα στον ίδιο το Θεό.
Αληθινά τι άλλο είναι η αγάπη παρά αυτή η μυστηριώδης δύναμη που ξεπερνάει το τυχαίο και το εξωτερικό στον "άλλον" - ξεπερνάει δηλαδή την εξωτερική του εμφάνιση, την κοινωνική του θέση, την εθνική του καταγωγή, τη διανοητική του ικανότητα - και φταστην ψυχή του, τη μοναδική και μοναδικά προσωπική "ρίζα" της ανθρώπινης ύπαρξης, το αληθινό κομμάτι του Θεού μέσα του; Αν ο Θεός αγαπάει τον κάθε άνθρωπο είναι ακριβώς γιατί Αυτός μόνο γνωρίζει τον ατιμητο και απόλυτα μοναδικό θησαυρό, την "ψυχή" ή το πρόσωπο, που έδωσε στον κάθε άνθρωπο.
Η χριστιανική αγάπη λοιπόν είναι η συμμετοχή σ'αυτή τη θεϊκή γνώση, είναι δώρο αυτής της Θεϊκής αγάπης. Δεν υπάρχει "απρόσωπη" αγάπη γιατί αγάπη είναι η υπέροχη ανακάλυψη του "προσώπου" στον "άνθρωπο" , η ανακάλυψη του συγκεκριμένου και μοναδικού προσώπου μέσα στο σύνολο γενικά. Είναι η ανακάλυψη σε κάθε άνθρωπο αυτού που τον κάνει "αξιαγάπητο" και που είναι δοσμένο από το Θεό."
Είναι αναγκαίο να προστατέψουμε τη βεβήλωση της εικόνας του αδελφού, από την καρδιά μας ξεκινώντας, θέλει να τονίσει ο συγγραφέας αυτού του δοκιμίου. Να τον προστατεύσουμε στη συνείδησή μας, σημαίνει ότι οποιοσδήποτε εχθρικός λογισμός περάσει από μέσα μας ενάντια στον αδελφό μας, θα πρέπει αποφασιστικά να τον αποκόβουμε. Ένδον σκάπτε λοιπόν στη διαφύλαξη του αδελφού, με τόλμη, ανδρείο φρόνημα και αποφασιστικότητα, εάν θέλουμε τελικά να κρατήσουμε το δικό μας κατ' εικόνα και να ανέβουμε την πνευματική σκάλα για το καθ' ομοίωσιν, διότι όποιος καταφέρει και διαφυλάξει την πνευματικκή ακεραιότητα του αδελφού μέσα του έχει καταφέρει και έχει διαφυλάξει τον δικόν του εαυτόν από την κατάκριση, και όποιος δεν κατακρίνει δεν θα κατακριθεί, είναι ο πιο σύντομος δρόμος για τον παράδεισο....
Είμαστε όλοι εικόνα Χριστού, αλλά συνήθως μια πολύ...κακή εικόνα. Παραμορφωμένη. Είτε από φανερά πάθη, είτε από "τεχνικές" αρετές, τουτέστιν ψεύτικα στολίδια, που αφενός μεν δεν ικανοποιούν την ψυχή μας και αφετέρου δεν αγγίζουν ουσιαστικά την καρδιά του πλησίον μας.
Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε - όχι θεωρητικά αλλά πραγματικά - πέρα από αυτήν την άσχημη εικόνα του πλησίον μας, μόνο έτσι θα τον βοηθήσουμε να γίνει αυτό που είναι πραγματικά.
Για να είμαστε όμως ικανοί εν προκειμένω, πρέπει να υπάρχει βιωματική εμπειρία ζωντανής σχέσης με τον Χριστό.
Μπορείτε μήπως να δείτε το ταχυδρομείο σας; Σας έστειλα ένα ι-μέηλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνων. 11; 58 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έλαβα προσωπικό μέιλ από κανέναν μέχρι στιγμής.
Για ξαναπροσπάθησε και θα σου πω.
Του π. Alexander Schmemann - Απόσπασμα από το βιβλίο "Μεγάλη Σαρακοστή, πορεία προς το Πάσχα".
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η χριστιανική αγάπη είναι η "δυνατή αδυνατότητα" να βλέπω το Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, και τον οποίο ο Θεός, μέσα στο αιώνιο μυστηριώδες σχέδιό Του, έχει αποφασίσει να φέρει μέσα στη ζωή μου έστω και για λίγες στιγμές' να τον φέρει κοντά μου όχι σαν μία ευκαιρία για "καλή πράξη" ή για εξάσκηση της φιλανθρωπίας μου, αλλά σαν αρχή μιας αδιάκοπης συντροφιάς μέσα στον ίδιο το Θεό.
Αληθινά τι άλλο είναι η αγάπη παρά αυτή η μυστηριώδης δύναμη που ξεπερνάει το τυχαίο και το εξωτερικό στον "άλλον" - ξεπερνάει δηλαδή την εξωτερική του εμφάνιση, την κοινωνική του θέση, την εθνική του καταγωγή, τη διανοητική του ικανότητα - και φταστην ψυχή του, τη μοναδική και μοναδικά προσωπική "ρίζα"
της ανθρώπινης ύπαρξης, το αληθινό κομμάτι του Θεού μέσα του;
Αν ο Θεός αγαπάει τον κάθε άνθρωπο είναι ακριβώς γιατί Αυτός μόνο γνωρίζει τον ατιμητο και απόλυτα μοναδικό θησαυρό, την "ψυχή" ή το πρόσωπο, που έδωσε στον κάθε άνθρωπο.
Η χριστιανική αγάπη λοιπόν είναι η συμμετοχή σ'αυτή τη θεϊκή γνώση, είναι δώρο αυτής της Θεϊκής αγάπης.
Δεν υπάρχει "απρόσωπη" αγάπη γιατί αγάπη είναι η υπέροχη ανακάλυψη του "προσώπου" στον "άνθρωπο" , η ανακάλυψη του συγκεκριμένου και μοναδικού προσώπου μέσα στο σύνολο γενικά.
Είναι η ανακάλυψη σε κάθε άνθρωπο αυτού που τον κάνει "αξιαγάπητο" και που είναι δοσμένο από το Θεό."
Για όποιον ενδιαφέρεται το εξαιρετικό βιβλίο " Μεγάλη Σαρακοστή, πορεία προς το Πάσχα" του π. Alexander Schmemann υπάρχει δωρεάν εδώ :
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://free-ebooks.gr/index.php/el/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1
3:46 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω και σε βιβλίο κανονικό αυτό το έργο του Σμέμαν.
;-)
Ακόμα περιμένω εκείνο το μέιλ που είπε το πρώτο ανών. παιδάκι ότι μου έστειλε...
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
σας έστειλα και δεύτερο μέιλ, ελπίζω να το δείτε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έλαβα και απάντησα, ανων. των 9: 45 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αναγκαίο να προστατέψουμε τη βεβήλωση της εικόνας του αδελφού, από την καρδιά μας ξεκινώντας, θέλει να τονίσει ο συγγραφέας αυτού του δοκιμίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τον προστατεύσουμε στη συνείδησή μας, σημαίνει ότι οποιοσδήποτε εχθρικός λογισμός περάσει από μέσα μας ενάντια στον αδελφό μας, θα πρέπει αποφασιστικά να τον αποκόβουμε.
Ένδον σκάπτε λοιπόν στη διαφύλαξη του αδελφού, με τόλμη, ανδρείο φρόνημα και αποφασιστικότητα, εάν θέλουμε τελικά να κρατήσουμε το δικό μας κατ' εικόνα και να ανέβουμε την πνευματική σκάλα για το καθ' ομοίωσιν, διότι όποιος καταφέρει και διαφυλάξει την πνευματικκή ακεραιότητα του αδελφού μέσα του έχει καταφέρει και έχει διαφυλάξει τον δικόν του εαυτόν από την κατάκριση, και όποιος δεν κατακρίνει δεν θα κατακριθεί, είναι ο πιο σύντομος δρόμος για τον παράδεισο....
Μαρίνο χριστιανικά και ορθόξοξα τα γράφεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι με αναπαύει πάντα ο λόγος σου
επειδή γνωρίζω τον ειλικρινέστατο αγώνα που κάνεις στον πραγματικό κόσμο.
Αυτό με συγκινεί και με παραδειγματίζει.
Είμαστε όλοι εικόνα Χριστού, αλλά συνήθως μια πολύ...κακή εικόνα. Παραμορφωμένη. Είτε από φανερά πάθη, είτε από "τεχνικές" αρετές, τουτέστιν ψεύτικα στολίδια, που αφενός μεν δεν ικανοποιούν την ψυχή μας και αφετέρου δεν αγγίζουν ουσιαστικά την καρδιά του πλησίον μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να μάθουμε να βλέπουμε - όχι θεωρητικά αλλά πραγματικά - πέρα από αυτήν την άσχημη εικόνα του πλησίον μας, μόνο έτσι θα τον βοηθήσουμε να γίνει αυτό που είναι πραγματικά.
Για να είμαστε όμως ικανοί εν προκειμένω, πρέπει να υπάρχει βιωματική εμπειρία ζωντανής σχέσης με τον Χριστό.
"Μάθετε απ εμού..."
Ας είμαστε επιεικείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην κλείνετε πόρτες και παράθυρα!
Ειλικρινά σας λέγω, δεν γνωρίζω μεγαλύτερη αγάπη κι επιείκεια απ αυτό: «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν… ακολουθείτω μοι» .
ΔιαγραφήΔεν γνωρίζω καμμία άλλη λυτρωτική πόρτα εκτός αυτής: «Εγώ ειμί ή θύρα' δι' εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται» ...