Μάθε να πετάς, γιατί ίσως αύριο να μας πάρουν τους δρόμους, μάθε να πεινάς και να διψάς γιατί θα κόψουν τη σύνταξη, μάθε να ζείς χωρίς ζεστασιά γιατί ίσως αύριο να μας πάρουν τα σπίτια, μάθε να ζείς χωρίς τα φάρμακα και την περίθαλψη, γιατί θα τα κόψουν. Σκεπτόμενος όλη αυτήν την κατάσταση που πάει σταδιακά να επικρατήσει, θεωρώ ότι ανθρώπινος νους σαλεύει και δεν μπορεί να το παλέψει και να σταθεί αγέρωχος στο δράμα τούτης της καταιγίδας. Ξανασκεπτόμενος τούτη την κατηφόρα για τον πάτο, έρχεται στο μυαλό μου ο βίος Της Αγίας Μαρίας Της Αιγυπτίας. 47 χρόνια έζησε στην έρημο πέρα από τον Ιορδάνη χωρίς στέγη, και άντεξε το καύμα της ημέρας και την παγωνιά της νύχτας. 47 χρόνια χωρίς ανθρώπινη συντροφιά, 47 χρόνια έφαγε δύο από τις τρείς μπουκιές ψωμί που είχε πάρει μαζί της στο ξεκίνημα της Ασκητικής της Ζωής, 47 χρόνια με τον κίνδυνο από τα άγρια θηρία να παραμονεύουν, 47 χρόνια μαύρους και φοβερούς λογισμούς να την πολεμάνε αδυσώπητα. Πως τα κατάφερε; Η ίδια αφηγήθηκε τον πολύ μεγάλο αγώνα της στον Αββα Ζωσιμά, και του είπε ότι όταν είχε φοβερό πόλεμο λογισμών, αλλά και του σώματος τη ζήτηση των αναγκών, έπεφτε στα γόνατα και παρακαλούσε με επιμονή, υπομονή και θέρμη Την Κυρία Θεοτόκο. Δεν σηκωνόταν από την προσευχή εάν δεν έβρισκε ανακούφιση. Σε αυτήν την επιμονή της γονατιστής προσευχής, ένα Φως την έλουζε την Αγία κάποια στιγμή, και τότε όλα παύανε να την πολεμούν και Αγία Ειρήνη βασίλευε στην καρδιά της και το Σώμα της. Έτσι με αυτή την τακτική και πρακτική έζησε 47 χρόνια στην έρημο. Ο αγώνας της ήταν τόσο μεγαλειώδες που αξιώθηκε και πετούσε, από την μία άκρη της ερήμου στην άλλη σαν άγγελος, διαπίστωση που μας την παρέδωσε σε μας ο Άγιος Ζωσιμάς. Άρα λοιπόν, εάν θέλεις να μάθεις να πετάς, ζήσε με επιμονή, θράσος, ζήλο, υπομονή, Την Αγία Ορθόδοξη Ζωή μέσα στην Αγία Εκκλησία Του Χριστού. Mάθε να γονατίζεις και να παρακαλάς με θέρμη Την Κα Θεοτόκο, και να μην σηκώνεσαι εάν δεν λάβεις μέσα σου την βαθειά ειρήνη. Μόνο τότε μαθαίνουμε να πετάμε, και τότε ας μας πάρουν και τους δρόμους, και τα σπίτια, και τα ρούχα και ότι άλλο υλικό έχουμε, γιατί θα καταλάβουμε βαθιά μέσα μας αυτό που είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Όλα τα άλλα είναι άχρηστα, μόνο Χριστός και Ψυχή μας χρειάζονται, τίποτε άλλο!
Mαρίνο συμφωνώ απολύτως μαζί σου. Ο Λιούις, ο καθηγητής λογοτεχνίας, που έγραψε εκτός των άλλων και τη "Νάρνια" υποστηρίζει στο έργο με τίτλο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΛΩΣ που είχαν εκδώσει τα αείμνηστα "Ελληνικά Γράμματα" το έχω ξαναπεί έγραφε ότι το πρόβλημα της ανθρωπότητας θα λυθεί, ΜΟΝΟΝ όταν οι άνθρωποι ένας ένας ξεχωριστά επιθυμήσουν να γίνουν φτωχοί, πάμφτωχοι, όπως τώρα, ένας ένας ξεχωριστά, ΟΛΟΙ (εκτός ελαχίστων ΑΓΙΩΝ εξαιρέσεων) επιθυμούν να γίνουν ή να παραμείνουν πλούσιοι. .............. Αγαπητε Κ. χαίρομαι που βρήκες κάτι καλό στην ανάρτηση.
Μάθε να πετάς, γιατί ίσως αύριο να μας πάρουν τους δρόμους, μάθε να πεινάς και να διψάς γιατί θα κόψουν τη σύνταξη, μάθε να ζείς χωρίς ζεστασιά γιατί ίσως αύριο να μας πάρουν τα σπίτια, μάθε να ζείς χωρίς τα φάρμακα και την περίθαλψη, γιατί θα τα κόψουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκεπτόμενος όλη αυτήν την κατάσταση που πάει σταδιακά να επικρατήσει, θεωρώ ότι ανθρώπινος νους σαλεύει και δεν μπορεί να το παλέψει και να σταθεί αγέρωχος στο δράμα τούτης της καταιγίδας.
Ξανασκεπτόμενος τούτη την κατηφόρα για τον πάτο, έρχεται στο μυαλό μου ο βίος Της Αγίας Μαρίας Της Αιγυπτίας. 47 χρόνια έζησε στην έρημο πέρα από τον Ιορδάνη χωρίς στέγη, και άντεξε το καύμα της ημέρας και την παγωνιά της νύχτας. 47 χρόνια χωρίς ανθρώπινη συντροφιά, 47 χρόνια έφαγε δύο από τις τρείς μπουκιές ψωμί που είχε πάρει μαζί της στο ξεκίνημα της Ασκητικής της Ζωής, 47 χρόνια με τον κίνδυνο από τα άγρια θηρία να παραμονεύουν, 47 χρόνια μαύρους και φοβερούς λογισμούς να την πολεμάνε αδυσώπητα.
Πως τα κατάφερε;
Η ίδια αφηγήθηκε τον πολύ μεγάλο αγώνα της στον Αββα Ζωσιμά, και του είπε ότι όταν είχε φοβερό πόλεμο λογισμών, αλλά και του σώματος τη ζήτηση των αναγκών, έπεφτε στα γόνατα και παρακαλούσε με επιμονή, υπομονή και θέρμη Την Κυρία Θεοτόκο. Δεν σηκωνόταν από την προσευχή εάν δεν έβρισκε ανακούφιση. Σε αυτήν την επιμονή της γονατιστής προσευχής, ένα Φως την έλουζε την Αγία κάποια στιγμή, και τότε όλα παύανε να την πολεμούν και Αγία Ειρήνη βασίλευε στην καρδιά της και το Σώμα της. Έτσι με αυτή την τακτική και πρακτική έζησε 47 χρόνια στην έρημο.
Ο αγώνας της ήταν τόσο μεγαλειώδες που αξιώθηκε και πετούσε, από την μία άκρη της ερήμου στην άλλη σαν άγγελος, διαπίστωση που μας την παρέδωσε σε μας ο Άγιος Ζωσιμάς.
Άρα λοιπόν, εάν θέλεις να μάθεις να πετάς, ζήσε με επιμονή, θράσος, ζήλο, υπομονή, Την Αγία Ορθόδοξη Ζωή μέσα στην Αγία Εκκλησία Του Χριστού. Mάθε να γονατίζεις και να παρακαλάς με θέρμη Την Κα Θεοτόκο, και να μην σηκώνεσαι εάν δεν λάβεις μέσα σου την βαθειά ειρήνη.
Μόνο τότε μαθαίνουμε να πετάμε, και τότε ας μας πάρουν και τους δρόμους, και τα σπίτια, και τα ρούχα και ότι άλλο υλικό έχουμε, γιατί θα καταλάβουμε βαθιά μέσα μας αυτό που είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Όλα τα άλλα είναι άχρηστα, μόνο Χριστός και Ψυχή μας χρειάζονται, τίποτε άλλο!
Αξιζει για Προβληματισμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.
Mαρίνο συμφωνώ απολύτως μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Λιούις, ο καθηγητής λογοτεχνίας, που έγραψε εκτός των άλλων και τη "Νάρνια" υποστηρίζει στο έργο με τίτλο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΛΩΣ που είχαν εκδώσει τα αείμνηστα "Ελληνικά Γράμματα" το έχω ξαναπεί έγραφε ότι το πρόβλημα της ανθρωπότητας θα λυθεί, ΜΟΝΟΝ όταν οι άνθρωποι ένας ένας ξεχωριστά επιθυμήσουν να γίνουν φτωχοί, πάμφτωχοι, όπως τώρα, ένας ένας ξεχωριστά, ΟΛΟΙ (εκτός ελαχίστων ΑΓΙΩΝ εξαιρέσεων) επιθυμούν να γίνουν ή να παραμείνουν πλούσιοι.
..............
Αγαπητε Κ.
χαίρομαι που βρήκες κάτι καλό στην ανάρτηση.
Να έχετε όλοι μια ημέρα, ευλογίες γεμάτη!