Εὐσπλαγχνία σημαίνει Διακονία τοῦ Ἀδελφοῦ καὶ ἡ
Διακονία ἦταν ἀνέκαθεν «σῆμα κατατεθὲν» τῶν γνη-
σίων Χριστιανῶν: «τὸ νὰ ζώνεσαι τὸ Λέντιον τῆς Δια-
κονίας δὲν εἶναι ὑποτιμητικόν, εἶναι Μεγαλειῶδες», ἐν
Χριστῷ τῷ Σωτῆρι καὶ Θεῷ ἡμῶν.
Ωρεών, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυπριανός
1η Σεπτ. 2012 εκ. ημ.
....................................................................................................
.....................................................................................................
Η Ευασπλαχνία είναι η Αρετή που κάλλιον πάσης άλλης μας ομοιάζει με τόν γλυκύ μας Ιησού ! Καί άν την φέρει Επίσκοπος ίσταται αξίως εις Τύπον και Τόπον Χριστού !
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώτιε αδερφέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήουδείς αποκτά το υψηλότατον Χάρισμα της Ευσπλαγχνίας,
αν πρώτα δεν εισέλθει στη θέση του πάσχοντος.
Αν δε ενδυθεί νοερώς και υπαρξιακώς
Ολόκληρο το σώμα και την ψυχή του πλησίον,
με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
(«Για να καταλάβεις έναν άνθρωπο, πρέπει να περπατήσεις τρεις μέρες
φορώντας τα δικά του παπούτσια» τονίζει απλοϊκά, μια ανατολίτικη παροιμία)
Γι αυτό, ως ο κατ΄ εξοχήν Εύσπλαγχνος Δεσπότης, αποκαλύφθηκε εν Εσχάτοις Χρόνοις,
μόνον ο Ενσαρκωθείς Σωτήρας μας, ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός.
Στο βαθμό, λοιπόν, που πας γηγενής, εξαγιάζεται και εγκομβώνεται (κατά την φράση του Αγίου Αποστόλου) μέσα από τους τρόπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ολόκληρο τον Κύριο, και αμφιέννυται Αυτόν μυστικώς
ως θεοφόρητο Αγιοπνευματική πανοπλία, σε εκείνον ακριβώς τον βαθμό, ο άνθρωπος καθίσταται Εύσπλαγχνος και Ευεργέτης εκάστου «πλησίον», αδιακρίτως φύλου, κοινωνικής τάξεως, ηλικίας, φυλής ακόμη και θρησκεύματος.
Οι Άγιοι της Εκκλησίας, ενώ επιλέγουν σε κάθε εποχή μάλλον να αποθάνουν
παρά να απαρνηθούν την Ορθοδοξία τους,
δύνανται εν Αγίω Πνεύματι, και να ευεργετούν ποικιλότροπα, τον κάθε πλησίον, χωρίς προσωποληψία,
χωρίς να παγιδεύονται σε εμ-παθείς, ιδιοτελείς, κοινωνικές διακρίσεις.
Αυτό συνιστά το Μοναδικό μεγαλείο της Ορθόδοξης Εκκλησίας που διαφυλάσσει ΚΑΙ την ακρίβεια των τύπων αλλά ΚΑΙ την σώζουσα Ουσία της διδασκαλίας της Εσταυρωμένης Αγάπης του Λυτρωτή μας.
Αγάπης που φθάνει και ως την ευεργεσία προς τους «εχθρούς»- διότι εάν αγαπώμεν τους αγαπώντας ημάς, δεν κάνουμε και τίποτε σπουδαίο, έτσι δεν είναι;