N' αγαπάς - στίχοι:
Ν' αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα
Τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους
Τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα
Και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους
Τα θεριά ν' αγαπάς και τ' ανήμερα
Τα νησιά, τα ποτάμια, τ' αστέρια
Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα
Φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια
Ν' αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα
Τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους
Τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα
Και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους
Ν' αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα...
Ν' αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι
Τη δική σου γαλήνη και 'κείνα
Που μ' αγάπη το νου μας φωτίζουνε
Και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα
Ν' αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα
Τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους
Τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα
Και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους
.........................................................................................
..........................................................................................
Τα όσα είπα
Κοιτώντας, διερχόμενος, τούτο τον κόσμο,
είπα πολλά. Με προκάλεσε ο ήλιος,
η πράσινη αέναη γέννα της γης
τα πράγματα, οι ήχοι-το βάθος τους.
Κοιτώντας στα μάτια το γείτονα, ή
κρατώντας το χέρι του, είπα πολλά.
Κι όσα είπα μπορεί να μην ήταν
και τίποτα. Ωστόσο μου φτάνει
να ξέρω τουλάχιστο πως
περνώντας και φεύγοντας , φλυάρησα
όμορφα σαν τα πουλιά.
......................................................
.................................................
Μύθος και πραγματικότητα
Τον κόσμο που ονειρεύτηκα , δεν ευδόκησα
να τον δω. Και πολύ μου κόστισε
και με πόνεσε, επειδή, χωρίς να έχει υπάρξει
κάποιος έβαλε μία φωτογραφία του μέσα μου.
................................................................
..........................................................................
Το βάθος της ζωής
Ήταν πρωί και βάδιζε μόνος του
στο λιβάδι. Σταματώντας ,
γονάτισε μπρος σ' ένα λουλούδι.
Κι ακουμπώντας σχεδόν
το αυτί του στα φύλλα του,
άκουγε: τα ουράνια ποτάμια
διαυγή, μουσικά,
να διέρχονται μέσα του.
Νικηφόρος Βρεττάκος
(Τόμος τρίτος από τη συλλογή "Τρία Φύλλα")
Έχει γενέθλια;
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, καλέ, ο θησαυρός μου!
;-)
Βέβαια, όπως σημειώνει και παπάς της ενορίας μου..οι απλοι χριστιανοί κανονικά, ΔΕΝ γιορτάζουμε τα γενέθλια.
Την ονομαστική μας εορτή μόνο εορτάζουμε, πλην...εμείς οι οικείοι..ενθυμούμεθα τη σημαδιακή μέρα που φέραμε το πλάσμα του Θεού, στον κόσμο των απατηλών φαινομένων...και του ευχόμαστε απο καρδιάς, να ζήσει έτσι ώστε να αξιοποιήσει εν Κυρίω το παμμέγιστο δώρο της ζωής που του χαρίστηκε...
;-)
Δε μας είπες όμως , η μακρυμαλλούσα κοκκινομάλλα είσαι εσύ ;
ΑπάντησηΔιαγραφή