- Πουλούσαν κάποτε σε σκλαβοπάζαρο δύο παιδιά.
Το ένα το πήρε κάποιος που διηύθυνε οίκο ανοχής
και το μεγάλωσε έτσι που το παιδί
δεν έμαθε ποτέ αν υπάρχουν μοναστήρια.
Το δεύτερο παιδί το εξαγόρασε ο ηγούμενος
ενός μοναστηριού.
Αυτό το παιδί μεγάλωσε έτσι που,
ποτέ του δεν έμαθε αν υπάρχουν οίκοι ανοχής.
Πείτε μου τώρα, πού θα πάνε αυτά τα παιδιά
μετά θάνατον;
- Δεν ξέρουμε, απαντήσαμε.
- Ούτε οι άγγελοι ξέρουν πώς θα κρίνει
ο Θεός τον άνθρωπο.
από το βιβλίο της Νάνα Μερκβιλάτζε:
''Ο Άγιος Γαβριήλ, ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής''
πηγή:
- Ούτε οι άγγελοι ξέρουν πώς θα κρίνει ο Θεός τον άνθρωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήκχ
Και ούτε οι άνθρωποι θέτουν τόσο σαχλά ερωτήματα.
εύροις δ’ αν επιών πόλεις ατείχιστους, αγράμματους, αβασίλευτους, αοίκους, αχρημάτους, νομίσματος μή δεομενας, απείρους θεάτρων και γυμνασίων, ανίερου δε πόλεως και αθέου, μη χρωμένης ευχαίς μηδ’ όρκοις μηδέ μαντείαις μηδέ θυσίαις επ’ αγαθοίς μηδ’ αποτροπαίς κακών ουδείς έστιν ουδ’ εσται γεγονώς θεατής.
(Πλουτάρχου, Προς Κωλώτην)
Μετάφραση
Στις περιπλανήσεις σου μπορεί να συναντήσεις πόλεις ατείχιστες, χωρίς γραφή, χωρίς βασιλιάδες, χωρίς σπίτια, χωρίς ιδιοκτησίες, που δεν χρειάζονται νόμισμα, που δεν γνωρίζουν θέατρα και γυμναστήρια. Πόλη όμως χωρίς ιερά και θεούς, που δεν καταφεύγει σε προσευχές, όρκους, μαντείες, θυσίες για την απόκτηση των αγαθών ούτε για την αποτροπή των κακών, δεν υπήρξε ποτέ κάνεις που να είδε ούτε θα υπάρξει ποτέ.
Εξήγησε μου, που κολλάει αυτό το κείμενο που παραθέτεις σε σχέση με την ανάρτηση.
ΔιαγραφήΚυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν αμφισβήτησα την καθολικότητα του θρησκευτικού συναισθήματος.
Με τρομάζει όμως το γεγονός πως οι άνθρωποι μονίμως νομίζουμε ότι ξέρουμε π ώ ς θα κρίνει ο Θεός τους συνανθρώπους μας, ειδικά σε κάτι ακραίες φαινομενικά, περιπτώσεις, εκφράζουμε απίστευτη βεβαιότητα..
Και τότε είναι που όλοι μας μπορούμε να μεταβληθούμε σε Δικαστές Ανάλγητους, του πλησίον...
Άλλο πράγμα η Ορθή Χριστιανική Ομολογία και Άλλο πράγμα η Τελεσίδικη Κρίση επί της ψυχής ενός εκάστου.
Εχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι, μονίμως τα μπερδεύουμε αυτά τα δύο...
Ούτε καν ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να κρίνει τη δική του ψυχή...πολύ περισσότερο κανείς δεν είναι σε θέση να κρίνει και να αξιολογήσει την ποιότητα της ψυχής του πλησίον. του
Ναι, σχετικές προσεγγίσεις κάνουμε όλοι. Για λόγους αγάπης, για λόγους μίσους.
Αλλά πάντες, της Αληθείας, αφιστάμεθα...κοινώς όλοι μας είμαστε βαθιάααα, πολύ βαθιά νυχτωμένοι...
Εδώ σου λέει δεν γνωρίζουν οι Άγγελοι. ...
Τι να ξέρουμε εμείς τρομαρίτσα μας; Και όμως...όλοι μας κορδωνόμαστε και παριστάνουμε ότι γνωρίζουμε...
Ιλεως γενού ημίν Δέσποτα!
Μαρίνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάρτηση λέει ότι ούτε οι Άγγελοι μπορούν να ξέρουν τι θα γίνει με την ψυχή του κάθε ανθρώπου ΜΕΤΑ το θάνατό του.
(Δεν αναφέρεται στη φανέρωση-τιμή των Αγίων, από το Θεό, ΜΕΤΑ το θάνατό τους, Αυτό είναι άλλο ζήτημα)
Και γω συμφωνώ με την ανάρτηση.
Και έγραψα τη δική μου σκέψη, ως απάντηση στο σχόλιο του Κυπριανού.
Σε διαφώτισα, ή μπά;
;-)
Μας έχουν δοθεί κριτήρια για την Κρίση: Ομολογία, φιλανθρωπία (όπως εκδηλώνεται με την ελεημοσυνη κάθε μορφής) κ.ο.κ. Αυτά τα κριτήρια μας δόθηκαν για την δοκιμή του εαυτού μας (έκαστος εαυτόν δοκιμαζέτω...) και όχι για να κάνουμε πρόβα για τη θέση του κριτού, που είναιΈνας και Μόνος! Αυτός που θα κρίνει όλους μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βασικό ερώτημα που πρέπει να έχουμε προ οφθαλμών είναι το πώς θα κρίνει ημάς ο Κριτής του παντός! Πού περιθώριο για σκέψη για το πώς θα κρίνει τους άλλους;;;
ΑΚΥΛΑΣ
Πώς κρίνει ο Θεός τον άνθρωπο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επικρατούσα άποψη έχει ως εξής:Εκτός από εμένα,οι υπόλοιποι την έχετε άσχημα!
παπα-Κώστας
2 καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. (Ψ. ρμβ΄)
ΑπάντησηΔιαγραφή6 σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. (Ψ. ν΄)
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου
Είναι προφανές από τα ανωτέρω ότι κανείς από εμάς δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την κρίση του αγίου Θεού. Άβυσσος είναι τα κρίματα του Θεού - οι αδικίες που μπορεί να διαπράξουμε οι άνθρωποι έναντι του Θεού - και πλήθος οι αμαρτίες μας. Να τον νικήσουμε "ἐν τῷ κρίνεσθαί σε" αδύνατον. Ας ομολογούμε λοιπόν με ταπείνωση "οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν".
Την κρίση του Θεού ας την αφήσουμε στον ίδιο. Ωστόσο, στα αφορώντα τη σωτηρία μπορούμε και πρέπει να τα ελέγχουμε, όχι όμως με αφώτιστο νου. Προηγείται το 12 καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί και έπεται το πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.
Ο Μέγας Αθανάσιος δεν έκρινε τον Άρειο, έλεγξε αυτά που δίδασκε και οι θεοφώτιστοι πατέρες τα απέρριψαν και τον απέρριψαν. Δεν θέλησε να διορθωθεί και πέθανε ... όπως πέθανε.
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες φοβερών γεγονότων στο Ιράκ και στη Συρία. Σαν κοτόπουλα αποκεφαλίζονται εκατοντάδες άνθρωποι και όλοι απορούν : Μα καλά, η Δύση τι κάνει ; Πώς τα ανέχεται αυτά τα πράγματα και σιωπά ;
Και πώς να αντιδράσει ; Τι να πει, όταν έχει διαπράξει τα ίδια και χειρότερα ; Αποκεφάλισαν τον Τόμας Μουρ και για μια εβδομάδα είχαν κρεμασμένο το κεφάλι του για να το βλέπουν όσοι δεν συμμορφώνονταν με τις αποφάσεις του Βασιλιά. Αντέδρασαν οι παπικοί κι εκείνοι τους απάντησαν : Εσείς καίγατε το σώμα για να γλυτώσετε την ψυχή, εμείς κόβουμε το κεφάλι και τους στέλνουμε με καθαρή καρδιά !
Τώρα, τα πράγματα έχουν κάπως αλλάξει, έχουν εκσυγχρονιστεί εκεί στη Δύση, τα αρχαϊκά όμως πρότυπα παραμένουν. Οι ετοιμοθάνατοι δίνουν ζωή σε άλλους. Το ίδιο κάνουν και οι αποκεφαλιστές του Ισλάμ. Ο δήμιος αφαιρεί τη ζωή του άπιστου με τελετουργικό τρόπο, την παίρνει αυτός, όντας βέβαιος πλέον για την κατάκτηση της σωτηρίας. Της δικής του, ίσως, και του θύματος.
Αυτά, βεβαίως, μπορούμε να τα κρίνουμε, το άλλο όμως, όπως το παιδί που γεννήθηκε σε πορνείο και δεν έμαθε ποτέ για μοναστήρια - περίπτωση απίθανη - δεν εμπίπτει στο δικό μας γνωσιακό εύρος των πιθανοτήτων. Ενδεχομένως, ούτε και του αγίου Θεού, αν λάβουμε υπόψη το "ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο". Ο θέτων το σκοτεινό αυτό ερώτημα, θα λάβει την εκ του σκότους απάντηση. Θεολογικά ερωτήματα τέτοιας φύσεως δεν είναι αποδεκτά. Είναι η γνώμη μου, ή αν θέλετε η άποψη του γράφοντος.
Σημ. Το ανέκδοτο νομίζω ότι είναι του αγ. Μάρκου του Αθηναίου. Μάλιστα τα αδέλφια είναι κοριτσάκια. Ουδόλως βεβαίως δεν βλάπτει το εξαγόμενο συμπέρασμα και τη συζήτηση. Απλά για την αποκατάσταση της αλήθειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλιος
Στέλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλές νόστιμες ιστορίες, μας έρχονται από πολύ μακριά.
Σημασία έχει το μήνυμα, εφόσον είναι Ορθόδοξο...
;-)
.......................
Κυπριανέ, είμαστε όλοι φρικαρισμένοι με αυτά που αναφέρεις
αλλά θυμάμαι ότι στον Ελληνικό Εμφύλιο, εκατέρωθεν και οι δικοί μας οι βαπτισμένοι ...χριστιανοί έκοβαν κεφάλια, κανονικά, λες και ήταν ραπανάκια! ΕΛΕΟΣ....