"Οι δέ υπομένοντες τον Θεόν αλλάξουσιν ισχύν, πτεροφυήσουσιν ως αετοί..." (Ησ. Κεφ.μ, 31)
Σάββατο 16 Αυγούστου 2014
Διάλεξε τους φίλους σου προσεκτικά....
..................................................................................................... "Διάλεξε τους φίλους σου προσεκτικά. Οι εχθροί θα σε διαλέξουν μόνοι τους"
Με ενοχλεί αυτό το σχήμα : φίλοι / εχθροί. Το συναντώ συχνά βέβαια, σε άγουρους ανθρώπους. Σε αυτούς που είναι πάντα ετοιμοπόλεμοι....και έχουν ανάγκη το συγκεκριμένο σχήμα.
Καλό μου περιστερακι, θεωρώ αλλά και νομίζω, ότι τελικά ο άνθρωπος του Θεού δεν διαλέγει αλλά διαλέγεται. Για εχθρούς και φίλους. Διαλέγω σημαίνει εγωισμός επί της ουσίας, ενω το διαλεγομαι, υπό την έννοια ότι οι αδελφοί με επιλέγουν, είναι της ταπείνωσης το έργο. Τέλος τέλος ας μην ξεχνάμε την Αγία Πρόνοια υπό την έννοια ότι όλα επιτρέπονται για κάποιο λόγο.
Mαρίνο αποκάλεσες "περιστεράκι", τη γρια κάργια; ;-) Αφόπλισες κάθε εχθρότητα που θα μπορούσε να μου προκύψει! ;-) Και κρατώ τη σοφή, πατερική σου κουβέντα, ότι όλα επιτρέπονται για κάποιο λόγο, βεβαίως, εσύ το γνωρίζεις από μένα αυτό, πολύ καλύτερα, όμως,..το είπε ο Λατρεμένος Χριστούλης και είναι αλήθεια:"ΟΥΑΙ (αλίμονο και γραψαλίμονο) δι ού το σκάνδαλον έρχεται" .
Αλίμονο σε κείνον που γίνεται αιτία να σκανδαλισθούν -αδικηθούν, άνθρωποι και να μπεί η ψυχική και σωματιή τους ακεραιότητα, σε κίνδυνο...
Καλό μου περιστερακι δεν σκέφτηκα για σκανδαλισμους και κινδυνολογισμους αλλά για απλά πνευματικά γυμνασματα από αυτά που συναντάμε κάθε μέρα από την έλλειψη υπομονης έως την χαμένη ψυχραιμία στον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Δοκιμάζονται καθημερινά οι σχέσεις των ανθρώπων σε βαθμό που να αναθεωρω κάθε φορά για το ποσό αξίζω να μου δίνουν σημασία οι αδελφοί. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό το αυτονόητο που χωρίς κόπο έκανα χτες, σήμερα δεν μου δίνεται και κοπιαζω πάρα πολύ για να το πετύχω. Τι να συμβαίνει άραγε? Απλά πράγματα, χτες σε σκέπασε ο Θεός και δεν εγογκισες και σήμερα σε αφήνει ξεσκεπαστο για να δεις το πάθος σου και να παλέψεις και έπεσες. Και αφού έπεσες θεωρείς ότι νικηθηκες και απογοητευτικές, όμως αν το ξαναδείς, θα δεις ότι αυτή η ήττα σε ανέβασε πνευματικά γιατί ταπεινωθηκες.
Μαρίνο έγραψες:"Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό το αυτονόητο που χωρίς κόπο έκανα χτες, σήμερα δεν μου δίνεται και κοπιαζω πάρα πολύ για να το πετύχω" Σαφώς και ισχύει. Επειδή υπάρχει η ΤΡΕΠΤΟΤΗΤΑ της ανθρώπινης φύσης(τα έλεγα περι τρεπτότητος σε παλιότερη ανάρτηση) Και ναι. ΤΙΠΟΤΕ δεν είναι αυτονόητο. Το κατάλαβα πλέον. Όλα είναι ΔΩΡΕΕΣ του Θεού. Αν μας εγκαταλείψει η Χάρη, χαθήκαμε! Όχι καλή, πρόθεση, όχι καλό λόγο, δεν μπορούμε να ξεστομίσουμε, αλλά ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι δεν μπορούσε να κινήσουμε. Και οι φίλοι είναι τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή μας.
Δεν πρέπει να τους χάνουμε τους καλούς φίλους...λόγω βλακείας! ;-)
Με ενοχλεί αυτό το σχήμα : φίλοι / εχθροί. Το συναντώ συχνά βέβαια, σε άγουρους ανθρώπους. Σε αυτούς που είναι πάντα ετοιμοπόλεμοι....και έχουν ανάγκη το συγκεκριμένο σχήμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ποιον δεν ενοχλεί; Δυστυχώς όμως υφίσταται ως σκληρή, επίγεια πραγματικότητα.
Καλό μου περιστερακι, θεωρώ αλλά και νομίζω, ότι τελικά ο άνθρωπος του Θεού δεν διαλέγει αλλά διαλέγεται. Για εχθρούς και φίλους. Διαλέγω σημαίνει εγωισμός επί της ουσίας, ενω το διαλεγομαι, υπό την έννοια ότι οι αδελφοί με επιλέγουν, είναι της ταπείνωσης το έργο. Τέλος τέλος ας μην ξεχνάμε την Αγία Πρόνοια υπό την έννοια ότι όλα επιτρέπονται για κάποιο λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήMαρίνο
ΑπάντησηΔιαγραφήαποκάλεσες "περιστεράκι", τη γρια κάργια;
;-)
Αφόπλισες κάθε εχθρότητα που θα μπορούσε να μου προκύψει!
;-)
Και κρατώ τη σοφή, πατερική σου κουβέντα, ότι όλα επιτρέπονται για κάποιο λόγο, βεβαίως, εσύ το γνωρίζεις από μένα αυτό, πολύ καλύτερα, όμως,..το είπε ο Λατρεμένος Χριστούλης και είναι αλήθεια:"ΟΥΑΙ (αλίμονο και γραψαλίμονο) δι ού το σκάνδαλον έρχεται" .
Αλίμονο σε κείνον που γίνεται αιτία να σκανδαλισθούν -αδικηθούν, άνθρωποι και να μπεί η ψυχική και σωματιή τους ακεραιότητα, σε κίνδυνο...
Καλό μου περιστερακι δεν σκέφτηκα για σκανδαλισμους και κινδυνολογισμους αλλά για απλά πνευματικά γυμνασματα από αυτά που συναντάμε κάθε μέρα από την έλλειψη υπομονης έως την χαμένη ψυχραιμία στον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Δοκιμάζονται καθημερινά οι σχέσεις των ανθρώπων σε βαθμό που να αναθεωρω κάθε φορά για το ποσό αξίζω να μου δίνουν σημασία οι αδελφοί. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό το αυτονόητο που χωρίς κόπο έκανα χτες, σήμερα δεν μου δίνεται και κοπιαζω πάρα πολύ για να το πετύχω. Τι να συμβαίνει άραγε? Απλά πράγματα, χτες σε σκέπασε ο Θεός και δεν εγογκισες και σήμερα σε αφήνει ξεσκεπαστο για να δεις το πάθος σου και να παλέψεις και έπεσες. Και αφού έπεσες θεωρείς ότι νικηθηκες και απογοητευτικές, όμως αν το ξαναδείς, θα δεις ότι αυτή η ήττα σε ανέβασε πνευματικά γιατί ταπεινωθηκες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρίνο έγραψες:"Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό το αυτονόητο που χωρίς κόπο έκανα χτες, σήμερα δεν μου δίνεται και κοπιαζω πάρα πολύ για να το πετύχω"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαφώς και ισχύει.
Επειδή υπάρχει η ΤΡΕΠΤΟΤΗΤΑ της ανθρώπινης φύσης(τα έλεγα περι τρεπτότητος σε παλιότερη ανάρτηση)
Και ναι. ΤΙΠΟΤΕ δεν είναι αυτονόητο. Το κατάλαβα πλέον.
Όλα είναι ΔΩΡΕΕΣ του Θεού. Αν μας εγκαταλείψει η Χάρη, χαθήκαμε! Όχι καλή, πρόθεση, όχι καλό λόγο, δεν μπορούμε να ξεστομίσουμε, αλλά ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι δεν μπορούσε να κινήσουμε.
Και οι φίλοι είναι τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή μας.
Δεν πρέπει να τους χάνουμε τους καλούς φίλους...λόγω βλακείας!
;-)