Δεν το καταλαβαίνω, ακριβώς, ομολογώ!
Μη σου πω ότι εκνευρίζομαι κιόλας!
Μια ασάφεια, ένα κάτι πολύ ξενερουά,
μου κάνει αυτή η "ανθρωπιά" τι να πω τώρα...
-Δεν θα πω!
-Κι αυτό το δεκαοχτάχρονο που σάλταρε πάλι από ψηλή
ταράτσα,
στα Γιαννιτσά επειδή δεν άντεχε να πάει να γράψει το διαγώνισμα-
για Όνομααα!
-Λυμένα στις μέρες μας, τα Δαιμόνια της αυτοκτονίας!
-Τραγικό!
Διάβασα στο μπλογκ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ,
του Φώτη Μιχαήλ ωραίο κείμενο
με τίτλο:
-Μόνο ο Χριστός, λατρεμένο μου, ο τέλειος Θεός και
τέλειος άνθρωπος.
-Από σκέτους ανθρώπους,
δίχως Θεό μέσα τους,
δεν υπάρχει σωτηρία, σου λέω!
Από σκέτους ανθρώπους μια σκέτη ανθρωπιά,
μας προκύπτει στην καλύτερη.
Όπως απ' τους γάτους, προκύπτει μια ...γατιά,
απ' τα ποντίκια μια ..ποντικιά..
απ' τους Γαϊδάρους μια γαϊδουριά
και πάει λέγοντας...
-Μα ήταν θέμα για έκθεση αυτό, μωρή Σαλογραία;
-Ποιος ξέρει;
-Θα δείξει!
-Η ανθρωπιά όλους μπορεί να μας ενώσει στο κάτω κάτω!
-Είσαι βέβαιη;
-Δεν παίρνω και όρκο αλλά...
...........................................
Κάποτε πριν 20 χρόνια περίπου,
μια δασκάλα γλώσσας, σκέφτηκε να βάλει έκθεση στο Λύκειο
με φράση που περιλάμβανε
και τη λέξη "αρετή".
Μωρέ, όταν το ξεστόμισε, χαμός έγινε στην τάξη.
-Ούουου! Τι αηδία θέμα ειναι αυτό, κυριούλα;
Δεν ξέρουμε τι είναι η αρετή!
Μη μας σκοτίζετε! Δεν μπορούμε να γράψουμε!
Διαλέξτε άλλο θέμα καλύτερα!
Τράβηξε τις κοτσίδες της, η χαζοβιόλα δασκάλα.
Και διάλεξε άλλο θέμα.
Πιο πρακτικό.
Δεν ξανατόλμησε να μιλήσει για αρετή μέσα σε κείνη την τάξη.
Ούτε και σε πολλές άλλες τάξεις μετέπειτα.
Τα παιδιά δεν αναγνώριζαν πια την αρετή,
ως οντολογική κατάσταση αγιότητας.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι των γεγονότων
Και τώρα ξαφνικά, Πανελλαδικώς,
μας προέκυψε ως θέμα έκθεσης... η ανθρωπιά.
-Να είναι για καλό;
-Να είναι για κακό;
-Θα δείξει!
Καλά ὅλα αὐτά, ἀλλά ἐγώ τί φταίω πάλι :(
ΑπάντησηΔιαγραφή;-) Λατρεμένε μας Γάιδαρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάρι να είχαμε τις αρετές των Γαιδουριώνε!
Με τσαρούχια, βρε, τότε θα μπαίναμε στον Παράδεισο!
Επειδή ακούμε συχνά να ανακοινώνονται δια των μμε αυτοκτονίες, δυστυχώς είναι μια σκληρή πραγματικότητα, δε σημαίνει πως το γεγονός συμβαίνει τώρα. Τώρα προβάλλονται και ναι είναι πιο συχνό φαινόμενο. Όμως ποτε τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Το συγκεκριμένο παιδί είχε πολλά προλήματα και δυσκολίες. Μεγάλωσε σε περιβάλλον με τυφλούς γονείς και το ίδιο είχε δυσκολίες με την όρασή του! Δεν ξέρουμε όυτε πως τα βίωσε ούτε πως τα αντιμετώπισε. Ήταν πολλάπλά τραυματισμένο ψυχικά πριν φτάσει εκεί. Δεν ξέρω αν είχε ποτέ του ανοίξει τα χαρτιά του ή αν τον κατάφερε κανείς να το κάνει. Εύκολα τα λόγια και οι διαπιστώσεις για όλους μας. Τι κάνουμε είναι το θέμα στο γύρω μας περιβάλλον κι αν μπορούμε είναι η άλλη παράμετρος με την οποία πρέπει να ασχοληθούμε. Ναι, σήμερα έχει μαυρίλα τριγύρω. Είμαστε σε ένα διαρκές πένθος για ό,τι χάσαμε, σχεδόν όλοι μας. Παλιότερα θυμάμαι οι άνθρωποι είχαν λιγότερα κι ήταν πιο χαρούμενοι. Ζούσαν στη φύση , εργάζονταν χειρονακτικά, δεν υπήρχε παρά μόνο ραδιόφωνο και Γελούσαν !!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να γινόταν πάλι έτσι! Καλημέρα!
Φίλ. Ανων. Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Εγραψες:
"Παλιότερα θυμάμαι οι άνθρωποι είχαν λιγότερα κι ήταν πιο χαρούμενοι. Ζούσαν στη φύση , εργάζονταν χειρονακτικά, δεν υπήρχε παρά μόνο ραδιόφωνο και Γελούσαν !!!!!!!!!!!!!!!
Μακάρι να γινόταν πάλι έτσι!"
Το θυμάμαι καλά αυτό που λες.
Τότε (επειδή και γω θυμάμαι) είχαμε και λιγότερη αντίχριστη πληροφορία μέσα στα κεφάλια μας, διοτι οι δαιμόνοι δεν μας βομβάρδιζαν με τόση αισχρότητα με όση μας βομβαρδίζουν σήμερα δια των μήντια,
και υπήρχει και γενικότερα ένας πιο θερμός σύνδεσμος με τα του Θεού και της Πίστεως, έστω και αν αυτό γινόταν με κάποιους λάθος τρόπους, έστω και αν υπήρχαν πάντα εμπάθειες, ωστόσο και αυτό λειτουργούσε σαν αλάτι που την κοινωνία μας δεν την άφηνε να σαπίσει στο βαθμό που φάνηκε να γίνεται μετά το 1980 ας πούμε...
Σαλογραία, καλησπέρα. Μπήκα και είδα το θέμα των Πανελληνίων, έτσι, από περιέργεια. Πέρα από τη θρησκευτική κατεύθυνση που θέλεις να του δώσεις, θα το σχολιάσω από την εκπαιδευτική πλευρά. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου εδώ και τριάντα χρόνια. Κείμενα ξύλινα, ανεπτυγμένα με ύφος ξερόλα και ορολογία που, αν είσαι δεκαοκτάχρονο, αγωνιάς να την κατακτήσεις (μαέστρος του είδους εκείνο το ενοχλητικό και αντιπαθές παπαβαγγέλιο ο Παπανούτσος). Πάντα αναρρωτιόμουν πως διάολο κατορθώνουν να ανακυκλώνουν λέξεις για να γεμίζουν σελίδες αλλά και γιατί εγώ ως μαθήτρια πρέπει να παίξω το ηλίθιο παιχνίδι του να τις αναπαράγω με το ίδιο, κατά προσέγγιση, τάχα μου σοφό ύφος-αποθέωση της δηθενιάς και της μπουρδολογίας. Ό,τι μπορεί να λεχθεί με δυο, τρεις προτάσεις, άντε μια παράγραφο, το τεντώνουν με το ζόρι για να το γεμίσουν σαπουνόφουσκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυδοκία
;-) Ευδοκάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!
Αυτό που έγραψες το υπογράφω και με τα δύο μου τα χεράκια
και μαζί με μένα πιστεύω το υπογράφουν μυρίοι
(όχι μύριοι, ό τόνος, εν προκειμένω στο ι, μυρίοι=αναρίθμητοι ) άλλοι:
Κορυφαία για μένα η φράση σου, την επαναλαμβάνω:
"Πάντα αναρωτιόμουν πως διάολο κατορθώνουν να ανακυκλώνουν λέξεις για να γεμίζουν σελίδες αλλά και γιατί εγώ ως μαθήτρια πρέπει να παίξω το ηλίθιο παιχνίδι του να τις αναπαράγω με το ίδιο, κατά προσέγγιση, τάχα μου σοφό ύφος-αποθέωση της δηθενιάς και της μπουρδολογίας. Ό,τι μπορεί να λεχθεί με δυο, τρεις προτάσεις, άντε μια παράγραφο, το τεντώνουν με το ζόρι για να το γεμίσουν σαπουνόφουσκα."
Για πολλά χρόνια και γω, αφελώς, νόμιζα ότι πρόκειται για ανικανότητα των αρμοδίων και του...Παπανούτσου!.
;-)
Τώρα τελευταία αρχίζω και υποπτεύομαι όχι ανικανότητα, απλώς σκοπιμότητα.
-Ποιος ξέρει την αλήθεια;
-Θα δείξει!
;-)
http://www.hsir.org/pdfs/Periodicals/AK/AK%20346/AK346.pdf
ΑπάντησηΔιαγραφή" Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα " Τό άγχος της Ολιγοπιστίας .
;-) Αμήηηηην! Φώτιε, αδελφέ μου. Σ' ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή