Οι τραυματικές εμπειρίες "κληρονομούνται" από γενιά σε γενιά- ή αλλιώς "αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα"...

Κοίτα να δεις, περιστεράκι  μου, 

που εκεί, στον Κήπο της Εδέμ

κάποιο ασύλληπτο  πνευματοσωματικό πατατράκ, 

μιλεούνια χρόνια πριν,

έλαβε χώρα.  

Η Αγία Γραφή τα περιγράφει με τη δική της, μυστήρια γλώσσα.

Το θέμα που συνειδητοποιώ ακόμη και  γω η ...λώλα σήμερα

είναι ότι ο άνθρωπος αλλιώς φτιάχτηκε απ' τον Τριαδικό Θεό, 

και αλλιώς μετά την Πτώση, 

με την επιβουλή του Αρχεκάκου Όφεως, κατάντησε. 

Λοιπόν, αυτό  το εκπεσόν πλάσμα,  τον άνθρωπο,

ο Κύριος Ιησούς Χριστός

με τη Σταυρική Του Θυσία και την Ανάσταση, 

ήρθε στη Γη και το ανά-πλασε.

Τα περιγράφουν λεπτομερώς οι Άγιοι στα βαθιά θεολογικά τους κείμενα

και αξίζει όποτε μπορέσεις να εντρυφήσεις.

-Εμένα τι μου έκανε σήμερα εντύπωση;

Το παρακάτω άρθρο που διάβασα στην εφημερίδα

και το οποίο  μιλάει για τις συνέπειες του τραύματος, 

δια μέσου πολλών γενεών ζώων

και κατά πάσα πιθανότητα και ανθρώπων

( μας ...πονηρεύει  τώρα κι  η...θεά επιστήμη- το όψιμο σκόρδον). 

Η ενδελεχής  έρευνα θα το βεβαιώσει. 

-Τι θα οριστικοποιήσει δηλαδή, η σε βάθος  έρευνα; 

-Θα βεβαιώσει αυτό που το κάτεχαν  και γιαγιάδες αγράμματες 

επειδή  τους το είχαν διδάξει

κεκαθαρμένοι, άγιοι διδάσκαλοι, 

φορείς της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος.

-Τι  τις είχαν διδάξει;

-Ότι η σωματοπνευματική  ασθένεια/τραύμα, 

μπορεί για αιώνες, 

να βασανίζει ακόμη και ανυποψίαστους 

ανθρώπους, που στη διάπραξη της αρχικής αμαρτίας 

δεν συμμετείχαν, 

επειδή τα οψώνια(αποτελέσματα) 

της αμαρτίας( της λανθασμένης  επιλογής δηλαδή) 

απεργάζονται θάνατο και ψυχής και σώματος,

και  σε επίπεδο μικρομορίων ακόμη...

-Σιγά σιγά οι επιστήμες 

θα μας κάνουν να εκτιμήσουμε, 

(έστω ως κατάκοποι και καταϊδρωμένοι τεϊοπότες εξερευνητές)

την Ορθοδοξία- το βλέπω!

-Καλό κι αυτό, μανδάμ Σαλογραία μου. 

Μακάρι να γίνει! Ευχής έργον θα ήταν.

Δεν πείθονται- καλώς ή κακώς- όλοι σαν χάπατα, 

μόνον δια του μπλα μπλά του εξ άμβωνος κηρύγματος

όπως πείθονται χωρίς κόπο,  

μερικές ταπεινές και  άγιες ψυχούλες, που ξέρεις. 

Κάποιοι ζητάνε τη φιλοσοφική και επιστημονική βάσανο, 

μέχρι να παραδώσουν στον Τριαδικό  Θεό, 

τις προσωπικές αντιστάσεις τους. 

-Εντάξει. Ο,τι πεις!

Να μη σε ζαλίσω περισσότερο, ΜεγαλοΤριτιάτικα!

Κοίτα μόνο  το αρθράκι της "Καθημερινής", 

επειδή είναι  ώρα να πάω να μαζέψω τα υλικά

για τα πασχαλινά μου τα  κουλουράκια!

Ο Κύριος, ο δια την ημών σωτηρίαν,

πορευόμενος προς το Εκούσιον Πάθος

ας παρηγορήσει, ας φωτίσει, 

πάσαν ψυχήν θλιβομένην και καταπονουμένην 

και το Φοβερόν και Άγιόν Του Όνομα, 

επικαλουμένην ...

Καλή Ανάσταση μακάρι να μας δοθεί...

Σε ασπάζομαι τρις 

και στην Πάτρα με άφατη Χαρά 

θα σε περιμένω...

 Ευανθία η Σαλογραία  

.................................................................................................

..................................................................................................

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 

Το ψυχικό στρες από τις τραυματικές εμπειρίες

μπορεί να "κληρονομηθεί" στους απογόνους 

και να συνεχίσει να επηρεάζει τις επόμενες γενιές, 

χωρίς καν να έχουν μεσολαβήσει αλλαγές στον γενετικό κώδικα, 

έρχεται να επιβεβαιώσει μια νέα ελβετική επιστημονική έρευνα.

Μάλιστα, για πρώτη φορά, η νέα μελέτη ανακάλυψε έναν βιολογικό μηχανισμό

που ρίχνει φως στον μυστηριώδη μέχρι σήμερα τρόπο 

(τη λεγόμενη «επιγενετική κληρονομικότητα») 

που οι γονείς "περνάνε" τα ψυχικά τραύματά τους στα παιδιά και στα εγγόνια τους, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο των τελευταίων 

να εκδηλώσουν ψυχικές διαταραχές, 

όπως κατάθλιψη, σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή κ.α.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ιζαμπέλ Μανσουί

του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, 

που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης "Nature Neuroscience", σύμφωνα με το "Nature" και το "New Scientist", 

εξήγαγαν τα συμπεράσματά τους από πειράματα

που έκαναν με ποντίκια, τα οποία υπέβαλαν σε καταστάσεις στρες.

Εδώ και καιρό οι επιστήμονες έχουν ενδείξεις ότι σοβαρές τραυματικές εμπειρίες 

μπορούν να επηρεάσουν τους απογόνους και τα ψυχοσωματικά σοκ να επιφέρουν χημικές - κυτταρικές αλλαγές, οι οποίες κληρονομούνται στις επόμενες γενιές. 

Έτσι, ένα ψυχικό τραύμα μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη

και άλλες διαταραχές της συμπεριφοράς, 

που κληρονομούνται στα παιδιά ή ακόμη στα παιδιά των παιδιών κ.ο.κ

Οι επιστήμονες έχουν βρει διάφορα παραδείγματα της "κληροδότησης" του τραύματος. 

Μεταξύ άλλων, τα παιδιά των βετεράνων του πολέμου του Βιετνάμ

έχουν υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, 

ενώ τα παιδιά των ανθρώπων που γνώρισαν τη γενοκτονία των Ερυθρών Χμερ 

στην Καμπότζη, εμφανίζουν μεγαλύτερα ποσοστά κατάθλιψης και διαταραχών άγχους.

«Υπάρχουν ασθένειες όπως η διπολική διαταραχή (σ.σ. πρώην μανιοκατάθλιψη)

 που εμφανίζονται σε ολόκληρες οικογένειες, αλλά δεν είναι δυνατό να αναχθεί η αιτία τους σε κάποιο συγκεκριμένο κληρονομικό γονίδιο», δήλωσε η Ιζαμπέλ Μανσουί. 

Το ερώτημα μέχρι σήμερα ήταν πώς ακριβώς γίνεται η "μεταφορά" της τραυματικής εμπειρίας από γενιά σε γενιά (όχι με κάποιο γονίδιο, αλλά με επιγενετικό - χημικό τρόπο).

Οι ελβετοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι η έκθεση σε υψηλά επίπεδα στρες αλλάζει την παραγωγή μιας συγκεκριμένης κατηγορίας μορίων (microRNA) που βοηθάνε στη ρύθμιση και έκφραση των γονιδίων. 

Τα μόρια αυτά υπάρχουν και στο σπέρμα, οπότε πιθανότατα αυτά συνιστούν το «όχημα» μέσω του οποίου μεταβιβάζεται στο γονιμοποιημένο ωάριο

το ψυχο-βιολογικό "αποτύπωμα" του τραύματος. 

Με άλλα λόγια, το σπέρμα «ανταποκρίνεται» στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος

(ιδίως στα στρεσογόνα) και επηρεάζεται από αυτά - πράγμα το οποίο, παρεμπιπτόντως, δείχνει την καθοριστική σημασία

που έχει η υγεία του υποψήφιου πατέρα και όχι μόνο της μητέρας.

Οι μελέτες στα πειραματόζωα έδειξαν ότι όταν τα ποντίκια εκτίθεντο στο στρες, εμφάνιζαν συμπτώματα κατάθλιψης και επιβράδυνση του μεταβολισμού τους. 

Τα ίδια ακριβώς συμπτώματα ήσαν ορατά στους απογόνους τους, παρόλο που οι τελευταίοι δεν είχαν ποτέ εκτεθεί σε καταστάσεις στρες (τραυματικές εμπειρίες). Μάλιστα, παρόμοια συμπτώματα ήσαν αισθητά ακόμη και μετά από τρεις γενιές ζώων.

«Καταφέραμε να δείξουμε για πρώτη φορά ότι οι τραυματικές εμπειρίες επηρεάζουν τον μεταβολισμό μακροπρόθεσμα και ότι αυτές οι αλλαγές κληρονομούνται», δήλωσε η επικεφαλής της έρευνας καθηγήτρια. 

«Εντοπίζοντας μία ανισορροπία στα μόρια microRNA στο σπέρμα, 

ανακαλύψαμε έναν παράγοντα-κλειδί μέσω του οποίου το τραύμα περνάει στις επόμενες γενιές. 

Πιθανότατα, ο μηχανισμός αυτός αποτελεί κρίκο μιας ευρύτερης αλυσίδας γεγονότων, που πυροδοτούνται μόλις το σώμα αρχίσει να παράγει πολύ μεγάλες ποσότητες ορμονών του στρες», πρόσθεσε.

Οι ερευνητές άρχισαν ήδη να μελετούν το ρόλο των μορίων microRNA σε ανθρώπινα έμβρυα για να δουν κατά πόσο κάτι ανάλογο όντως συμβαίνει και στους απογόνους ανθρώπων που έχουν περάσει κάποιο τραυματικό γεγονός. 

Όπως είπε η Ιζαμπέλ Μανσουί, «αν ήταν δυνατό να αποδείξουμε

ότι μια ανισορροπία στο αίμα συνδέεται με ένα τραύμα, 

τότε θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένα τεστ για τη διάγνωση

 της κληρονομικής κατάθλιψης».

Πηγή:Καθημερινή