Εξομολόγηση και ..."Φτου ξελευτερίααα!"

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου της  Αιτωλοακαρνανίας. 

Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ εξομολογηθή.  

Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση.

Κάποτε, όταν  βρέθηκε στον Αστακό, (κωμόπολη) για μία υπόθεση του, 

πήγε στον Ι. Ναό  του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο π. Ιερόθεο, 

που ήταν και  Πνευματικός, και εξωμολογήθηκε. 

Έκανε μια τυπική εξομολόγηση και τις  βαρειές αμαρτίες δεν τις είπε. 

Εκείνος για να τον στηρίξη στην μετάνοια,  του συνέστησε να επισκεφθή την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην  Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16 Αυγούστου.

Πράγματι,  ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, μετέβη με άλλους προσκυνητές

 στο  μοναστήρι του αγίου Γερασίμου στις 15 Αυγούστου. 

Το απόγευμα της 15ης  Αυγούστου μεταφέρουν την τιμία Λάρνακα του αγίου Γερασίμου στον μεγάλο  ναό για την τελετή της πανηγύρεως. 

Κατά την μεταφορά η Λάρνακα του Αγίου περνά πάνω από αρρώστους, κυρίως δαιμονισμένους και την συνοδεύει ο  Αρχιερεύς της περιοχής, περιστοιχούμενος από πλειάδα ιερέων της νήσου  Κεφαλλονιάς. 

Βρέθηκε λοιπόν και ο μπαρμπα-Θεόδωρος εκεί κοντά, σαν τον  Ζακχαίο, παρακολουθώντας την τελετή της μεταφοράς της τίμιας Λάρνακας  του Αγίου.

Τότε λοιπόν ξεπετάχτηκε ένας δαιμονισμένος και άρχισε  να λέγη: 

«Θόδωρε, τί θέλεις εσύ εδώ; Ήλθε και ο Θόδωρος στον Καψάλη!»  

(Έτσι αποκαλεί τον άγιο Γεράσιμο ο διάβολος). 

Μετά απευθυνόμενος σ’ έναν άλλο δαιμονισμένο του λέγει: 

«Θωμά, ακούς; Ήλθε και ο Θόδωρος στον  Καψάλη! Δος του χαβαδάκι!».

 Άρχισαν, λοιπόν, να του φωνάζουν  υπενθυμίζοντας και αμαρτίες, 

τις οποίες δεν είχε εξομολογηθή και οι  οποίες ήταν θανάσιμες, 

ενώ αυτός ένιωθε καταντροπιασμένος.

Ακούοντας όλα αυτά ο μπαρμπα-Θεόδωρος, έντρομος έτρεξε μπροστά στην τιμία Λάρνακα και απευθυνόμενος στον αείμνηστο Αρχιερέα π. Ιερόθεο Βουή, 

του λέγει:

  «Τρελλαίνομαι, θέλω Πνευματικό να εξομολογηθώ τώρα». 

Τότε ο αείμνηστος  Αρχιερεύς σταμάτησε την πομπή, δέχθηκε με στοργή τον μπαρμπα-Θεόδωρο και ανέθεσε σ’ ένα Πνευματικό να τον εξομολογήση κατ’ ιδίαν μέσα στον μικρό Ι. Ναό, ενώ η πομπή συνέχισε την πορεία της. 

Μετά οι δαιμονισμένοι δεν  μπορούσαν πλέον να του πουν τίποτε, γιατί είχαν σβηστή οι αμαρτίες του  με την καλή εξομολόγηση.

Αυτά τα διηγήθηκε αυτούσια ο αείμνηστος  μπαρμπα-Θεόδωρος, ο οποίος από τότε άλλαξε ριζικά την ζωή του, ζώντας με συνεχή μετάνοια και τηρώντας με φόβο Θεού τις εντολές του Χριστού.  

Έφτασε σε ηλικία 95 ετών και απεβίωσε εν ειρήνη και μετανοία

 την 23η  Απριλίου 2000. Αιωνία του η μνήμη.

Αμήν.

πηγή«Ασκητές μέσα στον κόσμο» 

...................................................................

Τα παραπάνω,

 ω... 

(απ' τις αστοχίες των επιλογών 

"αμαρτία", τις λέγανε παλιά)

 ...ξεπουπουλιασμένο μου,

τα κοπυπάστωσα   απ' τη σελίδα του  Τρελογιάννη

και μου άρεσαν διότι είχαν συγκεκριμένα ονόματα, 

διευθύνσεις, τηλέφωνα (λέμε τώρα)! 

-Δεν τις μπορώ τις αοριστολογίες-κατάλαβες. 

Παρόμοιες ιστορίες με δαιμονισμένους
που "ξεφωνίζουν"  ανεξομολόγητους 
έχω ακούσει και στην Πάτρα, 

από παθόντες αξιοπιστότατους για μένα, 
αυτόπτες και αυτήκοους  μάρτυρες. 

Μια ιστορία του είδους αυτού, άκουσα 

από έναν ιερέα που πριν γίνει ιερέας ήταν ΚΝίτης
και δεν πίστευε 

σε τέτοια ...βεληνεκή βιώματα 
-όχι επιληπτικών, όχι ψυχασθενών-
αλλά αληθινά, αληθινότατα 
(μπρρρ...μαμά μου...σκιάζομαι!)  δαιμονισμένων.

(είχα γράψει και δυο προσωπικές  μου ιστορίες, θυμάσαι; με τίτλο:
"Συνάντηση με μια δαιμονισμένη" και, "Δεύτερη συνάντηση με μια δαιμονισμένη ή δαιμονικώς βαρεμένη"" όπως  επίσης το "Περί μώρας, κασσίδας και λοιπών δαιμονίων" 
αν σε ενδιαφέρει το θέμα περισσότερο.)

Η εμπειρία του νεαρού,

έγινε αφορμή, αργότερα  να καλογερέψει αγωνιζόμενος εν Κυρίω,  
επί δεκαετίες  και  άχρι του νυν, με   συνέπεια. 

-Δεν θα επεκταθώ.

-Για τον καλοπροαίρετο αναγνώστη είναι αρκετά.

-Για τον μη καλοπροαίρετο, και νεκρός να αναστηθεί μπροστά του
από την επίκληση του Ονόματος του Ιησού, δεν θα πιστέψει.

Σε  σένα νεοφερμένο, τετραπέρατο  περιστεράκι μου 

προτείνω επίσης- μέρες Πασχαλινές που έρχονται-

το  κείμενο που περιγράφει εκτός των άλλων  και, 
τις ξάπλες της μακαρίτισσας 

πάνω στους τάφους(!) με   τίτλο: 

Η Yπέροχη μπουγάδα της εξομολόγησης 

Άλλη μια φορά, σε ασπάζομαι νοερώς
(τρις )

και βγαίνω να  αντιπολεμήσω 

την καθημερινότητα, 

σκορπίζοντας χαρωπά,   την ιαχή την  παιδική
στης ψυχής τον  αέρα:

-Φτού ξελευτερίαααα! 

Ευανθία η Σαλογραία