Ευανθία, άκουσες το παιδί που είπε πολλές φορές ότι ο Πειρασμός του έλεγε να μην γίνει Χριστιανός; Έχω κι εγώ ένα ζωντανό τέτοιο παράδειγμα. Στην Αυστραλία, είχα έναν συνάδελφο και φίλο (μαγειρεύαμε μαζί και τρώγαμε και κάναμε αρκετή παρέα) που ήταν Τούρκος και μου είχε πει ότι η γιαγιά του, η οποία, αν θυμάμαι καλά, είπε ότι είχε πεθάνει στα 104 της χρόνια, ήταν χριστιανή και του είχε μάθη κάποια πράγματα όταν αυτόν ήταν 4 χρονών. Ένα βράδυ είδα στον ύπνο μου τον Τούρκο να μου λέγει ότι ήθελε να βαπτισθεί! Την άλλη μέρα του το είπα και μου απήντησε ως εξής: «I’ d love to!!!» (δηλαδή, «θα το ήθελα πολύ!!!»). Του λέω ξέρεις τι λες τώρα; Μου λέγει: «Ναι, κανόνισε με τον παπά της ενορίας σου να πάμε μαζί να το ρυθμίσουμε!» Εγώ, λοιπόν, χάρηκα πολύ, του αγόρασα και μία ΚΔ και ένα άλλο βιβλίο (νομίζω του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη) και του είπα ότι θα γινόμουν και ανάδοχός του. Κανόνισα ένα ραντεβού με τον ιερέα (τότε πήγαινα στην Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς, ήταν ο πρώτος χρόνος της αποτειχίσεώς μου από τον Οικουμενισμό). Όταν έφθανε η ημέρα να πάμε, του το υπενθύμισα, αλλ’ αυτός μου είπε ότι πρέπει να το αλλάξουμε, διότι ήταν προσκεκλημένος σ’ ένα πάρτυ στις 12 το μεσημέρι εκείνη την ημέρα. Του είπα ότι προλαβαίνουμε άνετα, διότι το ραντεβού ήταν στις 10 π.μ. Εκείνος επέμεινε ότι θα ήθελε να έχει την άνεσί του και ότι έπρεπε να το αλλάξαμε. Έτσι, το αλλάξαμε. Την άλλη φορά, όμως, είπε ότι πάλι δεν μπορούσε, οπότε ποτέ δεν πήγαμε. Τι λες, ήταν ή δεν ήταν ο Πειρασμός που δεν τον άφησε;
Δημήτρη μου σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την κατάθεση της εμπειρίας σου.
Όπως σχολιάζαμε χτες και με τον Πέτρο, ακούγοντας τη συνέντευξη του ευλογημένου αυτού Τούρκου νέου, ο Θεός διαθέτει ΑΠΕΙΡΟΥΣ παιδαγωγικούς τρόπους για να προσεγγίσει την κάθε καλοπροαίρετη ψυχή,
χωρίς να παραβιάσει στο παραμικρό την προσωπική ελευθερία της.
Η Παναγία ας το στερεώσει το παλληκαράκι..
ΣΤη σελίδα του αδελφού Νικόλαου διάβασα και μια εκτενή δική σου συνέντευξη πάνω σε θέματα Ορθοδόξου Πίστεως . Δινω εδώ το σύνδεσμο
ΌΛΑ ανεξαιρέτως τα σκηνικά ερμηνεύονται στο ΤΕΛΟΣ και εκ των υστέρων. Εμείς εδώ απλές εικασίες μπορούμε να κάνουμε, έκαστος κατά την καρδία και τις εμπειρίες του.
Όλο το πρόβλημα προκύπτει με τις ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ και τα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ μας βιώματα.
Εκείνα δημιουργούν όλο το μπέρδεμα, όμως ΥΠΟΜΟΝΗ...μόλις ΠΕΘΑΝΕΙ έκάστος εξ ημών.
.ΘΑ ΤΑ ΔΕΙ ΟΛΑ μπροστά του και ΤΟΤΕ θα καταλάβει.
ΓΙΑ μένα το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ είναι να πορεύεται έκαστος, ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ...
(μια λέξη που σήμερα, οι περισσότεροι μαθητές μου στο Γενικό Εσπερινό Λύκειο Πατρών, αγνοούν ως σημασία και πολύ αυτό με ΠΛΗΓΩΝΕΙ...εμείς όταν πηγαίναμε σχολείο, ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ και ΣΕΒΟΜΑΣΤΑΝ το νόημα αυτής της λεξούλας...)
και ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ.
Κανέναν δεν θα απορρίψει ο Κύριος, εφόσον στον καθημερινό του και ισόβιο αγώνα, τήρησε αυτές τις δυο προϋποθέσεις που σήμερα ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ούτε παπάδες και δεσποτάδες δεν βλέπουμε να τις τηρούνε.
ΕΥΤΥΧΩΣ, εις ΠΕΙΣΜΑ των περισσότερων ρασοφόρων ο ΑΠΛΟΣ ΛΑΟΣ, κάνει τον αγώνα του, πιστεύει και ΕΛΠΙΖΕΙ...
Ευανθία, άκουσες το παιδί που είπε πολλές φορές ότι ο Πειρασμός του έλεγε να μην γίνει Χριστιανός; Έχω κι εγώ ένα ζωντανό τέτοιο παράδειγμα. Στην Αυστραλία, είχα έναν συνάδελφο και φίλο (μαγειρεύαμε μαζί και τρώγαμε και κάναμε αρκετή παρέα) που ήταν Τούρκος και μου είχε πει ότι η γιαγιά του, η οποία, αν θυμάμαι καλά, είπε ότι είχε πεθάνει στα 104 της χρόνια, ήταν χριστιανή και του είχε μάθη κάποια πράγματα όταν αυτόν ήταν 4 χρονών. Ένα βράδυ είδα στον ύπνο μου τον Τούρκο να μου λέγει ότι ήθελε να βαπτισθεί! Την άλλη μέρα του το είπα και μου απήντησε ως εξής: «I’ d love to!!!» (δηλαδή, «θα το ήθελα πολύ!!!»). Του λέω ξέρεις τι λες τώρα; Μου λέγει: «Ναι, κανόνισε με τον παπά της ενορίας σου να πάμε μαζί να το ρυθμίσουμε!» Εγώ, λοιπόν, χάρηκα πολύ, του αγόρασα και μία ΚΔ και ένα άλλο βιβλίο (νομίζω του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη) και του είπα ότι θα γινόμουν και ανάδοχός του. Κανόνισα ένα ραντεβού με τον ιερέα (τότε πήγαινα στην Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς, ήταν ο πρώτος χρόνος της αποτειχίσεώς μου από τον Οικουμενισμό). Όταν έφθανε η ημέρα να πάμε, του το υπενθύμισα, αλλ’ αυτός μου είπε ότι πρέπει να το αλλάξουμε, διότι ήταν προσκεκλημένος σ’ ένα πάρτυ στις 12 το μεσημέρι εκείνη την ημέρα. Του είπα ότι προλαβαίνουμε άνετα, διότι το ραντεβού ήταν στις 10 π.μ. Εκείνος επέμεινε ότι θα ήθελε να έχει την άνεσί του και ότι έπρεπε να το αλλάξαμε. Έτσι, το αλλάξαμε. Την άλλη φορά, όμως, είπε ότι πάλι δεν μπορούσε, οπότε ποτέ δεν πήγαμε. Τι λες, ήταν ή δεν ήταν ο Πειρασμός που δεν τον άφησε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
Δημήτρη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την κατάθεση της εμπειρίας σου.
Όπως σχολιάζαμε χτες και με τον Πέτρο, ακούγοντας τη συνέντευξη του ευλογημένου αυτού Τούρκου νέου, ο Θεός διαθέτει ΑΠΕΙΡΟΥΣ παιδαγωγικούς τρόπους για να προσεγγίσει την κάθε καλοπροαίρετη ψυχή,
χωρίς να παραβιάσει στο παραμικρό την προσωπική ελευθερία της.
Η Παναγία ας το στερεώσει το παλληκαράκι..
ΣΤη σελίδα του αδελφού Νικόλαου διάβασα και μια εκτενή δική σου συνέντευξη πάνω σε θέματα Ορθοδόξου Πίστεως
.
Δινω εδώ το σύνδεσμο
αν κάποιος επιθυμει, να διαβάσει περισότερα.
Σελίδα ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ:
http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2014/02/blog-post_8.html
Ηταν ο πειρασμός ή μήπως ο Θεός έβαλε εμπόδια ώστε το παιδί να ενταχθεί στην ορθόδοξη εκκλησία;
ΑπάντησηΔιαγραφή;-) Υπομονή φιλ. ανων. των 10:48 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌΛΑ ανεξαιρέτως τα σκηνικά ερμηνεύονται στο ΤΕΛΟΣ και εκ των υστέρων.
Εμείς εδώ απλές εικασίες μπορούμε να κάνουμε, έκαστος κατά την καρδία και τις εμπειρίες του.
Σωστά. Υποκειμενικότητα,αλλά η αλήθεια είναι μόνο μία και για όλους. Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ αγαπημένο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλο το πρόβλημα προκύπτει με τις ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
και τα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ μας βιώματα.
Εκείνα δημιουργούν όλο το μπέρδεμα, όμως ΥΠΟΜΟΝΗ...μόλις ΠΕΘΑΝΕΙ έκάστος εξ ημών.
.ΘΑ ΤΑ ΔΕΙ ΟΛΑ μπροστά του και ΤΟΤΕ θα καταλάβει.
ΓΙΑ μένα το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ είναι να πορεύεται έκαστος,
ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ...
(μια λέξη που σήμερα, οι περισσότεροι μαθητές μου στο Γενικό Εσπερινό Λύκειο Πατρών, αγνοούν ως σημασία και πολύ αυτό με ΠΛΗΓΩΝΕΙ...εμείς όταν πηγαίναμε σχολείο, ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ και ΣΕΒΟΜΑΣΤΑΝ το νόημα αυτής της λεξούλας...)
και ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ.
Κανέναν δεν θα απορρίψει ο Κύριος, εφόσον στον καθημερινό του και ισόβιο αγώνα, τήρησε αυτές τις δυο προϋποθέσεις που σήμερα ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ούτε παπάδες και δεσποτάδες δεν βλέπουμε να τις τηρούνε.
ΕΥΤΥΧΩΣ, εις ΠΕΙΣΜΑ των περισσότερων ρασοφόρων
ο ΑΠΛΟΣ ΛΑΟΣ, κάνει τον αγώνα του, πιστεύει και ΕΛΠΙΖΕΙ...