" ...πές μου αλήθεια, είναι τόσο δύσκολη η ζωή των ζευγαριών;;;"

Μια και ρώτησες τη γνώμη μου, καλό μου διαδικτυακό οξυπτέριον*, θα σου απαντήσω:

-Ναι.

Eίναι δύσκολη η ζωή των ζευγαριών και περισσότερο των εγγάμων. Οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Σε κάθε καιρό ήταν.

Σήμερα απλά, για διάφορους λόγους, οι δυσκολίες συζητιούνται 

εκφώνως  και προβάλλονται με τρόπους χιλιάδες.

 "Βοηθάει" η εποχή, η τηλεόραση, τα λάθος πρότυπα, η έλλειψη 

έμπειρων πνευματικών οδηγών, ακόμη και φωτισμένων ψυχολόγων. 
Αυτοί, οι τελευταίοι,  παρακινούν-ελαφρά τη καρδία-  
τον κόσμο να παίρνει τα διαζύγια ταχύτερα.

Ωστόσο, μια και το έθεσες,  κατά την άποψή μου, το βασικό ερώτημα, σε βάθος χρόνιας σχέσης, παραμένει  πάντα:

-Θέλω να παραμείνω δεσμευμένος στις αρχικές σοβαρές αποφάσεις  μου, ή όχι;

-Αν θέλω, τότε  στην άλφα προκλητική (του άλλου) 

συμπεριφορά θα φερθώ με χί τρόπο. 

-Και ο χι τρόπος 

είναι ο ακαταμάχητος   τρόπος της Θείας Χάριτος.

-Αν δεν θέλω να παραμείνω δεσμευμένος, τότε στην άλφα προκλητική (κατά την άποψή μου πάντα)

θα φερθώ με ψι τρόπο.

-Kαι ψι τρόπος είναι ο τρόπος του ακατονόμαστου Πατέρα του Ψεύδους. 

Τόσο απλά. 

Σε κάθε σταυροδρόμι έντασης

οι επιλογές παραμένουν  ή μηδέν, ή ένα -ως  υπαρξιακές καταστάσεις .  

Το ανέλυα  στην αρχή της μπλογκικής γνωριμίας μας, θυμάσαι;

Ή, λοιπόν, μηδενίζεις  το ρεύμα της αγάπης, της κατανόησης, 

της συν-διαλλαγής, ή δηλαδή, υψώνεις διαολισμένα  τη φωνή μέχρι την κόλαση και τον/την στέλνεις από κει που ήρθε

ή δεν το μηδενίζεις, υπακούοντας στον Απόστολο που γράφει  "ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη"  και απαντάς στην πρόκληση του πλησίον σου,  με ένα ηχόχρωμα βελούδινο και μετέχεις    

στην  κοινή σας συμβίωση, με πίστη Ιησού Χριστού αγάπη  κι ελπίδα...

Όταν σε ηλεκτρίζουν  λοιπόν τα νεύρα, και ακονίζεις το μαχαιράκι με το οποίο μου έγραφες  ότι έκοβες τυρί αρσενικό(!) από τη Νάξο(ομολογώ  δεν ήξερα ότι υπάρχουν αρσενικά και θηλυκά τυριά, σήμερα το μαθα) δε χρειάζονται, λατρεμένο, πολλές κουλτουριάρικες, αποπροσανατολιστικές αναλύσεις.

Σε κάθε φάση έντασης, θα ρωτάς και θα ξαναρωτάς τον εαυτόν σου:

-Θέλω να παραμείνω σε αυτόν το  γάμο, για τους ακόλουθους συνειδητούς -η και ασυνείδητους λόγους-  ναι, ή όχι;

-Εάν θες, η επόμενη  επιλογή συμπεριφοράς απέναντι σε αυτόν που σε πληγώνει, είναι χι

-Εάν δε θες, η επιλογή συμπεριφοράς απέναντι σε αυτόν που σε πληγώνει, είναι ψι.

Πατάς, λοιπόν,  το σχετικό  "κουμπί" και προχωράς  κι "ό σώζων εαυτόν, σωθήτω", που μουρμουράει συνέχεια, μέσα από τα δόντια του, γνωστός πατρινός πσυχίατρος, εδώ και κάτι δεκαετίες!

Σε φιλώ και  εύχομαι φώτιση!

Μακάρι,  να καταλαβαίναμε όλοι μας 

των αρχαίων -άχρι θανάτου υπομονετικών- συζύγων, μανάδων, 

τη μεγάλη δύναμη και σοφία...

Ευανθία η Σαλογραία  

Σημείωση:

* οξυπτέρια στο Βυζάντιο, ήσαν τα πουλιά -που έτρεχαν γρήγορα 
για να πιάσουν το θήραμα του κυνηγού- γεράκια ή αετόπουλα.
Από κει και το νεοελληνικό: " Αυτός είναι ξεφτέρι!" τουτέστιν αρπάζει αμέσως, στον αέρα, την έννοια, το νόημα, είναι γρήγορος, έξυπνος...
..................................................

Φωτό από Tρελογιάννη