Επιμένω και ας με κοιτάς -μοντέρνε θεολόγε μου- με περιφρόνηση, δε με νοιάζει.
Επιμένω για :Το γελοίον και μάταιον της αυτοκτονίας
και μεις δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη!
Τον καιρό που ακόμη οι άνθρωποι πίστευαν
πράγματι ότι υπάρχει η Αιώνια Κόλαση
των Βασάνων και του Ατελεύτητου Πόνου,
όπως μας φοβέριζαν οι παπάδες και όπως παιδαγωγούσαν
τα παλιά χρόνια οι σοφές, αγράμματες γιαγιάδες μας
τον καιρό εκείνο, επιμένω,
ό,τι και να τράβαγαν οι χριστιανοί σε αυτήν
εδώ τη ζωή, ακόμα και του λιναριού τα πάθη
να βίωναν,
το άντεχαν στο Όνομα του Θεού,
το άντεχαν με τη Δύναμη της Κυράς Παναγίας
και Δεν αυτοκτονούσαν- με την καμία!
Από τη στιγμή που και η Ορθόδοξη Ελλάδα,
διολίσθησε είτε στην ολοφάνερη απιστία
είτε στις μύριες αιρέσεις,
στις μύριες περί ψυχής και περί Θεού
λανθασμένες δοξασίες, και βλαπτικές εμπειρίες,
και ο σωτήριος, πνευματικός Φόβος,
περί του τι θα μας περιμένει
μετά τον προσωπικό μας θάνατο,
έδωσε τη θέση του, σε μια ψευδή ελπίδα,
αστήρικτη και ακαταλόγιστη,
ελπίδα δήθεν ότι μετά... την αυτοκτονία
θα είμαστε καλύτερα(!)
-οι αυτοκτονίες πήραν την ανηφόρα.
-Βοηθούντος και του ΑμερικανοευρωπαΪκού σινεμά,
που βλακωδώς τόσο θαυμάζεις,
βεβαίως, βεβαίως!
-Κάθε τόσο, νέοι, γέροι, στις ταινίες,
τι μας τρίβαν στα μούτρα;
Τα σημειωματάκια του αυτόχειρα:
"Μαμά, μπαμπά, γιαγιά, θείε, αδερφέ, σύντροφε
σας... αγαπώ, αλλά...πρέπει να το κάνω"
-Τους... αγαπάς; Μην ξεράσω!
-Πόσο, εγω-κεντρικό και υπνωτισμένο copy- paste
κάνεις ακόμη και στα ανεγκέφαλα τσιτάτα
των σεναρίων;
-Ας έγραφες τουλάχιστον, κάτι πρωτότυπο!
Μπορεί να θρηνούσαν λιγότερο.
(Είμαι τόσο λυπημένη αυτή τη στιγμή, που δεν ξέρω τι σούρνω...)
"Σας... αγαπώ αλλά...πρέπει να κόψω το λαιμό μου..."
-Προτιμότερο να έκοβες τις γεμάτες πένθος, νυχάρες σου
-εγώ λέω!
"Σας... αγαπώ..."
-Βρε άει πάγαινε από δω χάμου
που τους αγαπάς!
που ...πρέπει να το κάνεις,
λες και δεν υπάρχει άλλη λύση, για Όνομα!
-Πάντα υπάρχει άλλη λύση!
-Πάντα! Ακούς κουφάλογο;
-Μην παρασύρεσαι απ' τα δαιμόνια που σε μισούν και λυσσάν
να σε καταστρέψουν.
- Σε ικετεύω, φέρσου έξυπνα και Μην τους κάνεις τη χάρη!
"Πρέπει να το κάνω...σας... αγαπώ..."
-Βρε άει από δω χάμου
που θα τους πεις ότι τους αγαπάς
και νομίζεις ότι θα σε πιστέψουν!
-Έ-λεος! Έλεος! Έλεος!
-Τους βάζεις κατράμι- ενοχές μέχρι το θάνατό τους
τους κομματιάζεις
με φριχτά μαχαίρια την καρδιά
για την απώλειά σου,
τους σπρώχνεις
να τινάξουν και αυτοί τα μυαλά τους απ'την οδύνη τους
τους σπρώχνεις
να σαλτάρουν και αυτοί από μπαλκόνια και γέφυρες
και φαντάζεσαι ότι τους αγαπάς;
-Σοβαρολογείς;
-Είσαι πολύ μακριά νυχτωμένο,
καημένο, υπό του Αρχεκάκου Δαίμονος,
αποπλανημένο τους...
Ευανθία η Σαλογραία
(τα τελευταία τριάντα χρόνια, πάντα εν Πάτραις)
Αυτοκτόνησε 13χρονος επειδή δεν άντεξε 6η μέρα χωρίς το κινητό του (στη Βρετανία )
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.zougla.gr/kosmos/article/aftoktonise-13xronos-epidi-den-antekse-6i-mera-xoris-to-kinito-tou
Τι να πει κανείς...
Ασε τους δαιμονες να σε βοσκησουν αγαπητη Σαλογραια ...και περιμενε τα ολα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πολη ειναι συνηθες το φαινομενο.Δεν ξερω,τελευταια μαθαινω πως συμβαινει και στο Ορος αυτο...αλλα για ποιο λογο τα παιδια αυτοκτονουν εκει;;;
Επειτα,αλλο θεμα που παιζει ειναι οχι η αντιχριστη κοινωνια μας αλλα το Αντιχριστο κρατος μας.Το να πεις σε καποιον το ποσο πολυτιμη ειναι η ζωη του χωρις να του πιστοποιησεις το πολυτιμοτερον της ψυχης του,ε ειναι αντιχριστο και παναθλιο κατα την ατελη μου γνωμηΚατα τααλλα,ειμαστε ορθοδοξοι στο μυαλο και προτεσταντες στην καρδια.Οι Πατερες λενε πως μεγαλοι εχθροι του ανθρωπου ειναι η αγνοια,η ληθη[να μαθαινεις αλλα να ξεχνας] και η αμελεια.Η αγαπη οικοδομει ,οταν ολοι εργαζονται για αυτην ,ωστε καμμια ψυχη μα καμμια να μην αποβληθει εκ της ουρανιας σκηνης.Υπαρχουν ψυχες που πιστευουν πλανεμενα πως στην εκκλησια πηγαινουν μονον οι αγιοι ανθρωποι ακουσον ...ακουσον..Οι αυτοχειρες ειναι θυματα και πρεπει ολοι μας στην προσευχη μας να τους παιρνουμε ..Δυστυχως, τα προβληματα της κοινωνιας μας ειναι τοσα πολλα που ειμαστε τοσο λιγοι για να τα αντιμετοπισουμε..και αρκουμαστε στο ''οποιος προλαβε Τον Κυριον ειδε!''...
Καλη δυναμη
Με αγαπη αδελφικη !π
Πάντως στην Ορθόδοξη Ρουμανία δεν τους κηδεύουν.Πρόπερσυ αυτοκτόνησε πασίγνωστη τραγουδίστρια αλλά δεν έγινε ακολουθία,κατευθείαν στον τάφο την πήγαν.Κανείς δεν αντέδρασε.Ούτε καν τα κανάλια και οι εφημερίδες που και εκεί ξερνάν χολή-όπως και εδώ-κατά της Εκκλησίας
ΑπάντησηΔιαγραφήAνων. φίλ. μό΄νο στην Αγγλία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πας μια βόλτα σε κανα νοσοκ. παίδων στην Αθήνα, θα βρεις απόπειρες αυτοκτονίας από εφήβους επειδή οι έρμοι γονείς είπαν να τους μειώσουν το διαδίκτο!
Πραγματικά, συνειδητοποιώ ότι τα όρια του Χάους δεν τελειώνουν πουθενά. Όπως και τα όρια της αγιότητας βέβαια. Αλλά αυτήν την τελευταία, δεν βλέπω πολλούς να χολοσκάν για να την αποκτήσουν. Είπαμε ατόνησε ο φόβος της αιώνιας κόλασης. Αν μηδενίσεις το φόβο σε ένα μικρό παιδί, σε έναν νέο ανώριμο άνθρωπο κάτω των 70 τουλάχιστον, την έχεις "βάψει". ΟΛΑ τα κακά, οι τρέλες και οι κτηνωδίες μοιάζουν πιθανά και ενδεχόμενα.
..........................................
Πηνελόπη μου
δεν είναι πάντα εύκολο να τους αφήνεις τους δαίμονες να βοσκήσουν.
Μερικές φορές γίνονται απίστευτα εξοργιστικοί, επίμονοι και ενοχλητικοί.
Μόνο με μεγάλη θεία βοήθεια εξαφανίζονται.
Ανθρωπίνως ΔΕΝ ξεφεύγει κανείς.
Ειδικά όποιος χλευάζει και την ύπαρξή τους.
Φταίει και που οι θνητοί, πιστεύουν κάπως αφηρημένα στο αγαθό και εντελώς απιστούν στην πραγματικότητα της Συνειδητής Κακής Δύναμης που Επιθυμεί Λυσσαλέα, να τους εξοντώσει
(όχι καχύποπτη, περαστική από το μπλογκ κυρία μου...δε διαβάζω Λιακόπουλο. Είναι από αλλού, οι πηγές μου...)
;-)
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβαστέ και ασκητικέ, πάτερ Γεώργιε
έχω και γω μνήμες από την παιδική μου ηλικία που άν συνέβαινε κάποια αυτοκτονία στην πόλη της ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ όπου μεγάλωσα, ΔΕΝ έκαναν κηδεία οι ιερείς.
Πήγαιναν κατευθείαν στο νεκροταφείο σε περίπτωση αυτοκτονίας.
Και οι συγγενείς το δέχονταν αδιαμαρτύρητα, παρά τον πόνο τους διοτι είχαν μια συνείδηση χριστιανική και ένιωθαν τη σοφή παιδαγωγική της Εκκλησίας.
Οπωσδήποτε συμφωνώ με την Πηνελόπη, ότι χρειάζεται να προσευχόμαστε για πρόσωπα που ξέρουμε ότι έφυγαν με αυτόν τον απαρηγόρητο τρόπο, μήπως και λάβουν κάποια βοήθεια.
Τίποτε ΔΕν είναι τελειωμένο, και για κανέναν, ΠΡΙΝ την Τελική Κρίσης της Θείας Αγάπης.
Πρέπει να γκρεµιστεί ο (φαρισσαϊκός) ναός του ευσεβισµού αλλά µη µετοχής και µη πραγµατικής µετανοίας, ώστε µετά από αυτό να εγερθεί βιωµατικά εν ηµίν ο έσω Ναός. Το αναστηµένο Σώµα Χριστού, περνώντας µας από το κατ’ όνοµα ορθόδοξος, στο κατά χάριν και τότε θα ζήσουμε πραγματικά όλα τα θεία γεγονότα.
ΔιαγραφήΤο Θείο Δικαστήριο εκτείνεται από της εποχής του Κυρίου μέχρι το τέλος του κόσμου.
Τίποτε ΔΕν είναι τελειωμένο, και για κανέναν, ΠΡΙΝ την Τελική Κρίσης της Θείας Αγάπης. οτι ωραιοτερο εχω διαβασει...σε ευχαριστω
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαγδαληνή μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που έγραψα είναι και η διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Γι αυτό εξάλλου και τελούνται τα μνημόσυνα, προς ανάπαυσιν των κεκοιμημένων και δίδονται ελεημοσύνες στο όνομα τους, και αναπέμπονται και προσευχές υπέρ των ψυχών τους.
Σ' ευχαριστώ και γω για την αγάπη σου-ίδια άρωμα λευκού γιασεμιού- που απόψε μου έστειλες.
Η σημερινή εποχή είναι πολύ πιο πολύπλοκη με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να πιέζονται περισσότερο,να δημιουργούνται στρεσογόνες καταστάσεις και να αυξάνονται οι ψυχικές διαταραχές.Έτσι αυξάνονται και οι αυτοκτονίες.Παλιότερα ζούσαν απλούστερη ζωή οι άνθρωποι και γι'αυτό δεν αυτοκτονούσαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Α.Όρος πάντα υπήρχαν αυτοκτονίες.Είτε από δαιμονική πλάνη είτε από άλλους λόγους που δεν είναι της παρούσης.
Ο Πατριάρχης Ρουμανίας πριν μερικά χρόνια,όταν υπήρξε κύμα αυτοκτονιών στο στρατό,έδωσε εντολή να τους κηδεύσουν κανονικά λόγω των συνθηκών.
Για την πίστη των παλαιότερων να μην αρχίσω κουβέντα καλύτερα.
παπα-Κώστας
(Ξαναγράφω το σχόλιο-κακό πράμα η βιασύνη που με διακρίνει )
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστα μου
είσαι νέος( ωραίος, κουλτουριάρης )
;-)
και το αναλύεις ψυχολογικά το θέμα.
Υπάρχει αλήθεια στα λόγια σου, αναμφίβολα.
Πες μου όμως εσύ, πόσο ΠΙΟ στρεσογόνοι παράγοντας από τη Μικρασιατική Καταστροφή, υπάρχουν στη σημερινή κοινωνία;
Τότε, το 1922 άνθρωποι νοικοκύρηδες, εύποροι, είδαν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους να καίγονται, τις γυναικές τους τις έγκυες, να ξεκοιλιάζονται μπροστά στα μάτια τους, τα παιδιά τους κτηνωδώς να βιάζονται, τα πάτρια εδάφη να χάνωνται δια παντός, και ΟΜΩΣ, εις πείσμα του Εωσφόρου, ΔΕΝ αυτοκτόνησαν.
Γιατί δεν αυτοκτόνησαν αλλά την επίγεια εκείνη Κόλαση
την ΑΝΤΕΞΑΝ;
Επειδή τους διακατείχαν ενδόμυχα, ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ που δομούσαν ως κεντρικοί πυλώνες το συναισθηματικο τους κόσμο.
Η πρώτη σκέψη έλεγε ότι ΑΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΟΥΝ,
θα τους καταβροχθίσει Η ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ
και θα ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΑΙΩΝΙΟΥΣ πόνους
ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ,
πράγμα που ΔΕΝ ΤΟΥς ΣΥΝΕΦΕΡΕ βέβαια
και η δεύτερη σκέψη ήταν
ότι αφού Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΤΡΕΨΕ
να βιώσουν ΤΟΣΗ ΟΔΥΝΗ,
για ΚΑΠΟΙΟ ΣΟΦΟ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ, ΤΗΝ ΕΠΕΤΡΕΨΕ, άρα αυτοί, ως ΠΙΣΤΟΙ ΓΝΗΣΙΟΙ, ακολουθοι του Εσφαγμένου Αρνίου Κυρίου Ιησού Χριστου,
ΟΦΕΙΛΟΥΝ την ανθρωπίνως αβάσταχτη οδύνη,
να την ΥΠΟΜΕΙΝΟΥΝ.
Αυτό το Άγιο παράδειγμα μας έδωσαν και η Κυρία Θεοτόκος και Πάντες οι Άγιοι.
Το ναρκισσιστικό μοντέλο της αενάου ευτυχίας στην παρούσα εγκόσμια διάσταση πραγμάτων αποτελεί του Εξαποδού εφεύρημα πανούργο και η Ορθόδοξη ψυχή,
ΔΕΝ θα έπρεπε θεωρητικά να το αποδέχεται.
Αυτές οι ευχές για ισόβια ευ-τυχία, που δίνουμε στους γάμους π.χ.
ΠΟΛΥ αντίχριστες μου φαίνονται.
ΔΕΝ υπάρχει ευ-τυχία, για τον Ορθόδοξο μαθητή του Κυρίου Ιησού.
ΥΠάρχει ΜΟΝΟΝ , ΕΥ-ΛΟΓΙΑ
δηλαδή υπάρχει ΜΟΝΟ, ένας Σωτήριος Λόγος με τον οποίο και δια του οποίου τα πάντα συμβαίνουν ή ανα-δημιουργούνται.
Η επιδίωξε της ευ-τυχίας,
που νοείται ως ΕΠΊΓΕΙΑ Καλοπέραση,
τον αληθινό πιστό ΔΕΝ τον πείθει
πως είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙ,
υπέρ του πνευματικού του ΑΙΩΝΙΟΥ συμφέροντος.
Φαίνεται κίβδηλη επιδίωξη
η μανιακή αναζήτηση της επίγειας, κοσμικής ευτυχίας
που προβάλλουν όλα τα μήντια,
η οποία συσσωρεύει σε βάθος χρόνου, οδύνες χειρότερες...
Δεν είπαμε να καταντήσουμε μαζοχιστες και να μην αγωνιζόμαστε οι κοσμικοί άνθρωποι, για βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας, αλίμονο.
Αλλά ας ΜΗ μας γίνεται εμμονή αυτή η εγκόσμια βελτίωση στο εδώ και στο τώρα ντε και σώνει, διότι τέτοιου είδους παιδικές εμμονές, αν για διάφορους λόγους δεν εκπληρωθούν μπορεί να οδηγήσουν είτε σε τρέλα, είτε σε άλλα χειρότερα...
Δεν γνωρίζω ψυχολογία.Η μόνη μου επαφή είναι τα βιβλία του π.Θ.Φάρου από τα οποία ,να πω την αλήθεια,λίγα πράγμα συγκρατώ.Είναι μια πραγματικότητα.Όταν κυνηγάνε να σε σφάξουν και περνάς χίλια βάσανα μέχρι να σωθείς,μετά δεν αυτοκτονείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο πιστεύουν σήμερα οι άνθρωποι άλλο τόσο πίστευαν πριν 50,60,70 χρόνια.Απλά σήμερα αυτός που δεν πιστεύει δεν χρειάζεται να υποκριθεί.Το δείχνει ξεκάθαρα.
Και βέβαια ο χριστιανός ορθόδοξος θέλει την ευτυχία.Δεν είναι μαζοχιστής και μίζερος.Απλά δεν γίνεται αυτοσκοπός το κυνήγι της.
παπα-Κώστας
παπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαφωνώ επίμονα.
;-)
Οι χριστιανοί ΔΕΝ θέλουμε την ευ-τυχία, διότι ΔΕΝ πιστεύουμε στη θεά τύχη που πίστευαν οι αρχαίοι ημών.
ΠΙστεύουμε μόνον στην ευ-λογία της Παναγίας Τριάδος.
Και όποιος γίνεται αποδέκτης της ευ-λογίας του Τριαδικού Θεού, νιώθει
καταχαρούμενος ακόμη και αν ζεί ως φτωχός ανάπηρος σε άσυλο ανιάτων όπως η μακαρία Δήμητρα Κόντου που φώτισε για δεκαετίες με τη χαριτωμένη παρουσία της το Άσυλο Ανιάτων της Πάτρας.
Τη θυμάμαι πάντα χαμογελαστή, με ιλαρό όμμα πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι της...
Θα συμφωνήσω απολύτως με τη Σαλογραία. Οι άνθρωποι σήμερα δεν πιστεύουν ότι "η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται. η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα. η δε ελπίς ου καταισχύνει" σε αντίθεση με τους παλαιοτέρους. Γι αυτό και οι άνθρωποι θα φτάσουν στο σημείο "αποψυχόντων ανθρώπων από του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τη οικουμένη". Να πεθαίνουν από το φόβο τους δηλαδή! Ο γ. Παΐσιος έλεγε όταν έγιναν οι σεισμοί στην Θεσσαλονίκη (Βρισκόταν εκεί την περίοδο εκείνη, ίσως τυχαία, ίσως ένεκα πληροφορίας): "Βρε παιδιά μου, όταν η μάνα σας κούναγε την κούνια σας και κουνιόσασταν φοβόσαστε; Όχι. Τώρα που σας κουνάει ο Θεός γιατί φοβόσαστε;" Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ. Όχι μόνο για τα φυσικά φαινόμενα αλλά για τα πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλιος
;-) πω-πω αδερφέ ΣΤέλιο, τι είπες τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μου θύμισες!
Ιστορία με σεισμούς και πώς δεν έγινα καλογριά ενώ ήθελα πολύ να γίνω στα νιάτα μου...
Όταν θα έχω κέφι θα τα ξαναθυμηθώ και γραπτά για χατίρι σας...
στα 17, μια "φίλη" "πέθανε" αφού κατα λάθος, είπιε φυτοφάρμακο... έτσι είπαν στον παπά γιατί τότε (πρίν 17 χρόνια και κάτι..) δεν υπήρχε περίπτωση να διαβάσει την ακολουθία. Στην κηδεία της, οι "φίλες" γνωρίζαμε οτι ειπιε το φυτοφάρμακο όχι επειδή το πέρασε για πράσινο τσάι σε επαγγελματικό μπουκάλι, αλλά γιατί έπαθε ερωτική απογοήτευση για τα μάτια ενός φίλου μας του Σωτήρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Σωτήρης δεν πήγε κάν στη κηδεία, όχι γιατί δεν την συμπαθούσε αλλά γιατί τη θεωρούσε εντελώς χαζή και απαράδεκτη για αυτό που έκανε.
Ποτέ μέχρι σήμερα, δεν αισθάνθηκε τύψεις, βάρος (και ας έχει τα κιλάκια του) για την κίνηση της αυτή, και ενώ τότε μας φαινόταν εντελώς αναίσθητο εκ μέρους του, τώρα που το ξαναθυμήθηκα με το άρθρο αυτό, ίσως και να είχε δίκιο.
Η φίλη το έκανε για να του δώσει ενα μάθημα, αλλά εκείνος έκανε σκασιαρχίο εκείνη την ημέρα!!!
@vicoparea
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα στην πιο πρόσφατη ανάρτησή μου, αυτήν με τις ΒΑΡΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ του Κοσμά Βίδου, ΠΡΟΣΕΘΕΣΑ ως υστερόγραφο, τρεις παλαιότερες αναρτήσεις μου, που θα ήθελα να τις κοιτάξεις, καλό μου.
Το πιστεύω και γω ότι όποιος προσπαθεί να τιμωρήσει τον άλλο αυτοκτονώντας, μια ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ στο εξώτερο διάστημα δημιουργεί.
ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα δεν λύνει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ η αυτοκτονία και ρουφάει τον ίδιο, τον αυτόχειρα, μέσα.
Ας αφήσουμε το φοβερό ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ που παραδίδει στους επόμενους φίλους και κυρίως συγγενείς.
ΕΊΝΑΙ ΦΡΙΚΤΟ.
Μόνον ο ΠΟΝΟΣ παραμένει ΑΙΩΝΙΟΣ, και ας μην το πιστεύουν οι πολλοί.
Προσωπικά, και εξ εμπειρίας γνωρίζω πως είναι ΑΛΗΘΕΙΑ όσα δίδαξε ο Χριστός και η Εκκλησία Του.
Οι Δαίμονες υπάρχουν και ηδονίζονται να συμπαρασύρουν στον στον Άδη, μαζί τους, στην κατρακύλα της απελπισίας, ψυχές.
Μας φαίνεται υπερβολικό, μας φαίνεται αστείο να το πιστέψουμε, όμως ισχύει.
Κάποτε θυμάμαι διάβασα και μια σχετική συνέντευξη-μαρτυρία του Κοέλο.
Ετσι λέει από άθεος δηλωμένος που ήταν ήταν, μετεστράφη, ή μεταστράφηκε, λαικότερα.
;-)
Όταν κλείνει μία πόρτα, ο Θεός, πάντοτε ανοίγει μία άλλη. Μπορεί να μην είναι αυτή που εμείς θέλουμε και επιθυμούμε, αλλά είναι αυτή που πραγματικά χρειαζόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτιδήποτε προκύψει στην ζωή μας, μπορούμε να το αξιοποιήσουμε ως "καύσιμο υλικό" γιά να κινούμαστε να πλησιάσουμε τον Ζωοδότη Χριστό, ώστε να αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη στα χέρια Του.
Ότι έρχεται και είναι εκτός σχεδίου μας, είναι στο σχέδιο του Θεού γιά εμάς.
@5:10 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που γράφεις αγαπημένο μου
το έχω δει πάρα πολλές φορές να επαληθεύεται και στον προσωπικό μου βίο αλλά και στις ζωές άλλων ανθρώπων.
Υπάρχει μια Πρόνοια Θεού, που δρα μυστικά αλλά με χειρουργική ακρίβεια και λεπτότητα μέσα στο σύμπαν και προσφέρει ό,τι φάρμακο γλυκό ή πικρό απαιτείται, αρκεί να είναι προς της ψυχής το ΑΙΩΝΙΟ συμφέρον.
Γι αυτό ας κρατάμε εντός μας, ειρήνη...