Ιrish tavern music-και λίγοι στίχοι από Τάσο Λειβαδίτη

" ...όταν χαμογελούσες 
 ένα περιστέρι  διάβαινε στη βραδιασμένη  κάμαρα..

όταν χαμογελούσες 
ξεχνούσα τη στέγη που έσταζε,
ξεχνούσα το τρύπιο πάτωμα

έλεγα κιόλας, να, μες απ'τις τρύπες του
όπου νάναι θα φυτρώσουνε μεγάλα κόκκινα τριαντάφυλλα.

.........ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου. 

Δινόσουνα ολάκερη 
και δεν κράταγες για τον εαυτόν σου 
παρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί...

.........Το παιδί μας θάθελα να σου μοιάζει, έλεγα.

-Όχι, έκανες εσύ.

-Το παιδί μας θάθελα να μοιάζει εσένα.

Τότε σπάσαν την πόρτα μας.

Έπρεπε να χωριστούμε, Μαρία,

να χωριστούμε

για να μη ξαναχωρίζουν πια οι άνθρωποι.

Ακούμπησα το χέρι μου στην κοιλιά σου
ν'αποχαιρετήσω 
το παιδί μας.

Αντίο. Αντίο.

Το παιδί μας, Μαρία, 
θα πρέπει να μοιάζει
μ' όλους 
τους ανθρώπους
που δικαιώνουν τη ζωή"

Τάσος Λειβαδίτης

από τη συλλογή
"Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας"

Εκδόσεις "Κέδρος"