Τι λέει εδώ; Τίμα δεν λέει; Σαφώς ναι. Άρα, τα παιδιά οφείλουν τιμή (σεβασμό και φόβο) προς τους γονείς. Δεν λέει "αγάπα τον πατέρα σου και την μητέρα σου".
"Παιδάκι μου δεν θέλω να με αγάπάτε, να με τιμάτε θέλω, γιατί αυτή είναι η εντολή του Θεού"
Λόγια της συγχωρεμένης μητέρας μου, που τα θυμάμαι πάντα.
Κυπριανέ μου Αυτή η μανούλα σου που ήταν μάνα και πατέρας μαζί, υπήρξε αναμφίβολα, πολύ σοφή γυναίκα. Και είναι φανερό σε μένα ότι σε σκεπάζει πάντα η ευχή της από εκεί που τώρα βρίσκεται και αναπαύεται εν ειρήνη...
Χαίρετε!Είδα και τα τρία βιντεάκια του καλλιτέχνη και με εντυπωσίασαν!Κυρίως το συγκεκριμένο.Οι σχέσεις γονέων-παιδιών είναι πολύπλοκο και σοβαρότατο θέμα.Όπως πώς ακριβώς τιμούμε τους γονείς;Υπακοή μέχρι ποιου βαθμού;Δύσκολα πράγματα... παπα-Κώστας
;-)π. Κώστα μου ο γ. Θαδδαίος στο βιβλιαράκι που επιμελήθηκαν οι Εκδόσεις εν Πλώ, υποστηρίζει πολλά υπέρ της υπακοής στους γονείς, με την προϋπόθεση βέβαια οι γονείς να τρέφουν σεβασμό στο νόμο του Κυρίου και να μην προτρέπουν το παιδί τους σε κάτι που ξεκάθαρα από την άποψη του πνευματικού νόμου, φαίνεται λανθασμένη επιλογή, δηλαδή "αμαρτία".
Ακόμα και σε θέματα παντρειάς, τονίζει, ο γ. Θαδδαίος...
(αν πράγματι, τα δίδασκε αυτός όσο ζούσε και όχι άλλοι, οι οποίοι τα γράφουν και του τα αποδίδουν εκ των υστέρων για λόγους ...μάρκετινγκ θρησκευτικού που έγινε πολύ της μόδας στις μέρες μας, δεν είναι για μένα ακριβώς ξεκάθαρο...διατηρώ μια επιφύλαξη...)
... τα παιδιά, λοιπόν, πρέπει να ακούνε τους γονείς...
Αυτό φαίνεται πολύ ...κουλό εκ πρώτης όψεως, αλλ'εκ δευτέρας όψεως μπορεί να εδράζεται σε μια σοφή βάση, αν σκεφτούμε ότι οι γονείς κυκλοφορούν ισόβια εσωτερικευμένοι στην ψυχή των παιδιών τους, είτε το πιστεύουν αυτό τα παιδιά, είτε όχι.
Επομένως, αυτή η ενδοπροβολή της φωνής του γονέα μέσα στον καθένα, αν συμβαίνει να εκφράζεται αρνητικά για τον άντρα ή τη γυναίκα που θα διαλέξει έκαστος, σε κάποια δεδομένη στιγμή έντασης ανάμεσα στο ζευγάρι, μπορεί να πυροδοτήσει έως και εχθρότητα, η οποία θα διαλύσει τη συζυγία, ειδικά, εφόσον δεν αναπτύσσεται εν Κυρίω αυτή η συζυγία...
Μόνο μια επιφύλαξη;Πολλές!Ειδικά με όσα έχω διαβάσει για τους δικούς μας γέροντες,Παϊσιο και Πορφύριο,που για να καταλάβεις τι πραγματικά είπαν και τι όχι πρέπει να γίνεις Σέρλοκ Χολμς! Όσο για τη παντρειά,από προσωπική επώδυνη πείρα έχω να πω το εξής:μακριά από τη γνώμη των γονέων! Αν οι γονείς ακολουθούν το πνευματικό νόμο,δεν τίθεται θέμα υπακοής ή όχι φυσικά. παπα-Κώστας
Στην Παραβολή του Ασώτου, η γνώμη των (ή του) γονέων δεν εισακούσθηκε. Το αποτέλεσμα ήταν "εις εαυτόν ελθών είπε ... αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου και ερώ αυτώ, πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου. ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου" και τα εξής.
Ανεξάρτητα αν οι γονείς είναι γεννημένοι να είναι γονείς, ή δεν είναι, σημασία έχει να καταλάβουν τα τέκνα, ότι από το τίποτα, από την ανυπαρξία, από το μη είναι, έχουν ένα κρατούμενο σημντικό : Ότι, πλέον, είναι κάτι και όχι ένα τίποτα. Και αυτό το οφείλουν στους γονείς, ανεξάρτητα, το γράφω πάλι, αν οι γονείς είναι κατάλληλοι ή ακατάλληλοι στην παιδαγωγία.
Ναι, οι "εγγραφές" των γονέων μένουν, έχουν επιπτώσεις, αλλά εύκολα διαγράφονται, όταν υπεράνω αυτών τίθεται η ζωή και βεβαίως, εννοώ το εν Χριστώ ζειν.
Κυπριανέ μου "ναι μεν αλλά..." η τιμή των γονέων δεν σημαίνει ότι θα τους κάνει το παιδί τυφλή υπακοή σε όλα ανεξαιρέτως τα ζητήματα. Το παιδί, εφόσον δίνει πνευματικό προσανατολισμό στη ζωή του, θα συμβουλευτεί και άλλα πρόσωπα, θα προσευχηθεί και το ίδιο, θα ζυγίσει, προκειμένου για γάμο, ή το ταξίδι του, και θα κάνει το βήμα, ανάλογα.
Σίγουρα τεράστιο το θέμα...
Και η εποχή μας έχει φέρει τα πάνω κάτω... στις σχέσεις όλων των ανθρώπων...
Η κάθε περίπτωση χρειάζεται ιδιαίτερη εξέταση και μεγάλη προσοχή, διότι τα φαινόμενα μονίμως εξαπατούν και ο Θεός ΟΛΑ μπορεί να τα μεταστρέψει σε αγαθόν, εφόσον οι άνθρωποι ζητήσουν και τη δική Του, Φώτιση και βοήθεια...
Εκείνο που παραμένει αδιαπραγμάτευτο: η ΤΙΜΗ απέναντι στους γονείς, ΌΠΟΙΟΙ και να είναι οι γονείς. Και ΤΙΜΗ σημαίνει, ευγενική συμπεριφορά απέναντί τους και φροντίδα στις ψυχοσωματικές ανάγκες τους, όποτε είναι αναγκαίο ή ζητηθεί...
Είναι δύσκολο και πολύπλοκο το ζήτημα και από την πλευρά των γονέων αλλά και των παιδιών.
Για μας τους χριστιανούς η εκτίμηση και η αγάπη για τους γονείς προχωρά και μετά τον θάνατο.
Κάποια κυρία μεγάλη που συζητούσαμε περί τρισαγίων για τους γονείς μου είπε κάτι που μου έκανε εντύπωση.
''Ο άνθρωπος κοπέλα μου,πεθαίνει όταν τον ξεχνάς!Γιαυτό,ποτέ μην ξεχάσεις ούτε και μετά τον θάνατο τους γονείς σου..''.
Να προσθέσω ακόμη πως και οι γονείς δεν δίνουν ευχές στις ημέρες μας,όπως δίναν ευχές οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας στα παιδιά τους.
Θυμάμαι τη γιαγιά μου μόλις της έκανες μια δουλειά μας έλεγε ''παιδί μου έχε την ευχή μου!''.
Αλλά και τα παιδιά βλέπουμε ,δεν λένε ''Ευχαριστώ''στους γονείς ,όταν αυτοί σχίζονται να τους βοηθήσουν στις ανάγκες τους.
Δείγμα,πως η αγάπη για τους γονείς έχει ψυχρανθεί στις μέρες μας αλλά και πνευματική αδιαφορία των γονέων με τη σειρά τους με το να μη τιμούν Τον Θεό,έκαναν τα παιδιά να μην έχουν όλη την ευλογία που τους πρέπει.
Καλό είναι τα παιδιά να τα νουθετούμε στο να σέβονται Τον Θεό πρώτα και έπειτα τους γονείς.
Οι γνώμες των γονέων δεν είναι πάντοτε σωστές,ειδικά στις μέρες μας που αδιαφορούν οι ίδιοι για την ψυχή τους.
Πόσω μάλλον των παιδιών.
Ότι μας παρέδωσε Ο Κύριος είναι άγιο και σωστό και μακριά από Αυτόν όλοι είμαστε για χαμό.
Η υπακοή για μένα είναι τεράστιο θέμα.
Η υπακοή σε θέματα ηθικής με πολλή συζήτηση με τα παιδιά ,είναι εξαιρετικό έργο που πρέπει να κάνουν οι γονείς.
Κάποτε όμως τα παιδιά θα βγούν στην κοινωνία και θα πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται τον εαυτόν τους σε σχέση με τους όποιους κινδύνους με τους συνανθρώπους τους.
Αν έχει φυτευτεί η αλήθεια στην καρδιά των παιδιών και να φύγουν από αυτη την αλήθεια[το έχω δει]κάποτε..επειδή Ο Θεός είδε την προσπάθεια των γονέων,αυτό δεν το αφήνει έτσι.
Οικονομεί και τα φέρνει στην ποίμνη Του.
Με συγκίνησε το θέμα το σημερινό αγαπητή Σαλογραία επειδή βλέπω την ευαισθησία σου για αυτά τα ζητήματα.
Δυστυχώς ο κόσμος ζει μιά ακαταστασία,όπου τόσο οι γονείς ,όσο και τα παιδιά έχουν φύγει από την ευλογία Του Θεού.
Αυτή η αποστασία του ότι ''Θεέ ,δεν σε έχω ανάγκη..''έφερε αυτά τα προβλήματα στις σχέσεις και έτσι και τα παιδιά απειθούν στους γονείς αφού και οι γονείς απειθούν στον Θεό Πατέρα.
@π(ηνελοπάκι μου) ;-) Το θέμα είναι τεράστιο, θα ξαναπώ. Πήγα και σε πολλά σεμινάρια σε σχολές γονέων για πέντε χρόνια κάποτε. Εμαθα εκεί ένα πράγμα σωστό και τρία λάθος. Θα μου πάρει πολλή ώρα να εξηγήσω πού και γιατί είναι το λάθος...προσεχώς ίσως το κάνω... Ευχαριστώ περιστεράκι μου, για την τοποθέτηση. Πάντα με αναπαύει, ο Ορθόδοξος και φωτισμένος με διάκριση και αγάπη Χριστού, λόγος σου...
Δυο βασικές ασθένειες:1.οι γονείς θεωρούν τα παιδιά προέκταση του εαυτού τους ή ευκαιρία να πάρουν ρεβάνς για τα όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν και 2.δεν μπορούν γονείς και παιδιά να είναι φίλοι.Τα παιδιά κάνουν πολλούς φίλους. παπα-Κώστας
π.Κώστα φίλτατε Αυτό που λες, είναι αναπόφευκτη ασθένεια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Ευτυχώς, η Πίστη, μπορεί κάποιους να τους προστατεύσει. Και βέβαια, δεν μπορούν να είναι φίλοι γονείς και παιδιά διότι η σχέση γονέων παιδιών είναι μοναδική και αναντικατάστατη. Φίλους μπορούμε να βρούμε αμέτρητους. Γονείς μόνο δύο. Το να λειτουργεί κάποιος και ως γονιός και ως φίλος είναι συνδυασμός δυσκολότατος και νομίζω ότι ελάχιστοι μπορούν να μπούν σε αυτή τη σχέση χωρίς να απολέσουν τις εύθραυστες και υπερευαίσθητες ισορροπίες που πρέπει να κρατηθούνε.
Aνων. φιλ. των 2:11 π.μ.! (από αγρυπνία γυρίσατε;) παρόλο που δεν ξέρω ποια είναι τα "παρ'όλα αυτά" ευχαριστώ εκ μέσης καρδίας για τις ευχές.
Τα Φώτα ημείς το Σάββατον που μας πέρασε, γνωρίζομεν ότι τα εόρτασε μεγάλο μέρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας ανά την υφήλιο( 200.000.000 Ρώσοι, πρώτα και κύρια).
Εκείνη τη μέρα, έφυγα από Πάτρα και έκανα μια καταπληκτική βόλτα στην Αθήνα, στο Μουσείο της Ακροπόλεως.
Πραγματικά, θαύμασα το αστραφτερό του χώρου, και την οργάνωση και σκέφτηκα ΚΑΙ το προ Χριστού φως που έλαμπε πλούσιο, ως σκέψη και πράξη και φιλοσοφία, στις καρδιές των αρχαίων, Ελλήνων. ;-)
Ευχαριστώ, λοιπόν, φιλ. ανων. κυριότατα για την διάθεση της αγάπης και σ' την ανταποδίδω, επειδή ως γνωστόν όλες οι συναισθηματικές προθέσεις, τυγχάνουσι...κολλητικές! ;-)
A ευλογημένο! τι εμψυχωτικό μηνυματάκι και για τούτη τη μέρα! ;-) Η αλήθεια είναι ότι... χωρίς την βοηθητική βακτηρία του χιούμορ...
(μάλλον εξάρτημα των νεότερων χρόνων αυτό το ραβδάκι)
...πώς θα αντέχαμε, εμείς οι σημερινοί πιστεύοντες "εις ένα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα " κλπ, με ΤΟΣΟ πνευματικό πόλεμο γύρω και(δια των αρνητικών φθονερών προσβολών του Κακού) και μέσα μας;
Η αλήθεια είναι ότι αν δεν αισθάνομαι και βιώνω το ότιδήποτε, ΑΔΥΝΑΤΩ να το γράψω.. ;-) Ο Κύριος να φωτίζει και να δυναμώνει κάθε αγαθή πρόθεση και αγώνα της ευγενικής σας ψυχής!
Αγαπ. Ανων. των 2:35 π.μ.( πάντα στην ολονυχτία βλέπω...) ;-) Το έσκασε από τη μητέρα Του ο ΧΡιστούλης όταν ήταν μικρός και πήγε στον Ναό που ήταν το Σπίτι του Πατέρα Του, ωστόσο... ;-)
Καλημέρα Κυπριανέ μου. Χαίρομαι που είσαι καλά. ;-) Συμφωνώ μαζί σου. Εξάλλου, όταν η Παναγία Μητέρα Του, εκδήλωσε ανησυχία, την καθησύχασε λέγοντάς της ότι πού αλλού θα μπορούσε να βρίσκεται αν όχι στον οίκο του Πατέρα Του;
"...και ην υποτασσόμενος αυτοίς" τελειώνει το Ευαγγέλιο του "σκασιαρχείου". Έως και της Κανά, συμπληρώνω, όπου παρά το "ούπω ήλθε ακόμη η ώρα μου" έκανε το χατήρι της Μάνας του...
Παρεπιπτόντως και ασχέτως του θέματος, όταν αργότερα τον ειδοποίησαν ότι η μητέρα του και οι "αδελφοί" του ζητούσαν να Τον δουν, είπε ότι αυτοί που ακολουθούν την διδασκαλία Του είναι η μητέρα του και οι αδελφοί του. Και λέω: Πόσο μεγάλη τιμή μας κάνει, και πόσο άπιστοι είμαστε - γιατί αν δεν είμαστε άπιστοι, θα μας έκανε τα "χατήρια" μας όπως τότε στην Κανά... Στέλιος
Στέλιο είναι φοβερό αν καθίσει και το συνειδητοποιήσει κανείς ότι ένας Θεάνθρωπος όπως ο Κύριος Ιησούς Χριστός, μέχρι τα 30 του, υποτασσόταν στη Μητέρα Του (και στον Δίκαιο Ιωσήφ που προστάτευε τη Μητέρα Του, μάλλον). Στις δικές μας δυτικοθρεμμένες και υπό διάλυσιν κοινωνίες, με την άδεια των αψυχολόγητων ψυχολόγων, η υπακοή στους γονείς είναι αρρώστια που τα παιδιά μάλλον πρέπει να την αποφεύγουν, πάση δυνάμει. Αλλά αν ένα παιδί, 15 και 20 και 24 ετών, δεν ακούει τους γονείς του και ακούει μόνο τους συνομήλικούς του, που και αυτοί ανώριμοι τυγχάνουν υποχρεωτικά λόγω ηλικίας και μόνο, σε πάρα πολλά ζητήματα, ή αν ακούει το κάθε παιδί, μόνο τα πρότυμα του σινεαμάν και της τυφλεόρασης, θεωρώντας ως θέσφατα τις ατάκες των ηθοποιών, που πλασάρουν ό,τι αισχρότερο εστί και λέγειν, ε τι καζάντια, η νεολαία, θα κάνει; μάλλον σε τεράστιο κίνδυνο η ψυχή βρίσκεται.
Και τώρα, μανθάνω η γραυς, οι...φωτισμένοι της Ευρώπης, προχωράνε βήματα πιο πέρα από την αμφισβήτηση του ρόλου του γονιού, σε απαγόρευση της ενίσχυσης και ταυτοποίησης του φύλου (αγόρι -κορίτσι) από το νηπιαγωγείο- τάχα μου- προκειμένου να αφήνουν τα παιδιά ανεπηρέαστα να διαλέγουν το φύλο τους- τι άλλο θα δούμε και θα ακούσουμε Σαπφώ Νοταρά μου και Παναγία μου! ;-) Όλα πια τα κάναμε θέματα επιλογής δήθεν ημετέρας...ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΑΑΑ!
Λες και δεν έχει περισσέψει η τύφλα μας.
Λες και δεν πάμε να καταστρέψουμε ολόκληρο τον πλανήτη από τη ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΡΣΗ που μας δέρνουν...
Και όλο το κακό ξεκινάει από την αμφισβήτηση των γονέων και την ασέβεια στο πρόσωπό τους, τη μικρότερη ή τη μεγαλύτερη, δια των προτροπών της παιδοψυχιατρικής και της ψυχολογίας...
Με αυτό τον τρόπο, και με τη βοήθεια της "επιστήμης" ανεπαισθήτως, διαλύονται όλες οι παραδοσιακές κοινωνίες και γινόμαστε οι άχρωμες, άγευστες, μοντέρνες και τελικά δαιμονικές κοινωνίες, οι δούλοι της καλοπέρασης και οι άγγελοι του θανάτου για τις ψυχές όλων μας.
"Tίμα τον πετέρα σου και τη μητέρα σου ίνα ..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι λέει εδώ; Τίμα δεν λέει; Σαφώς ναι. Άρα, τα παιδιά οφείλουν τιμή (σεβασμό και φόβο) προς τους γονείς. Δεν λέει "αγάπα τον πατέρα σου και την μητέρα σου".
"Παιδάκι μου δεν θέλω να με αγάπάτε, να με τιμάτε θέλω, γιατί αυτή είναι η εντολή του Θεού"
Λόγια της συγχωρεμένης μητέρας μου, που τα θυμάμαι πάντα.
Κυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η μανούλα σου που ήταν μάνα και πατέρας μαζί, υπήρξε αναμφίβολα, πολύ σοφή γυναίκα.
Και είναι φανερό σε μένα ότι σε σκεπάζει πάντα η ευχή της από εκεί που τώρα βρίσκεται και αναπαύεται εν ειρήνη...
Χαίρετε!Είδα και τα τρία βιντεάκια του καλλιτέχνη και με εντυπωσίασαν!Κυρίως το συγκεκριμένο.Οι σχέσεις γονέων-παιδιών είναι πολύπλοκο και σοβαρότατο θέμα.Όπως πώς ακριβώς τιμούμε τους γονείς;Υπακοή μέχρι ποιου βαθμού;Δύσκολα πράγματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
;-)π. Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήο γ. Θαδδαίος στο βιβλιαράκι που επιμελήθηκαν οι Εκδόσεις εν Πλώ, υποστηρίζει πολλά υπέρ της υπακοής στους γονείς, με την προϋπόθεση βέβαια οι γονείς να τρέφουν σεβασμό στο νόμο του Κυρίου και να μην προτρέπουν το παιδί τους σε κάτι που ξεκάθαρα από την άποψη του πνευματικού νόμου, φαίνεται λανθασμένη επιλογή, δηλαδή "αμαρτία".
Ακόμα και σε θέματα παντρειάς, τονίζει, ο γ. Θαδδαίος...
(αν πράγματι, τα δίδασκε αυτός όσο ζούσε και όχι άλλοι, οι οποίοι τα γράφουν και του τα αποδίδουν εκ των υστέρων για λόγους ...μάρκετινγκ θρησκευτικού που έγινε πολύ της μόδας στις μέρες μας, δεν είναι για μένα ακριβώς ξεκάθαρο...διατηρώ μια επιφύλαξη...)
... τα παιδιά, λοιπόν, πρέπει να ακούνε τους γονείς...
Αυτό φαίνεται πολύ ...κουλό εκ πρώτης όψεως, αλλ'εκ δευτέρας όψεως μπορεί να εδράζεται σε μια σοφή βάση, αν σκεφτούμε ότι οι γονείς κυκλοφορούν ισόβια εσωτερικευμένοι στην ψυχή των παιδιών τους, είτε το πιστεύουν αυτό τα παιδιά, είτε όχι.
Επομένως, αυτή η ενδοπροβολή της φωνής του γονέα μέσα στον καθένα, αν συμβαίνει να εκφράζεται αρνητικά για τον άντρα ή τη γυναίκα που θα διαλέξει έκαστος, σε κάποια δεδομένη στιγμή έντασης ανάμεσα στο ζευγάρι, μπορεί να πυροδοτήσει έως και εχθρότητα, η οποία θα διαλύσει τη συζυγία, ειδικά, εφόσον δεν αναπτύσσεται εν Κυρίω αυτή η συζυγία...
Μόνο μια επιφύλαξη;Πολλές!Ειδικά με όσα έχω διαβάσει για τους δικούς μας γέροντες,Παϊσιο και Πορφύριο,που για να καταλάβεις τι πραγματικά είπαν και τι όχι πρέπει να γίνεις Σέρλοκ Χολμς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τη παντρειά,από προσωπική επώδυνη πείρα έχω να πω το εξής:μακριά από τη γνώμη των γονέων!
Αν οι γονείς ακολουθούν το πνευματικό νόμο,δεν τίθεται θέμα υπακοής ή όχι φυσικά.
παπα-Κώστας
Στην Παραβολή του Ασώτου, η γνώμη των (ή του) γονέων δεν εισακούσθηκε. Το αποτέλεσμα ήταν "εις εαυτόν ελθών είπε ... αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου και ερώ αυτώ, πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου. ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου" και τα εξής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεξάρτητα αν οι γονείς είναι γεννημένοι να είναι γονείς, ή δεν είναι, σημασία έχει να καταλάβουν τα τέκνα, ότι από το τίποτα, από την ανυπαρξία, από το μη είναι, έχουν ένα κρατούμενο σημντικό : Ότι, πλέον, είναι κάτι και όχι ένα τίποτα. Και αυτό το οφείλουν στους γονείς, ανεξάρτητα, το γράφω πάλι, αν οι γονείς είναι κατάλληλοι ή ακατάλληλοι στην παιδαγωγία.
Ναι, οι "εγγραφές" των γονέων μένουν, έχουν επιπτώσεις, αλλά εύκολα διαγράφονται, όταν υπεράνω αυτών τίθεται η ζωή και βεβαίως, εννοώ το εν Χριστώ ζειν.
Όσο για τη παντρειά,από προσωπική επώδυνη πείρα έχω να πω το εξής : μακριά από τη γνώμη των γονέων!
ΑπάντησηΔιαγραφήKX
Σοφή παροιμία των παλαιοτέρων, άγνωστη στους πολλούς : "Στο γάμο, στο ταξίδι, ούτε λάδι, ούτε ξύδι"
Όποιος θέλει να παντρευτεί ή να ταξιδέψει, άφησέ τον "να δοκιμάσει, αν χρειάζεται λάδι ή ξύδι".
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυπριανέ μου
"ναι μεν αλλά..." η τιμή των γονέων δεν σημαίνει ότι θα τους κάνει το παιδί τυφλή υπακοή σε όλα ανεξαιρέτως τα ζητήματα.
Το παιδί, εφόσον δίνει πνευματικό προσανατολισμό στη ζωή του, θα συμβουλευτεί και άλλα πρόσωπα, θα προσευχηθεί και το ίδιο, θα ζυγίσει, προκειμένου για γάμο, ή το ταξίδι του, και θα κάνει το βήμα, ανάλογα.
Σίγουρα τεράστιο το θέμα...
Και η εποχή μας έχει φέρει τα πάνω κάτω... στις σχέσεις όλων των ανθρώπων...
Η κάθε περίπτωση χρειάζεται ιδιαίτερη εξέταση και μεγάλη προσοχή, διότι τα φαινόμενα μονίμως εξαπατούν και ο Θεός ΟΛΑ μπορεί να τα μεταστρέψει σε αγαθόν, εφόσον οι άνθρωποι ζητήσουν και τη δική Του, Φώτιση και βοήθεια...
Εκείνο που παραμένει αδιαπραγμάτευτο: η ΤΙΜΗ απέναντι στους γονείς, ΌΠΟΙΟΙ και να είναι οι γονείς.
Και ΤΙΜΗ σημαίνει, ευγενική συμπεριφορά απέναντί τους και φροντίδα στις ψυχοσωματικές ανάγκες τους, όποτε είναι αναγκαίο ή ζητηθεί...
Πολύ ωραίο το θέμα το σημερινό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με όλες τις απόψεις.
Είναι δύσκολο και πολύπλοκο το ζήτημα και από την πλευρά των γονέων αλλά και των παιδιών.
Για μας τους χριστιανούς η εκτίμηση και η αγάπη για τους γονείς προχωρά και μετά τον θάνατο.
Κάποια κυρία μεγάλη που συζητούσαμε περί τρισαγίων για τους γονείς μου είπε κάτι που μου έκανε εντύπωση.
''Ο άνθρωπος κοπέλα μου,πεθαίνει όταν τον ξεχνάς!Γιαυτό,ποτέ μην ξεχάσεις ούτε και μετά τον θάνατο τους γονείς σου..''.
Να προσθέσω ακόμη πως και οι γονείς δεν δίνουν ευχές στις ημέρες μας,όπως δίναν ευχές οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας στα παιδιά τους.
Θυμάμαι τη γιαγιά μου μόλις της έκανες μια δουλειά μας έλεγε ''παιδί μου έχε την ευχή μου!''.
Αλλά και τα παιδιά βλέπουμε ,δεν λένε ''Ευχαριστώ''στους γονείς ,όταν αυτοί σχίζονται να τους βοηθήσουν στις ανάγκες τους.
Δείγμα,πως η αγάπη για τους γονείς έχει ψυχρανθεί στις μέρες μας αλλά και πνευματική αδιαφορία των γονέων με τη σειρά τους με το να μη τιμούν Τον Θεό,έκαναν τα παιδιά να μην έχουν όλη την ευλογία που τους πρέπει.
Καλό είναι τα παιδιά να τα νουθετούμε στο να σέβονται Τον Θεό πρώτα και έπειτα τους γονείς.
Οι γνώμες των γονέων δεν είναι πάντοτε σωστές,ειδικά στις μέρες μας που αδιαφορούν οι ίδιοι για την ψυχή τους.
Πόσω μάλλον των παιδιών.
Ότι μας παρέδωσε Ο Κύριος είναι άγιο και σωστό και μακριά από Αυτόν όλοι είμαστε για χαμό.
Η υπακοή για μένα είναι τεράστιο θέμα.
Η υπακοή σε θέματα ηθικής με πολλή συζήτηση με τα παιδιά ,είναι εξαιρετικό έργο που πρέπει να κάνουν οι γονείς.
Κάποτε όμως τα παιδιά θα βγούν στην κοινωνία και θα πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται τον εαυτόν τους σε σχέση με τους όποιους κινδύνους με τους συνανθρώπους τους.
Αν έχει φυτευτεί η αλήθεια στην καρδιά των παιδιών και να φύγουν από αυτη την αλήθεια[το έχω δει]κάποτε..επειδή Ο Θεός είδε την προσπάθεια των γονέων,αυτό δεν το αφήνει έτσι.
Οικονομεί και τα φέρνει στην ποίμνη Του.
Με συγκίνησε το θέμα το σημερινό αγαπητή Σαλογραία επειδή βλέπω την ευαισθησία σου για αυτά τα ζητήματα.
Δυστυχώς ο κόσμος ζει μιά ακαταστασία,όπου τόσο οι γονείς ,όσο και τα παιδιά έχουν φύγει από την ευλογία Του Θεού.
Αυτή η αποστασία του ότι ''Θεέ ,δεν σε έχω ανάγκη..''έφερε αυτά τα προβλήματα στις σχέσεις και έτσι και τα παιδιά απειθούν στους γονείς αφού και οι γονείς απειθούν στον Θεό Πατέρα.
Ο Θεός να μας λυπηθεί!
π
@π(ηνελοπάκι μου)
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Το θέμα είναι τεράστιο, θα ξαναπώ.
Πήγα και σε πολλά σεμινάρια σε σχολές γονέων για πέντε χρόνια κάποτε. Εμαθα εκεί ένα πράγμα σωστό και τρία λάθος. Θα μου πάρει πολλή ώρα να εξηγήσω πού και γιατί είναι το λάθος...προσεχώς ίσως το κάνω...
Ευχαριστώ περιστεράκι μου, για την τοποθέτηση.
Πάντα με αναπαύει, ο Ορθόδοξος και φωτισμένος με διάκριση και αγάπη Χριστού, λόγος σου...
Δυο βασικές ασθένειες:1.οι γονείς θεωρούν τα παιδιά προέκταση του εαυτού τους ή ευκαιρία να πάρουν ρεβάνς για τα όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν και 2.δεν μπορούν γονείς και παιδιά να είναι φίλοι.Τα παιδιά κάνουν πολλούς φίλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
π.Κώστα φίλτατε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που λες, είναι αναπόφευκτη ασθένεια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Ευτυχώς, η Πίστη, μπορεί κάποιους να τους προστατεύσει.
Και βέβαια, δεν μπορούν να είναι φίλοι γονείς και παιδιά διότι η σχέση γονέων παιδιών είναι μοναδική και αναντικατάστατη.
Φίλους μπορούμε να βρούμε αμέτρητους.
Γονείς μόνο δύο.
Το να λειτουργεί κάποιος και ως γονιός και ως φίλος είναι συνδυασμός δυσκολότατος και νομίζω ότι ελάχιστοι μπορούν να μπούν σε αυτή τη σχέση χωρίς να απολέσουν τις εύθραυστες και υπερευαίσθητες ισορροπίες που πρέπει να κρατηθούνε.
...παρ΄ολα αυτά, σας εύχομαι χρόνια πολλά και καλά Φώτα αγαπητή μας σαλογριούλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήAνων. φιλ. των 2:11 π.μ.!
ΑπάντησηΔιαγραφή(από αγρυπνία γυρίσατε;)
παρόλο που δεν ξέρω ποια είναι τα "παρ'όλα αυτά"
ευχαριστώ εκ μέσης καρδίας για τις ευχές.
Τα Φώτα ημείς το Σάββατον που μας πέρασε, γνωρίζομεν ότι τα εόρτασε μεγάλο μέρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας ανά την υφήλιο( 200.000.000 Ρώσοι, πρώτα και κύρια).
Εκείνη τη μέρα, έφυγα από Πάτρα και έκανα μια καταπληκτική βόλτα στην Αθήνα, στο Μουσείο της Ακροπόλεως.
Πραγματικά, θαύμασα το αστραφτερό του χώρου, και την οργάνωση και σκέφτηκα ΚΑΙ το προ Χριστού φως που έλαμπε πλούσιο, ως σκέψη και πράξη και φιλοσοφία, στις καρδιές των αρχαίων, Ελλήνων.
;-)
Ευχαριστώ, λοιπόν, φιλ. ανων. κυριότατα για την διάθεση της αγάπης και σ' την ανταποδίδω,
επειδή ως γνωστόν όλες οι συναισθηματικές προθέσεις, τυγχάνουσι...κολλητικές!
;-)
...έχετε και το χιούμορ σας! Με κρατάτε εσείς άγρυπνο με το μπλογκ σας. Γράφετε με συναίσθημα. Σας εύχομαι καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήA ευλογημένο! τι εμψυχωτικό μηνυματάκι και για τούτη τη μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Η αλήθεια είναι ότι...
χωρίς την βοηθητική βακτηρία του χιούμορ...
(μάλλον εξάρτημα των νεότερων χρόνων αυτό το ραβδάκι)
...πώς θα αντέχαμε, εμείς οι σημερινοί πιστεύοντες "εις ένα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα " κλπ, με ΤΟΣΟ πνευματικό πόλεμο γύρω και(δια των αρνητικών φθονερών προσβολών του Κακού) και μέσα μας;
Η αλήθεια είναι ότι αν δεν αισθάνομαι και βιώνω το ότιδήποτε, ΑΔΥΝΑΤΩ να το γράψω..
;-)
Ο Κύριος να φωτίζει και να δυναμώνει κάθε αγαθή πρόθεση και αγώνα της ευγενικής σας ψυχής!
Εύχομαι με χαρά να τα ξαναλέμε...
Ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός το είχε σκάσει από το σπίτι του χωρίς να το πει σε κανέναν όταν ήταν αρκετά μικρός και πήγε στο ναό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπ. Ανων. των 2:35 π.μ.(
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντα στην ολονυχτία βλέπω...)
;-)
Το έσκασε από τη μητέρα Του ο ΧΡιστούλης όταν ήταν μικρός και πήγε στον Ναό που ήταν το Σπίτι του Πατέρα Του, ωστόσο...
;-)
Ωστόσο ... μακάρι και τα "σκασιαρχεία" των άλλων να ήταν σαν αυτό του Κυρίου.
ΔιαγραφήΚαλημέρα Κυπριανέ μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που είσαι καλά.
;-)
Συμφωνώ μαζί σου.
Εξάλλου, όταν η Παναγία Μητέρα Του, εκδήλωσε ανησυχία, την καθησύχασε λέγοντάς της ότι πού αλλού θα μπορούσε να βρίσκεται αν όχι στον οίκο του Πατέρα Του;
"...και ην υποτασσόμενος αυτοίς" τελειώνει το Ευαγγέλιο του "σκασιαρχείου". Έως και της Κανά, συμπληρώνω, όπου παρά το "ούπω ήλθε ακόμη η ώρα μου" έκανε το χατήρι της Μάνας του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεπιπτόντως και ασχέτως του θέματος, όταν αργότερα τον ειδοποίησαν ότι η μητέρα του και οι "αδελφοί" του ζητούσαν να Τον δουν, είπε ότι αυτοί που ακολουθούν την διδασκαλία Του είναι η μητέρα του και οι αδελφοί του. Και λέω: Πόσο μεγάλη τιμή μας κάνει, και πόσο άπιστοι είμαστε - γιατί αν δεν είμαστε άπιστοι, θα μας έκανε τα "χατήρια" μας όπως τότε στην Κανά...
Στέλιος
Στέλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι φοβερό αν καθίσει και το συνειδητοποιήσει κανείς ότι ένας Θεάνθρωπος όπως ο Κύριος Ιησούς Χριστός, μέχρι τα 30 του, υποτασσόταν στη Μητέρα Του (και στον Δίκαιο Ιωσήφ που προστάτευε τη Μητέρα Του, μάλλον).
Στις δικές μας δυτικοθρεμμένες και υπό διάλυσιν κοινωνίες, με την άδεια των αψυχολόγητων ψυχολόγων, η υπακοή στους γονείς είναι αρρώστια που τα παιδιά μάλλον πρέπει να την αποφεύγουν, πάση δυνάμει.
Αλλά αν ένα παιδί, 15 και 20 και 24 ετών, δεν ακούει τους γονείς του και ακούει μόνο τους συνομήλικούς του, που και αυτοί ανώριμοι τυγχάνουν υποχρεωτικά λόγω ηλικίας και μόνο, σε πάρα πολλά ζητήματα, ή αν ακούει το κάθε παιδί, μόνο τα πρότυμα του σινεαμάν και της τυφλεόρασης, θεωρώντας ως θέσφατα τις ατάκες των ηθοποιών, που πλασάρουν ό,τι αισχρότερο εστί και λέγειν, ε τι καζάντια, η νεολαία, θα κάνει; μάλλον σε τεράστιο κίνδυνο η ψυχή βρίσκεται.
Και τώρα, μανθάνω η γραυς, οι...φωτισμένοι της Ευρώπης, προχωράνε βήματα πιο πέρα από την αμφισβήτηση του ρόλου του γονιού, σε απαγόρευση της ενίσχυσης και ταυτοποίησης του φύλου (αγόρι -κορίτσι) από το νηπιαγωγείο- τάχα μου- προκειμένου να αφήνουν τα παιδιά ανεπηρέαστα να διαλέγουν το φύλο τους- τι άλλο θα δούμε και θα ακούσουμε Σαπφώ Νοταρά μου και Παναγία μου!
;-)
Όλα πια τα κάναμε θέματα επιλογής δήθεν ημετέρας...ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΑΑΑ!
Λες και δεν έχει περισσέψει η τύφλα μας.
Λες και δεν πάμε να καταστρέψουμε ολόκληρο τον πλανήτη από τη ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΡΣΗ που μας δέρνουν...
Και όλο το κακό ξεκινάει από την αμφισβήτηση των γονέων και την ασέβεια στο πρόσωπό τους, τη μικρότερη ή τη μεγαλύτερη, δια των προτροπών της παιδοψυχιατρικής και της ψυχολογίας...
Με αυτό τον τρόπο, και με τη βοήθεια της "επιστήμης" ανεπαισθήτως, διαλύονται όλες οι παραδοσιακές κοινωνίες και γινόμαστε οι άχρωμες, άγευστες, μοντέρνες και τελικά δαιμονικές κοινωνίες, οι δούλοι της καλοπέρασης και οι άγγελοι του θανάτου για τις ψυχές όλων μας.
Στο θέμα http://salograia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_23.html δεν μπορώ να γράψω κανονικά σαν Ανώνυμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν δεν το έπαιρνε το ανώνυμο σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα το πήρε κανονικά.
Προσωπικά δεν πείραξα τίποτε στις ρυθμίσεις.
Το γράφω και για την Πηνελόπη.
Τὠρα πάντως δεν υπάρχει πρόβλημα με τις επιλογές στα σχόλια!
ΑπάντησηΔιαγραφή