Ευανθία, ο Απόστολος αναφαίρεται στην τότε εποχή, όλος ο στίχος έχει ως εξής ΄«νόμος δε παρεισήλθεν ίνα πλεονάση το παράπτωμα ου δε επλεόνασεν αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις».
Ο μωσαικός νόμος ήρθε γιά να δείξει το μέγεθος της αμαρτίας του ανθρώπου και η εναθρώπιση του Θεού το υπερπερίσσευμα της Χάριτος Του, δηλαδή την εύνοια και αγαθότητα και αγάπη του γιά το πλάσμα Του.
Τώρα που υπερπλεονάζει η αμαρτία, δεν θα είναι για να πληθυνθεί η Χάρις. Θα είναι για να πορευθούμε άλλοι "εις ανάστασιν ζωής" και άλλοι "εις ανάστασιν κρίσεως".
ευχαριστώ για την απάντηση Θα το κουβεντιάσουμε διεξοδικότερα σε άλλη ανάρτηση το μεγάλο αυτό θέμα του πλεονασμού και υπερπλεονασμού της Χάριτος...
Φυσικά και ΔΕΝ θα επιμείνουμε εθελουσίως στην αμαρτία ίνα η χάρις πλεονάσει.
Μή γένοιτο.
Αναφερόμουν στις περιπτώσεις της ΑΝΕΠΙΓΝΩΣΤΟΥ αμαρτίας που οδηγεί ΜΕΤΑ, αφότου έρθει το ΠΛΗΡΩΜΑ του χρόνου (για κάθε ψυχή διαφορετικό, αυτό το πλήρωμα), σε βαθιά Μετάνοια, σε ύψος αρετής, βλέπε Μαρία την Αιγυπτία, αγία Φωτεινή, Απόστολο Παύλο, αββά Μωϋσή τον Αιθίοπα, πατέρα Σεραφείμ Ρόουζ και μύριους άλλους, δια μέσου των αιώνων.
Βεβαίως και το ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ ΜΠΟΡΕΙ να συμβεί.
Εκεί δηλαδή, που υπερεπλεόναζε η Χάρις να πλεονάσει η αμαρτία.
Το νόμισμα έχει πάντα ΔΥΟ όψεις, όσο ζούμε με το θνητό σώμα μας, και όσο κρατάει η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ της ΠΡΟΑΙΡΕΣΗΣ μας.
Κοίτα το παράδειγμα του Εωσφόρου, του Ιούδα, "αγίων" πρώην πνευματικών που στα γεράματα, έβγαλαν τα ράσα, παντρεύτηκαν, έκαναν και παιδιά, κλάφτα Χαράλαμπε, ΦΟΒΟΣ και τρόμος, γι αυτό μιλάω για σκοινί και ακροβασία, και αν δεν το κατανοείς τι εννοώ δεν πειράζει, είσαι ακόμα ΠΟΛΥ νέος,ανήρ ετών 45...
Στό ότι ο Θεός έχει ξεχωριστό χρόνο και τρόπο που θα καλέσει μία εν αγνοία πλανεμένη ψυχή, συμφωνώ μαζί σου. Αλλά το σκοινί και η ακροβασία είναι από έλλειψη αυτογνωσίας.
Λέει κάπου ότι στη λέξη «ελευθερία» το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.
Αν ο Θεός δεν έχει την πρώτη θέση στην καρδιά μας, τότε δεν έχει την θέση που του αρμόζει.
Το να αγαπήσει κάποιος τον Θεό είναι δώρο Του σε εκείνον που το θέλει.
Νομίζω ότι πρέπει να υπάρξει διάκριση μεταξύ του καλού και της Χάριτος. Η χάρις, παρέχεται από το Θεό, το καλό μπορεί να το κάνει και ο άνθρωπος. Έτσι, έχετε και οι δύο δίκιο. Το μικρό καλό φαίνεται τεράστιο, ανάμεσα στο πολύ κακό. Παράδειγμα; Να κεράσεις ένα τσιγάρο είναι (ας πούμε, διότι κακό κάνει) μικρό καλό. Αν το κεράσεις στον αιχμάλωτο αντίπαλο σου εν καιρώ πολέμου (πλήθος κακού) νομίζω ότι γίνεται -δεν είναι οφθαλμαπάτη- μεγάλο καλό. Ο Θεός πάλι, χαρίζει πολλά όταν υπάρχει πολύ κακό ώστε να αντισταθμίσει την θλίψη των δικαίων, και για να μετανοιώσουν οι άδικοι. Βλέπε θαύματα μεγαλομαρτύρων σε καιρούς διωγμών. Στέλιος
Mίλα Στελάρα Χρυσόστομεεεε! ;-) Κι εσένα περίμενα τόσες ώρες!
Σκεφτόμουνα:
"τι ευχή; Δεν θα τοποθετηθεί και κείνος ο ήρεμος άνθρωπος, ο καλός μάγειρος (αλευρομάγειρος ίσως, χαχα...)
ο θετικός επιστήμων, που μιλάει ΠΑΝΤΑ με ΔΙΑΚΡΙΣΗ και με ΑΠΡΟΣΩΠΟΛΗΠΤΗ-νομίζω -καλΩσύνη για την Αλήθεια, επί παντός τιθεμένου προβλήματος;
Με ανάπαυσε Στελάρα μου, το δυσεύρετον, το ΜΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟΝ του ύφους σου.
Όσοι είμαστε δασκάλοι κατ' επάγγελμα, ή όσοι θα θέλαμε να είμαστε δάσκαλοι αλλά για χι ψι λόγους δεν ημπορέσαμε, το...μπηχτικό υφάκι του δασκάλου που ανταγωνίζεται τον λωλαμένο, δύσμοιρο μαθητή, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε στις τοποθετήσεις μας, δυστυχώς!
;-) Σ'ευχαριστώ για τις εικόνες που μάς έδωσες.
Τα καταλαβαίνω πληρέστερα τα όποια θεωρητικά, όταν μου δίνονται εικόνες, όμως...διατί χρησιμοποίησες παράδειγμα με...τσιγάρα;
Γιααααα να σε ...αγριοκοιτάξω λίγο αδερφέ ΣΤέλιο!
-Καπνίζεις κοτζαμάν άνθρωπος του κατηχητικού και μου το κρύβεις; ;-( Δεν λυπάσαι τα νιάτα και την ομορφιά σου; Για ΌΝΟΜΑΑΑΑ! ;-( Κοίτα τα αγριεμένα ηλεκτρονικά μου ματάκια και ομολόγησε απεριφράστως, τι συμβαίνει!!!! ;-\
Ένα, ένα! Πρώτον, το μόνο κοινό που έχω με το Χρυσόστομο είναι ότι είμαστε βαπτισμένοι. Πάσα άλλη σύγκριση είναι σύγκριση ανομοίων πραγμάτων. Δεύτερον, ευχαριστώ για τα καλά λόγια, αλλά όπως ξέρεις δεν τα πιστεύω. Δεν θα κάτσω όμως να τα αναιρέσω ένα ένα. Τρίτον, όχι! Δεν καπνίζω. Κάνω χειρότερα πράγματα βέβαια. Απλώς το άκουσα και πρόσφατα, στην επέτειο, που το διηγούνταν οι αγωνιστές του '40 ότι μοιράζονταν τα τσιγάρα τους με τους Ιταλούς αιχμαλώτους, οπότε ήταν νωπό. Στέλιος
Διαφωνώ. Πρόκειται γιά οφθαλμοπάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλό δεν εξαρτάται από το κακό.
Ιωάννη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τι εννοεί η προς Ρωμαίους όταν γράφει ότι "όπου επλεόνασεν η αμαρτία εκεί υπερεπερίσσευσε η χάρις;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυανθία, ο Απόστολος αναφαίρεται στην τότε εποχή, όλος ο στίχος έχει ως εξής ΄«νόμος δε παρεισήλθεν ίνα πλεονάση το παράπτωμα ου δε επλεόνασεν αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις».
Ο μωσαικός νόμος ήρθε γιά να δείξει το μέγεθος της αμαρτίας του ανθρώπου και η εναθρώπιση του Θεού το υπερπερίσσευμα της Χάριτος Του, δηλαδή την εύνοια και αγαθότητα και αγάπη του γιά το πλάσμα Του.
Τώρα που υπερπλεονάζει η αμαρτία, δεν θα είναι για να πληθυνθεί η Χάρις. Θα είναι για να πορευθούμε άλλοι "εις ανάστασιν ζωής" και άλλοι "εις ανάστασιν κρίσεως".
Γιά εμάς ισχύει αυτό...
« Τί οὖν ἐροῦμεν; ἐπιμενοῦμεν τῇ ἁμαρτίᾳ ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ; μὴ γένοιτο. οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι ζήσομεν ἐν αὐτῇ; ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν;»
..."και επίστευσαν όσοι ήσαν τεταγμένοι εις ζωήν αιώνιον."
Kαι γιατί αλλού περισσεύει και αλλού υπερπερισσεύει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννη
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για την απάντηση
Θα το κουβεντιάσουμε διεξοδικότερα σε άλλη ανάρτηση το μεγάλο αυτό θέμα του πλεονασμού και υπερπλεονασμού της Χάριτος...
Φυσικά και ΔΕΝ θα επιμείνουμε εθελουσίως στην αμαρτία ίνα η χάρις πλεονάσει.
Μή γένοιτο.
Αναφερόμουν στις περιπτώσεις της ΑΝΕΠΙΓΝΩΣΤΟΥ αμαρτίας που οδηγεί ΜΕΤΑ, αφότου έρθει το ΠΛΗΡΩΜΑ του χρόνου (για κάθε ψυχή διαφορετικό, αυτό το πλήρωμα),
σε βαθιά Μετάνοια, σε ύψος αρετής, βλέπε Μαρία την Αιγυπτία, αγία Φωτεινή, Απόστολο Παύλο, αββά Μωϋσή τον Αιθίοπα, πατέρα Σεραφείμ Ρόουζ και μύριους άλλους, δια μέσου των αιώνων.
Βεβαίως και το ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ ΜΠΟΡΕΙ να συμβεί.
Εκεί δηλαδή, που υπερεπλεόναζε η Χάρις να πλεονάσει η αμαρτία.
Το νόμισμα έχει πάντα ΔΥΟ όψεις, όσο ζούμε με το θνητό σώμα μας, και όσο κρατάει η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ της ΠΡΟΑΙΡΕΣΗΣ μας.
Κοίτα το παράδειγμα του Εωσφόρου, του Ιούδα, "αγίων" πρώην πνευματικών που στα γεράματα, έβγαλαν τα ράσα, παντρεύτηκαν, έκαναν και παιδιά, κλάφτα Χαράλαμπε, ΦΟΒΟΣ και τρόμος, γι αυτό μιλάω για σκοινί και ακροβασία, και αν δεν το κατανοείς τι εννοώ δεν πειράζει, είσαι ακόμα ΠΟΛΥ νέος,ανήρ ετών 45...
;-)
Ο χρόνος αποκαλύπτεται ως μέγιστος δάσκαλος.
Με την πάροδο των ετών θα καταλάβεις...
Στό ότι ο Θεός έχει ξεχωριστό χρόνο και τρόπο που θα καλέσει μία εν αγνοία πλανεμένη ψυχή, συμφωνώ μαζί σου. Αλλά το σκοινί και η ακροβασία είναι από έλλειψη αυτογνωσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει κάπου ότι στη λέξη «ελευθερία» το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.
Αν ο Θεός δεν έχει την πρώτη θέση στην καρδιά μας, τότε δεν έχει την θέση που του αρμόζει.
Το να αγαπήσει κάποιος τον Θεό είναι δώρο Του σε εκείνον που το θέλει.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννη
ευχαριστώ που πάντα με διδάσκεις και μου δίνεις αφορμές για να κατανοώ πράγματα.
"Μα ποιος είσαι; Η ΔΟΜΗ είσαι;"
;-)
Νομίζω ότι πρέπει να υπάρξει διάκριση μεταξύ του καλού και της Χάριτος. Η χάρις, παρέχεται από το Θεό, το καλό μπορεί να το κάνει και ο άνθρωπος. Έτσι, έχετε και οι δύο δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μικρό καλό φαίνεται τεράστιο, ανάμεσα στο πολύ κακό. Παράδειγμα; Να κεράσεις ένα τσιγάρο είναι (ας πούμε, διότι κακό κάνει) μικρό καλό. Αν το κεράσεις στον αιχμάλωτο αντίπαλο σου εν καιρώ πολέμου (πλήθος κακού) νομίζω ότι γίνεται -δεν είναι οφθαλμαπάτη- μεγάλο καλό.
Ο Θεός πάλι, χαρίζει πολλά όταν υπάρχει πολύ κακό ώστε να αντισταθμίσει την θλίψη των δικαίων, και για να μετανοιώσουν οι άδικοι. Βλέπε θαύματα μεγαλομαρτύρων σε καιρούς διωγμών.
Στέλιος
Mίλα Στελάρα Χρυσόστομεεεε!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Κι εσένα περίμενα τόσες ώρες!
Σκεφτόμουνα:
"τι ευχή;
Δεν θα τοποθετηθεί και κείνος ο ήρεμος άνθρωπος, ο καλός μάγειρος
(αλευρομάγειρος ίσως, χαχα...)
ο θετικός επιστήμων, που μιλάει ΠΑΝΤΑ με ΔΙΑΚΡΙΣΗ και με ΑΠΡΟΣΩΠΟΛΗΠΤΗ-νομίζω -καλΩσύνη για την Αλήθεια, επί παντός τιθεμένου προβλήματος;
Με ανάπαυσε Στελάρα μου, το δυσεύρετον, το ΜΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟΝ του ύφους σου.
Όσοι είμαστε δασκάλοι κατ' επάγγελμα, ή όσοι θα θέλαμε να είμαστε δάσκαλοι αλλά για χι ψι λόγους δεν ημπορέσαμε, το...μπηχτικό υφάκι του δασκάλου που ανταγωνίζεται τον λωλαμένο, δύσμοιρο μαθητή, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε στις τοποθετήσεις μας, δυστυχώς!
;-)
Σ'ευχαριστώ για τις εικόνες που μάς έδωσες.
Τα καταλαβαίνω πληρέστερα τα όποια θεωρητικά, όταν μου δίνονται εικόνες, όμως...διατί χρησιμοποίησες παράδειγμα με...τσιγάρα;
Γιααααα να σε ...αγριοκοιτάξω λίγο αδερφέ ΣΤέλιο!
-Καπνίζεις κοτζαμάν άνθρωπος του κατηχητικού και μου το κρύβεις;
;-(
Δεν λυπάσαι τα νιάτα και την ομορφιά σου;
Για ΌΝΟΜΑΑΑΑ!
;-(
Κοίτα τα αγριεμένα ηλεκτρονικά μου ματάκια και ομολόγησε απεριφράστως, τι συμβαίνει!!!!
;-\
Ένα, ένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, το μόνο κοινό που έχω με το Χρυσόστομο είναι ότι είμαστε βαπτισμένοι. Πάσα άλλη σύγκριση είναι σύγκριση ανομοίων πραγμάτων.
Δεύτερον, ευχαριστώ για τα καλά λόγια, αλλά όπως ξέρεις δεν τα πιστεύω. Δεν θα κάτσω όμως να τα αναιρέσω ένα ένα.
Τρίτον, όχι! Δεν καπνίζω. Κάνω χειρότερα πράγματα βέβαια. Απλώς το άκουσα και πρόσφατα, στην επέτειο, που το διηγούνταν οι αγωνιστές του '40 ότι μοιράζονταν τα τσιγάρα τους με τους Ιταλούς αιχμαλώτους, οπότε ήταν νωπό.
Στέλιος
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει. Αθώος ο κατηγορούμενος!
Ουφ! ευτυχώς...
ΑπάντησηΔιαγραφή