-"και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον, ον έπλασε, και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω της τρυφής, ΕΡΓΑΖΕΣΘΑΙ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΦΥΛΑΣΣΕΙΝ" (Γεν. β15)
-"Οι άνθρωποι θα μείνον φτωχοί γιατί δεν θα έχουν αγάπη στα δέντρα" (Αγ. Κοσμάς Αιτωλός)
-"Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα, οι καπετάνιοι σαν και σε δεν θα φορούσαν στέμμα" ("Ματρώζος" στην φάση που οι πολιτικοδασοφύλακεςεπίσημοβουλευτές λένε δια στόματος δσοφύλακα στον δημιουργό του δάσους να μην ανάβει φωτιές)
-Ένα ανάλογο διήγημα του Καρκαβίτσα (προγενέστερου του της ταινίας), δυστυχώς μου διαφεύγει το όνομα, κατατεθειμένο στα "παιδικά διηγήματα"
Άξιζε το μισάωρο που χρειάστηκε για την παρακολούθηση, όχι μόνο για την αναμόχλευση των σκέψεων αλλά και για το τελικό συμπέρασμα, ότι ένας άνθρωπος μόνος του, με σταθερό καλό σκοπό,μπορεί να κάνει ευτυχισμένους χιλιάδες συνανθρώπους του. Στέλιος
Είχα πρωτοδεί αυτό το βίντεο πριν καιρό και ίσως λόγω των παιδικών σκίτσων, βαρέθηκα και ΤΟΤΕ, το είδα μέχρι τα πρώτα δέκα λεπτά.
Χτες, που το ξαναπέτυχα στον Τρελογιάννη κάθισα και το πρόσεξα με υπομονή, ως το τέλος.
Λοιπόν, πέρα από το βαθύτατα συγκινητικό της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ιστορίας, για μένα ΟΛΑ τα λεφτά βρίσκονται στην ΑΦΗΓΗΣΗ.
Λέει ένα δυο αλήθειες τρομερές ο αφηγητής, με την μεγαλύτερη τρυφερότητα, σοβαρότητα και αθωότητα.
Σαν τη μουσική -την απαλότατη και συνάμα απόλυτα αφοπλιστική- από το "Θεοτόκε η Ελπίς Πάντων των Χριστιανών" που υπάρχει εδώ μέσα, λίγο πιο κάτω, μου φάνηκε η σοφή προσέγγισή του.
Ο αφηγητής αποκαλύπτει στα μάτια του μωρού και ανυποψίαστου, ή βαριεστημένου- πλην όμως καλοπροαίρετου αναγνώστη- το μεγαλείο της ψυχής και της προσπάθειας του ανθρώπου που ΟΛΗ του τη ζωή είχε μονάχα ΈΝΑ ΣΤΟΧΟ.
Που όλη του τη ζωή φύτευε δέντρα. Γιατί, άραγε, είχε αγαπήσει τόσο τα δέντρα;
Πόσο βαθύς πόνος τον ώθησε σε αυτή την κίνηση;
Έχασε γυναίκα και παιδί, ακούσαμε. Τον χτύπησε δηλαδή, σαν αστροπελέκι, τον έκαψε ο θάνατος.
Άρα γι αυτό μετά, λαχτάρησε τόσο της ζωής την εμφάνιση, με το φύτεμα των αμέτρητων δέντρων;
Αρα σε κάθε σπόρο έβλεπε την Ανάσταση και των αγαπημένων του; Τη Χαρά της Συνάντησης με εκείνους, στου Παράδεισου τον πανέμορφο Κήπο;
Πάρα πολλά τα διδάγματα και οι προβληματισμοί.
Εξαιρετικά έντονη η συναισθηματική φόρτιση, παρά το χαμηλόφωνο, της αφήγησης
Είχα την χαρά να δω αυτή την ιστορία στην τηλεόραση πριν κάποια χρόνια και με είχε συγκινήσει. Ακόμα με συγκινεί και σ' ευχαριστώ καλή μου Σαλογραία που χάρη σ' εσένα την ξαναείδα.
Βλέποντάς το, μου πέρασαν από το μυαλό τα εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφή-"και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον, ον έπλασε, και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω της τρυφής, ΕΡΓΑΖΕΣΘΑΙ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΦΥΛΑΣΣΕΙΝ" (Γεν. β15)
-"Οι άνθρωποι θα μείνον φτωχοί γιατί δεν θα έχουν αγάπη στα δέντρα" (Αγ. Κοσμάς Αιτωλός)
-"Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα, οι καπετάνιοι σαν και σε δεν θα φορούσαν στέμμα" ("Ματρώζος" στην φάση που οι πολιτικοδασοφύλακεςεπίσημοβουλευτές λένε δια στόματος δσοφύλακα στον δημιουργό του δάσους να μην ανάβει φωτιές)
-Ένα ανάλογο διήγημα του Καρκαβίτσα (προγενέστερου του της ταινίας), δυστυχώς μου διαφεύγει το όνομα, κατατεθειμένο στα "παιδικά διηγήματα"
Άξιζε το μισάωρο που χρειάστηκε για την παρακολούθηση, όχι μόνο για την αναμόχλευση των σκέψεων αλλά και για το τελικό συμπέρασμα, ότι ένας άνθρωπος μόνος του, με σταθερό καλό σκοπό,μπορεί να κάνει ευτυχισμένους χιλιάδες συνανθρώπους του.
Στέλιος
Στέλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήσ' ευχαριστώ για την τοποθέτηση.
Είχα πρωτοδεί αυτό το βίντεο πριν καιρό και ίσως λόγω των παιδικών σκίτσων, βαρέθηκα και ΤΟΤΕ, το είδα μέχρι τα πρώτα δέκα λεπτά.
Χτες, που το ξαναπέτυχα στον Τρελογιάννη κάθισα και το πρόσεξα με υπομονή, ως το τέλος.
Λοιπόν, πέρα από το βαθύτατα συγκινητικό της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ιστορίας, για μένα ΟΛΑ τα λεφτά βρίσκονται στην ΑΦΗΓΗΣΗ.
Λέει ένα δυο αλήθειες τρομερές ο αφηγητής, με την μεγαλύτερη τρυφερότητα, σοβαρότητα και αθωότητα.
Σαν τη μουσική -την απαλότατη και συνάμα απόλυτα αφοπλιστική- από το "Θεοτόκε η Ελπίς Πάντων των Χριστιανών" που υπάρχει εδώ μέσα, λίγο πιο κάτω, μου φάνηκε η σοφή προσέγγισή του.
Ο αφηγητής αποκαλύπτει στα μάτια του μωρού και ανυποψίαστου, ή βαριεστημένου- πλην όμως καλοπροαίρετου αναγνώστη- το μεγαλείο της ψυχής και της προσπάθειας του ανθρώπου που ΟΛΗ του τη ζωή είχε μονάχα ΈΝΑ ΣΤΟΧΟ.
Που όλη του τη ζωή φύτευε δέντρα.
Γιατί, άραγε, είχε αγαπήσει τόσο τα δέντρα;
Πόσο βαθύς πόνος τον ώθησε σε αυτή την κίνηση;
Έχασε γυναίκα και παιδί, ακούσαμε.
Τον χτύπησε δηλαδή, σαν αστροπελέκι, τον έκαψε ο θάνατος.
Άρα γι αυτό μετά, λαχτάρησε τόσο της ζωής την εμφάνιση, με το φύτεμα των αμέτρητων δέντρων;
Αρα σε κάθε σπόρο έβλεπε την Ανάσταση και των αγαπημένων του;
Τη Χαρά της Συνάντησης με εκείνους, στου Παράδεισου τον πανέμορφο Κήπο;
Πάρα πολλά τα διδάγματα και οι προβληματισμοί.
Εξαιρετικά έντονη η συναισθηματική φόρτιση, παρά το χαμηλόφωνο, της αφήγησης
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ...
Είχα την χαρά να δω αυτή την ιστορία στην τηλεόραση πριν κάποια χρόνια και με είχε συγκινήσει. Ακόμα με συγκινεί και σ' ευχαριστώ καλή μου Σαλογραία που χάρη σ' εσένα την ξαναείδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉλος