"Επειδή πιστεύεις ότι με κατάλαβες
έπαψες να με καταλαβαίνεις..."
...........................................................
"Oι τριανταφυλλιές σου, έχουν αμέτρητα τριαντάφυλλα
μα δεν έχουν ένα τριαντάφυλλο παραπανίσιο.
Κι επειδή δεν έχουν ένα τριαντάφυλλο παραπανίσιο,
δε θα κόψω ένα τριαντάφυλλο
από τις τριανταφυλλιές σου".
(Αντόνιο Πόρτσια "Φωνές"
Μετάφραση-Ε. Χ. Γονατάς -Εκδόσεις "Στιγμή" )
..........................................................................................
Τότε που η δική μας πεποίθηση είναι η μόνη αλήθεια, χάνουμε την Αλήθεια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "Αυθεντία".. είναι τόσο Τυφλή.
Δεν είναι τυχαίο Σαλογραία μου ότι η πιο παθολογική κατάσταση στη βιβλιογραφία είναι ο ναρκισσισμός και η αίσθηση "παντοδυναμίας" και "ελέγχου". Η πιο ισχυρή Πάθηση..Απ αυτή νόσησε έως και ..πέθανε ο Εωσφόρος. Αυτή επιχειρεί να μας μεταδίδει.
Σε φιλώ και σ ευχαριστώ πάντα. Έχεις μία εξαιρετική ικανότητα να μπαίνεις στη θέση του άλλου.. Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απαντάται συχνά πια..
Ρεγγίνα φιλτάτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΑ ήθελα να μπορούσα να μπαίνω πραγματικά, στη θέση του άλλου.
Αυτό όμως, μου είναι αδύνατον.
Μόνο μεγάλοι άγιοι, μεγάλοι παιδαγωγοί, μεγάλοι υπηρέτες της Τέχνης, διαθέτουν το χάρισμα τής Ενσυναίσθησης που περιγράφει και ο Γκόλμαν στο έργο του "ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ".
Θυμάμαι χρόνια πριν, διαβάζοντας την εξαιρετικά γραμμένη βιογραφία της ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ είχα λατρέψει αυτό που καταθέτει η μοναχή Γαβριηλία- η βιογράφος- για τη βιογραφούμενη Γερόντισσα Γαβριηλία:
Όταν η λεπτή αυτή ψυχή, η Γαβριηλία, βρισκόταν με έναν οποιονδηποτε άλλον άνθρωπο σε επικοινωνία, η ίδια ως πρόσωπο, ως ΕΓΩ, ΔΕΝ υπήρχε.
ΑΦΗΝΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ η παρουσία ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ.
Α! όταν το διάβασα αυτό, τη θαύμασα τη Γαβριηλία, ίσως διότι η κατηχήτρια των παιδικών μου χρόνων που είχα περιγράψει και σε αυτό το μπλογκάκι, με τον τίτλο "ΣΟΦΙΑ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΜΗΤΕΡΑ" η δεσποινίς Σοφία, το χάρισμα το παρόμοιο, το διέθετε.
Με όποιον άνθρωπο βρισκόταν η δ. Σοφία,κι αυτή, ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ!
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕ το Εγώ της, ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ κυριότατα την ψυχή του άλλου, για την οποία έκανε ΤΑ ΠΑΝΤΑ, όσα πέρναγαν από το χέρι της, με απίστευτη χαρά, με απίστευτη προθυμία, ώστε εν Κυρίω να την αναπαύει!
Άλλη μια τέτοια χαριτωμένη γυναίκα γνώρισα στον κόσμο, τη νοσηλεύτρια-Προισταμένη, στο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, τη δ. Μπάστα, επίγειος άγγελος και κείνη.
Αυτές οι μορφές των γυναικών, για μένα, αποτελούν δώρα ασύλληπτης ευλογίας.
Από ΜΑΚΡΙΑ, ακούραστα τις θαυμάζω...
Να προσεγγίζω δεν δύναμαι, γιατί η φτιαξιά μου είναι νεάντερταλ!
;-)
Σε ασπάζομαι, αγαπημένη, εν ειρήνη...