Διατυπώνεις μια απαισιόδοξη διαπίστωση, όμως θα σου πώ, ότι η θυσία, για να πιάσει τόπο, έχει ΜΕΓΑΛΗ σημασία σε ΤΙΝΟΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ γίνεται.
Αν γίνεται στο όνομα απλώς αφηρημένων ή και συγκεκριμένων κοσμικών εννοιών π.χ. της καλοπέρασης -ή στο πιο λόγιον, της υλικής ευημερίας- τότε...πράγματι, μια τρύπα στο νερό, μου φαίνεται και μένα μια τέτοια θυσία, και στην ιστορία του πνεύματος, δεν μένει...
Οι Σουλιώτισσες θυσιάστηκαν, ΠΡΩΤΙΣΤΑ, για να μη τις μαγαρίσουν σεξουαλικά, τα βρομόχερα των κανιβάλων, για να μη τις κλείσουν στα χαρέμια τους και μετά για να μη τις πουλήσουν σε τίποτα σκλαβοπάζαρα, δούλες...
Φοβούμαι όμως- μακάρι να κάνω λάθος- ότι αν ήταν γυναίκες, με σημερινή νοοτροπία, θα λέγαν στους Τουρκαλβανούς:
-Έλα μουστακαλή μου, εσύ, να πάμε εδώ πιο κάτω- πίσω απ' τους θάμνους- φέρε και δυο ρακές, να γλεντήσουμε, μανάρι μου, τη νίκη σας, σαν... πολιτισμένοι ανθρώποι, και άσε τους άντρες Σουλιώτες να μένουν με τις πατριωτικές εμμονές τους...αυτοί είναι στενόμυαλοι, δεν καταλαβαίνουν από αγάπη των λαών και ...παγκοσμιοποίηση!
Πάντοτε, από μικρό παιδί με συγκινούσε η θυσία των Σουλιωτισσών στο Ζάλογγο... Αξιώθηκα να κάνω και προσκύνημα στα ριζά του βράχου, που είναι θεμελιωμένο ένα παλαιό μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου. Σήμερα λειτουργεί σαν γυναικείο κοινόβιο... Και έχομε ιστορική διαδοχή του γυναικείου μαρτυρίου, στον αγιασμένο εκείνο βράχο! Μαρτύριο αίματος και μαρτύριο συνειδήσεως...
Και για να μιλήσω και λίγο πιο σοβαρά, σκέφτομαι ότι μπορεί να γίνει μεγάλη κουβέντα πάνω στο θέμα της θυσίας των Σουλιωτισσών π.χ. και κείνων των -άλλου είδους- αυτοκτονιών που γίνονται όλο και πιο συχνά σήμερα επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν να πληρώσουν τα χρέη τους.
Χτες διάβασα πάλι κάτι καινούργιο σε εφημερίδα. Αυτοί οι θάνατοι χάριν της αξιοπρέπειας με τρελαίνουν. Τι όψιμη μανία με την αξιοπρέπεια δυτικού τύπου, μας έχει κυριέψει τους δύστυχους; Γιατί μας σούρνουν τόσο από το ...πουλί και από τη μύτη τα υλικά αγαθά; Αυτά δίδαξε ο Χριστούλης; Είναι πολλά τα ερωτήματα...
Σαλογραία μου, όποιος θέλει να δει βλέπει! Δεν μπερδεύονται αυτά τα πράγματα με την κατάθλιψη και την ψύχωση που οδηγεί στην αυτοκτονία. Οι Σουλιώτισσες είναι Ορόσημο. Τούτη είναι Δυσθεώρητη Ψυχή ανα τους αιώνες! Χρόνια Πολλά για την αυριανή Διπλή γιορτή!
Καλησπέρα σας Μερικές πράξεις καίριες στην ιστορία δίνουν αφορμές για ποικίλο προβληματισμό. Η επιλογή των γυναικών του Σουλίου να πεθάνουν αντί να επιβιώσουν ατιμασμένες, δούλες, και να δουν τα παιδιά τους γενιτσάρους θέτουν εν αμφιβόλω την προτεραιότητα της ζωής. Εν ολίγοις η ζωή χωρίς κάποιους όρους δεν μπορεί να είναι προτιμητέα έναντι ενός τραγικού θανάτου. Θα ήθελα την συμβολή σας πάνω στο θέμα. Με ποιά κριτήρια και πότε παύει η ζωή να είναι πρώτη προτεραιότητα; Ευχαριστώ εκ των προτέρων
"Εν ολίγοις η ζωή χωρίς κάποιους όρους δεν μπορεί να είναι προτιμητέα έναντι ενός τραγικού θανάτου".
Στη συνέχεια ρωτάς.
" Με ποιά κριτήρια και πότε παύει η ζωή να είναι πρώτη προτεραιότητα;"
Η δική μου, απλή απάντηση είναι:
Με πνευματικά κριτήρια, η ζωή η εδώ, παύει να είναι πρώτη προτεραιότητα.
Οι άγιοι και οι μάρτυρες της Ρωμηοσύνης, προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να προδώσουν την Πίστη τους ή την πατρίδα τους, ή τους καλογερικούς τους όρκους.
Την αγωνία για να μην εκτεθεί στην αιωνιότητα ο ανάδοχος- λόγω του έστω βίαιου εξισλασμισμού του αναδεξιμιού- υπέροχα και συγκινητικά περιγράφει ο Παπαδιαμάντης στο αφήγημά του, με τη χήρα του Νεομάρτυρα...
Το αλλοτριωτικό, εωσφορικό πνεύμα της εποχής μας, αυτή την αφοσίωση μέχρι θανάτου(δικού τους, προσωπικού, θυσιαστικού θανάτου) στα ιδανικά της Χριστιανικής Πίστης, την ονομάζει φοντανμελισμό.
Xρόνια Πολλά για τις δύο αυριανές μεγάλες εορτές,επίσης σε όσους εορτάζουν.Περί της αξίας της ανθρώπινης θα ήθελα να διαβάσετε την ανάρτηση μου με τίτλο ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΤΙΜΟΝΙΟ ΠΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ.
Χημική ένωση,σε μικρές ποσότητες είναι ωφέλιμο στην φαρμακολογία,την παρασκευή πλαστικών και διάφορα άλλα.Παλαιότερα ήταν χρήσιμο και στην τυπογραφία.Σε μεγάλες δόσεις είναι θανατηφόρο.Επίσης αν υποστεί ηλεκτρόλυση με κάποιο άλλο στοιχείο γίνεται εκρηκτικό.
υπέρτατες θυσίες τότε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήθυσίες χωρίς αντίκρισμα τώρα...
Λαυρέντη
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιατυπώνεις μια απαισιόδοξη διαπίστωση, όμως θα σου πώ, ότι η θυσία, για να πιάσει τόπο, έχει ΜΕΓΑΛΗ σημασία σε ΤΙΝΟΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ γίνεται.
Αν γίνεται στο όνομα απλώς αφηρημένων ή και συγκεκριμένων κοσμικών εννοιών π.χ. της καλοπέρασης -ή στο πιο λόγιον, της υλικής ευημερίας- τότε...πράγματι, μια τρύπα στο νερό, μου φαίνεται και μένα μια τέτοια θυσία, και στην ιστορία του πνεύματος, δεν μένει...
Οι Σουλιώτισσες θυσιάστηκαν, ΠΡΩΤΙΣΤΑ, για να μη τις μαγαρίσουν σεξουαλικά, τα βρομόχερα των κανιβάλων, για να μη τις κλείσουν στα χαρέμια τους και μετά για να μη τις πουλήσουν σε τίποτα σκλαβοπάζαρα, δούλες...
Φοβούμαι όμως- μακάρι να κάνω λάθος- ότι αν ήταν γυναίκες, με σημερινή νοοτροπία, θα λέγαν στους Τουρκαλβανούς:
-Έλα μουστακαλή μου, εσύ, να πάμε εδώ πιο κάτω- πίσω απ' τους θάμνους- φέρε και δυο ρακές, να γλεντήσουμε, μανάρι μου, τη νίκη σας, σαν... πολιτισμένοι ανθρώποι, και άσε τους άντρες Σουλιώτες να μένουν με τις πατριωτικές εμμονές τους...αυτοί είναι στενόμυαλοι, δεν καταλαβαίνουν από αγάπη των λαών και ...παγκοσμιοποίηση!
Πάντοτε, από μικρό παιδί με συγκινούσε η θυσία των Σουλιωτισσών στο Ζάλογγο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξιώθηκα να κάνω και προσκύνημα στα ριζά του βράχου, που είναι θεμελιωμένο ένα παλαιό μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου.
Σήμερα λειτουργεί σαν γυναικείο κοινόβιο...
Και έχομε ιστορική διαδοχή του γυναικείου μαρτυρίου, στον αγιασμένο εκείνο βράχο! Μαρτύριο αίματος και μαρτύριο συνειδήσεως...
Γρηγόρη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτι να πώ με σένα...
Φρίττω! δεν έχεις αφήσει σπιθαμή αγίας γης, απροσκύνητη, μα για ΌΝομαααα!
;-)
Και για να μιλήσω και λίγο πιο σοβαρά, σκέφτομαι ότι μπορεί να γίνει μεγάλη κουβέντα πάνω στο θέμα της θυσίας των Σουλιωτισσών π.χ.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι κείνων των -άλλου είδους- αυτοκτονιών που γίνονται όλο και πιο συχνά σήμερα επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν να πληρώσουν τα χρέη τους.
Χτες διάβασα πάλι κάτι καινούργιο σε εφημερίδα.
Αυτοί οι θάνατοι χάριν της αξιοπρέπειας με τρελαίνουν.
Τι όψιμη μανία με την αξιοπρέπεια δυτικού τύπου, μας έχει κυριέψει τους δύστυχους;
Γιατί μας σούρνουν τόσο από το ...πουλί και από τη μύτη τα υλικά αγαθά;
Αυτά δίδαξε ο Χριστούλης;
Είναι πολλά τα ερωτήματα...
Σαλογραία μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήόποιος θέλει να δει βλέπει!
Δεν μπερδεύονται αυτά τα πράγματα με την κατάθλιψη και την ψύχωση που οδηγεί στην αυτοκτονία.
Οι Σουλιώτισσες είναι Ορόσημο.
Τούτη είναι Δυσθεώρητη Ψυχή ανα τους αιώνες!
Χρόνια Πολλά για την αυριανή Διπλή γιορτή!
Καλησπέρα σας
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικές πράξεις καίριες στην ιστορία δίνουν αφορμές για ποικίλο προβληματισμό. Η επιλογή των γυναικών του Σουλίου να πεθάνουν αντί να επιβιώσουν ατιμασμένες, δούλες, και να δουν τα παιδιά τους γενιτσάρους θέτουν εν αμφιβόλω την προτεραιότητα της ζωής. Εν ολίγοις η ζωή χωρίς κάποιους όρους δεν μπορεί να είναι προτιμητέα έναντι ενός τραγικού θανάτου. Θα ήθελα την συμβολή σας πάνω στο θέμα. Με ποιά κριτήρια και πότε παύει η ζωή να είναι πρώτη προτεραιότητα;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Σπίθα μου, καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τη φράση σου
"Εν ολίγοις η ζωή χωρίς κάποιους όρους δεν μπορεί να είναι προτιμητέα έναντι ενός τραγικού θανάτου".
Στη συνέχεια ρωτάς.
" Με ποιά κριτήρια και πότε παύει η ζωή να είναι πρώτη προτεραιότητα;"
Η δική μου, απλή απάντηση είναι:
Με πνευματικά κριτήρια, η ζωή η εδώ, παύει να είναι πρώτη προτεραιότητα.
Οι άγιοι και οι μάρτυρες της Ρωμηοσύνης, προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να προδώσουν την Πίστη τους ή την πατρίδα τους, ή τους καλογερικούς τους όρκους.
Την αγωνία για να μην εκτεθεί στην αιωνιότητα ο ανάδοχος- λόγω του έστω βίαιου εξισλασμισμού του αναδεξιμιού- υπέροχα και συγκινητικά περιγράφει ο Παπαδιαμάντης στο αφήγημά του, με τη χήρα του Νεομάρτυρα...
Το αλλοτριωτικό, εωσφορικό πνεύμα της εποχής μας, αυτή την αφοσίωση μέχρι θανάτου(δικού τους, προσωπικού, θυσιαστικού θανάτου) στα ιδανικά της Χριστιανικής Πίστης, την ονομάζει φοντανμελισμό.
Ρεγγίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήμε δυο λέξεις, μου το ξεδιαλυνες το ερώτημα.
Σ' ευχαριστώ αγαπημένο μου...
Να είσαι καλά...
Πάω, τώρα, να σιδερώσω ένα φόρτωμα ρουχαλάκια, χαρούμενη...
:-)
Xρόνια Πολλά για τις δύο αυριανές μεγάλες εορτές,επίσης σε όσους εορτάζουν.Περί της αξίας της ανθρώπινης θα ήθελα να διαβάσετε την ανάρτηση μου με τίτλο ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΤΙΜΟΝΙΟ ΠΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφή:-Ο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διάβασα το αντιμόνιο...
Τι είναι το αντιμόνιο;
Δε θυμάμαι ακριβώς...
Χημική ένωση,σε μικρές ποσότητες είναι ωφέλιμο στην φαρμακολογία,την παρασκευή πλαστικών και διάφορα άλλα.Παλαιότερα ήταν χρήσιμο και στην τυπογραφία.Σε μεγάλες δόσεις είναι θανατηφόρο.Επίσης αν υποστεί ηλεκτρόλυση με κάποιο άλλο στοιχείο γίνεται εκρηκτικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιδακτικό το Βίντεο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά και λεύτερα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μακάρι οι σημερινές θυσίες του λαού μας να πιάσουν τόπο.
Χρόνια πολλά Χαμομηλάκι μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να πατήσουμε το νοητό Δυνάστη των ψυχών μας...μακάρι...