Γάμος- μικρή συνέχεια στη συζήτηση..

Αγαπημένο μου

είπες στην τελευταία μας ηλεκτρονική συνάντηση στη σελίδα του Κούμουλους,  περί επιθυμούντος να έχει χριστιανικό γάμο, τα ακόλουθα:
.........................................

"Η συζήτηση έχει πάρει τροπή δύσκολη.

Όποιος μένει πιστός στη συζυγό του είναι άγιος;

Τότε φίλοι μου ξέρω πολλούς αγίους....

Μου φαίνεται ξεφύγαμε τελείως.

Δηλαδή, παιδιά, όποιος αγαπάει την μητέρα του μέχρι τον θάνατο είναι άγιος;

Όποιος αγαπάει τα αδέρφια του είναι άγιος;

Όποιος αγαπάει γενικώς μέχρι τον θανατό του, είναι άγιος;

Μερικοί φίλοι, θα μου πουν ότι η αγάπη στον/στην σύζυγο είναι διαφορετική διότι περικλείει και το ...σεξ...

ΛΑΘΟΣ

Η συζυγική αγάπη περιλαμβάνει ένα ελάχιστο κομματάκι που είναι το σεξ....τόσο ασήμαντο που γνωρίζω ζευγάρια που τελείωσαν με το θέμα αυτό λόγω ηλικίας ή ασθενείας και δεν συνέβει τίποτα τραγικό στην σχέση τους.

Αυτοί που το σεξ υπερτερεί λανθασμένα της αγαπης, μέσα τους έχουν σοβαρό πρόβλημα....

Ας το πάρουμε μια και καλή, απόφαση.

Φταίει ο εγωισμος, φταίει ο διάβολος, φταίει ο άνθρωπος, φταίει το χρήμα φταίει το κακο σεξ ...ότι και να φταίει η αιτία είναι η έλλειψη πραγματικής αγἀπης του ενός ή και των 2 συντρόφων.....

Το θέμα του σεξ ἐχει λυθεί προ πολλού απο τους Γέροντες και την Εκκλησία μας....

Ο δυνατός να κάνει υποχώρηση στον αδύνατο με διάκριση.....κι όλα με το συγκεκριμένο υποζήτημα θα πάνε καλά...

Παιδιά η πραγματική αγαπη δεν τελειώνει ποτέ κι αυτος που αγαπάει πραγματικά ΠΟΤΕ δεν θα ταπεινώσει, κερατὠσει ή ατιμάσει τον συντροφό του.

ΑΤΥΧΕΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ.

Αγαπώ την πατρίδα μου υπάρχει ποτέ περίπτωση να γίνω από ατυχία προδότης;

ΟΧΙ.

Δεν θα γίνω λοιπόν προδότης της αγαπης του Χριστού γιατί όλες οι αγάπες απ' αυτό το πρόσωπο προέρχονται.

Οι αμαρτίες έχουν πολλἐς εκφάνσεις αλλ' η προδοσία της αγαπης είναι γυαλί που σπάει και δεν κολλάει.....

Κι αν το εξομολογηθώ και μετανοιώσω θα πεθάνω με το στίγμα του προδότη...τουλάχιστον να σωθώ στα μάτια του Χριστού.

8 Δεκεμβρίου 2010 9:36 μ.μ."

...............................................................................

Αυτά έγραψες, καλέ μου, στη σελίδα του φίλου Cummulus.

Επίτρεψέ μου να παραθέσω το μικρό μου αντίλογο, και να πώ ότι:

..............................................,.............................................................................

Ξεκίνησα τη δική μου τοποθέτηση με τις ακόλουθες  σκέψεις που απαντάνε σε κάποια δικά σου προηγούμενα σχόλια:
...................................................................................

Οι προϋποθέσεις (για αρμονικό γάμο ) είναι η αλληλοπεριχώρηση και το « μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος» που γράφει ο μέγας Απόστολος.

Όλα σ χ ε δ ό ν τα ζευγάρια τα παίρνει και τα σηκώνει διότι έκαστος,  καθηλώνεται μουλαρίσια στο δικό του εγω- κεντρικό θέλημα

(που το μασκαρεύει σε ε ρ μ η ν ε ί α του θελήματος του Κυρίου, στις καλές των περιπτώσεων- ας το ομολογήσουμε...).

Δεν έχω δει σε ζευγάρι έγγαμο, η γυναίκα να σ κ ί ζ ε τ α ι να κάνει το θέλημα του αντρός της και άντρα στην ί δ ι α σχέση να σ κ ί ζ ε τ α ι να κάνει το θέλημα της γυναικός του- μετά το πρώτο εξάμηνο του σφοδρού, αρχικού έρωτα, τότε που γίνονταν οι πιρουέτες στο ένα νύχι από τον θερμότερα αγαπώντα και ο έτερος- ασμένως- την λατρείαν απελάμβανε, καθήμενος επί θώκου δόξης λαμπρού...

Αν αυτό στην μετέπειτα πράξη των χρόνων της κοινής συμβίωσης, συνέβαινε, ο έρως θα κραταιούτο και η αγάπη θα άνθιζε, με τη βασική προϋπόθεση της αναφοράς του ζεύγους εις τον Κύριον, διότι το τρίγωνο (και όχι η δυάδα όπως έχω ξαναγράψει παλιότερα ) είναι η ελαχιστότερη μονάδα επικοινωνίας, λέγουν οι ειδικοί

Αν δε φτιάξουμε Χριστοτριαδικό τρίγωνο, θα πέσουμε  στα Ιψενικά τρίγωνα μετέπειτα, και τότε...κλάφτα Χαράλαμπε, μας βγαίνει μάαααπα το καρπούζι και πας Ισραηλίτης, του διαβόλου συνεργούντος, τίμιε πάτερ, νομίζει ότι φταίει ο έτερος, ενώ φταίει που δεν κάλεσαν το Χριστό, παρά μόνο τη μέρα του γάμου τους για κανα μισάωρο, στην εκκλησία , και μετά του γύρισαν την πλάτη επί  χρόνια και χρόνια, στην καθημερινή τους ρουτίνα...

-Τι συμβαίνει, λοιπόν, στην πόρνη την πράξη;

- Βρίσκει η μανταμίτσα ένα καλό και ευγενικό παλικάρι που είναι Απόλλων στο σαλόνι, Μαμαλάκης στην κουζίνα και Μπραντ Πιτ  στο κρεβάτι. Βρίσκει; Ρωτάω!

-Βρίσκει!

Αν το βρει , λοιπόν, θα αρχίσει

( λίγο μετά την τελετή του στεφανώματος-ενίοτε και πριν, μόνο που  ο ερωτοχτυπημένος χαμπάρι δεν παίρνει απ' τα καμπανάκια, ώστε  να το βάλει στα πόδια εγκαίρως...- και αφού έρθει και κανα κουτσούβελο και ισχυροποιήσει η συμβία την ψυχολογική και  κοινωνική θέση της)

θα αρχίσει, (στις περισσότερες των περιπτώσεων ) να τον χλευάζει, να τον απαξιώνει μεταξύ αστείου και σοβαρού, κοινώς να του ... κόβει τα ...κύρια σημεία του σώματός του και να του τα ...σερβίρει σε ...πατατοκεφτέδεεεες!!!

-Την παθαίνει ή δεν την παθαίνει μετά την κατάθλιψη ο παλίκαρος;

-Την παθαίνει!

Άντε μετά  να αδειάζει τα ουίσκια  μονοκοπανιά και να κλαίει με την καρδιά του κομμάτια μόνος, επειδή σνομπάρει και τους παπάδες ή  και πιστούς στο Θεό  ψυχίατρους
(ναι , υπάρχουν καί τέτοιοι μη σου φαίνεται παράξενο) που θα μπορούσαν κάπως να τον βοηθήσουν...

Ή πάλι , σου έδωσε ο Θεός , μια γυναίκα αγαπησιάρα και περιποιητική και πιστή.

-Εσύ, ρε ζωντόβολο(που μου  έλεγε και η συχωρεμένη όταν την έπιανε το ...αμόκ ) ... γιατί τη δέρνεις Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή και γιατί τη βρίζεις Τρίτη , Πέμπτη Σάββατο;

-Γιατί την κερατώνεις σε Κυριακές , και εορτές και ταξίδια;

-Γιατί της συμπεριφέρεσαι, λες και είναι γαϊδούρι;


-Επειδή είναι του κατηχητικού και δε σου δίνει μια στα καπούλια, να σε ξεράνει;


-Την αρετή της, τη θεωρείς αδυναμία και βλακεία;


-Πόση υπομονή θα κάνει μετά η γυναίκα;


-ΠΟΣΗ;

Γίνεσαι μετά τάρανδος αγιοβασιλειάτικος και καλά να τα πάθεις , εσύ -ο έκαστος- δε σε λυπάμαι!

Μόνοι μας, αδελφοί, τα βγάζουμε τα ματάκια μας.


Ολομόναχοι!!!


Απ' τον τερατώδη εγω- κεντρισμό μας.

................................................................................

Στην ακολουθία του Γάμου, μας διαβάζει ο παπάς:... ανάμεσα στ' άλλα και τη φράση:"υποτασσόμενοι ΑΛΛΗΛΟΙΣ εν αγάπη"

ΑΛΛΗΛΟΙΣ, λέει! Δηλαδή, υποτασσόμενοι εν αγάπη ο ένας στον άλλον!


Σχεδόν ουδείς,  φίλε...εκείνο το ΑΛΛΗΛΟΙΣ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΕΝΟΙ.... το ακούει!

Δε γράφει μα για Όνομαααααααααα! ( η ακολουθία της Ιερολογίας του Γάμου ) ο ένας να κάνει το σμηνίτη και ο άλλος να παριστάνει τον Ταξίαρχο, έλεος δηλαδή, με τις παρερμηνείες -κατά το δοκούν και κατά το εγω- κεντρικό συμφέρον!

Να καταλαβαίνουμε ΤΙ ακούμε όταν παντρευόμαστε, όχι μόνο να μας νοιάζει το βάθος του ντεκολτέ και πόσο θα κολάσουμε όχι μόνο το γαμπρό αλλά και τους παρευρισκόμενους ιερομόναχους που ... "ευλογούν" αφασία γάμους!

................................................

Είναι τελείως άλλο, περιστεράκι μου, οι συγγενικοί δεσμοί του αίματος και άλλο οι δεσμοί από συμπεθεριό –εξ αγχιστείας που λένε και οι νομικοί μας.

Το στοιχείο το ερωτικό-σεξουαλικό, που υπάρχει μ ό ν ο στο χριστιανικό γάμο-με  αυστηρά απαγορευμένες όποιες γύρω γύρω εκτονώσεις, καθιστά στην σαρκολατρική εποχή μας, τη σχέση του γάμου-ειδικά σε περίπτωση οικονομικής αυτοδυναμίας των συντρόφων-μοναδική και ευάλωτη.

Παρακαλώ ας μην ανατρέχουμε σε αντρόγυνα ηλικίας άνω των εξήντα.

Αυτοί υπήρξαν βαθύτατα επηρεασμένοι-έστω και ανεπιγνώστως- από άλλο μοντέλο ζωής, χριστιανικότερο.

Αναφέρομαι στα σημερινά νέα αντρόγυνα, που λένε μεν ότι ειναι "χριστιανοί" αλλά που το ντύσιμο και το ήθος, και τα τατού στα οπίσθια και τα σκεπτικά τους, δεν πείθουν τον έχοντα έστω αμυδρή γνώση-φώτιση, επί του ζητήματος ...

Πριν 15 χρόνια περίπου, μου έλεγε φίλος δικαστικός ότι τα διαζύγια στην Αθήνα κόντευαν να γίνουν περισσότερα σχεδόν από τους γάμους.

Τούτο, κατάσταση εξαιρετικά σοβαρή, υποσημαίνει.

«Κάτι όζει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας» που ακούμε και στον Αμλέτο.

Απ’τους γονείς σου δεν παίρνεις εύκολα διαζύγιο, εκτός και σε πέταξαν σε σκουπιδοντενεκέ όταν γεννήθηκες.

Ούτε απ’τα αδέρφια-παρεκτός και είναι ασαφή και πλουτοφόρα τα κληρονομικά σας.

Και την πατρίδα όσο και να την αγαπάς, κάλλιστα μπορείς να την προδώσεις λόγω βλακείας...

(Η Ελλάδα σήμερον, λόγω βλακείας, ημών των ιδίων που θα λεγε και ο Διονύσης Χαριτόπουλος, παραδόθηκε στους εχθρούς της...)


Η ελλειψη σεξουαλικής επαφής στις σχέσεις συγγένειας εξ αίματος, καθιστά συναισθηματικά ισχυρότερη τη σχέση-μακροχρονίως.

Αλλά με το μεγάλο ψυχοσωματικό  έρωτα και τις υψηλότατες αρχικές προσδοκίες εντός του γάμου, μπορείς ανετότατα να γίνεις σε χρόνο d.t. κομμάτια των κομματιώνε, με αφορμή το παραμικρό στραβοπάτημα -κατά την άποψή σου- του συντρόφου, αυτό που διασάλευσε την εμπιστοσύνη σου, ή έριξε λάθος μπαλιά στο τένις της επικοινωνίας -με το παραμικρότερο έως ανεπαίσθητο ύψωμα της φωνής, την ανεγκέφαλη  αντιδικία για το σόϊ του/της, ή το γύρισμα μιας ψυχρής πλάτης στο γαμήλιο κρεβάτι.

Οι γαμικές ισορροπίες αστραπιαία θραύονται αν α μ φ ό τ ε ρ ο ι οι σύντροφοι δε λειτουργούν στη σχέση ως πολυόμματα Χερουβίμ - όχι απλώς κάθ'εκάστην, αλλά καθ' έκαστον δευτερόλεπτον

ά π α ν τ ο ς του επίγειου κοινού τους βίου- μέχρι να τους χωρίσει το φτυάρι του νεκροθάφτη.

Και τα λεγόμενά σου, αγαπημένο μου, περί συγκαταβάσεως στην αδυναμία ή στην επιθυμία του άλλου, στην π ρ ά ξ η τα παίρνει ο αέρας της ανευθυνότητας


και αλλότρια και αποξενωτικά και τραγικά επισυμβαίνουσιν.

Το ακούμε κάθε μέρα διότι η απελπισία επλεόνασε -και η εποχή επιτρέπει να το βλέπουμε ευκρινέστερον.

Σε παλιότερους αιώνες, τα μυαλά και τα στόματα, ήσαν ερμητικά κλειστά εκ φόβων ποικίλων.

Τούτου ένεκεν κάποιοι αποστάτες παπάδες μιλούν για « χριστιανισμό κατά...φαντασίαν» και δυστυχώς είναι πανδύσκολο την απογοήτευσή τους, να την ανατρέψουν τα κατακλυσμιαία αρνητικά γεγονότα.

Και δεν θεωρώ τους άγαμους γεροντάδες ως τα καταλληλότερα πρόσωπα για σύμβουλους επί ερωτικών προβλημάτων συζύγων , επειδή στερούνται την π ρ ο σ ω π ι κ ή εμπειρία επί του θέματος, όπως ακριβώς ένας λαϊκός είναι ακατάλληλος για ηγούμενος μοναστηριού- ακριβώς διότι ποτέ του δεν διετέλεσε καλόγερος και διαβιοί εκτός της καλογερικής εμπειρίας, περί της οποίας

στην π ρ ά ξ η τίποτα δεν γνωρίζει -και ας διάβασε τα μύρια -μες στα σχετικά βιβλία με τις περιγραφές και τις οδηγίες χρήσης μοναχικού βίου.

Σπάνια, οι άγαμοι πνευματικοί λειτουργούν ως θετικές εξαιρέσεις συμβούλων περί γάμου, δυστυχώς.

Οι τυραννίες που στο όνομα του Χριστιανικού γάμου συμβαίνουν σε βάρος του ε ν ό ς πάντα συζύγου -με αφορμή το σεξ- είναι απίστευτες και απερίγραπτες.

Γι αυτό μιλώ για αγιότητα και μάρτυρες εφόσον, επιλέγεται απ' τη συνειδητά πιστή ψυχή, η εν αγάπη Χριστού, παραμονή μέσα στη σχέση- παρά το υψηλότατο -ανθρωπίνως- κόστος.

Με όλα τα παραπάνω δεν αναφέρομαι σε κατά συνθήκην συγκατοίκηση για λόγους οικονομικούς, κοινωνικούς, ή τέκνων...

Αναφέρομαι σε ανθρώπους που με προσωπικό μαρτύριο συνείδησης,  – διότι βλέπουν το γάμο ως μυστήριο μέγα και άγιο- προσπαθούν να το διασώσουν με κάθε θ υ σ ί α - ενώπιον του Κυρίου.

Και ναι, για μένα , αυτοί μοιάζουν ως οι αφανέστατοι και ταπεινότατοι εν τω κόσμω άγιοι του νυν αιώνα.

Και θαυμάζω μερικούς τέτοιους εγγάμους αγίους, και άνδρες και γυναίκες.

Και στο σθένος τους το πνευματικό, υποκλίνομαι

διότι

προσωπικά,

αυτό που τραβάνε χρόνια και χρόνια,

νομίζω

ότι δεν θα το άντεχα

ούτε μ ί α εβδομάδα.

Ας με συχωρέσει ο Κύριος.

Είμαι πολύ αδύνατος άνθρωπος, πράγματι.

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ