Ήταν η τελευταία δροσοσταλίδα της αυγής σ' ένα ροδοπέταλο,
η καρδιά ενός τραγουδιού,
το χαμόγελο μιας ερωτευμένης κοπέλας,
το κελάρυσμα του ρυακιού,
το κάλεσμα των κορακιών.
Ήταν η θέρμη της φωτιάς σε μια χειμωνιάτικη νύχτα,
το χάδι των ανέμων στα μαλλιά του έφιππου πολεμιστή.
Ήταν το δυνατό ποτό,
το τρανταχτό γέλιο,
η μυρωδιά ρετσινιού στους κορμούς των ελάτων.
Ήταν το απλό μεγαλείο της ζωής..."
(Απ' το μυθιστόρημα "Ηλιοβασίλεμα στην Ατλαντίδα")
Μάριος Κουτσούκος
Τι όμορφο! Μεταδίδει πολλή δύναμη κι αισιοδοξία!Μακάρι ,συν Θεώ, αυτό το σιωπηλό και ξεχασμένο μέρος να μιλά πιο συχνά, γιατί όχι και ακατάπαυστα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈξοχα ισορροπημένο και δομημένο σε μια άρτια διαδρομή που στο τέλος αισθάνθηκα την απλότητα του μεγαλείου της ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας ζωής την οποία αφήνω και φεύγει, χωρίς να απολαμβάνω, τις ανεπανάληπτες στιγμές που πέρασαν.
Το διάβασα πολλές φορές, για να του επιτρέψω να διαχυθεί στο είναι μου... για να εντοπίσω τις δικές μου όμορφες πτήσεις ζωής που δεν προσέχω.
Σαλογραία, ο Μάριος έχει πάρει πολλά από σένα.
H PANAGIA MAS NA TON ODHGHSEI EIS ASFALH LIMENA SWTHRIAS+AMHN.
ΑπάντησηΔιαγραφή{DI'EYXWN PANTWN TWN AGIWN,AMHN+}
Κάποιο περιστεράκι έστειλε ένα σχόλιο που δε θέλει να ανεβεί με τίποτα, για το Μάριο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστή πάντως η παρατήρηση για το βλέμμα...και τις...κληρονομικότητες...
:-)
Όμορφο, μας λέει ότι εκεί όπου δεν υπάρχει η λογική υπάρχει η ομορφιά. Ετσι κατάλαβα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚούμουλους, καλύτερα να ρωτήσω το συγγραφέα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μην προτρέχω σε υποθέσεις...:-)
καλά, περιμένω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου δώσω το μέιλ να τον ρωτήσεις αυτοπροσώπως...
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
Η λογική φτιάχνει συνθέσεις, τέλειες, προβέψιμες, αβαρείς. Μέχρι να δοκιμαστούν στην βαρύτητα της απρόβλεπτης πραγματικότητας. Τότε, τις πιο πολλές φορές, την σύνθεση ακολουθεί η απο-σύνθεση. Κι όμως η λογική επιμένει με νέες συνθέσεις, πιστεύοντας ακράδαντα ότι αληθεύει ότι συμπίπτει με τις συνθέσεις της. Απλώνει έτσι ένα πέπλο λήθης πάνω στην ξεχασμένη δυνατότητα να δεις τα πράγματα όπως φαίνονται χωρίς πρό-θεση, χωρίς απαίτηση σύμπτωσης των συνθέσεων της λογικής με τα πράγματα. Τότε η αλήθεια, γίνεται α-λήθεια, αποκάλυψη. Εκεί που δεν περιμένεις τίποτα, ότι φαίνεται είναι δωρεά, ευλογία, θαύμα. Ο φόντος της αποκάλυψης είναι η απουσία σύνθεσης, η μη-σύνθεση, το απλό. Το απλό είναι αδιάστατο, δεν μπορεί να γίνει μέτρο και γι αυτό είναι επέκεινα παντός μέτρου, πάσης αξίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνθρωπος έχων λογική κάνει συνθέσεις, μπορεί όμως να παραδοθεί στο απλό. Μπορεί να πραγματοποιήσει την ζωή σαν ιδιο-τέλεια ή σαν αυτοπροσφορά, σαν άτομο ή σαν πρόσωπο.
Το απόσπασμα από το κείμενο του Μάριου Κουτσούκου δεν είναι ένα παραμύθι, αλλά μια ζωγραφιά του υπαρκτικού τρόπου του ανθρώπου.
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμμανουήλ το σχόλιό σου λάμπει σαν αστέρι σοφίας και αγάπης μαζί...
Σε ευχαριστώ που μας φωτίζεις το σκότος στο μέτρο της δωρεάς που σου χαρίστηκε...