"Οι δέ υπομένοντες τον Θεόν αλλάξουσιν ισχύν, πτεροφυήσουσιν ως αετοί..." (Ησ. Κεφ.μ, 31)
Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010
Μικρή συνέχεια στη γνήσια ιστορία νεκρανάστασης...
Θυμάσαι λατρεμένο μου
που σε παλιότερη ανάρτηση, σου είχα περιγράψει την αληθινή νεκρανάσταση του πατέρα του κυρ Παντελή, του ψάλτη της ενορίας μου, κάποτε;
Λοιπόν, υπάρχει μια μικρή συνέχεια.
Αυτοί οι δυο χωροφύλακες(άγγελοι) που τον επέστρεψαν πίσω στο σώμα του, έπειτα από 22 ώρες πραγματικού θανάτου- και έφριξε όλο το χωριό και κοντέψαν να πάθουν συγκοπή οι αγαπημένοι και φίλοι καθώς τον είδαν από το φέρετρο να σηκώνεται σαν από ωραίο κρεβάτι ήρεμου ύπνου-αυτοί οι δυο συνοδοί-άγγελοι, του είχαν πεί του ευλαβέστατου κυρ Δημητράκη, ότι θα τον ειδοποιούσαν για το π ό τ ε θα ερχόταν η ώρα της οριστικής του αναχώρησης, από τούτο τον μάταιο κόσμο.
Η ειδοποίηση έγινε, έγινε σε άλλο χρόνο, με τον εξής παραδοξότατο τρόπο, όπως ο γιος του νεκραναστημένου, μου εμπιστεύτηκε:
Ήταν μια μέρα στους αγρούς ο καλός άνθρωπος, βόσκοντας τα πρόβατά του και προσευχόμενος.
Κάποια στιγμή, όπως καθόταν ακουμπισμένος στον κορμό ενός δέντρου, τον πήρε ένας ύπνος γλυκός, και είδε σε όνειρο κάποιον να βρίσκεται δίπλα του, που τον πρόσταξε:
-Δημήτρη, μάζεψε χαλίκια.
Όσα χαλίκια μαζέψεις, τόσα χρόνια θα ζήσεις.
Μετά, θα έρθουμε να σε πάρουμε.
Υπάκουσε στην εντολή ο Δημήτρης και άρχισε στο όνειρο να μαζεύει χαλίκια.
Μάζευε, μάζευε και...ξύπνησε!
Ξυπνώντας είδε, προς μεγάλη κατάπληξη, τη μια του τσέπη, π ρ ά γ μ α τ ι γεμάτη αληθινά χαλίκια!
Ένιωσε δέος, σταυροκοπήθηκε και πήγε σπίτι του.
Εμπιστεύτηκε στη γυναίκα του το σκηνικό.
Η γυναίκα επειδή τον αγαπούσε και τον σεβόταν, τον πίστεψε, και έδωσε το λόγο της να μην πεί τίποτα σε κανέναν- αυτό της ζήτησε ο κυρ Δημητράκης.
Τα χαλίκια τα μέτρησαν.
Ήταν ένας συγκεκριμένος αριθμός- δε θυμάμαι ποιος- όμως, πράγματι, όταν πέρασαν τόσα ακριβώς χρόνια, όσο και το νούμερο των χαλικιών που είχε στην τσέπη του, ο κυρ Δημητράκης, ειρηνικά, απεβίωσε εν Κυρίω...
Αυτά μου τα κατέθεσαν με πάσα σοβαρότητα και κατάνυξη οι δυο γιοι του, που τα έζησαν.
Γνωρίζω πώς ακούγεται η ιστορία στα αυτιά ορθολογιστών ανθρώπων...όμως δε με νοιάζει.
Σου την παρέθεσα επειδή ο μάρτυρας που την κατέθεσε με έπεισε για την αξιοπιστία του, απολύτως...
Μόνο το Πνεύμα του Θεού, πληροφορεί εκ των προτέρων τους εκλεκτούς Του, για την ώρα και τη στιγμή του θανάτου τους...
Και αυτό συνιστά, μέγα μυστήριο...
Μακάριος όποιος για τη Μεγάλη Συνάντηση έχει ενδυθεί την Αγία Μετάνοια, σαν ένδυμα λαμπροφόρο...
Σαλογραία
kalimeeeeeeeeeeeeeera!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήeyxaristoume kai dia tin wraian foton
pou tairiazei kai poly me to wraio keimenon!!!
filiaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!
Καλημέραααα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε που σας έγραφα την απίστευτη εμπειρία της νεκρανάστασης του πατέρα του φίλου μου, είχα υποσχεθεί αυτή τη μικρή συνέχεια.
Να είσαι καλά, περιστεράκι μου...:-)
..καλως μας ηλθες,γλυκια μας καλλιροη,ξανα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκλονιστική ιστορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτε δεν είναι τυχαίο και όλα είναι Κάπου Αλλού ρυθμισμένα για να βοηθηθούμε όλοι και να έλθουμε εις εαυτόν..
Σαλογραία μου αν θέλεις μπες εδώ http://anemondixtia.blogspot.com/2010/08/blog-post_9170.html
και αν θέλεις γράψε μια συνέχεια της ιστορίας (που να είναι αλάτι ηρτημένη - όπως όλα τα γραπτά σου.)
Προς Ανων.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καλώς μας ήρθες τρελό καλοκαίρι, τρελο περιστέρι, τρελή γριά καρακάξα, αμήηηην!"
:-)
(Εκφράζω σε δυο σειρές τα αγαπητικά συναισθήματα των ευγενικών εν Κυρίω αδελφών μας)
:-)
..εεεελαα..ολοι μας θα οδηγηθουμε στο ψηφιακο ξεφωτο..νασαι καλα..
ΑπάντησηΔιαγραφή:-ο
ΑπάντησηΔιαγραφή(Δεν κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνει το σχόλιο, αλλά...δεν πειράζει...)
..τι να σημαινει,βρε;
ΑπάντησηΔιαγραφή..οτι πολυ συντομα θα χρειαστει να επιλεξουμε..
..τι να σημαινει..ενα ναι η ενα οχι..
αααααα! τώρα κατάλαβα -το βόιδιιιι!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
ειπαμε νασαι ερωτευμενη με τον Κυριο,αλλα οχι κι ετσι,θα σε ριξει σε ζηλοτυπια και μετα θα τρεεεεεεχεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαλογριούλα χρυσαφένια μου καλή σου μέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα είδα ότι επέστρεψες εις τα ίδια και σε καλωσορίζω!
Να σου διηγηθώ κι εγώ ένα πρόσφατο γεγονός που συνέβη στην περιοχή μου και με συγκλόνισε.
Στις 19 τρέχοντος πέθανε σε κάποιο κοντινό μου γυναικείο μοναστήρι μιά γυναίκα 69 ετών η οποία όλη της την ζωή υπηρέτησε στην μονή σαν αφιερωμένη χωρίς ποτέ να γίνει μοναχή. Το μοναστήρι αυτό συντηρεί γηροκομείο γυναικών στο οποίο υπηρετούσε η μακαρίτισσα Θεοδώρα, έτσι ονομάζονταν. Εν συντομία η ζωή της που δεν παρουσίαζε κανένα ενδιαφέρον εξωτερικά :
Αφιερώθηκε από μικρή στην υπηρεσία της μονής και... δεν έγινε ποτέ μοναχή!
Η αιτία ίσως είναι η ψυχική νόσος που έπαθε όταν πληροφορήθηκε ότι η μοναδική κατά σάρκα αδελφή που είχε... πήρε κακό δρόμο! Δεν γέλασε έκτοτε ποτέ!
Τα τελευταία χρόνια έμεινε καθηλωμένη στο κελλάκι της εκεί στο γηροκομείο.
Tην ξέχασαν όλοι...
Στις 20 του μηνός την κήδευσαν στην μονή...
Σε όλους έκανε εντύπωση το γλυκό χαμόγελο που είχε σχηματιστεί στο πρόσωπό της και η ειρήνη και γλυκύτητα που μετέδωσε σε όσους την ασπάστηκαν...
Με δέος διαπίστωσαν ότι δεν παρουσίαζε την παραμικρή νεκρική ακαμψία...
Και οι λίγες αδελφές που την συνόδεψαν στον τάφο, συγκλονίστηκαν όταν το σώμα της άρχισε να ιδρώνει ΜΥΡΟ, που ευωδίαζε και πολές ώρες μετά την ταφή όταν πλέον ο τάφος είχε σφραγιστεί και επιχρησθεί με τσιμέντο....
Γρηγόρη αγαπημένε εν Κυρίω
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό υπόλοιπο καλοκαίρι να έχουμε
(στην Ελλάδα το καλοκαίρι κρατάει μέχρι το Νοέμβρη τουλάχιστον):-)
και ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ εκ καρδίας για την κατάθεση της εμπειρίας σου.
Είναι παρήγορη.
Και φανερώνει ότι το Πνεύμα το Άγιο, αναπαύεται όπου αποφασίζει Εκείνο, όπου Εκείνο ευρίσκει τόπο αληθινά καθαρό και όχι όπου το...ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ οι παπάδες και οι δεσποτάδες με τις πολλές χρυσοποίκιλτες φορεσιές και τις αδαμαντοστόλιστες μίτρες, πλην...με την πετρωμένη και επηρμένη καρδία του Φαρισαίου, μα για Όνομααα!
Είναι εξαιρετικά συγκινητικό αυτό που καταθέτεις ως μαρτυρία.
Κάτι ανάλογο, μου έλεγε η αδελφή Μαρία από την Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου στην Πάρνηθα.
Η αδελφή Μαρία είχε τελειώσει Φυσικός κάποτε και είναι γυναίκα της λογικής συνετή και μετρημένη.
Τη γνωρίζω από λαϊκή.
Λοιπόν, μου είπε πριν λίγους μήνες, για μια μοναχή που είχαν στο μοναστήρι, ξύλο απελέκητο εντελώς, και φαινομενικά εξαιρετικά κακότροπη.
Έσπρωχνε απότομα τις άλλες μοναχές, ότι την εμπόδιζαν δήθεν στη δουλειά της, τους μιλούσε αγενώς , μετά ζητούσε συγνώμη βέβαια, αλλά τέλος πάντων, για την αρετή της, δεν την είχε κανείς σε καμία υπόληψη...
Κάποια στιγμή πέθανε, και κάποια στιγμή, στα τρία χρόνια έκαναν ανακομιδή.
Λοιπόν, στη διάρκεια της ανακομιδής, ευωδίασαν τα λείψανα με μια ευωδία απίστευτη και κατανυκτικότατη.
Οι μοναχές, ντράπηκαν για όλους τους κακούς λογισμούς που έτρεφαν για τη συμπεριφορά της, και την ευλαβήθηκαν -έστω μετά θάνατον...
Τα σημεία υπάρχουν.
Απλά, οι περισσότεροι, περιστεράκι μου, αρνούμαστε να τα δούμε και να διδαχτούμε...
Ας μας φωτίσει η Κυρά η Παναγία που θα εορτάσουμε την Κοίμησή της το Σάββατο...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Σαλογραία
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τα όμορφα κι ώραια
να ΄μουνα περιστεράκι
στο δικό σου παλατάκι
σπόρια, ψιχουλά που αφήνεις
να στα πέρνω να μ΄ αφήνεις!!!
Κ Α Λ Ω Σ Ο Ρ Ι Σ Ε Σ ...
Το μοναστήρι αυτό έβγαλε πολλές οσίες και συνεχίζει να βγάζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κτητόρισσα γερόντισσα Ευθυμία Μασσουρίδου, ήταν μεγάλη οσία του καιρού μας για την οποία πρέπει να γραφεί βιβλίο!
Εκεί προσκύνησα κάποτε τα οστά μιάς μοναχής συνονόματής μου -Γρηγορίας- από χρόνια κακοιμημένης, η οποία προήρχετο εξ εγγάμων, ζούσε στον κόσμο και ετάφη στην μονή γιατί είχε Γερόντισσα την Ηγουμένη και είχε καρεί από αυτήν μοναχή.
Η ευωδία που εξέπεμπαν ήταν άρρητη...και με παραξένεψε που την είχαν στο οστεοφυλάκιο σ`ένα τενεκεδοκούτι, χώρια από τα οστά των άλλων μοναχών που έζησαν μέσα στην μονή...
Πήγα ξανά ...αλλά βρήκα την πόρτα κλειδωμένη!
ΤΑ περιστατικά που διηγούνται ο Γρηγόρης και η Σαλογραία, δείχνουν ότι η εκκλησία μας βφάζει ακόμη αγίους, σαν διαμάντια κρυμμένα στην λάσπη. Αξίζει όμως να σημειώθεί και ο βίος των εξιστορουμένων γυναικών. Ένας βίος, έξω και πέρα από τα κοσμικά πρότυπα. Οι αδελφές αυτές, την "πάλεψαν την δουλειά", ας έχουμε σαν παράδειγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήτι γλυκά στιχάκια!
Καλώς σας βρήκα!
Τι νέα από την όμορφη Κύπρο;
Γρηγόρη
ΑπάντησηΔιαγραφήείχα ασπασθεί κάποτε το σκελετωμένο χεράκι της εκατόχρονης σχεδόν τότε, γερόντισσας Ευθυμίας...
Ήταν μεγάλη ασκήτρια με μεγάλη και αγία Ταπείνωση...διότι πάσα άσκησις άνευ ταπεινοφροσύνης, ως ράκος αποκαθημένης θα έλεγα...
cummulus
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως τα λες...
Στο λεωφορείο του προσκυνήματος μας συνάντησα πολλούς αδελφούς που είναι άγιοι αλλά δεν το γνωρίζουν.
Όμως, με δίδαξαν.
Με κατένυξαν.
Στην Κροατία και Ρουμανία συνάντησα επίσης μορφές εν τω κόσμω, αγιασμένες γεμάτες πατερική αγάπη και αγνότητα.
Βλέποντας αυτά τα πρόσωπα, κατάλαβα διατί ο Κύριος, μας δίνει διορία...
Μας συγκρατούν σαν χρυσό δίχτυ, ακέραιους, πάνω από το χάος, οι ταπεινές και αδιάλειπτες προσευχές τους...
http://ahdoni.blogspot.com/2010/08/zaz-je-veux.html
ΑπάντησηΔιαγραφήxaire eylogimeni...kali xronia naxoyme kai eylogimeni....
Μήτσο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό εκκλησιαστικό έτος να έχουμε.
Με υγεία και φώτιση και χαρούμενη διάθεση παρά τα όποια αντίξοα μας πολεμάνε...
Φιλιά στη μανούλα...
..ολοι τα ιδια ληγμενα χαπια παιρνετε,παιδια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Ανώνυμο που ρωτάει για χάπια...χα... χα... χα...χάπια εγώ δεν έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου, και πού να άκουγες και την ιστορία του Γιάννη Σμπό(ώ)κου, φιλαράκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.skai.gr/news/world/article/150696/i-agalia-tis-mamas-epanefere-sti-zoi-ena-prooro
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιόρθωση: εκ παραδρομής, λόγω ζέστης και γηρατειών, έγραψα παραπάνω Κροατία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ πήγα Κροατία.
Ουκρανία πήγα...αυτές τις μέρες...
Ουκρανία και Ρουμανία...
Πρός τον ανώνυμο με τα χάπια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε, πράγματι παίρνουμε ληγμένα, και ζητάμε κι΄άλλα. Αν έχει η γιαγιά σου τίποτε ληγμένα, σε παρακλώ στείλτα μας :))
Καλά και συ πάλι δεν ξέρεις που πήγες. ¨Αδικο έχει ο άλλος με τα ληγμένα;
ΑπάντησηΔιαγραφήcummulus
ΑπάντησηΔιαγραφήΚσεράθηκα στα γέλιααα, με αυτό το τελευταίο σου σχόλιο...ρε παιδί μου..κοιμόμουνα στι μία τη νύχτα ...ξύπναγα στις 6 το πρωί, τρέχαμε όλη μέρα με τα λεωφορεία και τα αεροπλάνα, η γεωγραφία δεν είναι και το δυνατό μου σημείο, και τώρα ακόμα δεν έχω συνέλθει από την αϋπνία, και έχεις απαίτηση να μη μπερδεύω την Κροατία με την Ουκρανία αφού και οι δυο λέξεις έχουνε ένα ΚΡΡΡΡ...μέσαααα!:-)
ΣΑΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΚΟΥΚΟΥ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΑ ΤΑ ΛΗΓΜΕΝΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΤΑ ΔΩΣΑΝΕ ΚΑΛΕ ΑΝΩΝΥΜΕ!!!
ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ!!!
ΘΕΟΤΟΚΕ Η ΕΛΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΣ!!!
ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΝ!!!
ΣΚΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΠΕ ΦΡΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΡΕΙ
ΦΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΛΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΖΟΝΤΑΣ
ΕΙΣ ΣΕ!!!
+ΑΜΗΝ ΑΜΗΝ ΑΜΗΝ+
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΚΤΙΣΗ
ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ....
Η ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΣ ΜΗΤΕΡΑ...
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ...+
ΧΑΧΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτωρα το ειδα!
κκκκκκκκκρρρρρρροατια
ουκ κρανια!!!
πλακα εχεις σαλο!
και γω παλι,-μικρη- μπερδευα την πλατεια ομονοιας με τη πλατεια συνταγμα!
ως Θεόοοοοοοοχαζον που ειμαι!!!
φιλούθκιαν...!
Ου κρανία! αυτό δεν το είχα σκεφτεί! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά εκεί στα μοναστήρια όμως υπήρχαν πάμπολλα κρανία!
swsta..
ΑπάντησηΔιαγραφήpolla agia leipsana...
kai ouxi aplws krania......