Η κατάθλιψη ως αποκορύφωμα εγωκεντρισμού, ως άρνηση να επαινέσουμε...

Περιστεράκι μου,

έστω και αργά-όσο ζούμε όμως, ποτέ δ ε ν είναι αργά- κατάλαβα τούτο:

Συχνά η κατάθλιψή μας, προκύπτει από δυο κυρίως βασικούς λόγους:

Είτε από την άρνησή μας να ευχαριστήσουμε τον πλησίον- ειλικρινώς και εκ καρδίας- για όποιο

καλό ή και κακό

(ναι ναι, και κακό...το κακό είναι στο βάθος μεταμφιεσμένο καλό αν εμείς το θελήσουμε)

μας προσφέρει,

είτε απ' την αυτάρεσκη, πικρόχολη, πεισματική άρνησή μας,

τον πλησίον- όποιος και αν είναι- ειλικρινώς -εν τω βάθει της ημετέρας

καρδίας

για κάποιο -από τα μύρια δώρα που του δωσε ο Κύριος-

να τον επαινέσουμε!

Σοφά διατυπώνει ο Σκοτ Πέκ ο ψυχίατρος όταν γράφει

πως η σημερινή κατάθλιψη που μαστίζει τον κόσμο

ειναι του εγωκεντρισμού μας το αποκορύφωμα.

Σωστά φανερώνει το β ί ω μ α των αγίων ότι μόνη ελπίδα για λύτρωση

είναι η Αγία εν Κυρίω Ταπείνωση...που πρέπει να την φοράμε κατάσαρκα,

όπως ένα αγαπημένο πουκάμισο.

-Ακούς τι προστάζει το Παράκλητο Πνεύμα της Αληθείας, δια του Αποστόλου Του;

"Την ταπεινοφροσύνην εγκομβώσασθε!"

(Α΄Πέτρου,κεφ.5 στ.5)

Σαλογραία