Εδώ που φτάσαμε, θα προτιμούσα να ακούσω ένα "Τη Υπερμάχω" παρά το ελληνικό ροκ-ζεϊμπέκ. Μου θύμισε τους Σέρβους, που έτρωγαν κατακέφαλα το απεμπλουτισμένο ουράνιο κι αυτοί, με ροκάδες και άλλους δυτικοποιημένους μουσικάντηδες, τραγούδαγαν πάνω στις γέφυρες του ποταμού Σάββα.
Κυπριανέ η νονά σου ήτανε σίγουρα, άγια γυναίκααα!
Μετανοούσε όχι μόνο για τα προσωπικά της-όποια- ολισθήματα, αλλά και για λογαριασμό των κακόφωνων ψαλτών της ενορίας της... Αυτό συνιστά μεγαλείο ψυχής! :-)
σαν διψάσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήξύδι θα ΄χεις για νερό!
Μαρίνα καλή μου
ΑπάντησηΔιαγραφήναι...
Η ιστορία για κάθε άνθρωπο, για κάθε λαό, θα επαναλαμβάνεται, ως τη Συντέλεια...
Ο δε υπομείνας εις τέλος... εν Κυρίω...ούτος και σωθήσεται!
Εδώ που φτάσαμε, θα προτιμούσα να ακούσω ένα "Τη Υπερμάχω" παρά το ελληνικό ροκ-ζεϊμπέκ. Μου θύμισε τους Σέρβους, που έτρωγαν κατακέφαλα το απεμπλουτισμένο ουράνιο κι αυτοί, με ροκάδες και άλλους δυτικοποιημένους μουσικάντηδες, τραγούδαγαν πάνω στις γέφυρες του ποταμού Σάββα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεκλέτια.
Κυπριανέ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι γω προτιμώ το Τη Υπερμάχω -αρκεί να μην το εκτελεί στα τρία μέτρα ο συνήθως κακόφωνος βυζαντινός ψάλτης ενορίας μου.
Διάλεξα αυτό το τραγούδι με το φοβερό στίχο και το ρυθμό του κουρασμένου πολεμιστή, επειδή πολλά νέα παιδιά που γνωρίζω, τα κάνει να δακρύζουν...
Τα ψευδοσυναισθήματα μας κάνουν όλους να κλαίμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεκλέτια.
Κυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπώς ξεχωρίζεις τα ψευδοσυναισθήματα από τα αληθινά;
Πώς ξεχωρίζεις τα αληθινά δάκρυα από τα ψεύτικα;
Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το ανακαλύψεις μόνη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ απλώς γράφω.
Κυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήάρχισες πάλι τα νεφελώδη...
:-)
Η νονά που με βάπτισε μου είχε πει μια φορά :
ΑπάντησηΔιαγραφή- Παιδάκι μου, δεν ξέρω τι παθαίνω. Πηγαίνω στην εκκλησιά και γίνομαι ρεζίλι. Με πιάνουν ασταμάτητα δάκρυα, δεν μπορώ να συγκρατηθώ.
Το είχα διαπιστώσει και ο ίδιος. Λεπτομέρεια, οι ψάλτες ήταν κοκοφωνότατοι.
Ο/Η Κυπριανός Χριστοδουλίδης άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Το ροκ το ελληνικό είναι ζεϊμπέκικο...":
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ νονά που με βάπτισε μου είχε πει μια φορά :
- Παιδάκι μου, δεν ξέρω τι παθαίνω. Πηγαίνω στην εκκλησιά και γίνομαι ρεζίλι. Με πιάνουν ασταμάτητα δάκρυα, δεν μπορώ να συγκρατηθώ.
Το είχα διαπιστώσει και ο ίδιος. Λεπτομέρεια, οι ψάλτες ήταν κοκοφωνότατοι.
Κυπριανέ
ΑπάντησηΔιαγραφήη νονά σου ήτανε σίγουρα, άγια γυναίκααα!
Μετανοούσε όχι μόνο για τα προσωπικά της-όποια- ολισθήματα, αλλά και για λογαριασμό των κακόφωνων ψαλτών της ενορίας της...
Αυτό συνιστά μεγαλείο ψυχής! :-)
Κύριε Κυπριανέ και Σαλογραία μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήσας λάτρεψα και τους δυό...
Σεκλέτια και μπερεκέτια.
ΣΤΕΛΑ.